Na de Eerste Paasdag vertoeft te hebben bij de ANVT op de Landsard staat op Tweede Paasdag opnieuw een top evenement op onze agenda. Maar ja, hoe vertellen we dit wederom aan ‘moeders de vrouw’, die tijdens het ontbijt druk doende is op haar telefoon om te zien welke tuincentra, meubelboulevards en kleding outlets vandaag op Tweede Paasdag geopend zijn. Oh schat, was ik dat vergeten te vertellen? Nee helaas, ook vandaag geen tijd voor de ‘Paas tradities’ zoals tuincentra, de meubel boulevard en kleding outlets. Ja schat, ik vind het ook erg vervelend maar ik moet weer op pad voor Terrein.nu. Echt, volgend jaar maken we betere afspraken met deze dagen. Met een zo onschuldig mogelijke blik in onze ogen schuiven we wederom de schuld van dit alles in de schoenen van Martin en stappen we in onze Jeep met als eindbestemming het crossterrein van MSV-NOV in Heerde.
Boven: Bij een Paastreffen hoort natuurlijk een Paashaas. Het is ongeveer het eerste dat we te zien krijgen als we aankomen op het terrein in Heerde.
Boven: De leukste waarschuwing, verderop meer daarover.
Stiekeme herhaling. Zoals ook op eerste Paasdag geschiede, zo herhaalt zich ook vandaag weer een soortgelijk tafereel. Zodra we uit het zicht zijn komt er ook nu een grijns van oor tot oor op ons gezicht, gaat de autoradio weer op standje party-time en gaan onze gedachten alvast naar al het moois dat ons ongetwijfeld te wachten staat.
Boven en onder: Martin van der Zouwen in een Blitz. Zijn nieuwe strijdwapen in de trial wedstrijden van het VNTTK?
Dwaalspoor. Tja, beste vrienden en vriendinnen van Terrein.nu. Jullie zullen ondertussen wel denken ”wat moeten we met deze nutteloze informatie en dat al twee verslagen op rij?” Och, eigenlijk niets. We zijn in de omstandigheden dat we helemaal geen verantwoording of uitleg hoeven te geven aan ‘moeders de vrouw’ omdat die er simpelweg geen rondloopt thuis. We hebben gewoon een mogelijk, maar tevens onzinnig, scenario geschreven in onze inleiding om een draai te geven aan het feit dat we met Pasen een druk weekend met 4×4 evenementen hebben. En ja, wij horen tot de gelukkigen die niet verplicht of onder dwang naar eerder genoemde Paas uitstapjes moeten.
Verwachtingsvol. Wat absoluut in de verste verte geen onzin is: vandaag prijkt het inmiddels beroemde, beruchte maar bovenal uitermate vermakelijke Paastreffen van Hannibal Offroad op onze agenda! Dat we hiervoor vanuit het Brabantse land zo’n uurtje of twee over het Nederlandse wegennet moeten toeren om het ‘strijdtoneel’ te bereiken deert ons allerminst. We weten van vorige edities, en dan meer van het soortgelijke Pinkstertreffen, dat de dames en heren van Hannibal Offroad een puik evenement met een hoog fun gehalte kunnen organiseren.
Aankomst. Het ‘veel plezier met de vier maal vier’ en ook nog de leuke bijkomstigheid dat er altijd wel één of meerdere aparte voertuigen te zien zijn op de prachtige Heerdense Crossbaan doet bij ons al het water in de mond lopen. Iets voor tienen rijden we de parkeerplaats op en krijgen we een mooi plekje vlak bij de ingang aangewezen, altijd makkelijk mocht het gaan regenen of om snel bij onze apparatuur te kunnen om accu’s te wisselen of het fotorolletje te wisselen…
Onder: De ‘Russische Route’ wordt veroverd door een Zweed…
Ervaren oren. We zien de eerste deelnemers, verwelkomd door de Paashaas (er lopen meerdere hazen rond) al de baan op gaan, dus tijd om de camera’s om te hangen en aan de slag te gaan. Lopend richting de kantine krijgen we al het kriebelende gevoel van binnen dat we ‘iets aparts’ te zien gaan krijgen vandaag. We zien het op het moment nog niet, maar het geluid van een voertuig met waarschijnlijk rupsbanden bereikt onze oorschelpen.
Onder: Wat nu, een ‘bomenknuffelaar’?
