In de vrijdag voorafgaand aan die zondag vinden hierdoor diverse ‘complexe’ onderhandelingen plaats tussen ondergetekende en de resterende ‘ heren van terrein.nu’. Voorstellen, tegenvoorstellen, vetorechten, machtsposities en het misbruik hiervan, alsmede diverse andere ‘onaangename’ zaken komen naar boven drijven tijdens deze onderhandelingen (gelukkig geen compromitterende foto’s!). Maar na vele belangen, argumenten, concessies en oplossingen aan te horen valt het verdict dat Ad Woolthuis en ondergetekende zich naar de Landsard mogen begeven, alwaar een vrij rijden en oefendag voor de dames en heren deelnemers aan de Husar Winch Challenge plaats zal vinden.
Boven: Anne-Martijn Mast van het Blue Label Team. Circa twee jaar hebben we hem niet gezien, maar terreinrijden blijkt hij beslist niet verleerd te zijn.
Waar of niet waar…? Misschien weet je het inmiddels al lang of anders begrijp je het hopelijk; we overdrijven graag. De ware toedracht is een digitaal berichtje met de vraag of ik voor zondag al plannen heb? En zo niet, en nu citeer ik letterlijk: “Ik (Martin) zou het enorm fijn vinden als je dan naar de Landsard wilt gaan, wij (Martin en Jan) gaan naar de kick-off van de LRCH 4D Challenge”. De volgende conversatie ontwikkelt zich vervolgens tussen Martin en mij.
Peter: Is goed.
Martin: Dan vraag ik of Ad ook naar de Landsard gaat.
Peter: Is goed.
Martin: Ad komt ook.
Peter: Is goed.
Martin: Veel plezier jullie.
Peter: Komt goed.
Boven en onder: Ard van Meer (Custom Offroad) en Yves Cieters. Je ziet deze mannen ook in actie op de openingsfoto.
Boven twee keer: Dat zou Bart Hems kunnen zijn als we ons niet vergissen.
Boven en onder twee keer: Hopelijk krijgt collega Jan Houtkoop, die met Martin naar de kick-off van de LRCH 4D Challenge is, geen zelfmoord neigingen bij het zien van deze twee Subaru Forrester’s die zich bovendien kostelijk vermaken op de Landsard….
Boven en onder: Een groene Subaru Forrester vóór de behandeling…
Boven en onder: Kinderen zijn meestal gek op leuke honden, helemaal als ze aaibaar zijn.
Boven: ‘Moddervreter 1’ Anthoon de Kamper.
Boven: ‘Moddervreter 2’ Siem Aaldering.
Boven: ‘Moddervreter 3’ Jaap de Kamper.
Boven: Het visuele bewijs dat fotografen, naast plaatjes schieten, niet te beroerd zijn om een ‘off-road handje’ te helpen.
Het startschot. En zo geschiede het dat Ad en ik op deze bewuste zondag om tien uur in de morgen staan te genieten van een heerlijke kop koffie, aangeboden door de organisatie (Stg. 4×4 Challenge Sport) en tevens catering. Het doel van de dag is simpel. Voor een ieder is er de mogelijkheid om vrij te rijden en voor de dames en heren die deelnemen aan de Husar winch challenge is er de mogelijkheid om te trainen, oefenen om de vaardigheden weer op een aanvaardbaar peil te brengen en wie weet de vastgeroeste techniek weer aan de gang te helpen. Jawel beste lezers, de eerste wedstrijd van de Husar winch challenge komt in zicht na een lange periode van afgelastingen vanwege een bij iedereen inmiddels wel bekende en te raden reden.
De off-road bezetting. Het is niet heel druk (circa 35 auto’s) vandaag maar dat doet niet onder aan een plezierig weerzien met de mensen en hun bolides waarvan we sommige al een geruime tijd niet meer gezien hebben. Een enkele deelnemer heeft zijn nieuw geprepareerde of aangeschafte bolide bij zich, de ander komt alleen even kijken omdat zijn wagen nog niet helemaal klaar is. Zo zien we Bas Slingerland verschijnen met een hagelnieuw opgebouwd strijdwapen voor de challenge. Hij heeft er slechts enkele keren mee in het terrein gereden en het is dus nog een beetje oefenen voor Bas. Frans en Jermain van Esch van Metaalhandel van Esch hebben hun wagens nog niet klaar en komen eveneens alleen om een kijkje te nemen.
Boven: Bas Slingerland in zijn Jeep CJ-5 ‘nieuwe stijl’.
Boven en onder: Dion Kremer.
