Denk maar eens mee. In ons zonnestelsel draaien 4 rots planeten om de zon, Mercurius, Venus, Aarde en Mars (onze maan is een extraatje en mag je min of meer zien als een ‘kind’ van onze aarde). Een jaar heeft 4 jaargetijden en meneer Vivaldi heeft dat muzikaal onvergetelijk gemaakt met zijn ‘le quattro stagioni’. De meeste maanden hebben iets meer dan 4 weken, met één uitzondering. Februari heeft precies 4 weken, echter eens in de 4 jaar vormt daarop het schrikkeljaar een uitzondering. Wij mensen hebben 4 ledematen en veel beesten hebben 4 poten, met uitzondering van het paard dat 4 benen heeft. Het blijft niet bij 4 in het menselijke lijf, want de volwassen mens heeft 4 verstandskiezen, ook al zul je dat bij sommigen in twijfel trekken… In het dierenrijk heb je meerdere klassen geleedpotigen, waaronder de spinachtigen die acht poten hebben, ofwel twee keer 4. Soms geven we het getal 4 zelfs een andere naam, namelijk ‘kwart’, de aanduiding voor een 4-de deel. Immers, we verdelen een uur in 4 kwartiertjes en de senioren onder ons herinneren zich vast nog wel de ouderwetse gulden welke je kon inwisselen voor 4 kwartjes. Twee pianisten achter de piano spelen samen ‘quatre-mains’, ofwel met 4 handen. Quatre-Bras, daar waar een veldslag plaatsvond op 16 juni 1815, betekent eveneens 4 armen ofwel een kruispunt (de weg van Nijvel naar Namen kruist daar de weg van Charleroi naar Brussel). En helemaal bijzonder, de Fransen hebben geen aparte naam voor het getal tachtig! Liever hebben ze het over quatre-vingt, ofwel 4 keer twintig. En mocht je nu nog niet overtuigd zijn. Op een bijzondere dag of met een gedenkwaardige gebeurtenis 4-en we feest. Tijdens onze vakantie zijn we vrolijker en losser in de omgang omdat we de strakke teugels tijdens de gangbare wekelijkse ‘dwangarbeid’ om te overleven maar wat graag laten 4-en.
Onderwerp 1 van 4. Heel gek is het niet dat dit getal 4 in ons brein opborrelt als je de achtergrond weet. Enige tijd geleden ploft er een uitnodiging op de digitale deurmat van terrein.nu, afkomstig van ‘IJzervreter’ Frans van Esch en off-road avonturen specialist Steven van Lier van SVL Support. Die laatst genoemde vertegenwoordigt Offroad Poland zoals velen inmiddels weten en beheert in het Poolse Kragle een uniek, circa 1.000 ha groot terrein dat zijn weerga in Europa niet of maar nauwelijks kent. Off-road rijden aldaar is een onnavolgbare, bijna spirituele ervaring en vervult je met stil ontzag, waarbij zelfs het begrip euforie een te flauwe afspiegeling is van de werkelijkheid. Het landschap bestaat uit dicht begroeide bossen en uitgestrekte weilanden, welke visueel afgewisseld worden door tal van idyllische vennetjes. De off-road uitdagingen in dit landschap, waar de tijd minstens een eeuw geleden stil is blijven staan, kunnen variëren van greenlanen tot en met zware off-road uitdagingen en alles daar tussen in. Voeg daar aan toe prima faciliteiten om comfortabel en eigentijds eind van de dag ‘bij te komen’ van je off-road avonturen. Eten en drinken kunnen verzorgd worden door lokale ‘kokkinnen’ of anders door de Nederlandse Dirk (afkomstig uit Spakenburg) en Poolse Kaska. Dit stel woont tegenwoordig in Polen maar serveert (op verzoek) voortreffelijke kibbeling met frites en salade. Me dunkt dat de ‘explosief’ groeiende populariteit van SVL Support/Offroad Poland onder Belgische en Nederlandse off-road liefhebbers hiermee voldoende verklaard is. Enkele indrukken voor de beeldvorming willen we je boven en onder niet onthouden.
