Het is stralend weer als we in Bertrix (België) arriveren voor de eerste Husar Winch Challenge, maar kil. De zon heeft maar nauwelijks de kans gehad haar warme stralen op het aardoppervlak los te laten en ook het bijna 500 meter boven zeeniveau gelegen Bertrix is daar ‘de dupe’ van. Die hoogte betekent namelijk ook dat het jaarlijks gemiddeld zo’n vijf graden kouder is dan de temperatuur in de lage delen van België. Als we de deelnemers mogen geloven, stuk voor stuk zijn die al in de loop van de vrijdag gearriveerd, moeten dat veel meer ‘koude graden’ zijn, want unaniem horen we van hen: “brrr, het was goed koud vannacht”.
‘De wiskundige benadering’… Je hebt ‘in de eerste minuten van Jan’ al kunnen lezen dat we met de spreekwoordelijke neus in de off-road boter vallen. Met andere woorden, volop actie. Daar hoef je niet van op te kijken, gewoon twee parameters bij elkaar optellen, te weten een challenge welke in principe zwaar is en het uitdagende terrein van Bertrix. Beiden zijn natuurlijk onderhevig aan variatie; anders zouden het geen parameters zijn. Bij een Challenge zit de variatie onder meer in de proeven. Wie heeft ze uitgezet en hoeveel zin hebben de uitzetters gehad die dag tijdens het uitvoeren van hun vrijwillige en gelijknamige taak, het uitzetten. De variatie in het uitdagende terrein is onder meer of het droog is, regent dan wel hoe het weer de dagen voorafgaand aan de wedstrijd is geweest.
Onder: Yves Cieters, co-piloot van Ard van Meer van Team Custom Offroad, maar hier in beeld zonder Ard. Als je Team Custom Offroad in maximaal twee woorden zou moeten omschrijven (‘Meer’ is veel makkelijker…) dan zijn dat ‘onopvallend professioneel’. Let ook eens op het stof dat op de foto uit het liertouw ontsnapt. Verzamelt tijdens de gedwongen stop van een niet nader te noemen virus misschien?
‘Zieke onverharde geesten’. De minst variabele is het terrein. Het ligt er al een poosje (in haar huidige vorm zo’n driehonderd miljoen jaar) en de meeste, enthousiaste off-roaders kennen het terrein wel. Dit weekend is het tamelijk droog en dat maakt dit terrein, gelegen op een berghelling zoals je weet, een stukje makkelijker. Op enkele plaatsen valt nog wel een ‘spoortje’ water dan wel modder te bespeuren, ook al is dat een ‘spoortje’ in de begrippen van Challenge rijders, maar het grootste deel is behoorlijk droog. Je zou dus denken dat de Challenge derhalve niet al te moeilijk zal zijn. ‘Helaas’ voor de vijftien deelnemende teams zijn de heren uitzetters, de tweede variabele, ook met die wetenschap aan de slag gegaan. Al gauw kunnen we namelijk aan de proeven zien dat de heren uitzetters meer dan flink hun best hebben gedaan. In ieder geval op vijf van de zes proeven. Vijf proeven waar de uitzetters ‘hun verdorven geest’ de vrije teugel hebben gelaten. Niet alleen huist in hun geest volgens ondergetekende een eigenaardige kronkel, maar ook een soort ‘gordiaanse knoop’, dat kan haast niet anders. Wellicht is een ‘dubbele, geestelijke hernia’ een betere omschrijving. In ieder geval hebben ze de meest moeilijke delen van het terrein daarbij benut. Proeven waar in ieder geval twee, maar beter nog drie lieren op de auto geen accessoire zijn, maar onmisbaar gereedschap om je doel te kunnen bereiken.
Onder: Eddie en Michel Beeftink van het Blitz team. Beslist geen opscheppers, maar opereren, letterlijk en figuurlijk, stilletjes al jaren in de top met hun verlengde Blitz.
De waarheid… Okay, okay, de Challenge uitzetters hebben dus een ernstige, geestelijke stoornis te wijten aan een fysische afwijking van hun brein, daar zijn we het over eens. Maar wat aangaande de deelnemers die het lef hebben te beginnen aan het uitgezette product daarvan? In feite is dat nog een stapje verder, maar waarom zien we dan alleen maar fanatieke en vrolijke gezichten? We maken natuurlijk aangedikte gekheid beste lezers, want Challenge deelnemers zijn mannen en vrouwen die op zoek zijn naar de ultieme uitdaging, in relatie tot hun eigen grenzen. Mannen en vrouwen die met het grootste plezier hun fysieke en geestelijke kunnen op de proef stellen en die een passie hebben voor techniek, de natuur, het off-road competitie element en de saamhorigheid die daar onlosmakelijk mee verbonden is.
