Heus, de LRCH in Hosenhym…

Hosenhym is de eerste vermelding van het stadje dat we nu kennen als Huissen, of zoals de lokalen in hun plaatselijke dialect het uitspreken: Huusse. Die eerste vermelding stamt volgens Wikipedia uit 814 maar weer later, nadat de Noormannen een poosje ‘huus’ gehouden hebben in ons land, wordt de plaats Hosenheim genoemd. Vanaf 1033 krijgt het plaatsje meerdere namen die qua klank redelijk overeen komen tot we uitkomen bij het tegenwoordige Huissen. In ieder geval wordt het dorpje, dat gelegen is aan de Nederrijn in de provincie Gelderland, in 1314 een ‘huusse’ stad. Op de kaart ligt het tussen Arnhem en Nijmegen, tamelijk dicht tegen Arnhem aan. Zo, nu we je vaderlandse geschiedenis en aardrijkskunde bijgespijkerd hebben gaan we over tot het verslag van het laatste 2019 off-road evenement van de Land Rover Club Holland. Vanaf nu prijkt alleen nog de Kerstrit op de kalender van de club.

Boven: We zien veel Land Rover mannen en vrouwen de bandenspanning aanpassen. Het helpt niet onaanzienlijk, maakt zelfs een wereld van verschil. Een mobiele compressor behoort echter nog lang niet tot de vaste uitrusting in de auto van veel off-roaders, ook niet in die van Land Rover mannen en vrouwen. Wat dan helpt is dat de club aanhanger voorzien is van een compressor. Met andere woorden, je kunt ze bij het verlaten van het terrein ook weer oppompen voor gebruik op het verhard.

Een ‘om-paadje’…? (we hebben immers een hekel aan wegen…). Veel te vroeg arriveren fotograaf Ad Woolthuis en uw scribent op de plaats van bestemming, het Looveer bij Huissen. Na een leuke D-tour door een nabijgelegen, voormalige woonplaats van ondergetekende, laten wij ons middels een Gierpont overzetten naar het iets westelijker gedeelte van de provincie. Het nieuwe terrein waar de LRCH haar bivak heeft opgeslagen ligt in de uiterwaarden, pal aan de Nederrijn en beslaat een oppervlakte van ruw geschat 7.500 m². Het is op dit vroege tijdstip al redelijk druk. Een slordige dertig Land Rovers staan kris kras op het voorterrein geparkeerd, want ruimte is er genoeg. Na het gebruikelijke handen schudden en slurpen van de gloeiend hete beker koffie wordt het tijd ons edele zitvlees te verheffen om ons in het terrein te begeven.

Boven: Er wordt wat ‘afgeschoten’ met de telefoons…

Boven: Onno en Floor in hun ‘herkenbare’ Land Rover. Hij is namelijk niet groen…

Doolhof of…? Na een bescheiden aantal passen doemt een ‘labyrint van lint’ voor ons op, voorzien van blauwe en rode pijlen welke de moeilijkheidsgraad van de ingeslagen route aangeven. Het terrein wordt omgeven door een dijk die een grote plas water omsluit. Het binnenste gedeelte is begroeid met gras, grote planten en struikgewas dat ijverig poogt het tot boom te schoppen. Het is op dat deel waar de rijders zich op uitgezette paden met zanderige ondergrond kunnen uitleven. Binnendijks is de ‘arena’ geschikt voor alle typen Land Rover voertuigen; standaard af fabriek tot en met de serieus geprepareerde bolides. ‘Buitendijks’ is het allemaal wat geniepiger. Doorwadingen, afgewisseld met steile walkanten, bieden meer dan genoeg uitdaging voor de meer ervaren en doorgewinterde offroad liefhebbers die daar naar op zoek zijn.

Boven: Rob Vogelzang bekijkt eerst even de situatie voordat hij zich in de diepte stort.

Onder: Een ’trosje’ Discovery’s in de achtervolging…?

‘Schadeloos’. Aan het begin van de dag zien we veel bestuurders nog een tikje schuchter rondrijden op het binnenterrein. Meestal volgen ze de route van de blauwe pijlen, want hé, je weet immers maar nooit. Later op de dag zien we diezelfde deelnemers al voorzichtig hier en daar een rode route rijden. Maar ja, niet alle voertuigen hebben de broodnodige bodemvrijheid om korte knikken in zwaarder terrein te nemen. Niet vreemd dus dat dit zo af en toe leidt tot de zogeheten ‘buikligging’. En dan kun je wel vier aangedreven wielen hebben, maar dat neemt niet weg dat het uiterst oncomfortabel is als ze alle vier doelloos in de lucht ronddraaien. Weliswaar weten we allemaal natuurlijk dat luchtweerstand ook weerstand biedt, alleen is dat van toepassing bij hogere snelheden en op een verharde ondergrond. Gelukkig zijn er altijd voldoende leden van de LRCH Offroad Commissie in de nabijheid die met goede raad en een helpende hand de onfortuinlijke bestuurder adequaat en zonder schade ‘bultje af’ helpen (met uitzondering van het ego van de bestuurder of bestuurster).

