Weet je het nog? Het 4×4 evenement van Hannibal Offroad dat het laatste weekend van 2023 (28 december) in de planning stond? Maar toen kwam de regen. En die bleef maar komen de laatste maanden van 2023. Het is de reden dat het evenement geen doorgang kan vinden vanwege het vele water op die bekende en heerlijke crossbaan in Heerde. Meters water staan er in de kuilen en gaten krijgen we te horen van de Hannibal Offroad crew. Teleurstelling alom, niet in de laatste plaats bij de vele off-road liefhebbers in de directe omgeving van de crossbaan. Wat overblijft is hopen dat het vele water de kans krijgt om de bodem in te zakken voordat het tweede off-road evenement van de ‘Hannibal olifanten’ zich aandient, ook op de achtentwintigste maar dan van januari in het nieuwe jaar 2024. En de hemel zij dubbel geprezen, want zij houden zich in door in het nieuwe jaar nog maar weinig regenwater richting moeder aarde te sturen. Althans, meer specifiek richting de crossbaan rondom Heerde. Elders in de wereld beschouwen we even voor het gemak als niet ter zake doende.
Aanvang. De aanloop naar het 4×4 evenement verloopt wat anders dan in voorgaande jaren, met als oorzaak dat een deel van de organisatie nu in handen is van de M.S.V.N.O.V., zijnde de Motor Sport Vereniging Noord-Oost Veluwe. Vooraf inschrijven is nu verplicht en de off-roaders hebben zich daar prima aan gehouden horen we uit monde van mede organisator en Hannibal Offroad spreekbuis Jesse Burgmeijer. Ergens rond de 135-140 off-roaders laten zich een dag off-road pret niet ontglippen en zien zichzelf, uiteraard na betaling van het verschuldigde bedrag van € 40,-, vooraf op de deelnemerslijst geplaatst. Niet allemaal komen ze opdagen is het sterke vermoeden, maar na een voorzichtige telling in de eerste uren van het evenement zijn er zeker 130 auto’s met hun eventuele inzittenden die ‘acte de présence’ geven. Een zeer gezonde opkomst om het ‘bescheiden’ uit te drukken en dan hebben we nog niet meegeteld een eveneens, maar daadwerkelijk ‘bescheiden’ aantal crew leden van Hannibal Offroad. Zoveel auto’s op een beperkte ruimte zou kunnen resulteren in ‘fileleed’ kun je opwerpen. Daar is echter nauwelijks sprake van. De enige ‘bescheiden vertraging’ zien we vroeg in de ochtend kort voorbij de start van de baanroute. Die is snel opgelost en de enkele ‘opstoppingen’ die we die dag nog zien worden veroorzaakt door nieuwsgierige kijkers. Is dat niet iets met leedvermaak…?
Boven en onder: Het Suzuki gehalte is, als gewoonlijk, tamelijk hoog. Boven een leuk geprepareerd exemplaar; onder een prachtig, vrijwel origineel exemplaar.
Onderweg perikelen. Het weer laat zich zowaar van haar beste kant zien als we zondagmorgen 28 januari rond de klok van ‘nul negen honderd’ in de auto stappen en het stuur richting Heerde draaien. De aanvang van het evenement is tien uur en gezien het gegeven dat Heerde op een bescheiden afstand van iets minder dan zestig kilometer van onze woonplaats is gelegen, verwachten we ruim op tijd aanwezig te zijn. De route voert ons via de A-28. Voordat deze snelweg langs de rand van de Veluwe voert passeren we uitgestrekte weilanden die tot aan de horizon lijken te reiken, alwaar we ons verbazen over de grote aantallen ganzen die zich te goed doen aan hun ‘onafzienbare ontbijt’. Medereiziger, vriend en collega Jan Houtkoop, die de verrichtingen van de off-roaders op bewegend beeld vast wil gaan leggen, weet uit zijn geheugen op te diepen dat twaalf à dertien ganzen evenveel ‘eten’ (lees: gras grazen) als één koe. Om zijn bewering kracht bij te zetten, het lijkt ons namelijk weinig, duikt hij even op zijn telefoon om informatie daaromtrent op te zoeken op het internet. Om te ontdekken dat we er beiden alsnog vreselijk naast zitten. Volgens een bericht in het AD van Land- en Tuinbouworganisatie (LTO) Utrecht eten drie tot vier ganzen evenveel als één koe. Oeps…
Boven en onder: Vroeg in de ochtend zijn er maar weinig die direct de pittige uitdagingen aangaan. Je kunt je afvragen ‘waarom niet’, maar beelden zeggen soms meer dan woorden…
