Formidabel mooie 4×4 toerrit van Stg. Twente Offroad

De Twentse Najaarsrit van de Stg. Twente Offroad staat al een heel aantal jaren steevast op de agenda van de club. We reden de rit al een keer mee in 2016 en opnieuw in 2018. Niet voor niets, want het is werkelijk een adembenemend mooie rit. Het Twentse landschap is op enkele plaatsen licht glooiend maar vooral ook bosrijk. Ter afwisseling liggen her en der verspreid pittoreske dorpjes en plaatsen die duiden op menselijke bewoning in de vroege jaren van onze jaartelling. Denk daarbij ook aan de tijd van het jaar; we zitten volop in de kleurrijke herfst. We verdenken de organisatie dan ook dat de rit ooit ‘met voorbedachte rade’ is uitgezet. Deelnemers die wel eens een Najaarsrit gereden hebben met de Stg. Twente offroad zijn unaniem lovend. We hebben beide keren enorm genoten en ook dit jaar vatten we het plan op de rit mee te rijden en te verslaan. Helaas komt er een kink in onze kabel die er voor zorgt dat we elders verwacht worden. Ook deze kink is zeker geen straf geweest maar zou niet onze eerste keus geweest zijn. Stevig balen dus en als we alle lelijke woorden van het moment nu weg zouden laten, dan stopt hier het verslag…

Alles komt goed… Gelukkig kan de Stg. Twente Offroad bogen op een hechte groep leden die niet te beroerd zijn om (vrijwillig) de handen uit de mouwen te steken. Zij zullen een aantal foto’s voor ons maken en wat indrukken voor terrein.nu op papier zetten. Voor de foto’s zijn Wim Braker en Freddy Scholten verantwoordelijk. Beiden zijn geen onbekenden bij off-road insiders, want Wim runt samen met zijn vrouw Irma niet alleen de Strookappe Aanhangwagens, maar ook zien we beiden regelmatig actief in de trialsport of op off-road evenementen. Freddy kennen we vooral van Hes 4×4 (Hes Automotive algemeen met als extra Hes 4×4 onderdelen en accessoires). Irma is overigens verantwoordelijk voor de tekst info.

De morgenstond… De rit start rond de klok van 11.00 uur, maar ruim voor die tijd, net even na de klok van 10.00 arriveren daar de eerste deelnemers al. Oeps, dat is wel erg ruim voor de tijd, maar wellicht is dat ook een beetje de schuld van terrein.nu omdat die de start in hun agenda op 10.30 vermeld hadden. De organisatie heeft de koffie nog niet klaar, maar gelukkig duurt het niet heel lang en dan zit iedereen aan de verse koffie of thee, die ze op hun weg naar beneden laten vergezellen door de meegeleverde stroopwafel. Het is niet alleen de koffie, thee en stroopwafel waar de deelnemers op getrakteerd worden. Bij de inschrijving krijgen ze ook nog een zakje met pepernoten in de handen gedrukt, voor onderweg! Een warm welkom mag je dus gerust stellen.

‘Overdosis’. Het weer is perfect voor een toerrit met behulp van een Roadbook. Droog met een zwak zonnetje, maar voldoende om de kou uit de lucht te verdrijven. Iedereen is dan ook vrolijk. De opkomst is er ook naar. Bekenden, maar ook een heel aantal nieuwe gezichten die voor het eerst met de Stichting meerijden. Niet heel vreemd dus dat het met zesendertig off-road voertuigen (buiten de organisatie om) een meer dan ‘volle bak’ is. Normaal wil de organisatie beslist niet meer dan dertig voertuigen omdat ze vinden dat de Najaarsrit behandelbaar moet blijven. De paar extra voertuigen deze keer zijn makkelijk te verklaren. Er is een stel dat dit weekend hun tienjarige trouwdag viert in Twente. Die hebben zich zaterdag pas aangemeld en ach, op hun tienjarige trouwdag wil je die toch niet weigeren? Die wil je gewoon laten genieten van het fraaie Twentse land met zijn rijke historie!

Boven. “Wat heb je hier in Nederland nu aan een 4×4”, hoor je nog wel eens. In ieder geval één persoon is enorm blij dat de Stg. Twente Offroad vandaag haar Najaarsrit heeft gehouden. Deze lokale meneer in zijn personenwagen met aanhanger komt ongelukkig vast te zitten op een onverharde, beetje modderige weg. Daar sta je dan in je uppie op zondagmorgen. Een fractie voordat zijn zelfmoordplannen vaste vormen beginnen aan te nemen zijn daar enkele officials van de Stg. Twente Offroad. Bereidwillig bieden zij hulp aan en met hun 4×4 en een sleeptouw is het leed snel achter de rug en kan de beste man zijn weg vervolgen. Tja, waar zouden we zijn zonder die 4×4….

