Het weer laat zich die eerste zaterdag van december niet van zijn beste kant zien. Het is grijs en grauw, maar gelukkig blijft het de hele dag, op een enkel spatje na, droog. Na een door voorpret handenwrijvende heenreis van bijna 60 km. arriveren we redelijk op tijd op de bekende motorcrossbaan in de bossen van Heerde. We worden vanaf de parkeerplaats links opgewacht door een lange rij off-road bolides die langzaam opschuift richting de ingang van het terrein. De reden is simpel; enkele officials van Hannibal Offroad controleren de auto’s serieus op veiligheid. Remt de auto naar behoren en is de accu wel deugdelijk bevestigd zijn onder meer items waar streng op gecontroleerd wordt. Een enkeling waarbij dat niet het geval is wordt terug gestuurd naar de parkeerplaats om eerst de zaak in orde te brengen.
Boven: Een rijtje wachtenden ’tot aan de horizon’, maar gelukkig is die niet ver en stroomt het redelijk vlot door.
Zangles. Na eerst een kort praatje met de officials van Hannibal Offroad begeven we ons naar de kantine alwaar de hete koffie van Gerlof van Amersfoort en zijn ’trawanten’ geurt. Als onze kelen gesmeerd zijn zingen we uit volle borst het verplichte volkslied van Heerde (zie foto hieronder). Het is dit jaar nieuw ingesteld dat iedere 4×4 club of vereniging eerst dat volkslied van Heerde ten gehore moet brengen alvorens ze de baan op mogen. De 4×4 clubs en verenigingen zijn bij deze op de hoogte gebracht en gewaarschuwd. Nadat ook wij aan deze verplichting voldaan hebben hangen we onze camera’s om de nek en zoeken we de crossbaan op.
Boven: Links Karel met rechts op de voorgrond zijn hond genaamd ‘Buurman’. Tamelijk fanatieke en over enthousiaste Buurman is voor een niet onbelangrijk deel, samen met de kraanmachinist, verantwoordelijk voor de dit jaar grondige verbouwing van de crossbaan…
Off-road metamorfose. Het eerste dat ons opvalt is dat de crossbaan flink veranderd is. Tijdens het Hannibal Pinkstertreffen dit jaar was een deel van die verandering al gerealiseerd, maar nu is het achter op het terrein volslagen anders geworden. Zo anders dat ‘verdwalen’ wellicht op de loer ligt. Oude bestaande stukken van het parcours zijn verdwenen om plaats te maken voor nieuwe ‘routes’. Los daarvan heeft Hannibal Offroad flink zijn best gedaan op de ‘off-road uitstapjes’ naast de baan. Volgens Dick Velthuis verstond kraanmachinist en mede sponsor Herms, die zich met het ‘boetseren’ van die uitstapjes de voorgaande dagen bezig hield, zijn vak meer dan uitstekend. Een heel scala van bulten en gaten in verschillende hoedanigheid, gradaties zo je wilt, liggen te wachten op de 4×4 liefhebbers. Een paar gaten zijn zo diep en steil dat ze pas eind van de dag door enkele die-hard off-roaders bezworen worden. Kijken we naar het hele plaatje, dan is het terrein voor de 4×4 liefhebbers, of het nu beginners of door de wol geverfde off-roaders zijn, er flink op voorruit gegaan.
Terrein omschrijvingen… Het leuke is zo’n eerste keer dat de bulten en gaten nog ‘vers’ zijn. Een vers opgeworpen bult zand is een heel andere uitdaging dan dezelfde bult als die al veroverd is geweest door meerdere bolides. Hetzelfde geldt voor de diverse gaten en kuilen. De wanden daarvan zijn in ongerepte toestand een stuk steiler dan wanneer een of meerdere 4wd auto’s zich er in hebben laten zakken. Nog niet genoemd hebben we de toestand van het terrein in zijn geheel. De regen van de laatste tijd heeft de doorgaande route op de crossbaan behoorlijk pittig gemaakt. Gewoon een rondje rijden is niet geheel zonder risico. Het risico van een tijdelijke belemmering van de voortgang bedoelen we dan, want kans op schade is in principe nihil, stommiteiten van de chauffeur zelf buiten beschouwing gelaten. Is het daarom dat het een behoorlijk ‘volle bak’ is tijdens dit Hannibal Wintertreffen? Zonder de mannen van Hannibal Offroad te tellen komen er maar liefst 121 offroad liefhebbers op het Wintertreffen af. Bekende off-roaders, waarvan we sommigen alleen hier in Heerde tegenkomen, maar ook nieuwelingen. Dat vertaalt zich ook naar de voertuigen. De verscheidenheid is groot, van Suzuki tot en met Unimog en alles daar tussenin. En dat kun je dan ook nog eens onderverdelen in standaard uitvoering tot en met wedstrijd bolides en van concours staat tot en met voertuigen die hun beste tijd al een poosje achter de rug hebben.
