Ten tijde van de familie rit valt er zaterdag 29 december op de kalender te lezen. Als we die dag in alle vroegte onze kijkertjes openen neigen we er naar ze gelijk maar weer te sluiten. Een sombere en grauwe wereld staart ons aan en nodigt niet direct uit om uit bed te stappen. We zijn het vergeten als we op het vertrekpunt in Best arriveren, alwaar geurige koffie en vele off-road deelnemers aanwezig zijn. Aan de hand van de door Eric Gijsberts van de Stg. 4×4 Challenge Sport vervroegd bijgestelde vertrektijd weten we dat de familie rit zich inmiddels mag verheugen in een warme belangstelling. Van Eric horen we dat ze de inschrijving bij 75 deelnemers gestopt hebben zodat ze helaas nog een aantal potentiële deelnemers teleur hebben moeten stellen.
Boven: Vrij snel op de route dit heerlijke ‘offroad opwarmertje’…
Plan de campagne. De rit heeft een lengte van circa 100 km. Inbegrepen bij de prijs is een lunchpakket en wie wil kan na afloop van de rit deelnemen aan een BBQ. Zo ja, dan kun je ook nog de aansluitende prijsuitreiking meemaken aan de winnaars van de 2018 Roan 4×4 Warrior Challenge. Maar voor het zover is stappen we bij Robbert van Asseldonk in een Jeep en gaan we kort na de koffie op pad. Pakweg zeven of acht deelnemers zijn al vertrokken en uiteraard willen we zo vroeg mogelijk aan de rit beginnen. De fotografie onderweg vergt altijd de nodige tijd en op deze manier krijgen we zoveel als mogelijk verschillende deelnemers voor de lens.
‘Incognito off-roader’… We zijn nog niet heel lang onderweg of we komen het eerste onverhard tegen. We herkennen het stukje parcours van de Kerstbomenrit van de MB G-Klasse Club Nederland welke in de avond gereden werd. Hoe anders ziet het er nu bij daglicht uit. Bij daglicht kun je goed zien hoe te rijden; tijdens de Kerstbomenrit van de MG G-Klasse Club was dat veel meer een kwestie van gokken het goede spoor te kiezen, mede omdat kunstmatige verlichting ‘in geen velden of wegen’ te bekennen waren. Maar ondanks het veel betere zicht vandaag op deze plek komen we weldra de eerste vastzitter tegen. We weten het niet helemaal zeker, maar we krijgen sterk de indruk dat we enig schaamrood op de kaken zien van de ongelukkige wiens voortgang tijdelijk belemmerd wordt, meer specifiek als twee 2CV’s (Citroën Eenden) met slechts tweewiel aandrijving hem voorbij ‘kachelen’ of er niets aan de hand is. En dan drukken we ons bescheiden uit met genoemde hoeveelheid ‘enig schaamrood’. Toch het verkeerde spoor gekozen met je Suzuki Vitara Leon Vernimmen, maar het is lullig genoeg en daarom zullen we niemand verklappen dat jij het was die gered moest worden…
Boven: Heel leuke en erg speelse hond is een kruising tussen een Poedel en een Labrador.
Boven: Gelukkig is daar Sander en dan is het leed voor Leon gauw geleden. Om saaie verslaggeving te voorkomen maken we er natuurlijk een geintje over. Vastzitten is absoluut geen schande. We gebruiken daarbij de gevleugelde uitspraak van off-road veteraan Geert Martens nog wel eens als iemand vastzit en daar zichtbaar, hoorbaar kan ook, van baalt. “Je zit niet vast, maar je voortgang is tijdelijk belemmerd”. En is het niet zo dat als je de hele dag (off-road) gereden hebt, en je hebt geen enkele keer vastgezeten, dat je je dan moet schamen?