Onder: Steven van Lier vertelt belangstellenden een stukje geschiedenis over het land en haar (in het verleden vertrokken) bewoners. Tevens gaat hij in op de manier van leven in die tijd.
Boven: Je hoeft niet vreemd op te kijken als je een skelet vindt. Het gebied is rijk aan wild en waar beesten leven sterven ze ook. En begrafenis rituelen kennen ze niet.
Boven: In het midden van de foto zie je twee kraanvogels. Ze zijn talrijk in het gebied maar tamelijk schuw en zodra ze onraad denken te horen of zien maken ze dat ze weg komen.
Onder: Hetzelfde geldt voor reeën en herten….
Boven: De ‘4-poter’ van Rogier en Laure, eveneens van de partij.
Onderwerp 2 van 4. Frans en niet te vergeten zijn vrouw Aga zijn onderdeel van Team General 4×4 (bestaat uit meerdere 4×4 voertuigen) en die hebben het plan opgevat om een nieuw opgebouwde challenge auto, bestemd voor Jermain van Esch en Sjef Jansen, in een relaxte en gemoedelijke sfeer te gaan testen op het terrein in Kragle. Met name om die relaxte sfeer nemen ze enkele bekende vrienden mee, waaronder mede General 4×4 teamlid Robert van Asseldonk en Robin Maenen. Ook ondergetekende wordt uitgenodigd voor het maken van foto’s. Onder de vrienden onder meer Jeroen Kielen, alias de Muddigger, van Greenlane Tracks, samen met zijn vrouw Wendy. Frans heeft kort geleden het advies van de doctor gekregen om wegens gezondheidsredenen te stoppen met zijn geliefde off-road challenge sport, maar dat weerhoudt hem er niet van om zo nu en dan met Jeroen op pad te gaan. Voor Jeroen tevens een welkome hulp gezien het feit dat Frans de omgeving op zijn duimpje kent en zo blijft hij tevens betrokken bij zijn geliefde off-road sport. Jeroen onderzoekt eveneens de mogelijkheden die het terrein in Kragle hem bieden voor het organiseren van off-road evenementen. Zoals je wellicht al weet organiseert Jeroen met zijn Greenlane Tracks al enkele jaren greenlane ritten in Nederland. Sinds kort heeft hij zijn programma uitgebreid met het organiseren van off-road evenementen op specifieke terreinen in het buitenland. Dat blijkt aan te slaan en een goed voorbeeld is een komend Pinksterweekend dat hij organiseert in Noord Frankrijk op een 20 ha groot terrein. Een veelzijdig terrein claimt Jeroen, waar je zowel met een standaard 4×4 uit de voeten kunt als met een 4×4 camper, een Overlander truck of een geprepareerde 4×4. De eerste deelnemers hebben zich al aangemeld, maar mocht je ook zin hebben om mee te gaan, duik de site van Greenlane Tracks op voor meer info of om je aan te melden. Een leukere manier om de Pinksterdagen ‘om zeep te helpen’ kunnen wij niet bedenken, maar net als veel off-roaders zijn we (gelukkig) bevooroordeeld. Op de foto boven en twee hieronder zie je Jeroen in actie op een ogenschijnlijk makkelijk grasveldje. Echter heeft het niet alleen in Nederland de laatste tijd veel geregend…
Onderwerp 3 van 4, part 1. De hoofdrolspelers binnen het Team General 4×4, Jermain en Sjef en Robert en Robin, komen respectievelijk een en twee dagen later. Dat schept voor enkele nieuwkomers onder ons de ruimte om onder leiding van Steven het terrein middels een rondrit te ontdekken. Het aanbod van Steven wordt dankbaar aanvaard en als we alle superlatieven welke we te horen krijgen over het terrein weglaten, dan staat hier niets. Een dag later arriveren de auto’s en nog een dag later Jermain. De volgende morgen is het dan tijd om het veld in te gaan. Schoon en nog maar kort geleden voltooid rolt de auto kleurrijk en blinkend van de oprijwagen af. Nog niets vermoedend, totdat de sleutel omgedraaid wordt en een diepe, donkerbruin roffelende V-8 motor (twee banken van 4 zoals je weet) tot leven gewekt wordt. Dit is onmiskenbaar hoorbare emotie in off-road verpakking welke op de wereld wordt losgelaten, om daarna, zodra de automaat ingeschakeld wordt, over te gaan in pure poëzie in beweging.