Boven en hieronder: Mede organisator van het nieuwe ONK Trial (Open Nederlands Kampioenschap) Filibert van Otten is met zijn buurman op pad. Zo kweek je off-road liefhebbers zeggen we wel eens. Wil je namelijk iemand enthousiast maken voor de 4×4 sport in welke vorm dan ook; neem hem (of haar) gewoon een keer mee! Succes bijna verzekerd.
Boven: Wim van Boven ‘worstelt’ zich uit een gat.
Boven: Jesse Burgmeijer in zijn HoT (HoT staat voor Hanenbergh offroad Techniek) Blitz wedstrijd buggy is onderdeel van de organisatie. De HoT Blitz buggy ziet er niet alleen woest uit, hij is het ook. Toch rolt de bolide ieder jaar met wat lichte aanpassingen, zoals bijvoorbeeld de voorbumper monteren, door de APK! Tja, alles werkt en is in orde, dus waarom niet?
Boven: Wat de chauffeur van deze prachtige Mercedes-Benz G-Klasse zoekt weten we niet, maar ondanks het vele water op en naast de baan zal hij hier geen spijkers op laag water vinden…
Boven: Een ’trosje’ Suzuki’s dat graag met zijn allen op de foto wilde.
Boven: Komen we niet heel veel tegen, de VW Syncro.
Onder: Off-roader Luke Wolf komen we wel vaak tegen…
Boven en onder: “Want zij zijn groot en ik ben klein” is de gevleugelde (Nederlandse) uitspraak van het tekenfilm kuikentje Calimero dat in 1963 voor het eerst werd getekend door de Italiaanse tekenaar Toni Pagot (overleden in 2001). Hij ontleende de naam aan de kerk in Milaan waar hij in trouwde, de San Calimero (met dank aan Wikipedia). Toch komt Calimero als klein kuikentje in tal van situaties als overwinnaar uit de bus en dat brengt ons in deze situatie: de ‘kleine’ Suzuki die de ‘grote’ Jeep Grand Cherokee uit de penarie helpt. Zowel letterlijk als figuurlijk heeft de Suzuki een groot hart. Letterlijk omdat hij de Jeep belangeloos uit zijn benarde positie helpt en figuurlijk omdat de kleine onder de kap een groot V6 hart heeft.
Boven: Dirk van den Elzen in zijn nieuwe wedstrijd wagen. Onder twee keer: Martijn van Alphen helpt hem uit de prut.
Boven: Het eerste evenement waarbij geen enkele keer een motorkap open is gegaan moeten we nog beleven.
Boven en onder: Uhhh, deed ik dat…?
Boven: Zowel binnen als buiten kun je ‘snacken’. Binnen kun je even zitten als er plaats is en buiten aan een tafeltje staan of aan een (natte) picknicktafel zitten. Waar het om gaat is dat het ‘off-road voer’ uitstekend te pruimen is.
Boven: Reinier Schoonhoven op zoek naar ‘zijn kluts’….?
Boven en onder: Broer en zus…?
Boven: Jerrod van ’t Hof.
Boven: Scott Wesselink komen we ook nog wel eens tegen op het ONK Trial.
Een ‘klontje kersen op de off-road taart’. Om 09.30 uur worden de eerste deelnemers op de baan toegelaten en als je dan weet dat het al donker begint te worden als de laatste deelnemers en het publiek de baan pas verlaten, dan zegt dat genoeg over het plezier dat de off-roaders vandaag hebben. Mede verantwoordelijk daarvoor zijn een paar die-hard off-road liefhebbers die een paar laatste, nog ‘maagdelijke’ uitdagingen te lijf gaan waarop spektakel verzekerd lijkt. Het diepste en meest steile ‘onaangeroerde’ gat, zowel de in- en uitgang zijn perfect verticaal, ligt centraal op het terrein, ter hoogte van het catering gebouwtje dat bij drukte ’s zomers open gaat. Het vele zand uit dat gat is ook nog eens voor de in- en uitgang gedeponeerd, dit om enige hoop om er rijdend uit te kunnen komen bij de deelnemers definitief de bodem in boort. Eddie Beeftink bijt het spits af, gevolgd door Nick Wassing. Beiden laten zich volgens de regels der off-road kunst aan hun lier in het gat zakken, maar moeten die ook aanspreken om het gat te verlaten. Dat laat Hans Nonkes niet op zich zitten en hij ‘confisqueert’ de Suzuki van Hayco van Ketten, die wijselijk voor de eer van bijrijder bedankt. Het gat in gaat feilloos, maar zonder lier aan de voorzijde lijkt het heelhuids het gat verlaten een verloren zaak. Maar Hans is een ‘doorbijtertje’. Door tegen de steile uitgang zo ver als gaat omhoog te rijden wordt de uitgang telkens een heel klein beetje minder steil. Na wat lijkt een eeuwigheid heen en weer gereden te hebben, beter is om te zeggen op en neer, weet hij uiteindelijk met wat hulp van menselijke spierkracht, maar zonder lier, het gat uit te komen. Daarna zien we Mark van den Oord het gat nog een keer induiken alvorens het toch echt tijd is om naar huis te gaan. De medewerkers in de kantine hebben dat ‘sein’ al aangegeven, want die hebben juist de ‘luiken’ gesloten en gaan op weg naar huis.