Schitterende route. Vooropgesteld dat het een schitterende familie rit is geweest. Enkele delen van de route hebben we eerder gezien, maar verreweg het grootste deel dat uitgezet is door Frans van Esch is ook voor ons nieuw. Verreweg het grootste deel ook van de route betreft onverharde weggetjes en paden. Dankzij de kort geleden gevallen regen zijn een aantal paden flink modderig. Geen gegeven waar je controle over hebt, maar het is wel leuk meegenomen dat het er ligt. We herinneren ons nog een familie rit van voorgaande jaren toen er, net als bij de Kerstbomenrit dit jaar, een dun laagje sneeuw was gevallen en de mist voor een ‘kleine wereld’ zorgde. Nu is het weliswaar grauw en bewolkt maar de herkenbare delen van de route zien er daardoor heel anders uit.
Boven: Je komt er langs, maar of hij direct opvalt deze uit heideplaggen opgebouwde Grafheuvel Zwartenberg valt te betwijfelen. Toch is dit een van de grootste grafheuvels (type ringwalheuvel) van Nederland en België uit de bronstijd. De grafheuvel is gedateerd op circa 1.500 jaar voor Christus en dat is volgens het informatiebord bij de grafheuvel ten tijde van de vroege bronstijd (werd destijds gedateerd op 3.000-800 jaar voor Christus). In het graf liggen de resten van een verbrande dode die een bronzen bijl als grafgift meekreeg. Het bord is duidelijk geplaatst voor de vondst van Ötzi, de naam die is gegeven aan de ijsmummie van een man uit de bronstijd. Twee Duitse amateur bergbeklimmers vonden Ötzi op 19 september 1991 in de Italiaanse Ötztaler Alpen. Ötzi bleek 5.500 jaar oud te zijn en is daarmee de oudste menselijke mummie die in Europa is gevonden. Een van de bijzonderheden bij zijn vondst is dat Ötzi een koperen bijl bij zich had. Door deze vondst bleek de bronstijd eerder te zijn aangevangen dan de wetenschappers tot dan toe dachten.
Een hijgend hert….? De route voert langs natuurgebieden, door bospartijen, tussen de weilanden en door pittoreske dorpjes. Ergens in de middag schrikken we een hert op uit zijn, naar we aannemen, overpeinzingen. In een snel tempo zien we hem over de weilanden en over akkers met een wijde boog verdwijnen in de verte. Als een stipje zien we hem een halve cirkel bocht maken en ergens in de verte, recht voor onze rijrichting, verliezen we hem uit het oog. Als we even later arriveren ‘in die verte’ schrikken we hem schijnbaar opnieuw op. Met grote sprongen ‘dartelt’ hij voor ons uit, zo nu en dan een poging wagend rechts opzij in het bos te verdwijnen. Herhaalde malen lukt hem dat niet omdat er een hoog hek geplaatst is. De enige optie is derhalve voor ons uit blijven huppelen aangezien er links eveneens een hek staat rondom een camping. En dat doet hij dan ook over een afstand van enkele honderden meters. Door ons gezapige tempo wint hij al snel ’terrein’ op ons en niet veel later houdt het hek op en verdwijnt het dier gracieus in de bossen.
Boven: Prachtige ‘woeste’ voorstelling achter op een van de 2CV’s.
Boven: Was naar ons weten vorig jaar eveneens van de partij, deze Volvo TGB 20 6×6 Manschappenwagen. De TGB 20 heeft een 40 cm. grotere wielbasis (2,70 meter) dan zijn 4×4 familieleden, de TGB 11 en 6×6 TGB 13 die het met 2,30 meter moeten doen (de extra as voor 6×6 wordt achter de bestaande achteras geplaatst bij de 6×6 modellen).
Boven: Frans Nagelkerke. Maakt tijdens deze actie toch nog even tijd om uw fotograaf vast te leggen.