Boven: Team Meteor die we in ‘de eerste minuten van Jan’ al voor het voetlicht haalden. Dit is uiteraard nadat hun boomlint de geest heeft gegeven. We verzuimden hun namen door te geven, maar het team bestaat uit chauffeur Jeroen Heijkoop en co-piloot Kevin Elenbaas.
‘IndiviDuo’ N. Als vanouds kun je de Challenge teams verdelen in twee groepen; zij die individueel strijd leveren en zij die met twee auto’s als één team deelnemen. Waar het aan ligt is ook voor ons duister, maar onder zowel de Nederlanders als de Belgen is er dit weekend maar een team dat met twee auto’s deelneemt. In het verleden hebben we veel meer deelnemers gezien die met twee auto’s als team opereren. En is het niet zo dat ‘gedeelde smart halve smart is’ en ‘gedeelde vreugd dubbele vreugde’ is? Op de foto’s hierboven en hieronder zien we het Nederlandse team van twee auto’s. Boven is het Rene van der Burg die terzijde gestaan wordt door Ine van de Schoor en onder heb je te maken met Gert Wolters en Cliff van de Rijt. We hanteren daarbij de omgekeerde volgorde van hun teamnaam, want ze staan nationaal en internationaal bekend onder de teamnaam ‘Wolters en vd Burg’.
Boven: Gert Wolters, nog gauw even zijn boomlint oppikkend.
‘IndiviDuo’ B. Het Belgische team dat uit twee auto’s bestaat noemt zich RSO en je ziet hen op de twee foto’s boven en twee foto’s onder in actie. In de witte Suzuki is Robert Peeters de ‘captain’ en Nick van Overstraeten de co-piloot. Nick rijdt al vele jaren (vanaf begin jaren negentig vorige eeuw) off-road en heeft na een tijdelijke stop de off-road wapens maar weer eens opgepakt. Het off-road rijden heeft hij beslist niet verleerd kun je zien, want hij weet zijn met dieselmotor uitgevoerde Suzuki tot ongekende prestaties te verleiden. In de zwarte Suzuki, ’toevallig’ op een ‘verkeerd’ moment gefotografeerd, zit Steven Geerts, terwijl zijn co-piloot Bart van der Heyden buiten beeld op zoek is naar een ankerpuntje.
Boven: Team Jeepparts, Edwin Maas, adembenemend op weg naar de top.
Onder: Co-piloot Anne Martijn Mast van het Blue Label Team (captain is Michiel den Hollander) komen we vandaag wel meer tegen in ‘vreemde’ houdingen. In het verleden zien we nog wel eens dat de mannen tijdens een wedstrijd ‘wisselen van beroep’, maar de laatste tijd is het vooral Michiel die we zien sturen en Anne Martijn als ‘loods’ (de man die je door moeilijke situaties loodst). Toch eens vragen of dat een reden heeft.
Formule off-road. We noemden het voorheen al, het niveau van vijf van de zes proeven. Proef 6 is namelijk een stuk makkelijker met wat lichte afdalingen en beklimmingen. Die ‘Special’ Proef 6 voert je ruwweg langs de grenzen van het terrein. Het is de ‘snelheidsproef’. Mocht het voorkomen dat teams exact gelijk eindigen, dan fungeert de snelheidsproef als scherprechter. In deze proef worden de deelnemers afgerekend op seconden en om precies dezelfde tijd te rijden als je opponent is een wel heel moeilijke opgave in een off-road competitie.
Boven: Frans van Esch in actie met voor het eerst Andreas Blonk als co-piloot. Helaas is terrein.nu alleen de eerste wedstrijddag in Bertrix aanwezig, dus hebben we Andreas niet kunnen vragen hoe hij de Challenge ervaren heeft. Heel bang zijn we er niet voor, want Andreas is een regelrechte sportman die verschillende sporten beoefent en beoefend heeft. Zal hij deze dagen heus wel overleefd hebben is ons vermoeden. Dat geldt ook voor Frans die nog wel eens kampt met problemen met zijn enkels. Je hoort meneer bikkel daar nooit over, maar hij heeft het ondergetekende wel eens ‘in vertrouwen’ verteld.