Ons vermoeden bewaarheid. We melden ons aan in de kantine en gaan snel en hoopvol aan de slag. Zodra we de eerste blik op de baan werpen zien we ook meteen wat bij het geluid hoort. Inderdaad rupsbanden! Een Volvo BM BV202 tokkelt ons in alle rust voorbij! Nog maar nauwelijks begonnen is onze dag nu al meer dan goed! Opvallend detail, Volvo is goed vertegenwoordigd vandaag, maar daarover later meer. Verderop in het verslag laten we wat meer wetenswaardigheden over de ‘rupsbanden Volvo’ op je los. Zo kunnen we in de klasse ‘aparte voertuigen van vandaag’ dus al één vinkje zetten.
Boven en onder: Vanuit het Groningse noorden komen we de heren van Team Kansloos tegen.
Boven: Onderdeel van de organisatie, ‘Paashaas’ Roan Burgmeijer.
Het off-road decor. De baan ligt er ondanks de vele regen van de laatste tijd goed bij. Naarmate de dag verstrijkt wordt het op sommige stukken wel wat zwaarder door diepere sporen in het zand, maar het is zeker goed te doen. Langs de baan zijn op verschillende plekken uitstapjes gemaakt voor degenen die wat meer uitdaging zoeken, bestaande uit kuilen en bulten in allerlei gradaties, modderbakken en trial proeven. Bij sommige van die uitstapjes wordt de moeilijkheidsgraad aan gegeven, zodat je weet waar je aan begint. En dat is in veel gevallen maar goed ook.
Boven: Een leuke hond die zich in vredesnaam afvraagt wat die ‘gekke tweepoters’ allemaal aan het doen zijn…
Boven: Erwin van de Ven ‘eindelijk’ weer eens in actie.
Multiple choices. Nu kennen de meeste onder ons wel de kleurcodering blauw, rood en zwart die aangeeft hoe moeilijk de uitdaging of de kans op schade is. Verreweg de meeste off-road clubs en verenigingen hanteren deze kleur coderingen en enkel de JCN (Jeep Club Nederland) voegt daar nog de kleur groen aan toe voor heel makkelijke routes of uitdagingen, bestemd voor de tweewiel aangedreven Jeeps van tegenwoordig of voor Jeepers die geen auto onder de modder ambiëren.
Boven: Henk en Lars Habers. Slijpen hun messen voor de komende trial wedstrijd.
Alternatieve ‘Hannibal’ aanduidingen. Het werkt in de regel prima, maar gelukkig is er ook een Hannibal offroad variant op deze kleurcodering, dit om mogelijke beschuldigingen van ‘kartelvorming’ te voorkomen. Geen kleuren geven daarbij de zwaarte van de passage dan wel uitdaging aan, maar bordjes met grappige teksten. Denk aan ‘harmonieuze en veelzeggende’ teksten als het ‘Gijs Kapzijs pad’. Ook al is dat (bewust) niet helemaal correct geschreven door de Hannibal uitzetters, het doet niet onder aan het verhaal dat er achter zit. Hannibal lid Jerom Wals is een off-roader die niet snel voor een zware off-road uitdaging terug zal deinzen. Integendeel, maar dat hij daarbij zijn auto nog wel eens op de kant parkeert is op zijn zachtst gezegd een understatement. Hij verwerft met zijn stunts door zijn mede clubleden al gauw de bijnaam ‘Gijs Kapzeis’. Dat is inmiddels zijn geuzennaam geworden en vrijwel iedereen die hem kent noemt hem ook zo. Het is min of meer een ‘geregistreerde merknaam’ geworden van Jerom en die mag je als buitenstaander niet zomaar gebruiken natuurlijk. Om die reden hebben we de naam letterlijk overgenomen zoals deze op het bordje omschreven is…
Boven: Huub Ockers weer eens in beeld. De laatste keer dat terrein.nu hem voor de camera wist te verschalken was tijdens de King of Kragle.
Kletspraat. Klinkklare onzin hetgeen we als laatste beweerden en lezers die ons kennen weten wel beter. Wel een feit is dat we het toejuichen, die namen geven aan uitdagingen. In het verleden hebben we zelf al eens een aantal namen verzonnen, maar Hannibal kan dat veel beter ontdekken we deze dag, want ze hebben het gelukkig niet laten zitten bij slechts één naam. Nog een paar leuke creatieve namen voor uitdagingen welke op ludieke wijze de moeilijkheidsgraad aangeven, en die we vandaag tegenkomen zijn: ‘Niet (te) Doen, Russische Route’ en twee borden op een soort van T-splitsing die bij elkaar horen. Op een bord met daaronder zowaar een blauw gekleurde pijl naar links staat te lezen ‘Watje’. Pakweg een goede meter verder naar rechts staat een soortgelijk bord met daaronder een rood gekleurde pijl, die nu echter naar rechts wijst. Op het bord de tekst ‘Held’, samen met een hand met een opgestoken duim! In het begin van dit verslag heb je een foto daarvan al kunnen bewonderen.