Boven: In de Jeep links Sjef Jansen en rechts Jermain van Esch. In de Land Rover links Robin Maenen en Robert van Asseldonk achter het stuur.
Boven: Steven van Lier is niet te beroerd om met zijn min of meer standaard Land Rover Discovery vooraf te laten zien dat een uitdaging goed te doen is, zeker als het gaat om mannen in serieus geprepareerde off-road bolides.
Onderwerp 3 van 4, part 2. De auto hebben ze ‘met zijn allen’ gebouwd benadrukt Jermain me tweemaal als ik in gesprek ben met hem. Waarom heb je deze auto gebouwd is onze eerste vraag aan hem, met in het achterhoofd dat zijn bestaande challenge auto altijd al een geducht strijdwapen is geweest. De bedoeling was om de auto te bouwen voor ‘ons pap’ Frans vertelt Jermain in heerlijk onvervalst Brabants dialect, maar die wordt om gezondheidsredenen afgeraden niet meer zwaar off-road te rijden schreven we al. De buisconstructie van Frans zijn voormalige challenge buggy begon vermoeidheidsverschijnselen te vertonen en de bedoeling was om een soortgelijke Jeep te bouwen als de eigen challenge auto van Jermain, maar dan met de goede off-road onderdelen van de buggy. Daar valt best wel wat voor te zeggen. We begrijpen volkomen dat sommige off-road liefhebbers een buggy bouwen om zwaar off-road te kunnen rijden, maar het neemt niet weg dat we, persoonlijk gezien, een goed geprepareerde offroad auto welke nog herkenbaar is als het model dat de fabriek verliet, het mooist vinden. En we zijn niet de enigen met die mening weten we. Enfin, de mannen van Team General 4×4 waren al begonnen met de bouw vanaf het kale chassis als bekend wordt dat Frans voorlopig niet meer achter het stuur kruipt van een challenge auto. Wat overblijft is dat het merendeel van de off-road componenten op de buggy van Frans nog in puike conditie zijn, dus wordt besloten de auto gewoon af te bouwen. De motor is een 5,2 liter V-8 uit een Grand Cherokee, echter die is verre van standaard gebleven. Opgeboord en voorzien van andere zuigers heeft de motor volgens het motoren revisiebedrijf een inhoud van 6,1 liter. Samen met een ‘hetere’ nokkenas en flink gevlakte koppen heeft de motor, met plusminus 460 pk, flink wat meer vermogen dan wat deze destijds levert in de Grand Cherokee. De koeling wordt achterin geplaatst met twee koelfans op de custom made radiateur. Achter de motor de automaat van de Grand Cherokee, maar in plaats van een Dana 300 tussenbak met twin sticks (twee poken) wordt een (sterkere) Land Rover LT 230 tussenbak gemonteerd. De reductie van de lage gearing van deze tussenbak is 3.32:1. Deze dirigeert op haar beurt het vermogen naar de Patrol Y-61 assen met een eindoverbrenging van 4.62:1. Het bestaande standaard sperdifferentieel in de achteras vervalt omdat beide assen voorzien worden van ARB sperren. De achterremmen kunnen voortaan ook afzonderlijk (handmatig) bediend worden. Om de assen en koets onder alle omstandigheden in het gareel te kunnen houden zien we King schokdempers met King coil-overs en een externe triple by-pass. Voor en achter worden de assen op hun plaats gehouden middels een vierpunts ophanging. Dat heeft vele uren meten en uitdokteren gekost en onder meer het chassis heeft daarvoor de nodige aanpassingen moeten ondergaan.