Onder: Ard van Meer van Team Custom Offroad, hier in beeld zonder Yves Cieters…
Boven: Tamelijk kersverse ‘oma en opa’ Frans van Esch en Aga Jaworska van Esch (Team General 1) even in de ‘wacht modus’. Op de foto onder de veroorzaker van die naamswijziging, kersverse papa Jermain van Esch samen met zijn co-piloot Sjef Jansen (Team General 2).
Boven: Een trosje publiek kijkt, onder leiding van official Jan Pullens, ademloos toe…
Boven: Cliff van de Rijt, ook op de hoofdfoto in actie te zien.
Onder: Een altijd relaxte René van der Burg.
Boven: Filmster in wording?
Onder: Steven Geerts.
Boven: Anne Martijn van der Mast, nu als ‘rotsklevertje’.
Boven: Michel Beeftink, of je komt ’touwtje springen’…
Boven en onder: Het Belgische team RSO in actie.
Boven en in memoriam: Johan van der Maas even genietend in de zon die na de koude nacht Bertrix en omgeving toch tamelijk snel weet op te warmen. Het is voor het eerst dat Johan weer samen met broer Edwin meedoet aan een Challenge, dit na het vreselijke ongeluk van enkele jaren terug, waarbij vader Jan zo ongelukkig om het leven komt en Johan zwaar gewond raakt. Jan van der Maas was een persoonlijkheid die nooit vergeten zal worden, ook niet door velen in de offroad wereld. De gebeurtenis laat voor eeuwig littekens achter, maar laten we, hoe controversieel ook, aan de andere kant blij zijn dat Johan er wonderwel bovenop is gekomen met zijn verwondingen. Het bewijst dat Johan een taaie is, maar dat hij zo taai is dat hij weer mee kan draaien op dit niveau samen met zijn broer, daar mogen we zonder te overdrijven enorm dankbaar voor zijn.
Boven en onder: Ivo van Bree rijdt samen met zijn zoon Koen.
Boven: De bolide van René van der Burg blaast even een stevig rookwolkje uit nadat deze op zijn kant heeft gelegen. René is niet de enige die genoten heeft van ‘de verticale horizon’ deze dag zoals je hebt kunnen zien. We zijn zelfs de tel kwijt geraakt. Daar hoef je niet van te schrikken. In de regel is er geen of weinig schade omdat de snelheden erg laag liggen en bovendien zijn de meeste bolides uitgevoerd met een externe rolkooi. Deze mannen en vrouwen weten dat het kan gebeuren en houden er ook rekening mee. Sterker nog, René vertelt dat hij de auto zo nu en dan bewust op zijn kant legt, als een soort van oefening. En die baart nog altijd kunst. Gebeurt het dan in een wedstrijd, dan weet je hoe te handelen zodat je zo snel als mogelijk weer op de wielen staat. Hij is overigens niet de enige die het op de kant parkeren regelmatig oefent. We kennen iemand uit het recreatieve off-road die er al vele jaren enorm plezier aan beleeft.
Boven: Het Belgische ‘Rolobros’ team en dan hebben we te maken met Jimmy Bollen en Tomas Smets.
Onder: Een leuke, blaffende vierpoter die we enkele jaren terug ook als puppy op de digitale plaat weten vast te leggen. Kleintjes worden nu eenmaal groot, maar hij blijft nog altijd leuk. Als we ons niet vergissen is hij van official Jan Pullens?
Boven: Team Jeepparts.nl levert het bewijs dat een toplier geen overbodige luxe is. Van de foto hieronder genieten we zelf veel. Prachtig tegenlicht op het ontluikende groen van de bomen. Alleen de werkelijkheid is nog mooier.
Boven: Het Blue Label team, onder drie keer team Wolters en van der Burg.
Boven: Cliff van de Rijt heeft een fotogeniek dagje….