Boven: We hebben ze niet direct geteld, maar een stuk of zes a zeven 2CV’s deden mee aan de familie rit, waaronder deze 4×4 Sahara hier voor in de rij. Een soortgelijk exemplaar heeft in het verleden mee gedaan aan de Dakar horen we van Luc van den Bogerd (alias Gonzo voor ingewijden). De originele 2CV 4×4 Sahara is uitgerust met twee motoren en er zijn er volgens Citroën slechts 694 gemaakt. Daarover bestaat echter enige twijfel. Er zijn bijvoorbeeld 80 2CV 4×4’s geleverd aan de Spaanse Guardia Civil, maar deze hebben een afwijkend chassisnummer, ingeslagen op een plaatje van de Spaanse fabriek in Vigo. De vraag rijst hier of het een Spaanse productie betreft en of deze bij Citroën’s telling zijn gerekend. Hoe het ook zij, afgetekend tegen de totale productie van meer dan vijf miljoen Eenden blijft de 2CV 4×4 Sahara een vreemde Eend in de bijt. Wellicht heeft ook de prijs daarmee te maken, want een 2CV 4×4 Sahara kostte destijds dubbel zoveel als een ‘gewone’ Eend. Dat zou echter toch een goede investering geweest zijn, want heden ten dage kun je een goede 2CV met wat zoeken nog wel voor pakweg € 10.000,- aanschaffen. Een originele 2CV 4×4 in mint condition werd niet heel lang geleden op een veiling afgehamerd op € 145.000,-. Komen de veilingkosten nog bij….
Indrukwekkende staat van dienst. Na publicatie van dit verslag ontvangen we van ‘Gonzo’ nog wat extra ‘indrukwekkende’ informatie over de voorste 2CV 4×4 ‘Sahara’. De auto is nu circa twee tot drie jaar ‘klaar’ sinds de restauratie/ombouw. Als ’testrit’ begint eigenaar Seppe Verstegen aan een reis van, ga er even bij zitten, 22.000 km! Reisdoel zijn de -stan landen (Turkmenistan, Kazachstan, etc). Verder heeft hij met de auto deelgenomen aan de Kempenrally, het Belgisch Kampioenschap regularity. Daar is het niet bij gebleven, want ook het Rittensport Kampioenschap en andere bol-pijl wedstrijden heeft hij op zijn conto staan. Het afgelopen jaar 2018 schrijft hij nog de Rally Nacht van Nederland op zijn naam. Hebben we nog niet genoemd een off-road reis naar Portugal en, ook in het afgelopen jaar 2018, een off-road reis naar Marokko. Dit kersverse jaar 2019 is het onder meer de bedoeling de Breslau Poland Cross-Country met de auto te rijden. Wil je zijn rijkunsten ‘bewonderen’, dan is er een leuke ‘stunt’ op Youtube te vinden welke Seppe uithaalde met zijn vorige ‘Lelijke Eend’. Als we het voorzichtig omschrijven; het feit dat hij meedoet aan de Familie rit bewijst dat hij de stunt overleefd heeft. (zoekterm: Seppe’s jump).
Boven: Op de openingsfoto kon je hem eveneens bewonderen: Jeroen ‘Muddigger’ Kielen.
Boven: Zover onze kennis reikt zou Luc van den Bogerd, alias Gonzo, achter het stuur van deze 2CV zitten. Luc is de enige van deze illustere ‘eendengroep’ die we bij naam kennen.
Spanningsvelden. Heel in de verte kronkelt een slang van 4×4 voertuigen door het landschap. Soms zie je die al van verre aankomen; op andere momenten word je door ‘de slang’ (of enkeling) verrast.
Boven: Met onze vriend Eddy Willen hebben we recent nog heerlijk ‘op zijn Grieks gedineerd’, samen met nog een hele vracht vrienden.
Afwisseling troef! De verscheidenheid aan voertuigen maakt het lekker afwisselend voor de fotografen. Van Suzuki tot en met de Mercedes Benz G, van Eend tot en met Volvo TGB 20 en heel veel daartussen, we komen ze stuk voor stuk tegen.
Boven: Hier in Europa geen veelvuldig voorkomende verschijning, de Dodge Durango.
Onder: Ard van Meer en Yves Cieters moeten haast wel van de partij zijn. In ons verslag over de prijsuitreiking meer daarover. De rit eindigt op het terrein van Frans van Esch in Valkenswaard. Daar kan nog wat gegeten en gedronken worden voor degenen die niet blijven voor de BBQ en de prijsuitreiking van de Challenge deelnemers met aansluitend de feestelijke viering. Zij kunnen thuis vast terugzien op een fraaie en geslaagde familie rit.
Tekst & fotografie: Martin Brink.