Aankomst. Het laatste stukje van onze route kiezen we bewust door natuurgebied ‘De Dellen’ in plaats van de saaiere snelweg A-28 en A-50. Bovendien ‘bots’ je bij het verlaten van De Dellen op de ingang van de crossbaan. Het is nu al een drukte van belang overtuigt een flink volle parkeerplaats naast de crossbaan. Net als voorgaande jaren mogen we onze auto nabij de kantine parkeren. Altijd makkelijk om voor ons fotografen gauw even terug naar de auto te lopen in geval je wat nodig hebt voor je camera’s. We overwegen om onze ‘zwaaihand’ maar omhoog te laten met daarin tevens een bordje ‘Goede Morgen’ voor de vele bekenden die we tegenkomen, totdat we Jesse Burgmeijer tegen het lijf lopen. Even de laatste nieuwtjes, cijfers en bijzonderheden aangaande de conditie van de baan doornemen horen daar bij, maar al snel daarna troont Jesse ons mee richting de kantine. Hij laat de ‘kantinecrew’ weten dat de koffie voor ons ‘arbeiders’ op rekening komt van Hannibal Offroad. Genietend van het hete, zwarte goedje maken we ons weldra op om aan het werk te gaan. Badend in de weelderige ochtendzon ligt daar, deels onder de dennenbomen, een aantrekkelijk off-road parcours te wachten op de dingen die komen gaan.
Beslist niet overdreven. Okay, dat de regen een poosje is weggebleven betekent niet dat al het regenwater op de baan de grond is ingezakt. Verre van dat ontdekken we al snel, want de doorgaande route op de baan is al flink zompig. Het levert indirect ook het schier onomstotelijke bewijs dat het waterpeil op het eind december beoogde evenement inderdaad flink hoog geweest moet zijn zoals de ‘Hannibal Olifanten crew’ ons toen liet weten. Niet heel gek dus dat verschillende hellingen op de doorgaande route niet vanzelfsprekend zijn om de top te bereiken. Onregelmatig zien we dan ook off-roaders die meerdere pogingen moeten ondernemen om de top überhaupt te halen. En zelfs zien we één stevige helling achter op het terrein die meerdere off-roaders gewoon niet halen. Gelukkig is daar een alternatieve route die de helling ‘rechts’ laat liggen, maar het zegt genoeg dunkt ons. Een tweede bewijs zien we aan het waterpeil op de door ‘Hannibal Olifanten’ knap en kunstmatig aangelegde off-road uitstapjes naast de baan. Metersdiep is weliswaar een tikje te enthousiaste bewering, maar er ligt voldoende water om het voor meerdere off-roaders voor gezien te houden.
Boven: Rick Rinkema in zijn ‘slachtoffer’ rol…
Afwisseling troef. We komen graag op de Hannibal evenementen welke de vereniging op Heerde organiseert. De reden is dat we niet de enigen zijn. Het terrein is populair, niet alleen bij motorcrossers, maar ook bij 4×4 liefhebbers. Dat vertaalt zich in een ‘breed assortiment’ van 4×4 voertuigen dat je er tegenkomt, variërend van dagelijkse woon-werkverkeer auto’s tot en met pure off-road speeltjes dan wel wedstrijd auto’s. Met onder meer de Wapenvelder Boys uit de directe omgeving kom je bijvoorbeeld zeker een paar aparte Volvo terreinwagens tegen. Uiteraard de Laplander maar ook de C303 met zijn portaalassen. Dit keer ook een veel zeldzamere Volvo kun je verderop zien. Net als de verscheidenheid aan 4×4 voertuigen is ook de kunde (skills) van de off-roaders. Ervaren off-roaders worden afgewisseld door debutanten die wel eens mee willen maken wat hun 4×4 nu allemaal kan. Of soms helemaal niet kan, zoals de beste man op de drie foto’s boven en de aansluitende ‘reddingsoperatie’ van zijn Suzuki eind van de dag. Zoals je op de foto’s kunt zien is de plas water welke hij probeert te tackelen helemaal niet zo diep, maar wat die waterplas mist aan diepte heeft hij ruimschoots over aan geniep ontdekt hij al gauw. Het is alsof een nog onbekend wezen zich na eeuwen heeft weten te bevrijden uit de peilloze diepte van moeder aarde en dat zijn monsterlijke klauwen onwrikbaar om de assen van zijn Suzuki prooi heeft geslagen. Zowaar lijkt het wel een scene uit een horrorfilm. Althans voor de vastzitter; voor omstanders is het vooral een komedie…. Verschillende pogingen hem uit de waterplas te bevrijden zijn tevergeefs. En geloof ons, het zijn serieuze pogingen. Uiteindelijk, en dan is er behoorlijk wat tijd verstreken, wordt daarom maar de hulp ingeroepen van de aanwezige kraan zoals je op de foto’s kunt zien. Dat dit het nodige publiek trekt zal niet verbazen. Terzijde, we zijn wel gewend dat bijvoorbeeld het Hannibal Pinkstertreffen steevast het nodige publiek trekt. Dat dit vandaag, deze tijd van het jaar, ook het geval is, mag je gerust als opvallend zien.
