Gelukkig is het deze zaterdag 20 januari maar een voorlopig afscheid, want als tradities in ere gehouden moeten worden en alles bij het oude blijft, dan mogen off-roaders de baan even terugzien tijdens het Hannibal Pinkstertreffen in de tweede helft van mei. Daarna is de pret op de baan voor 4×4 liefhebbers over tot december 2018, maar dat is nog zo ver….
De keel gesmeerd. Het is een grauwe dag voor de Modderpoelers maar in ieder geval droog. Dat geldt gelukkig niet voor de crossbaan en het koffie apparaat in de Smeernippel, zijnde de kantine van de M.S.V. N.O.V. Als gewoonlijk is de koffie heet en smakelijk en begint de dag dus goed voor ‘het werkvolk’ waartoe we onszelf rekenen. We babbelen wat met de vrijwilligers in de kantine voordat we ons opmaken om de baan voor de voorlopig laatste keer op te gaan. Links van het midden van de crossbaan, precies, ter hoogte van de ’s winters altijd gesloten ‘hulp kantine’, is het nog verdacht rustig op de baan. Zodra we het hoofd een kwartslag draaien wordt direct duidelijk waarom. Aan de andere kant staat het namelijk lekker vol met auto’s. Het is de plek in het midden van het terrein alwaar de grote, door ons betitelde kombocht ligt en waar de crossbaan het meest slecht is. Correctie: waar de baan voor off-road liefhebbers het allerleukst is!
Moordend. Ondanks dat we voor de zevende, bijna achtereenvolgende zaterdag de crossbaan in Heerde bezoeken verveelt deze voor geen moment. We hebben de crossbaan van mild naar wild zien transformeren als gevolg van de overvloedige regenval in december vorig jaar. Nu deze en de vorige zaterdag is de baan een fractie minder slecht geworden, maar nog altijd herbergt deze enkele passages waar ook de doorgewinterde off-roader op moet letten zijn tanden niet stuk te bijten. Toch doen ook hij (of zij) dat regelmatig en dan rest niets anders dan een sleepje of het uitrollen van die o zo ‘heilige’ lierkabel mits je de trommeldrager daarvan op je auto gemonteerd hebt. En als gezegd is de baan daar in het midden op zijn slechts. Over een lengte van pakweg 30 tot 40 meter is de crossbaan over vrijwel de hele breedte veranderd in een emulsie die gemiddeld kniediep is. Een water/zand mengsel met een soort van dodelijke schijnheiligheid. Niet lekker dun zodat je er makkelijk doorheen banjert, maar ook absoluut niet stevig genoeg om enige grip te genereren zodat je er zonder grote problemen overheen zou kunnen sjezen. Nee, zodra de wielen van je off-road bolide het spul raken lijkt het wel of dat het zijn reuzen klauwen uitstrekt en zijn plaaggeest dodelijk wil omhelzen, met bovendien ontegenzeglijk de bedoeling deze voor eeuwig in zijn greep te houden. Het resultaat is dat 4×4 auto’s al gauw op hun buik komen te liggen en dat de wielen hulpeloos in de brij ronddraaien zonder ook maar een greintje grip. En mocht je toevallig een redelijk begaanbaar spoor te pakken hebben kunnen krijgen, en je hebt een serieus geprepareerde bolide onder het zitvlees, dan nog wacht aan het einde van de bruine smurrie een laatste stukje ‘route omhoog’. Ook dat is nog een ware martelgang op dit specifieke deel van de crossbaan.
Nog meer ‘werkvolk’. Eigenaar van deze fraaie Nekaf is Harry, die de auto onvoorwaardelijk inzet voor zijn werkzaamheden. Toen hij de auto aankocht heeft hij deze goed onder handen genomen maar dat is ondertussen al weer een poosje geleden. Inmiddels heeft hij er naar eigen zeggen zeker 100.000 kilometer zonder problemen mee gereden. En hij doet er van alles mee, met andere woorden, hij spaart hem niet, hooguit ontziet hij de Nekaf voor al te gekke dingen. Ook nu ligt de Nekaf vol met gereedschap, waaronder een motorzaag. Harry is bezig enkele bomen op het terrein op te ruimen die de storm niet overleefd hebben.