Boven en onder: Mark van den Oord.
Serieus graafwerk. Meestal worden de grote en pittiger uitdagingen voor later in de middag bewaard, maar niet hier bij Hannibal. Diepe kuilen waarbij het uitgegraven zand voor en achter de kuil gedrapeerd ligt liggen her en der verspreid over het terrein. Enkele kuilen zijn zo diep dat het dak van je auto onder het maaiveld verdwijnt. Tel hierbij ook nog eens een extreem steile in- en uitloop bij, zo steil dat erin rijden zonder met een lier de achterkant van je bolide te zekeren eigenlijk niet te doen is, en je begrijpt dat het nodige spektakel vandaag gegarandeerd is. En het mooiste is dat de eerste helden zich al in de ochtend aandienen.
Boven en onder: Serieus off-road is de grote vijand van plastic…
Het spits afgebeten. Of wat te denken van een soort van reuzen wasbord? Vier kuilen met het uitgegraven zand tussen hen gedeponeerd, waardoor je ‘ribbels’ krijgt van plus minus drie meter hoog. Dit wasbord ligt er lange tijd nog ongeschonden bij, totdat Gijs Kapzeis hier ten tonele verschijnt. Hij moet menig keer aangehaald worden om over de bulten te komen, maar het lukt Gijs uiteindelijk, inclusief een portie onvervalst en prachtig spektakel, om deze hindernis te volbrengen.
Boven: Eddie Beeftink, niet in zijn ‘G-klasse Jeep’, maar in zijn wedstrijd Blitz.
Geniepig? Even verderop bij de modderbak gooit de Volvo BM BV202 zich in de strijd bij de modderbak. Met de spreekwoordelijke twee vingers in de neus tokkelt deze machine zich naar beneden, door de blubber en onder luid applaus en gelach weer het gat uit. Goed voorbeeld doet natuurlijk volgen. Edoch, een volgende deelnemer, rijdend in een Suzuki, weet de steile helling nog wel af te komen, maar strandt vervolgens midden in de blubber. En daar sta je dan. Op zich is dat niet eens zo erg, maar dan heb je daar Daan Kwakkel. Die rijdt eveneens in een Suzuki en volgt zijn voorganger de steile helling af het gat in. Prompt rijdt hij door de dikke blubber de gestrande deelnemer voorbij. Weliswaar kost het hem meer moeite uit de modderbak te komen, maar na enkele pogingen lukt het hem uiteindelijk wel! Chapeau! En om maar even aan te geven dat het toch heus een pittige modderbak is: Off-road toppers Erwin van de Ven en Michel van den Burg lukt het in hun geprepareerde bolides alleen met behulp van een lier om eruit te komen! Terzijde, de uitdrukking vol ongeloof op het gezicht van de eerste Suzuki rijder is onbetaalbaar…
Boven: Willem van Boven.
Boven: Oeps, geen drijfzand maar de variant drijfmodder en dan kan je laarsje zomaar achterblijven in de diepte…
Redders in de nood. Zo staan er her en der enkele deelnemers die vaststaan, oftewel zoals wij het liever zeggen, ze kampen met een ‘tijdelijke belemmering van de voortgang’. Maar geen nood. Hulp in de vorm van een prachtige gele Unimog 421 schiet regelmatig onfortuinlijke deelnemers te hulp. Uitgerust met een lier aan de voor- en achterzijde zorgt dit drietal met de Unimog ervoor dat de belemmering van de voortgang inderdaad maar van tijdelijke aard is. En ja, we hebben nu eenmaal een zwak voor dit soort voertuigen als de Unimog.
Boven: Eddie Beeftink in close-up.
Onder: De Robur in alle glorie.
Zweedse off-roaders. Maar als eerder al gezegd, bij Hannibal kom je vaak iets aparts tegen. Wat te denken bijvoorbeeld van de Russische Robur LO 202 A en de UAZ 469B? Geen alledaagse verschijningen zul je toe moeten geven, maar tamelijk uniek is een stukje ‘huisvlijt’ in de gedaante van een uit de kluiten gewassen Seat. En dan is daar nog de afdeling Volvo. Kom je zelden massaal tegen op evenementen, maar je moet ze niet onderschatten bij Hannibal, want het merk Volvo is vandaag zowaar in meerdere varianten aanwezig. Uiteraard de Volvo Tgb’s in verschillende uitvoeringen als de C303 Tgb 11 en de C303 Tgb 1111. Maar ook Volvo’s die je nauwelijks tegenkomt op 4×4 evenementen, zoals de al eerder genoemde BM BV202 en een XC-60. Deze aparte verschijning van Volvo zullen we eens in de spotlights zetten.