Boven en twee keer onder: Bas en Petra Slingerland. Bas heeft de afgelopen tijd de nodige uurtjes in zijn Jeep CJ-5 gestoken met als gevolg een fantastisch, maar ook visueel zeer smakelijk eindresultaat. Alhoewel eigenlijk alleen de body nog aan de CJ-5 doet herinneren. Toepasselijk heeft hij zijn felgele bolide ‘Monster Bee’ gedoopt. Assen komen van een Unimog 404 en dan weten de kenners dat het portaal exemplaren zijn. Een 350 Chevy TBI motor (5,7 liter) huist onder de kap waarbij TBI staat voor Throttle Body Injection. Achter de motor een TH-700R4 versnellingsbak die handmatig te schakelen is. Contact met moeder aarde geschiedt middels Maxxis Trepadors in de maat 40″ x 13.5 -17. Of de auto het goed doet in het terrein? WOW! En dat schrijven we met vette hoofdletters.
Boven en onder: Schering en inslag vandaag, het ’tumbelen’ van bolides… Tumbelen is een door ons zelf verzonnen samentrekking van tuimelen en het Engelse ’tumble’ dat ook tuimelen betekent. We kennen ’tumble’ vooral van ‘Tumble Weed’ dat je nog wel eens in Westerns voorbij ziet rollen. Gras en kleine doornachtige takjes die in woestijnen door de wind worden meegevoerd, aan elkaar vastkleven tot grote ballen en al dan niet licht stuiterend over de grond rollen.
Boven: Andreas Blonk. Heeft er plezier in krijgen we de indruk….
Onder: Eén van de sponsoren, Custom Offroad van Ard van Meer.
Boven en onder: Op de zwaarste proeven denk je als fotograaf iedere seconde dat je op dat moment de mooiste foto maakt. Iedere seconde daarna weet je bijna zeker dat je het de vorige seconde mis hebt gehad. Het voordeel van de digitale fotografie is dat het geen kostbare filmrolletjes kost. Op de foto boven hangt de bolide van Edwin (jeepparts.nl) ijzingwekkend schuin omhoog op een helling, net voor een onvolwassen struikje. Dat moet het mooiste shot opleveren is de gedachte van uw scribent, totdat de bolide het struikje voorbij gaat en de auto net weer een fractie schuiner hangt.
Boven: Ard van Meer van Custom Offroad.
Boven en onder: Robert Peeters met zijn co-piloot Nick Van Overstraeten, respectievelijk boven hem en achter hem.
Boven en twee keer onder: Team General 3, Eric Gijsberts en Aga van Esch. Aga is niet heel groot, maar wat ze aan lengte tekort komt, heft ze op met haar enthousiasme. Maar het kan soms wel moeilijk instappen zijn.
Boven: Coen van Hapert, maar onduidelijk waar en wie zijn bijrijder hier is…
Boven: Co-piloot Sjef Jansen. We hebben al een co-piloot die we ‘de beul’ noemen (Michiel Beeftink). Noemen we Sjef voortaan mr. Dynamite. Ongelooflijk veel energie heeft die man; je wordt al moe alleen door naar hem te kijken.
Boven en onder: Steven Geerts en co-piloot Bart Van Der Heyden.
Boven: René van der Burg doet even heel stoer voor de foto…
Boven: Wijsheid komt met de jaren zegt een oude Hollandse spreuk die je vaak op ‘badkamer’ tegeltjes en borden tegen kunt komen. Uitzondering is als je een bord voor de kop hebt, een uitdrukking die al in de zeventiende eeuw voor komt. Laten we daarom hopen dat hij (Jermain van Esch) nog vele jaren te gaan heeft… (en van tijd tot tijd eens gek durft blijven doen).
Eindoordeel. Ook al is het maar één dag geweest, we hebben voor meer dan honderd procent genoten. De zondag, als Jan en ondergetekende de VNTTK met een bezoek straffen, worden de proeven omgekeerd gereden voor de tweede wedstrijd. Proef 5 krijgt daarbij een aantal wijzigingen. De Special Proef 6 komt te vervallen zodat de deelnemers iets eerder klaar zijn en op tijd naar huis kunnen. Dat de deelnemers ontzettende genoten hebben van deze eerste twee wedstrijden staat, ondanks het redelijk droge terrein, als een paal boven water, gezien de enthousiaste bedankjes richting de organisatie. Wellicht krijgen we nog wat foto’s van die tweede dag toegestuurd. Mocht dat zo zijn, dan schromen we niet die te publiceren mits de kwaliteit voldoende is. Zo niet, zal je het met dit schamele verslag moeten doen. Daar is overigens een remedie voor. Zorgen dat je er de volgende wedstrijd bij bent.
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