Boven en twee keer onder: Arwin Aalberts roept de hulp in van zijn lier en een klapblok op een ander ‘kritiek’ punt op de crossbaan. Het is een passage achter op de crossbaan, na het relatief lange rechte stuk. Het is de plek ook die het eerst flink slecht werd weten we ons te herinneren. Maar ja, dat kon Arwin natuurlijk niet weten, los van het feit dat hij hem niet vast reed…
Off-road verrassingen. De plas waterige modder aan de andere kant van de hulp kantine. Althans, het bovenste deel is waterige modder, want daaronder, ook wel bodem genoemd, verschuilen zich de dikke en zuigende modder tentakels van moeder aarde. De LOL is dat een halve meter naar links of naar rechts een wereld van verschil kan maken in deze plas. Het kan dus maar zo gebeuren dat een uitstekend geprepareerde 4×4 bolide vastzit op een plek waar een tamelijk standaard terrein auto ogenschijnlijk op dezelfde plek moeiteloos doorheen rijdt. Het zorgt regelmatig voor zeer verbaasde uitdrukkingen op de gezichten van zowel de die-hard off-roader- “verdraaid hoe krijgt hij dat voor elkaar”- als van de veel minder ervaren terreinrijder met minder zwaar geprepareerde auto- “krijg nou wat, ik rij er gewoon en met gemak doorheen”. Je mag zelf raden bij wie de mondhoeken naar beneden wijzen en bij wie ze omhoog krullen.
Boven: Leuke naam met meerdere mogelijke betekenissen voor deze Jeep CJ 5. Die kunnen zowel slecht als goed zijn… Zoek ze zelf maar op in geval je de betekenis niet weet!
Onder: Herold van der Vrugt van 4×4 Team Wapenveld. Hij is niet de enige 4×4 liefhebber uit de directe omgeving van Heerde.
Boven en twee keer onder: Mark met zijn vriendin Isabel en die zijn steevast op zoek naar hun grenzen en die van hun Jeep CJ 5, welk van de twee het eerst komt. Meestal duurt dat lang, heel lang, want ze liggen van beiden ver weg…
Boven, nooit meer incognito: Wel eens nieuwsgierig naar het gezicht dat er onder dat bekende groene hoedje schuil gaat? Zijn naam hebben we meerdere keren laten vallen, want het kan alleen maar Harry Loerakker, alias Harry Fourtrak, van 4×4 Haarlemmermeer zijn. “Ben blij dat ik eindelijk weer eens kan rijden”, deelt Harry ons terloops en ongevraagd mee. En hoe! Verderop zie je meer van hem en dat hij daarbij niet schroomt de grenzen van zijn Daihatsu Rocky op te zoeken en die van de sluitertijd van onze camera….
Boven: Hoort er bij zeggen ze. Detail: Dit moeten ambtenaren zijn; één is er aan het werk, de rest is aan het ‘handballen’ en kijkt toe.
Onder twee keer: In het vooronder een 1.900 dieselmotor van VW. Dat betekent bakken vol koppel in vergelijk met de originele Suzuki motor. Prestaties zijn navenant, maar er zijn grenzen. We schreven het wel eens; iedere verbetering aan je off-road lieveling brengt je bij wijze van spreken telkens een meter verder in de modder.
Boven: De heerlijke TGB 13 van Volvo. Dat ze off-road niet voor een kleintje vervaard zijn is een understatement. Op de plek boven moet vrijwel iedere deelnemer er uit gesleept worden of anders de hulp van zijn lier inroepen. De TGB 13 komt er doorheen zonder hulp. Heel langzaam, maar hij bijt zich als een fanatieke terriër vast in de ondergrond en tijgert centimeter voor centimeter voor uit, net zo lang tot de grond onder zijn wielen harder wordt.
Boven: Meerdere leuke honden zijn we tegen gekomen. Deze twee enthousiaste maar ‘geketende vier poters’ stalen ons hart het meest. Volgens hondenkenner Linda Zantingh van www.yourdoggy.nl zijn het, net als enkele weken terug, Jack Russell terriërs. Enkele weken terug was het echter de ruwharige variant; dit keer de kortharige ‘uitvoering’.
Boven: Het qua grootte tweede vennetje op het terrein heeft geen gebrek aan solide ankerpunten voor de lier.
