Hannibal Offroad Pinkstertreffen (deel 1)

Je mag gerust zeggen dat Hannibal Off-road Pinksteren traditioneel afsluit met het Hannibal Pinkstertreffen. We zijn inmiddels al lang de tel kwijt geraakt, maar als ons verslag van het 2017 Pinkstertreffen correct is, en we hebben daar geen commentaar op gekregen, zou dit jaar het de 27e editie van het Pinkstertreffen moeten zijn.

Pret vooraf. Twee derde van het Pinksterweekend hebben we achter de rug met een stralende tropenzon, en ook de derde en laatste dag stelt deze niet teleur constateren we zodra we die maandagmorgen Tweede Pinksterdag onze luikjes openen. We genieten al bij voorbaat. Niet alleen weten we dat het Hannibal Pinkstertreffen een heerlijk topevenement is dat ons wacht, maar de reis naar Heerde in onze Jeep CJ-5 valt vroeg in de ochtend ook niet te versmaden. Het klinkt velen wellicht vreemd in de oren, maar het is toch heus en niet gelogen dat we ‘deze maandag’ met veel plezier naar ons werk gaan. We nemen een goede vriendin met haar kleinzoon mee omdat de jonge knaap ‘auto’s in de modder van stoere mannen’ helemaal geweldig vindt. Rond de klok van tien arriveren we op de bekende motorcrossbaan van de M.S.V.N.O.V. (Motor Sport Vereniging Noord Oost Veluwe) in Heerde. Na de nodige handen geschud te hebben van de organisatie en een aantal off-road vrienden stappen we eerst de kantine binnen om te genieten van een heerlijke kop koffie, ons aangereikt door de leukste en liefste kantinejuffrouw van Nederland, Linda Amersfoort.

Glorieus als vanouds. Het is al gezellig druk op en rond de baan. In de gouden jaren van het off-road werd het Pinkstertreffen zeer druk bezocht. Niet alleen door 4×4 liefhebbers, maar ook door publiek dat de capriolen van ‘die gekke off-roaders’ graag wilden zien. De laatste jaren was het een tikje rustiger met zo rond de 100 deelnemers. Dit jaar is het weer als vanouds, want de teller stopt pas als deze op 145 betalende bezoekers staat! Daar hebben we de organisatie dan nog niet bijgeteld zodat je gerust nog zo’n 15-20 man bij dat aantal op mag tellen. Bovendien laat ook het publiek zich dit Pinkstertreffen niet onbetuigd, in tegendeel. Een prima aantal deelnemers waar de organisatie zeer tevreden op terugkijkt. De capaciteit van de baan ligt vandaag ook rond dat aantal. Nu stuikt de doorstroom van 4×4 liefhebbers alleen als er wat te beleven valt buiten de blauwe, doorgaande route. Zou de baan nat zijn (dus ook op de doorgaande route) door veel regen op de voorgaande dagen, dan moet je die capaciteit een flink stukje naar beneden bijstellen weten we, dit om ernstig fileleed te voorkomen. Nog vers in ons geheugen liggen de twee wintermaanden december en januari als de baan eveneens voor de 4×4 sport opengesteld is. Geen doorkomen aan een aantal keren. Nu vandaag is de baan droog en levert de doorgaande route nergens problemen op.

Humorvolle aanduidingen. Ondanks het gebrek aan modder, we komen het sporadisch op slechts twee plekken tegen, heeft Hannibal Off-road de baan leuk verbouwd. Op tal van plekken naast de doorgaande route zijn kuilen en bulten gecreëerd. Heerlijk van de club vinden we dat ze die uitdagingen nog wel eens een grappige dan wel bijzondere naam geven. Neem bijvoorbeeld al het bord bij de ingang dat je hier boven kunt zien. Ook al ben je analfabeet, dan zul je aan de hand van de gekleurde tekeningen zien dat blauw voor iedereen te doen moet zijn, dat rood flink pittiger wordt en op zwarte proeven de kans bestaat dat je hemel en aarde omdraait in je auto. Of wat te denken van de ‘Russische Route’ of de proef ‘niet te doen’? De club heeft altijd open gestaan voor nieuwe ideeën. Samenwerken met andere clubs (onder andere met een noordelijke Suzuki club), twee dagen Pinkstertreffen organiseren (om te proberen), het Hannibal Wintertreffen in het leven roepen zijn er een paar. Recent is er ook een nieuw hoofd van de ‘Evenementencommissie’ gekozen in de gedaante van de jeugdige Jesse Burgmeijer. Een knaap wiens wiegje uitsluitend in het terrein heeft gestaan en een off-road liefhebber in hart en nieren. Concrete plannen van hem liggen klaar om bijvoorbeeld aan de Challenge mee te gaan doen en bovendien is hij lekker technisch zodat de verwachtingen aangaande Jesse hoog gespannen zijn.