Boven en onder: Wat bedoel je precies met ‘afwisselend’? Nou, bijvoorbeeld de vele onverharde paden en weggetjes. Je hebt natte en droge exemplaren en modderige jongens. De droge paden en weggetjes vallen over het algemeen goed te berijden. Daarop geniet je vooral van de prachtige omgeving en wie weet kun je ook ‘wild’ tussen de bomen spotten. De modderige paden zijn dan een leuke afwisseling waarbij je lekker in je handen kunt wrijven en bij jezelf mompelen van: “Kijk, met een 2WD had ik dit niet kunnen doen en had ik ook niet van deze prachtige omgeving kunnen genieten. Daarom heb ik een 4×4, om ook te kunnen genieten van die anders onbereikbare plekjes die niet vergeven zijn van de toeristen”… Om dat kracht bij te zetten draai je het raampje van je off-road bolide naar beneden en snuif je diep die heerlijk geurende en zuivere boslucht diep je longen binnen.

Boven en onder: De verscheidenheid aan 4×4 voertuigen is groot. Mercedes M Klasse, Land Rover, Suzuki, Jeep, Toyota maar ook een Subaru en een toch maar sporadisch voorkomende Isuzu Trooper (foto hieronder) kom je tegen. De gezamenlijke passie is natuurlijk het 4×4 rijden en hoe je dat doet bepaal alleen jij.

Stress om zeep. De rit heeft een lengte van circa 90 km. Op de snelweg, als je de mazzel hebt niet in een file te belanden, een kwestie van een klein uurtje rijden. Dat kun je in de Twentse Najaarsrit wel vergeten, want die afstand vergt gewoon een paar uur. Los daarvan wil je dat ook helemaal niet; hard rijden. In een gematigd tempo genieten van de omgeving blijkt al snel een prima probaat middel om de stress van een achterliggende werkweek subiet te doen vergeten en een komende ‘week dwangarbeid’ met vertrouwen tegemoet te zien. Na enkele uren rijden arriveer je even na het middaguur bij de lunchstop, ruwweg ergens halverwege de route. Daar staat de organisatie al te wachten met hete goulashsoep en broodjes hamburger met ui! Nadat je dat lekkers verorbert hebt babbel je een poosje gezellig bij met de overige deelnemers. Die genieten net zo van de Najaarsrit als jij hoor je al snel. Daar kijk je niet heel vreemd van op.

Boven: Hier aan herken je de ware Jeepers. Zon, wind, regen, sneeuw, het deert ze niet. Dak er af en gaan!

Een blik terug in de tijd. Op dit soort paden en onverharde weggetjes waan je je terug in de tijd. In gedachte zie je hier een boer met een ossenwagen naar de verte sukkelen, ruiters in galop hun paarden aansporen, marcheert een peloton soldaten aan het oog voorbij, een glimmende diligence die de adel naar haar kasteel brengt of een herder met zijn kudde op weg naar de stal… Oh ja, en achter de bomen liggen geen Land of Range Rovers op de loer maar struikrovers…

Boven: Een Jeep CJ 7 die de eerste naam welke Jeep aan een model gaf in ere houdt op zijn mootrkap, de Tuxedo Park. Het is een pakket dat van 1964 tot en met 1966 wat meer luxe gaf aan de Jeep CJ 5 en de CJ 6 (Mark I, II en III). Dat bleek een succes en daarom bouwde Kaiser Jeep zelf de Mark IV.

Boven: Aaah, een Jeep met het tuinhekje van thuis op de neus… We weten het, het is een tijdje mode geweest. Toch blijven we het zonde vinden. De auto met de mooiste en meest herkenbare neus op de wereld ga je aan het oog onttrekken door er een ‘niet functioneel tuinhekje’ voor te zetten. Je hult Doutzen Kroes toch ook niet in een burka? Uitsluitend die functionele lier er op is vele keren mooier.

Vloeibaar magnetisme. Ergens halverwege op een lang en breed zandpad ligt een lekker modderige passage. Die werkt als een magneet op de deelnemers. Achter het glas van het voorraam grote grijnzen zeggen meer dan woorden. We hebben zelfs een deelnemer betrapt die er een keertje extra doorheen rijdt… En ja, de camera’s van Wim en Freddy maken hier overuren zoals je hier onder kunt zien.

Boven: We moeten ons heel sterk vergissen als dat niet Teus Berkhof is, het opperhoofd van bedrijfswageninrichting Teus uit Zwartebroek. Teus is dus niet alleen actief in de trialsport leren we vandaag.

Eind goed niet al goed… Enkele zandpaden zijn alleen toegankelijk voor lokaal verkeer maar dat doet niets onder aan de rit. Eind van de dag druppelen de deelnemers binnen op het eindpunt, café Het Anker in Saasveld. Het routeboek inleveren en nog even nagenieten van de rit en een drankje als ze dat willen. We horen na afloop echter één en dezelfde ‘klacht’, van alle deelnemers. Dan moet er een grond van waarheid in zitten dunkt ons. Stuk voor stuk vinden ze het vreselijk jammer dat het maar één keer najaar is in een jaar….