Boven: De moordende concurrentie op de loer…
Boven: Dolle pret bij de dames als hun laarzen in de modder willen blijven staan zonder hun bewoner.
Boven: Moddervreter Johan Droog. De enige die ‘nog meer modder lust’ is zijn geliefde, Samantha (Sam) van Hoorn.
Boven: Even lekker opwarmen bij het kampvuur voor de kantine, met onder meer Dick Veldhuis, de enige van het kwartet met een muts op het hoofd.
Boven: Jan-Willem Vellinga en Willem-Jan Stienstra, of andersom… Tijdens onze vorige ontmoeting is de nieuwe 4×4 bolide van de mannen nog niet helemaal af. Het betreft kleinigheidjes, de puntjes op de ‘I’ zetten zeg maar, zoals het installeren van de ruitenwissers. Inmiddels is alles voor elkaar en hebben ze de auto uitgebreid kunnen testen in Fürstenau. Tot volle tevredenheid horen we van hen. De dikke en imposante off-road bolide doet het uitstekend en heeft geen slag verkeerd gelopen. ‘Klaar voor de Croatia Trophy’ grijnzen de mannen veelbetekenend.
Boven: Harry Fourtrak, onder Mark van den Oord, ten tijde van dit schrijven de nieuwe voorzitter van Hannibal Offroad.
Boven: Gespot: Heerde’s topmodel Jose Bosman. Poseert altijd graag voor onze camera en uiteraard kunnen wij dat niet weigeren….
Boven vijf keer: Jesse Burgmeijer en diens toekomstige co-piloot, wiens naam we weer eens vergeten zijn (hij heet Robin Flier, dank Jesse), zorgen voor de ‘kersen op de heerlijk off-road slagroomtaart’. Ze doen dat samen met Harry Fourtrak en Dirk Siekmans, zes keer op de foto’s hieronder. Heerlijk de grenzen opzoeken in het qua grootte tweede vennetje op het terrein, in de loop der tijd ontstaan door de vele wielen die er door de plassen banjerden. Meerdere keren doen de mannen pogingen om de plas te ‘onderwerpen’ aan hun off-road skills en die van de Daihatsu Rocky en de HoT Blitz. Het vennetje is echter taai ‘onderhuids’, geeft zich niet zonder slag of stoot gewonnen en dat levert weer leuke en mooie ‘reddingsacties’ op. De voorlopige eindstand is ongeveer, we hebben het niet heel precies bij kunnen houden, 112-0. In het voordeel van de modderplas wel te verstaan.
Boven: In de vaderlandse off-road scene (en ver daarbuiten) is het alom bekend dat Dirk Siekmans enorm last heeft van zweetvoeten en dat hij ook regelmatig in zijn broek plast. Het resultaat is dat het knap vochtig kan worden in zijn laarzen. Van tijd tot tijd moet hij daarom, net als met aardappels, ‘die laarzen even afgieten’ zoals je op de foto kunt zien. Op de foto hieronder gooit hij een reddingslijntje uit.
Boven: Off-roaders houden niet van verspilling, ook Harry Fourtrak van 4×4 Haarlemmermeer niet. Je gebruikt bijvoorbeeld de warme uitlaatgassen van je 4×4 bolide om je natte broek te drogen.
Het einde doet de deur niet dicht maar houdt hem op een kier… Aan alle mooie off-road dingen van deze dag komt onherroepelijk een eind. Helaas, want voorlopig is het uit met de 4×4 off-road pret op de crossbaan hier in Heerde. De baan wordt de komende tijd weer in ‘zijn oude luister’ hersteld en klaar gemaakt voor de crossers op twee wielen. Die mogen de komende maanden genieten van zijn onverharde ‘charme’, tot de Pinksterdagen, want die zijn gereserveerd voor het vermaarde en traditionele Hannibal Pinkstertreffen voor de 4×4’s. Als afscheid drinken we nog wat in de kantine en babbelen we een poosje na met sponsor Euro 4×4 Parts, dat vertegenwoordigd wordt door de voor deze gelegenheid overgevlogen Nikolai Bouew. De meeste Modderpoelers zijn, vermoedelijk moe, maar zeker voldaan, op weg naar huis en blikken wellicht al terug op een geslaagde dag vanachter moeder’s pappot.
Fotografie: Ad Wooldhuis, Rick Veldpape & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