Visueel genieten. Voor ieder is er dus wel wat wils en juist dat maakt het evenement zo aantrekkelijk. De man of vrouw die zijn 4×4 of SUV netjes wil houden omdat hij de volgende dag weer op pad moet met zijn auto komt aan zijn trekken, maar ook de die-hard kan wel iets van zijn gading vinden langs de baan. Het betekent ook dat het lekker afwisselend is voor het publiek, alhoewel die, logisch natuurlijk, het liefst kijken naar ‘offroad sensatie’. Het is natuurlijk geen wedstrijd, alhoewel de die-hard off-roaders elkaar natuurlijk wel uitdagen, maar juist daarom is het vooral ook een ‘kijkfeest’. We zullen pogen je daarom niet met teveel tekst te vermoeien. Om dat te vergemakkelijken voor jou als lezer zijn we deze dag met maar liefst vier fotografen in de weer geweest. Onder aan dit verslag kun je hun namen lezen en drie van de vier is ondergetekende eeuwig dankbaar. Het is een feit op evenementen. Ben je alleen als fotograaf, dan kun je nooit overal tegelijk zijn en dan bestaat de kans dat je een aantal mooie momenten mist. Hoe meer fotografen, hoe groter de kans dat je ze niet mist. Het logische maar te verwaarlozen nadeel is dat het ‘wat meer’ tijd vergt om alle foto’s uit te zoeken…

Boven: We hebben hem lange tijd niet gezien en daarom duurde het even voor het kwartje bij ons viel. Het is Paul de Vries met zijn op het oog ‘Jeep CJ-7’. Maar is het wel een Jeep? Waarom staat er dan ‘Korando’ op de motorkap zal de verstokte Jeeper opwerpen? Een goede vraag, maar wie goed kijkt ziet nog wel wat ‘eigenaardigheden’ aan de auto. Dat het woord ‘Jeep’ of ‘Joop’ niet in de carrosserie te zien is kan nog verklaard worden door bijvoorbeeld een schade of, in het ergste geval, een carrosserie welke vervangen is. Kijk echter ook eens naar de voorruit. Bij de CJ modellen kan deze naar voren geklapt worden, maar hier is dit duidelijk een vast exemplaar. Zou je een kijkje nemen in het interieur, dan kom je daar een veel ‘moderner’ dashboard tegen dan de simpele ijzeren plaat welke je in de CJ modellen tegen komt. Ooit hebben we in het verleden een artikel over de auto geschreven en hebben we een en ander uitgezocht. Inderdaad is de Jeep in Zuid-Korea vanaf 1964 gebouwd door verschillende bedrijven. In eerste instantie worden Jeeps (en trucks en bussen) geassembleerd voor de Amerikaanse strijdmachten en voor de United Nations Command. November 1969 gaat de CJ-5 er in productie met in het vooronder de viercilinder Hurricane motor van Willys. In 1971 introduceren ze zelfs een tienzitter en pickup variant van de CJ-5. In 1974 vormen American Motors, destijds eigenaar van Jeep, en Shinjin Motors een joint-venture, Shinjin Jeep Motors geheten en dat gaat lokaal Jeeps bouwen welke verkocht worden met de Asia Motors badge. Militaire Jeeps (M38A1 en de M606) krijgen de aanduiding Asia KM410 en dat zal uitgroeien tot de Asia Rocsta. Die zijn nog een poosje in Nederland verkocht zal wellicht de oudere generatie zich nog kunnen herinneren. Vanaf september 1974 wordt de civiele Jeep CJ-5 verkocht als Asia Landmaster en, nu komt het, wordt in 1977 een model met langere wielbasis toegevoegd. Precies, zoals de CJ-7 welke AMC in 1976 introduceerde. Dit model krijgt als eerste de bekende zescilinder 4,2 liter lijnmotor (258 cid en 110 pk) in het vooronder, echter wordt deze niet uit de USA gehaald, maar lokaal gebouwd! Maar eind jaren zeventig is er ook de oliecrisis en de reden dat in juli 1979 een 2,8 liter dieselmotor van Isuzu leverbaar wordt. Dan heeft AMC zich al teruggetrokken uit Zuid-Korea (augustus 1978). Shinjin Motors verkoopt ondanks een embargo in 1979 een scheepslading Jeeps aan Libië en verliest daardoor zijn licentie. Geohwa Co. Ltd neemt de productie in maart 1981 over en om de gelijkenis met Jeep te minimaliseren plaatsen zij de bekende verticale sleuven horizontaal. De genoemde motoren blijven leverbaar evenals de twee verschillende wielbases. Eind 1982 komt er nog een negen zitter versie (K9, Family Deluxe) en in maart 1983 wordt de naam ‘Korando’ in gebruik genomen. Pas in 1996 valt het doek voor de op Jeep (CJ-5 en CJ-7) gebaseerde Korando. De CJ-5 is dan al dertien jaar en de CJ-7 tien jaar van het toneel verdwenen. De auto van Paul beweegt zich voort middels genoemde zescilinder lijnmotor. tamelijk bijzonder, want na de introductie van de Isuzu dieselmotor is dat de veel meer gekozen optie.

