De dames en heren van de Roan 4×4 Warrior challenge vinden Halloween een uitstekende gelegenheid voor het bedenken, uitzetten en organiseren van een leuke 4×4 rit. Niet overdag als het nog licht is, maar in de donkere avonduren. En zo geschiede het dat we op twee november, als de avond is ingevallen, onze Jeep richting het Brabantse Best dirigeren om een verslag te maken van deze ‘Halloweenrit bij maanlicht’, vooropgesteld dat die maan te zien zal zijn.
Fase 1, aankomst. We arriveren iets na zessen op de afgesproken carpool parkeerplaats langs de A-2 alwaar Eric Gijsberts intussen de eerste deelnemers voorziet van een drankje, versnapering en het routeboek. In de winderige, bewolkte en daarom donkere avond stappen we met lichte angst en knikkende knieën uit ons, voor ons gevoel, nog ‘veilige’ stalen ros om aan te horen wat deze Halloweenrit voor de deelnemers in petto heeft. De milde rit zal grotendeels over onverharde paden gaan volgens het bolletje pijltje principe en is volgens de organisatie voor iedere 4×4 goed te doen.
Fase 2, de planning. Eindpunt van de rit is het voor velen bekende terrein van de Landsard. Aldaar kunnen we te voet nog een wandeling door het bos maken en in een latere fase van de schrik bekomen onder het genot van een drankje en broodje kroket of frikandel. Het zal vermoedelijk overbodig zijn om te melden dat deze boswandeling uiteraard niet zomaar een boswandeling zal zijn, maar daarover later meer, zover zijn we nog niet.
Fase 3, aanstalten. Ondertussen melden zich steeds meer heldhaftige deelnemers op de parkeerplaats. Eric vertelt ons dat er achtenveertig deelnemende wagens zijn ingeschreven met elk twee of meer onverschrokken inzittenden. Alvorens de 4×4’s aanrijden en in de donkere avond verdwijnen wordt er nog wat gelachen en gegiecheld op de parkeerplaats. Of dit gewoon plezier of van de schrik is weten we niet…
Fase 4, installatie. Voor ondergetekende als verslaggever zijn er enkele locaties uitgezocht waar we onderweg foto’s kunnen maken, al valt het fotograferen niet mee bij weinig licht en veel beweging. De eerste locatie is camping de Bocht in Oirschot. Het routeboek geeft ter plekke een lange haakse bocht aan met een zijstraatje dat in deze bocht uitkomt. Vanuit het genoemde zijstraatje dienen de deelnemers rechtsaf te slaan richting de camping. We stellen ons zo op dat we de wagens aan kunnen zien komen en wachten dan geduldig af. Om de wachttijd te doden bestuderen we ondertussen het routeboek verder en stellen we de Tom-Tom vast in voor de volgende locatie…
Fase 5, doelwit. Het wachten duurt niet heel lang. Helaas zien we de eerste deelnemers net een fractie te laat om ze nog op de gevoelige plaat vast te kunnen leggen, maar dat geeft ons wel vertrouwen dat ook wij goed op de route zitten. Om niet nog een keer verrast te worden wachten we buiten de auto met de camera in de aanslag op de volgende 4×4’s, uiteraard na eerst gecontroleerd te hebben of er geen angstaanjagende griezels rond onze auto dwalen. De volgende 4×4’s komen ons echter uit alle richtingen tegemoet. Ze zoeken duidelijk naar de juiste richting of een bepaalde getekende situatie in het routeboek. Een enkeling stopt en vraagt ons waar we zitten. Behulpzaam als we zijn leggen we uit bij welk plaatje in het routeboek we staan. Intussen stoppen meerdere deelnemers bij ons. Het wordt ons duidelijk dat een plaatje waarop een boom met krans en kruis staan de boosdoener is. Deze situatie is blijkbaar moeilijk te vinden.
Fase 6, vervolg. Locatie twee is de carpool parkeerplaats langs de A-58 bij Moergestel. De deelnemende 4wd’s rijden een gedeelte langs deze A-58 over onverharde paden. Later vernemen we dat een Volvo XC-90 hier toch behoorlijk vast heeft gestaan, maar uiteraard weer op gang is geholpen.
Fase 7, extra’s. De verwachting is dat de eerste 4×4’s zo rond de klok van negen uur op de Landsard zullen zijn maar de deelnemers krijgen waar voor hun geld. Rond de klok van tienen passeren ons namelijk nog steeds zwaaiende en lachende deelnemers op de locatie in Moergestel!