Boven: Wim van Boven, maar niet met ‘Buurman’, maar zijn eigen hond van hetzelfde ‘merk’.
Onder: Een van de meer opvallende verschijningen is deze Seat 4×4….
Boven Herold van de Vrugt en onder Mike van Dijk, twee Wapenvelder Boys die we nog een keer tegen zullen komen (of we moeten ons heel sterk vergissen).
Boven twee keer en hieronder: Jerome alias Jimny Wals in actie. Als gewoonlijk zouden we er haast bij schrijven. Helaas begeeft vermoedelijk zijn voordiff het tijdens deze actie.
Boven en twee keer onder: Martijn van Alphen.
Boven: Heeft last van warm lopen….
Boven: Jesse Burgmeijer van de Hannibal Offroad organisatie.
Boven en onder: Eddie Beeftink in het eerder genoemde en omschreven, ‘duivelse’ gat.
Boven: Nick Wassing in het gat. Met Patrick op de neus kun je hem ook op de openingsfoto bewonderen.
Boven twee keer en onder twee keer: Hans Nonkes en Hayco van Ketten die zo nu en dan spit (nee, niet het onderspit).
Boven: Mark van den Oord.
Onder: Eigenaar van deze bijzondere Suzuki LJ81 pick-up is Dick Velthuis. Binnenkort meer over hem en de auto.
What’s in a name? Heel veel! Verschillende leuke honden komen we tegen, maar die hebben we al een keer voor het voetlicht gehaald. Dit leuke exemplaar echter nog niet. We denken te weten dat het een Deense Dog is, maar Linda Zantingh van yourdoggy.nl tikt ons ‘bestraffend’ op de vingers door te vertellen dat het een Duitse Dog is. Er schuilt een heel verhaal aan vast, want in feite gaat het om hetzelfde ras. Echter, zowel Duitsland als Denemarken claimen het ras te hebben gecreëerd. Maar nu komt het, Duitsland is door de FCI (Fédération Cynologique Internationale, de Europese overkoepelende organisatie) erkent als stichter van het ras, waarmee de naam Deense Dog ‘not done’ is bij de fanatieke kenners. En dat terwijl ze wél een Deense Dog gebruikt hebben om met door ontwikkelen de Duitse Dog uiteindelijk te verkrijgen. In feite dus in beginsel precies dezelfde hond, alleen is Duitse Dog de enige juiste benaming. Kijk, en daarom contacten we Linda bij iedere hond. Dank je wel Linda!
Boven: Nationale trots, de DAF YA 126.
Boven en onder: Je kunt ze het off-road niet vroeg genoeg aanleren…
Boven: Na twee en twintig jaar wikken en wegen heeft Bart eindelijk zijn ja-woord gegeven aan Sandra. Dat noemen we nu “niet over één nacht ijs gaan”….
Boven: Menselijke spierkracht is bij tijd en wijlen onontbeerlijk…
Boven: Liefdes bloeien op tijdens zo’n dagje off-road…..
Onder: Een standbeeld zullen vele off-roaders voor hem op willen richten. Michel Beeftink heeft samen met zijn broer Eddie heel wat ongelukkige off-roaders met het ’tijdelijke vastzit syndroom’ uit de penarie geholpen vandaag.
Boven: Martijn van Alphen.
Boven: Gespot voor collega Jan Houtkoop, een Opel Frontera….
Onder: Het wordt al donker als de laatste off-roaders pas willen vertrekken. Hieronder kun je nog genieten van een heerlijk filmpje van collega en medewerker Alex Miedema. Het Wintertreffen van Hannibal Offroad in Heerde is een ‘daverend’ succes geweest. Gelukkig staan we pas aan het begin van de off-road pret in Heerde. De volgende zaterdag is het de beurt aan de ANVT. Tot dan….
Fotografie & Film: Ad Woolthuis, Alex Miedema & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