Boven: Jeroen ‘Muddigger’ Kielen van Greenlane Tracks. Het gaat prima met het Greenlane Tracks van Jeroen. Mede debet daaraan zijn volgens ons niet alleen de prima uitgezette ritten van Jeroen (we spreken uit ervaring want we hebben er enkele van hem gereden), maar ook het gegeven dat een deel van de opbrengst steevast aan een goed doel wordt geschonken. Vooral goede doelen voor het welzijn van dieren zijn ‘het doelwit’ van dierenvriend Jeroen.
Boven: Ard van Meer en Yves Cieters in de hoedanigheid van ‘landschap architecten’…
‘Still going strong’ schiet ons te binnen als we de Suzuki Vitara van Ard van Meer en zijn bijrijder Yves Cieters ten tonele zien verschijnen. De Suzuki Vitara van dit illustere tweetal heeft al heel wat offroad ontberingen moeten doorstaan maar staat nog steeds zijn mannetje. We weten dat Ard van Meer (van Custom Offroad) al geruime tijd bezig is met de bouw van een nieuwe ‘Custom Made’ bolide. Sterker, we hebben de veelbelovende bolide in aanbouw al een enkele keer kunnen bewonderen, maar helaas verzuimen we vandaag te vragen hoe het inmiddels staat met deze ongetwijfeld goede off-road machine in wording (off-road techneut Ard een beetje kennende).
Boven: Anne-Martijn Mast nog een keer, maar nu in close-up.
Fantasie een beetje op hol? Maar zoals eerder aangegeven bestaat er ook de mogelijkheid van vrij-rijden voor de ‘niet Husar winch challenge’ deelnemers. Voor de vrij-rijders die de Landsardse modder een warm hart toedragen is het wederom, (lees: bijna vanzelfsprekend) een puik dagje. De hoofdpaden op de Landsard zijn vandaag redelijk goed te rijden. De rasechte modderworstelaars onder ons duiken dus maar al te graag de gebieden in die onder hen beter bekend staan als de ‘Dutch Everglades’. Inderdaad heeft het terrein ter plaatse wel wat weg van het moerasgebied de Everglades in Florida. Je mist alleen ‘een paar’ krokodillen en alligators (en verder zeekoeien, dolfijnen, flamingo’s, schildpadden, bizons, zwijnen, panters, wasberen, slangen, buidelratten). Alhoewel, missen…
Boven en onder: Altijd joviaal, die Anthoon.
Stormschade. Het gebied aan de overkant van de waterplas, langs de kartbaan, heeft duidelijk veel te lijden gehad van de stormen Corrie, Dudley, Eunice en Franklin die de laatste dag van januari en in februari ons land met een bezoek ‘vereren’. De nodige bomen liggen hier tegen de vlakte of zijn halverwege afgebroken. Meer daarover later.
Boven en onder: Dion Kremer.
Boven en vier keer onder: Ard van Meer (Custom Offroad) en Yves Cieters.
Samenscholing? Wat ‘normaal’ tamelijk veel bij het vrij-rijden gebeurd is de zogeheten groepsvorming. Vrienden, familie etc. die de hele dag in het terrein met elkaar optrekken. Omdat er vandaag geen wedstrijdverband is zien we dit vandaag ook gebeuren bij de challenge deelnemers. Anne Martijn Mast van het team Blue Label zien we gedurende de morgen, samen met Bas Slingerland, het terrein beslechten, totdat Bas rond de middag helaas de pechvogel zijn pad ziet kruisen. Ook hierbij wordt uiteraard, maar eigenlijk is dat vanzelfsprekend, hulp geboden. In dit geval is dat niet alleen door Anne Martijn, maar ook door challenge deelnemer Dion Kremer, die Bas te hulp schieten. Gezamenlijk zorgen ze er voor dat de bolide van Bas uit het terrein gesleept wordt en op de aanhanger terecht komt.
Trio musketiers. Een groepje vrij-rijders, zich verplaatsend in een Suzuki Samurai en een Land Rover Lightweight, schuwt de modder vandaag allerminst. We komen ze enkele keren tegen en niet zelden is daarbij de voortgang van één der voertuigen tijdelijk belemmerd. Maar dat drukt de pret beslist niet is telkens onze indruk. ‘Eén voor allen, allen in één moddergat’. Dit door ons zelf ietwat aangepaste motto komt al snel in ons op als we de drie ‘modder musketiers’ weer eens ontdekken in het veld. Het trio, luisterend naar de namen Anthoon en Jaap de Kamper en aangevuld met Siem Aaldering, verplaatst, meestal ook in genoemde volgorde, met hun 4×4’s de nodige modder in het ‘Dutch Everglades’ gedeelte van het terrein. Een gegeven waar wij fotografen natuurlijk stiekem wel ‘een beetje’ (veel) van smullen.