Boven: Henriët (van B.) als we het ons goed herinneren. Namen zijn een crime op onze leeftijd, of zou het komen dat we teveel off-roaders tegenkomen? Neem alleen al dit Pinksterweekend. Eerst de Jeep Club Nederland met 165 ingeschreven Jeeps. Vervolgens de Land Rover Club Holland met 700 ingeschreven Land Rovers en dan hebben we enkele ‘losse exemplaren’ niet mee gerekend. Voeg dat bij de 145 deelnemers en de stuk of 15-20 van de organisatie die op dit Hannibal Pinkstertreffen te vinden zijn en onder de streep hebben we dit Pinksterweekend dik duizend terreinauto’s aan ons netvlies voorbij zien komen…

Boven: Soms zegt een foto meer dan 1.000 woorden…

Boven: Ronald en Nick van Loenen kennen we vooral als ‘vaste bewoners’ van het NK Trial waar beiden hoge ogen gooien. Niet onlogisch dat ze de route van het op het bord ‘rode autootje’ volgen…

Onder: De Peugeot P4 is een kloon van de Mercedes-Benz G.

Boven: Wie trekt wie hier nu uit de penarie? De HoT Blitz van Eddie Beeftink die de Hummer H1 uit zijn benarde situatie bevrijd of juist de Hummer H1 die Eddie moet verlossen? Wij weten het….

Boven en onder: In plaats van rondvliegende modder spetters zijn het vandaag vooral stofwolken wat de klok slaat.

Boven: Renaldo Elderkamp in zijn fraaie en ‘dikke’ Jeep CJ-7.

Boven en onder: Hier en daar komen de 4×4 liefhebbers op de doorgaande baan een listig ‘gaatje’ tegen. Het zorgt zo nu en dan voor een wieltje dat boven het aardoppervlak getild wordt maar meer nog voor een serieuze poging de zandbult te verplaatsen.

Boven Niek, hieronder weten we niet….

Boven: Ja betrapt, niet hands-free bellen achter het stuur.

Onder: Ja betrapt, niet hands-free bellen achter het stuur. Kijk, deze mannen maken het verslag voor ons een stuk makkelijker. Copy-paste en we zijn klaar.

Boven en onder: Een ’trosje’ off-road gangmakers, respectievelijk Rene van de Vrugt en Mike van Dijk.

Boven: Ofwel kijkt hij of de wielen wel draaien of anders is hij de kluts kwijt….