Boven: Een gele Land Rover Defender 90. Onder: Kijk, daar-is-ie-weer!

Boven en onder: De jeugd vermaakt zich kostelijk, uiteraard met ‘jeugdige’ Land Rovertjes. Dat ze niet altijd even schoon het einde van de middag halen zal papa en mama worst zijn. Spelen in de zonnige buitenlucht geeft immers een heel ander, veel mooier en gezonder ‘beeld’ te zien dan dat van een tablet, telefoon of computer.

Boven: Met ‘handballen’ krijg je de auto niet gerepareerd heren…

Boven en onder: We hebben het vaker beweerd; off-road water is magnetisch…

Boven: Water is niet alleen magnetisch voor off-roaders, maar ook voor vogels. Vooral voor ‘watervogels’….

De schuld van de overheid… Weliswaar ligt het off-road terrein aan het water, maar Sinterklaas met zijn Pietermannen komt niet met een stoomboot naar Huissen, maar met paard en een ‘aanhanger’. Hier in Huissen zijn de Pietermannen tegen de mode in nog gewoon zwart. In eerste instantie waren dat wel moderne roetveeg Pieten, maar in Huissen wonen veel kinderen en na enkele keren door die schoorsteen naar beneden gesjeesd te zijn, zien ze er allemaal ‘zo donker zwart als roet’ uit. Zelfs na veelvuldig wassen met biologisch afbreekbare zeep in plastic flessen kunnen zij nog geen enkel kleurtje bekennen. Naar verluidt zou dat komen omdat de Huissense schoorsteenvegers momenteel niet aan het werk mogen als gevolg van teveel fijn- en ‘verstikkende’ stof in onze lucht (protestmarsen naar Den Haag van schoorsteenvegers zijn in voorbereiding). Dat teveel is logisch natuurlijk, want behalve dat de bevolking van Huissen stapel is op ‘stikstof uitstotende koetjes en kalfjes’ staat vlakbij in Nijmegen nog zo’n ouderwetse kolencentrale, want die levert van die lekker goedkope energie. Als oplossing wordt overwogen om Sinterklaas voortaan maar in een elektrische auto ‘op te laten draven’, dit om de herinnering aan zijn edele paard Amerigo niet helemaal te doen vergeten. Daarnaast brengt PEC (Pro Electric Car) cijfers naar buiten als dat de wereld voorraden lithium, kobalt en neodymium, die we onder meer nodig hebben voor de accu’s en magneten in de elektrische auto’s, schier oneindig zijn en dus meer dan voldoende toereikend voor het doel van een elektrische Sinterklaas. Enige belangenverstrengeling wordt ten stelligste ontkent… Tijdens dit schrijven breken in Den Haag protesten uit tegen de horizon vervuiling van windmolens. Nu in China het om de dag toelaten van auto’s in grote steden, afhankelijk van hun even of oneven nummerbord, niet afdoende blijkt om de luchtvervuiling tegen te gaan, wordt de bevolking opgeroepen om de beurt adem te halen. Van vliegtuigen is het de bedoeling om de raampjes er uit te halen zodat passagiers die aan het raam zitten mee kunnen fladderen. Volgens experts zou een brandstofbesparing van circa 2,06 procent haalbaar moeten zijn. Bewoners van de zon klagen dat ze de laatste tijd teveel van hun licht kwijt raken aan aardse zonnepanelen en willen daarom een betere CAO met onder meer extra vakantiedagen. Uh, zullen we nu maar ophouden met ons gezwam?

Kwestie van perspectief. Op het binnenterrein is een leuk diep gat gegraven waar de rijders, na het nemen van een scherpe bocht naar rechts, de kuil inrijden en met een scherpe linkerbocht weer naar boven moeten zien te komen. Voor de korte auto’s gaat dit vrijwel probleemloos. De langere voertuigen daarentegen moeten hier een aantal malen steken. Leuk om te zien is dat menig Land Rover voertuig een pootje hoog de lucht in tilt voordat ‘ademloze momenten later’ de horizon weer enigszins zijn meer gebruikelijke horizontale positie inneemt. Bijkomend voordeel is dat de tijdelijke aandrijving op slechts drie wielen automatisch overschakelt naar hetgeen de Land Rover mede beroemd heeft gemaakt: aandrijving op vier wielen!

Boven: Het uitzicht op de omgeving kan slechter.