Oud, nieuw en kletspraat. Jeroen ‘alias Muddigger’ Kielen van Greenlane tracks ontdekt terloops nog een deelnemer die met een oude sticker van Greenlane tracks op zijn wagen rondrijdt. Dit moet ter plaatse natuurlijk even rechtgezet worden. Jeroen komt naar eigen zeggen alleen ‘even’ kijken, iets eten om daarna weer naar huis te gaan. Een half uur later spotten we Jeroen weer in het veld… “Ik eet nog even iets en ga dan naar huis” weet hij dit keer te melden… Als we dan na een flinke poos besluiten om gebruik te maken van de goed verzorgde catering (uitgevoerd door Jolanda Gijsberts en Robert van Asseldonk) spotten we, jawel, Jeroen die nog wat eet en daarna naar huis probeert te gaan.
Boven: Soms onvermijdelijk, het onder een auto moeten kruipen (Bas Slingerland).
Boven: Een groene Subaru Forrester na de behandeling…
Echte bedoelingen. De varkenshaas saté met brood laat ons goed smaken. We bergen uit voorzorg even onze camera’s op voor een, wat later blijkt, ‘ietsie pietsie regenbuitje’. We babbelen wat na over de laatste off-road ontwikkelingen, koetjes en kalfjes en gaan daarna opnieuw aan de slag. Ondertussen zien we ook Jeroen Kielen aanstalten maken om, wellicht raad je het al, ‘weer naar huis te gaan’. Mededeling voor het thuisfront van Jeroen: mochten ze op hem hebben zitten wachten, hij wilde echt op tijd vertrekken hoor! Maar ja, wanneer je voortdurend door bekenden wordt aangesproken, wordt vertrekken toch verdraaid moeilijk.
Kijkers publiek…? Challenge deelnemer Jermain van Esch (boven) en Ramon Appels (onder) vereren de Landsard weliswaar met een bezoek, maar zijn daarbij helaas hun wedstrijd auto vergeten…
Omscholing in het verschiet? Na onze pauze trekken we nogmaals ten velde en ontdekken we dat Ard van Meer en Yves Cieters niet alleen begenadigde offroad capaciteiten in hun genen hebben, maar ook dat landschapsarchitectuur binnen hun kunnen valt. Bovenstaande geldt natuurlijk als de bekende gekheid op een stokje. De heren zijn zich terdege bewust van de gevaarlijke situaties omtrent de bomen die onder eerder genoemde stormen hebben geleden en nemen maatregelen. De compleet omgewaaide bomen zullen niet zo’n gevaar opleveren, maar de bomen die halverwege geknakt zijn en nog net met wat dunne vezels aan elkaar hangen kunnen natuurlijk gevaar opleveren. Het is slechts een kwestie van tijd wanneer het omgewaaide bovenstuk van het nog staande onderste gedeelte valt. Als je dan net op dat vervelende moment onder die boom staat of loopt, dan zal dat een zeer zekere maar netjes vertaalde ‘auw, auw, getverderrie’ opleveren (en hopelijk niet meer dan dat). Met behulp van de lier worden de nog hangende delen van de onfortuinlijke bomen gecontroleerd naar beneden getrokken en daarna zo nodig verder het bos in gesleept zodat ze niet ‘in de weg’ zullen liggen. Immers, veiligheid voorop!
Boven: Oeps, als mama die nog maar schoon krijgt…
Boven en onder: Jeroen ‘Muddigger’ Kielen vervangt ‘oud door nieuw’.
Boven: De catering van Robert en Jolanda.
Slot en een agenda punt. Het zonnetje laat zich plots ook weer zien. Helaas gebeurt dit pas als het klokje bijna vier uur aan wil gaan wijzen en dat betekent tevens het einde van deze dag offroad rijden. De wedstrijd dames en heren zijn nu hopelijk op de hoogte gekomen van hun eigen vaardigheden, gedane aanpassingen of het kunnen van hun nieuwe strijdwapen voor de aankomende Husar winch challenge. De vrije rijders hebben daarentegen hun broodnodige modder vitamientjes op kunnen doen. Bij de vertrekkende deelnemers ontwaren we licht tot sterk omhoog getrokken mondhoeken, een teken dat het een geslaagde dag is geweest. Als laatste melden we nog de datum van de eerste 2022 wedstrijd van de Husar winch challenge mochten de nodige challenge kriebels bij je omhoog borrelen. Die wedstrijden (twee stuks als het goed is) vinden plaats in het Belgische Bertrix en wel in het weekend van 30 april en 1 mei.
Fotografie: Ad Woolthuis & Peter Bouwmans. Tekst: Peter Bouwmans.