Foutje, bedankt… De XC-60 is een mid-size SUV…. Eeuuuh, oeps, we doelen natuurlijk op de ‘rupsbanden’ Volvo, gemaakt door BM Bollinder-Munktell, een dochter onderneming van Volvo. Dit voor militaire doeleinden ontwikkelde rupsvoertuig bestaat uit twee delen. Het voorste deel is voor de bestuurder en eventuele bijrijder; in het achterste deel kunnen acht tot tien manschappen zitten of is te gebruiken voor het vervoer van lading. Sturen gebeurt niet zoals normaal bij een rupsvoertuig door aan één zijde de rupsbanden af te remmen, maar door het knikken van het middendeel. Precies, net zoals bij een loader of knikmops (voor de stratenmakers onder ons). In een hoek van maximaal 35 graden kan deze machine ‘knikken’, waardoor hij een draaicirkel heeft van slechts 6,8 meter. Het voor en achterdeel kunnen ook nog eens in een hoek van veertig graden ten opzichte van elkaar kantelen. Een flinke modderbak is geen enkel probleem maar een grote plas water ook niet. Het apparaat kan namelijk ook varen (amfibisch) waarbij de rupsbanden als peddels fungeren. De lengte is 6.175 mm, breedte 1.760 mm, hoog 2.210 mm. Het gewicht van deze machine is 2.900 kg, maar door de rupsbanden heeft hij een bodemdruk van niet meer dan 10 kPa oftewel 0,1 kilogram per vierkante centimeter! Wikipedia vertelt ons dat de bodemdruk van een mens tussen de 60 en 80 kPa zit en dat alles onder een gronddruk van 14 kPa aanbevolen wordt voor kwetsbare ecosystemen zoals moerassen. De maximum snelheid is 39 km/h over land en 3 km/h door het water.
Boven en onder: Daar-is-ie-dan, Gijs Kapzeis… En als gewoonlijk in een spetterende actie.
Boven: Scott Wesselink.
Boven: Jaap de Kamper. Onder: Erwin van de Ven.
Onverslaanbaar. Later in de middag krijgen we nogmaals een demonstratie van het voertuig in een andere modderbak. Ook hier tokkelt de Volvo moeiteloos door de blubber en over de bulten op een gedeelte waar, zover wij gezien hebben, niemand rijdend door is gekomen. En heus, menig ‘Hannibal Offroad die-hard’ heeft geprobeerd om deze uitdaging met succes achter zich te laten! Maar stuk voor stuk stranden ze, weliswaar spectaculair, voortijdig op roemloze wijze. Een soort Max Verstappen in off-road uitvoering…
Boven: Martin van der Zouwen.
Boven en onder: Eddie en Michel Beeftink geven een prachtige ‘Challenge’ demonstratie.
Boven: Wouter Kamerling.
Boven: Harald. Onder: Gijs Kapzeis.
Boven: Mercedes Wals.
Boven: Jesse Burgmeijer.
Gratis tip en aanrader. Nu zitten we met het probleem dat we zo ongeveer een boek kunnen schrijven over hetgeen we vandaag allemaal gezien en meegemaakt hebben. Dat wordt dan een wel heel erg lang verhaal. Waarschijnlijk? Nee, vrijwel zeker ga je dan ook flink balen dat je niet geweest bent, dat zo’n pracht ervaring je door de neus geboord is. Maar ho even. Niet getreurd, want er komt nog een kans om dit hartstikke leuke evenement mee te maken en te genieten van niet alleen die geweldige crossbaan in de bossen aan de rand van de Veluwe, maar ook van de heerlijke 4×4 exoten die er te bewonderen vallen. Op Tweede Pinksterdag, maandag 20 mei, organiseert Hannibal Offroad op hetzelfde terrein, na enkele jaren afwezigheid door omstandigheden, opnieuw haar fameuze Pinkstertreffen. Dus die wetenschap geeft je ruimschoots de tijd om al vast te bedenken hoe je dit thuis aan moeders uit gaat leggen “dat je echt niet naar de meubelboulevard, tuincentrum of kleding outlet kunt met Pinksteren”… We geven alvast een tip. Je kunt haar natuurlijk vertellen dat je naar een autoshow gaat op Tweede Pinksterdag (maar dat houden we onder ons hé). Dat is dan niet gelogen, maar dat moeders dan denkt dat je gezellig samen naar een dealer gaat voor een nieuwe auto… Oooh schat, dacht je dat? Dus tot ziens op de Tweede Pinksterdag in Heerde.
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