Onderwerp 3 van 4, part 3. De laatste stap voor het contact met moeder aarde zijn 16 inch wielen met daar omheen Maxxis Mud Trepador in de maat 38,5×16. De rolkooi fabriceren ze zelf. Het OBD 1 (On Board Diagnostic) vervalt ten gunste van een OBD 2. Daarin kun je makkelijker dingen aanpassen maar het vereist tevens een nieuw type kabelboom. In een lcd-scherm boven valt alle essentiële informatie af te lezen. Terzijde, de auto heeft twee gescheiden kabelbomen. De kabelboom voor alle verlichting en dergelijke is hoog in de auto gemonteerd; voor de auto zelf is dat lager in de auto. En mocht de voortgang onverhoopt tijdelijk belemmerd worden of je moet je terugtrekken, dan heb je zowel voor als achter de afzonderlijke beschikking over een Gigglepin dual motor lier. Een Warrior toplier met short drum (korte trommel) moet de auto zo nodig behoeden voor ‘ongewenst omtuimelen’. De testdagen met de auto van Jermain en Sjef verlopen bijna vlekkeloos. Bijna zeggen we niet voor niets. Kort na de eerste meters in het terrein loopt al snel de temperatuur van de koelvloeistof op en het overloop reservoir vol. Diverse scenario’s worden onder de loep genomen, maar de uiteindelijke boosdoener is een hardnekkige luchtbel in het systeem. Eenmaal ‘om zeep’ geholpen blijft de temperatuur goed. Een tweede ‘probleempje’ is een multiriem welke een paar rijen smaller wordt tijdens het testen. Een nieuw exemplaar lost ook dat op. De resterende test sessies in de volgende dagen houdt de auto zich voorbeeldig. De enige mogelijke verandering welke Jermain en Sjef nog overwegen is iets straffere vering. De auto helt in extreme gevallen iets teveel over naar het zin van Jermain. Het vermoeden bestond al tijdens montage van het veersysteem dat afkomstig is van de buggy van Frans. Die is immers lichter van gewicht en dan kun je volstaan met een wat soepeler onderstel. Het testen van de bolide van Robert en Robin verloopt wat minder rooskleurig. Die krijgen tijdens de tweede testdag namelijk last van ‘klopgeesten’ in hun V-8 motor.
Boven en drie keer onder (samen 4 foto’s…). Robert van Asseldonk en Robin Maenen voordat de klopgeesten zich aandienen.
Boven: Dirk en Kaska, verantwoordelijk voor ‘mobiele haute cuisine’ op locatie!
Boven: Frans van Esch samen met de ‘in blije verwachting wederhelft’ van Robin (Krista). En passant geeft Frans zijn ogen goed de kost tijdens een tour over het terrein en dat levert hem een prachtige helft van een gewei op. Yep, compleet met 4 punten… Helaas is de andere helft, ondanks het met zijn allen driftig zoeken, nergens te vinden.
Onderwerp 4 van 4. We hebben enkele dagen mogen genieten van het prachtige terrein in Kragle en de testdagen met de challenge auto van Jermain en Sjef. Echter is het genieten geweest met een bijsmaakje. We missen tegenwoordig namelijk de Challenge wedstrijden in Nederland. Dat er tijdens de Corona pandemie geen Challenge wedstrijden georganiseerd werden is niet meer dan logisch, maar helaas hebben er na deze Corona perikelen geen Challenge wedstrijden meer op de off-road agenda gestaan. En we weten vanuit de praktijk zeker dat er animo is van deelnemers die snakken naar deze meest pittige vorm van off-road doodgewoon omdat het de mooiste, meest enerverende en avontuurlijke tak binnen de off-road sporten is. Onder meer stuurmanskunst, uithoudingsvermogen, inventiviteit, inzicht en het onderlinge vertrouwen zijn cruciaal en een vereiste om überhaupt de finish te kunnen halen. Maar niet alleen met de Challenge wedstrijden is het droevig gesteld; ook de snelheidswedstrijden als vanouds zien we niet meer op de off-road agenda’s prijken. Erg jammer dat er tot op heden geen enkele organisatie, club of vriendengroep is die de handschoen durft op te pakken en Challenge wedstrijden wil gaan organiseren of anders snelheidswedstrijden. Mocht dat wel het geval zijn, dan beloven wij van terrein.nu daar volop aandacht aan te geven! Wie of wat durft?
Tekst & fotografie: Martin Brink.