Boven: Mike is nooit te beroerd om één helpende hand toe te steken. Vandaag zelfs twee…
Boven: Rechts boven de redding brengende kraan in aantocht.
Onder: Cameraman Jan Houtkoop legt de redding ‘beeldje voor beeldje’ vast.
Boven twee keer en onder: Schreven we hierboven niet over bijzondere terreinwagens van Volvo? De (respectievelijk) Volvo TGB 1111 en de Volvo L3304 op bovenstaande foto’s zijn al geen alledaagse verschijningen, maar nog wat zeldzamer is de met rupsen uitgevoerde, amfibische Volvo BM Bandvagn 202 (Bv-202) op de foto hieronder. Dit Zweedse voertuig wordt in de late jaren vijftig en vroege jaren zestig (1957-1961) ontwikkeld voor het Zweedse leger door Bolinder-Munktell, een zusterbedrijf van Volvo. De productie start in 1964 (en stopt in 1981) en er zouden er in die tijdspanne zo’n 1.700 gemaakt zijn in twee varianten (MK1 met B18 motor en MK2 met B20 motor). De terreincapaciteiten, vooral ook in sneeuw, zijn buiten kijf, schier onoverwinnelijk, want de druk op de grond van het bijna drie ton wegende voertuig is bijvoorbeeld minder dan die van een skiër op de sneeuw. Het verklaart tevens dat de Volvo BM Bv-202 als ankerpunt voor de lierende Land Rover tijdens de reddingspoging van de groene Suzuki weinig ‘indruk’ maakt. Daar waar wielen al snel grond als bijvoorbeeld modder inzakken, ‘drijven’ de rupsen met hun oneindige afrolomtrek als het ware op de ondergrond en kun je hem (het voertuig) met relatief weinig weerstand tamelijk makkelijk daar over heen trekken.
Boven: Willem Vellinga in zijn nieuwe wedstrijdauto.
Vooral boven (en een beetje onder): We weten zeker dat Suzuki specialist Suzi’s Place in Buren blij wordt bij het zien van deze foto’s. Tja, de ‘Soesjes’ genieten nog altijd van een ongekende populariteit op het onverhard.
Boven: Een schoonheidsprijs zal deze ‘General 02’ bolide qua ontwerp niet snel in de wacht slepen, maar ach, ‘als ge maar lol hebt’ toch?
Onder: Hans Turksma in zijn prachtige ‘Mad Mudder’ bolide met achter het stuur zijn zoon. Vermoeden we…
Boven: Nog een verschijning die je niet snel zult tegenkomen in ons landje, deze prachtig opgebouwde dubbel cabine LandCruiser van Toyota met V-6 motor.
Boven en onder: Indrukwekkende actie van Martin. Op een helling, waar menig off-roader het onderspit delft, kruipt Martin met gesperde assen op zijn dooie gemak met nagenoeg stationair draaiende motor (echt!) omhoog. Zelfs wij zijn verbaasd en dus blijven we wachten op zijn volgende doorkomst kort daarna. Die volgende ‘aanval’ (lees: poging) onderneemt hij op dezelfde helling, maar nu veel meer naar links. En opnieuw met vrijwel stationair draaiende motor. Echter als hij ongeveer driekwart van de helling achter zich heeft weten te laten stuikt zijn voortgang. Ook wat heen en weer sturen brengt hem niet verder dus blijft hem niets anders over dan een klein beetje gas te geven om alsnog de top te halen.
Boven en onder: Twee ‘de Kamper’s’ in hun off-road speeltjes. Boven is het Jaap de Kamper en onder Anthoon de Kamper.
Boven: Willem Verhoef, actief in het Open Nederlands Kampioenschap Trial.