Boven en onder: Je ziet ze nog maar weinig, de Lada Niva’s. Dit is een wel heel fraai exemplaar maar is dan ook tamelijk nieuw aan het kenteken te zien.

Boven: Hoofd Evenementencommissie Jesse Burgmeijer himself in zijn HoT buggy. Sinds kort huizen er Patrol assen onder zijn bolide, dus zou Jesse met de auto nu klaar moeten zijn om de aanval op de Challenge te openen. Ondanks dat de auto er heftig uitziet heeft de HoT buggy ieder jaar een verse APK. Enkele lichte aanpassingen, zoals het monteren van de voorbumper welke je er tijdens serieus off-road om de haverklap af zou rijden, zijn daar debet aan. We kunnen bij wijze van spreken niet wachten om deze sympathieke knaap en off-road liefhebber in actie te zien.

Boven en onder: Tja, daar sta je dan in één van de twee modderpoelen die het terrein rijk zijn vandaag. Achter de oren krabben blijkt niet te helpen dus moeten andere maatregelen getroffen worden. Onzichtbaar hier is de redding door een mede Jeeper…

Boven en onder: Hayco van Ketten in de weer met de redding van een gestrande collega off-roader. Die collega off-roader heeft echter een hééél foute co-piloot zoals je kunt zien…. (die blijft namelijk zitten, fotootjes maken met zijn telefoon).

Boven: Hallo Dick…. (Veldhuis).

Onder: Nogmaals Hayco, wordt door sommigen ook wel de bomenfluisteraar genoemd…

Boven: Oostduits en hier tamelijk zeldzaam: een Robur. Truck expert Alex Miedema weet te vertellen dat er een paar meer zijn in Nederland, maar dat dit de eerste is die hij met een kenteken ziet.

Onder: Ook vandaag razend populair bij de off-roaders: scheppen met het schepje.

Boven: Nog zo’n off-road liefhebber in hart en nieren, Roan Burgmeijer, de broer van Jesse.

Boven en onder: Oh hoe heerlijk dat we dat nog mee mogen maken, Ronald en Nick van Loenen waarbij de voortgang tijdelijk belemmerd wordt….

Boven en onder: Tamelijk rijk vertegenwoordigd, de Nekaf, ook wel Hollandse Jeep genoemd. Nekaf staat voor Nederlandse Kaiser-Frazier fabriek.

Boven: Yep, opnieuw betrapt. Kassa! (Sommigen leren het ook nooit….).

Boven: Sommigen maken van de gelegenheid, zijnde een groot aantal 4×4 liefhebbers op één plek bijeen, gebruik door hun auto te koop te zetten, zoals deze fraaie Jeep-CJ-7 welke verkocht wordt inclusief op de voorbumper gemonteerd tuinhek…

Boven en onder: Onze vrienden Gerrit, sorry, Karel Walsh en onder Michiel van Ketten…

Boven en onder: Keesjan de With en Tamara Jaspers knijpen hier hun ogen dicht tegen rondvliegend zand en stof tijdens hun actie op de bult zand. Zijn eveneens actief in het NK Trial en gooien daar, net als Ronald en Nick, hoge ogen in hun klasse. De SSV zijn dan ook schier onverslaanbaar in het terrein, vooral te danken aan het lichte gewicht in combinatie met een relatief hoog vermogen. Daarmee verklaar je tevens de populariteit van deze voertuigen die een aantal jaren geleden al begon in vooral buitenlandse wedstrijden. Tegenwoordig zien we ook in Nederland de populariteit sterk stijgen. Om hoge ogen te gooien in het NK Trial moet je natuurlijk ook wel kunnen sturen. Keesjan begon zijn ‘carrière’ in de off-road sport op een ATV/Quad en stapte daarmee in het NK Trial. De Arcticcat Wildcat is een gevolg van het feit dat hij een stapje verder wilde in de sport. Hou ons ten goede, ook de off-road capaciteiten in het terrein van een ATV/Quad staan buiten kijf, maar de SSV is ontegenzeglijk een stukje comfortabeler en vergt wat meer stuurmanskunst. Mooi meegenomen is ook dat je in een SSV wat schoner blijft dan op een ATV.