Fase 8, uitdunning. Op de Landsard druppelen intussen de 4wd’s mondjesmaat binnen en genieten de chauffeurs, navigators en overige bijrijders van het aangeboden natje en droogje. De verhalen komen los en we horen eigenlijk niets anders dan lof over de Halloweenrit. Enkele SUV’s, waaronder een Range Rover Velar, Porsche Cayenne en de eerder genoemde Volvo, hebben de tocht echter niet volbracht. Via via horen we dat de Velar rijder toch bang was om op de glibberige stukken schade te rijden. We kunnen het wel begrijpen. Het moet natuurlijk een leuke avond blijven en als je bang bent dat het toch verkeerd kan gaan, of je niet zeker voelt over de situatie, is het misschien raadzaam om te stoppen. Een van de route makers, Frans van Esch, weet uit ervaring te vertellen dat de route met een Porsche Cayenne toch zeker te rijden is. Wel met de kanttekening dat de route enkele weken eerder is uitgezet in een drogere periode en dat in de tussenliggende periode de hemelsluizen niet gesloten zijn gebleven. De resterende groep waarbij de Cayenne rijder hoorde heeft de route wel uitgereden en verzekert ons met brede grijnzen dat de betreffende chauffeur dit nog lang aan zal moeten horen. Challenge deelnemers Ard van Meer en Yves Cieters weten te melden dat ze de gehele route in hun Suzuki Samurai in 2wd gereden hebben, om aan te geven dat het inderdaad toch een milde route is geweest.
Fase 9, versterking. Bekend van Halloween is het gebruik dat kinderen verkleed langs de deuren gaan met de vraag ‘trick or treat’ oftewel moeten we u plagen of krijgen we snoep? De organisatie heeft dit veranderd in ‘trick AND treat’ naar onze beoordeling. De ‘treat’ is de al eerder genoemde versnapering op de Landsard aan het einde van de rit, zijnde de overheerlijke broodjes kroket of frikandel gebakken door… euuhhh.. niemand minder dan de angstaanjagende ‘Eric Engerd’.
Fase 10, nachtelijke perikelen. De ‘trick’ (het plagen) ontdekken we in het routeboek. In het routeboek staan namelijk geen afstanden vermeld, iets wat meestal wel gebeurt bij bolletje pijltje ritten en zodoende het navigeren een aangenaam stuk makkelijker maakt. De op papier getekende situatie moet dus exact gevonden worden. Kleine hints worden in de tekeningen wel gegeven, zoals een straatnaam of huisnummer. Maar in het stikdonker valt het meestal niet mee om een huisnummer te zien.
Fase 11, horror audio. En dan is er nog de wandeltocht door het bos…..muhahahaahaaaaa (dit is het enge lachje op het einde van Michael Jackson’s Thriller, maar dan ‘live’). Ondergetekende heeft al vele uren doorgebracht op het terrein van de Landsard, maar wat zich hier in deze donkere nacht afspeelt, dat heb ik daar nog nooit gezien of gehoord. We ontdekken als eerste enkele summier verlichte pompoenen op het terrein. Met in de verste verte geen lichtje te bekennen zien ze er griezelig uit. Daarbij horen we vanuit het donkere bos van tijd tot tijd ijzingwekkende kreten, angstaanjagend gegil en luid ronkende kettingzagen!
Fase 12, overleven. Rond de ingang van de wandeltocht, een in nevel gehulde blauw verlichte poort, hangen zo aan de schimmen te zien enkele lugubere types rond. Het is duidelijk een wandelingetje voor deelnemers met roestvast stalen zenuwen. Of je doet als Flip van Turenhout. Die heeft zijn trouwe viervoeter mee genomen, in zijn geval herdershond Tuur, om de engerds op afstand te houden. Maar we zullen van de taferelen die zich in het bos afspelen niet teveel vertellen. Mocht er volgend jaar weer een Halloweenrit zijn, dat we verzuimd hebben te vragen maar waar we gezien het succes van uitgaan, dan moet het natuurlijk een verrassing blijven van hetgeen zich daar allemaal afspeelt.
Fase 13, topwerk. Wat we absoluut nog willen melden is dat de wandeling door het ‘Halloween bos’ zeker de moeite waard is geweest. Daar heeft de organisatie echt veel werk van gemaakt, chapeau! Tot slot is er ook nog een prijs beschikbaar voor de mooiste of leukste in Halloween stijl versierde 4×4. Die eer gaat deze eerste editie van de Halloweenrit naar de familie Kuif uit Geldrop.
Fase 14, Klaas Vaak slaat toe. Rond de klok van half een vertrekken de laatste deelnemers richting huis. Ook voor de angstaanjagende wezens uit het bos blijkt het snel daarna bedtijd te zijn. We pakken onze camera’s in en vertrekken richting huis met de conclusie dat de mensen van de Roan 4×4 Warrior challenge een ‘monsterlijk mooie’ Halloweenrit hebben uitgezet, met een angstaanjagend leuke finale in het lugubere Landsardse bos.
Fase 15, toekomst. En voor de liefhebbers of degenen die door omstandigheden de rit niet af hebben kunnen maken? Op achtentwintig december staat de oliebollenrit op het programma van de Roan 4×4 Warrior challenge….
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