Boven en onder: De ‘Jeepparts.nl CJ-5 staat ‘eenzaam’ aan en op de top. Even inzoomen met de camera en dan komt daar die-hard off-roader Johan van der Maas in beeld. Is goed op zijn plaats daar op die hoogte, want mag gerust gezien worden als één van de beste off-road co-piloten in den lande. Heeft een uitstekend inzicht in wat de mogelijkheden zijn van de auto, weet prima in te schatten van wat de piloot wel of niet kan en is qua conditie snel en ongeveer onvermoeibaar.
Onder: Wouter Kamerling in een poging de top te halen.
Boven: De overweldigende opkomst zorgt in ieder geval voor één echte file, namelijk rond ‘voedertijd’ in de kantine.
Boven: Hannibal Olifant Eddie Beeftink, maar vandaag niet in zijn ‘Blitze’ Challenge wedstrijd auto, maar in een….? Ja, wat is het? Als we Eddie in deze auto in de verte aan zien komen rijden, en nog geen idee hebben dat hij achter het stuur zit, denken we heel even met een Jeep Commander te maken te hebben. Maar dichterbij komend wrijven we eerst voor de zekerheid twee keer in onze ogen. Het is toch echt een Mercedes G-klasse, maar met inderdaad de grille van een Jeep Commander. “Leuk toch”, grijnst Eddie en vervolgt met “en het past één op één”!
Boven: Ronald Roozeboom, de man die met zijn ‘Cumtoy’ als eerste de King of Kragle kroon mocht dragen.
Boven: Heeft het even koud en een goede remedie is dan om even op de warme motorkap te gaan zitten.
Onder: Altijd mooi als stralen zonlicht spelen met de takken van de bomen.
Boven: De wachtrij in de kantine is dermate lang dat een paar slimmerds gauw even naar Heerde rijden en daar een snackbar in duiken voor een warme hap en die vervolgens buiten de kantine ‘consumeren’.
Boven: Casper Wolf in de auto van zijn helaas veel te jong overleden broer Luke. Hoe erg het overlijden van Luke ook is, we moeten niet vergeten dat dit ook onlosmakelijk een stempel zal blijven drukken op Casper. Het gebeurt namelijk al snel dat tijdens het ziekbed van een broer of zus alle aandacht in het gezin naar het ernstig zieke gezinslid gaat. Dat is beslist geen schande en ook logisch, maar wel een punt om rekening mee te houden. We denken desondanks toch regelmatig aan de altijd optimistische Luke en extra als we de auto zien waarin hij strijd leverde in nationale trial wedstrijden. Mooie herinneringen die de leegte vullen van het gemis.
Boven: Een leuke Iltis. Onder: Een leuke hond…
Boven: Die staan er uitbundig ‘dubbel gekleurd’ op…
Boven en twee keer onder: Jeffrey Bussemaker en als je hem ziet is Robert Graat meestal niet ver weg. Dat geldt andersom ook… Jeffrey ontdekt vandaag dat zelfs zijn uitstekend geprepareerde Toyota bolide grenzen heeft. In tegenstelling tot de appeltjes groene Suzuki bolide weten zij zichzelf snel te ‘bergen’.
Slotwoord. Ook aan een fantastische dag boordevol off-road plezier komt helaas een eind. We hebben voor meer dan honderd procent genoten en dat doet het niet doorgaan van het evenement eind december al snel vergeten. Voor de gelegenheid zijn we dit verslag begonnen met een foto van Jerom Wals, beter bekend onder zijn geuzennaam ‘Gijskapzeis’. Die bijnaam heeft hij verworven omdat hij zijn oude bolide nog wel eens op de kant wilde parkeren. Maar niet altijd is hij de sigaar. Of dat de bron is van zijn tweede alias vertelt de overlevering niet. Inderdaad zijn er ook off-roaders die hem kennen als ‘De Sigaar’.
Nawoord. Terzijde, laat je niet in slaap wiegen door het bescheiden formaat van zijn Suzuki. Het is met recht een soort ‘wolfje’ in schaapskleren. Techneut als Gijskapzeis is, weet hij niet lang geleden namelijk een potente V-8 motor in het vooronder te lepelen, hetgeen volgens velen niet zou kunnen. Met de doorwading van de modderplas blijft hij derhalve niet halverwege steken en is zodoende eens niet ‘de sigaar’, zoals wel op de foto hieronder…
Tekst & fotografie: Martin Brink.
