Een nieuw off-road evenement van 4×4 Helm-Kempen en dat wekt natuurlijk mijn nieuwsgierigheid op. Ik kan helaas alleen op zondag maar beloof terrein.nu voor hen wat foto’s te maken en een paar woorden voor ze op het digitale papier te zetten. Het weer is bijzonder fraai als ik ‘s-morgens in de auto stap en de weg richting Kinschot insla. Als ik op het terrein arriveer heerst er al een gezellige drukte. Van de organisatie hoor ik dat de zaterdag avond meeting, het ‘Cars and Coffee’ ook geslaagd is geweest. Bovendien wordt me in geuren en kleuren door een paar deelnemers verteld dat het niet alleen bij koffie is gebleven…
Boven: Een standbeeld waardig, de graafmachinist….
Voorzichtige schatting. In de avond en nachtelijke uren is het terrein duchtig onder handen genomen door een graafmachinist. Dat moet er dan een geweest zijn die aan een ernstige vorm van ADHD lijdt of anders heeft hij een of ander zeer stimulerend medicijn ingenomen, want het terrein ziet er uit of er een bommenwerper zijn lading gedropt heeft. Offroaders smullen daar van. Overal liggen diepe gaten en hoge bulten zodat het terrein veranderd is in een off-road paradijs. Ik ben erg moeilijk in aantallen schatten, maar als ik dat een beetje voorzichtig aanhoud dan schat ik dat er tussen de 50 en 100 deelnemers aanwezig zijn geweest…. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen zeggen ze weleens en dat kan best eens kloppen, want ik zie sowieso een auto met inschrijfnummer 68 rond rijden.
De toestand van de ondergrond. Dat graven in de avond (en nacht) laat zijn invloed gelden op de conditie van de baan. Het is allemaal vers opgeworpen zand en dat is nogal los van samenstelling. De gaten waar dat zand uitkomt zijn flink diep. Zand dat voorheen al jaren heeft kunnen inklinken is compact van samenstelling en daarom zijn de bodem en de wanden van de kuilen hard. Zo’n kuil inzakken met je auto is niet heel moeilijk, maar er weer uit zien te komen is een heel ander verhaal. Dat is een heel stuk pittiger dan menig terrein rijder denkt of vermoedt, net als het beklimmen van die bergen van los zand. Meer dan eens zie ik een sleeplintje uitgerold worden of anders een lierkabel.
Boven en onder: De prachtig geprepareerde, blauwe 4×4 Land Rover smurf komen we regelmatig tegen op off-road evenementen. Ik kijk altijd met veel plezier naar de verrichtingen van deze mannen. Hun off-the-road rijden gaat altijd heel beheerst, zonder al teveel poespas. Geen luid brullende motor of modder die huizenhoog de lucht wordt in geslingerd maar een motor die met enige ‘stemverheffing’ van zich laat horen en modder die weinig hoger dan de band spat als de situatie dat vraagt. Ik weet bijna zeker dat zij het principe huldigen dat spinnende wielen absoluut geen grip genereren.
Concurrentieslag. Terreinrijders lijken vaak wel gek is mijn gedachte of hebben ze hun verstand soms op nul gezet? Zien ze een auto die zich vast rijdt in een extra zware proef, dan wachten ze tot deze bevrijd is en dan gaan ze het zelf proberen op precies dezelfde uitdaging! Ze weten bij voorbaat al bijna zeker dat ze vast komen te zitten. Of is dat juist de lol? Toch die zware uitdaging aangaan en kijken of jij die wel de baas kunt zijn. Want dat is natuurlijk de ultieme kick, als jij het wel redt en je ’tegenstander’ (lees: collega off-roader) niet. Het is onderdeel van het ‘haantjes gedrag’ van de mens, net iets beter willen zijn dan die ander. Om eerlijk te zijn, en als fotograaf smullen we er van, zolang het in de sportieve sfeer blijft is het juist hartstikke leuk. Het levert vaak spectaculaire beelden op. Zijn off-roaders daardoor anders dan anderen? Absoluut niet! Er wordt jaarlijks zelfs een heel boek uitgegeven met betrekking tot dat proberen beter te zijn dan een ander. Dat noemen we het Guinness book of records…
Boven: Dit vinden we heel leuk. Een auto die verregaand is aangepast maar er gewoon goed uitziet. Duidelijk herkenbaar als een bestaande auto die iedereen (her)kent, ook al is die nooit in 4×4 uitvoering gemaakt. Voor het onderstel is gebruik gemaakt van een 4×4 donor. We hebben het vaker gezien. In het verleden kwamen we in de USA eens een jaren zeventig Cadillac tegen op het onderstel van een Ford F350 pick-up. Uitgevoerd met de 500 cid motor (cubic inches displacement, bijna 8,2 liter) was het ding onstuitbaar zo lang je geen grote in- en uitloophoeken van hem verlangde. Ook deze Kever is een wolf in schaapskleren zoals je al op de openingsfoto kon zien.
Boven: Ook een ATV is welkom.
Boven: Op de parkeerplaats een fraaie Jeep JK Rubicon en daarachter een Mercedes-Benz G-Klasse.
Boven: Het nummerbord van deze Suzuki Vitara is geen grap maar zal vooral ‘den Ollanders’ aanspreken…
Boven: Uiteraard ontbreekt de catering niet.
Boven: Begerenswaardige Land Rover Defender, de uitvoering met softtop.
Boven: Oeps….!
Onder: Leuke honden komen we altijd wel tegen op 4×4 evenementen.
Boven: Dance macabre for four wheelers….
Boven en onder: De weg naar de top is niet altijd even makkelijk, ook off-the-road niet…. Maar heb je hem eenmaal bereikt, dan overvalt je, net als bij bergbeklimmers, dat verslavende gevoel van opperste euforie…. (of draven we nu een beetje door?).
Off-road gezondheid. Eind van de middag stappen we in onze eigen 4×4 bolide en keren we met een voldaan gevoel huiswaarts. In onze herinnering zal deze op korte termijn spontaan georganiseerde ‘Cars & Coffee’ nog wel een poosje blijven doorsmeulen. Koffie hebben we overigens niet gedronken. Daarvoor in de plaats hebben we een flinke dosis off-road vitaminen in onze geest ‘geabsorbeerd’. Die zijn voor onze gezondheid veel beter weten we uit ervaring.
Fotografie: Jos Emmers (4×4 Vrienden). Tekst: Jos Emmers m.m.v. Martin Brink.