RVS zenuwen. Aan de waterkant gaat ook niet alles van een leien dakje. Diverse Land Rover’s zakken vervaarlijk diep weg in de zompige ondergrond. Bij één dreigt het faliekant verkeerd af te lopen. Die leunt dermate schuin richting de huiveringwekkende dieptes van het water dat bij ‘niet off-roaders’ in zo’n situatie geheid een verschoning in het verschiet ligt. Land Rover mannen en vrouwen zijn echter niet voor een kleintje vervaard. Die hebben ijswater in hun bloed en blijven dus ‘koelbloedig’ in dergelijke situaties. Met een aantal leden die als tegengewicht fungeren, plus de hulp van een lier aan de auto van een ander lid van de club, lukt het uiteindelijk weer ‘vaste’ grond onder de wielen te krijgen.

Boven Rene van der Burg en onder Guus Albregts. Beiden doorgewinterde off-road mannen die kort geleden nog schitterden in de Extreme Team Challenge.

Boven: fotootje….

Boven: Wow! Als we het in Land Rover groen houden: wow, de Nederlandse Hulk in actie. Tilt met zijn super krachten zomaar een Land Rover Defender 90 op.

Boven: Nog maar een fotootje… Je vraagt je soms af of ze de lol van off-road rijden pas ’s avonds in de bank beleven, op de telefoon…

Boven: De jeugd heeft een eigen off-road parcours.

Waterig magnetisme. Weer verderop langs de waterkant is een doorwading van zo’n twintig meter lengte uitgezet. Ook hier raken, na enkele eerdere goed geslaagde pogingen, een paar rijders in de problemen. Een tikje te veel gas met spinnende wielen als gevolg hebben, onder de waterspiegel onttrokken aan het menselijk oog, diepe gaten gegraven in de bodem. Je ziet ze dus niet maar ze zijn er wel degelijk. Op zich niet erg, maar dat wordt het wel als rijders denken dat ze er makkelijk door kunnen komen. Veel off-roaders doen het maar wat graag, door het water rijden omdat het zulke mooie beelden oplevert. Land Rover rijders zijn daarin echt niet anders, getuige ook de vele snorkels die je op hun auto tegenkomt. ‘Helaas’ hebben we bijrijders geen enkele keer even zien peilen, ook wel verkennen genoemd. Bewust schrijven we ‘helaas’, want wij fotografen smullen van dat soort acties. Mannen of vrouwen die zich, al dan niet gewapend met een peilstok, door het water worstelen op zoek naar de meest veilige route. Stiekem hoop je dan namelijk dat ze in een gat stappen. Maar nee, niets van beiden deze keer. Het gevolg is dat het tijdelijk vastzitten van deelnemers keer op keer aan de orde is. Verbaasde gezichten, gezichten vol ongeloof, wanhopige gezichten, komt dat nog wel goed gezichten maar ook lachende gezichten, echter dan als die bekende boer met kiespijn. We hebben ze allemaal zien verschijnen op de postzegeltjes van de Land Rover dames en heren. Plus natuurlijk de lachende en meesmuilende gezichten van de Land Rover mannen en vrouwen op de oever….

Boven: Sommige gezichten spreken hele boekdelen.

Boven: Kijk, dat heet nu goed voorbereid op pad gaan. Strandballetje er bij en wie doet me nog wat….

Gezonde opkomst op weg naar huis. Gelukkig bieden andere clubleden, die in het bezit zijn van een lier, hun hulp aan. Daarna is het leed gauw geleden en kunnen de even daarvoor gestrande voertuigen hun pad weer vervolgen. Het valt ons op dat er vandaag veel kinderen zijn meegekomen zijn met papa en mama. Aan de niet altijd even schone maar glunderende gezichten mogen we met een gerust hart concluderen dat ze het reuze naar hun zin hebben. Rond een uur of drie begint het aardig af te koelen en zien we de eerste leden zich opmaken om het terrein te verlaten. Logisch ook, want sommigen van hen hebben nog een flinke thuisreis voor de boeg. Die gaan derhalve ruim voor het invallen van de duisternis op pad. De LRCH kan terugkijken op een uiterst geslaagde dag. Zo’n honderdendertig Land Rover’s met daarin chauffeurs en verdere aanhang zijn heerlijk off-road verwend op dit nieuwe terrein dat voor iedereen wel leuk off-road in petto heeft gehad.

Boven: Guus Albregts (links) en Olav Wonneberg, trouwe steunpilaren binnen de lRCH organisatie.

Boven: Een peinzende Rene van der Burg. Wat spookt er door zijn hoofd…?

Boven: Dit keer hoeven we Linda Zantingh van yourdoggy.nl niet te raadplegen dan wel lastig te vallen. We hebben de eigenaar van deze leuke hond gevraagd met welk merk we hier van doen hebben. Een Rhodesian Ridgeback!