Voor de laatste keer in 2019 draaien we zaterdag 28 december het stuur van onze ‘bolide’ richting de crossbaan van de Motor Sport Vereniging-Noord Oost Veluwe (MSV-NOV) in Heerde. Met weemoed? Slechts voor een heel klein deel. Voor het overgrote deel zeer zeker niet, want we verkeren in de wetenschap dat we de eerste drie zaterdagen van 2020 wederom te gast zullen zijn op de crossbaan. Bovendien is het van dat heerlijke heldere ‘vriesweer’ waarbij de temperatuur schommelt rond het vriespunt, je weet wel, het type weer dat steevast gepaard gaat met een uitbundig schijnende zon. Onmiskenbaar heeft dat een positieve invloed op het humeur van uw koppel fotografen c.q. verslaggevers. Het hele kleine stukje weemoed is gelegen in het feit dat we na dit 4×4 evenement de ‘Wapenvelder Boys’ weer een jaartje moeten missen als vriendengroep.
Boven: Jesse Burgmeijer en Robin Flier horen min of meer tot de ‘huisraad’ van de MSV-NOV crossbaan in Heerde. Hun wedstrijd HoT Blitz met turbo diesel motor (met 2 bar druk!) en Patrol assen heeft over het algemeen weinig moeite met de crossbaan.
Boven: Het 4×4 Team Heerde, alias de Wapenvelder Boys, ’s morgens vroeg achter de inschrijftafel.
Alias of pseudoniem? De Wapenvelder Boys, alias 4×4 Team Heerde, is een hechte, lokale vriendengroep. Dat straalt van de mannen af. Ze kennen elkaar door en door, weten wat ze aan elkaar hebben en dat heeft indirect een positieve invloed op het evenement dat ze nu al enkele jaren achtereen organiseren. Ooit begonnen deze mannen als Suzuki 4×4 Team Heerde, maar in de loop van de afgelopen jaren zie je de Suzuki’s bij de mannen langzaam verdwijnen om plaats te maken voor ‘wat zwaarder off-the-road geschut’ als bijvoorbeeld Nissan Patrol’s en enkele Volvo TGB’s. Tegenwoordig zien we ook al voorzichtig een Robur uit het voormalige Oostblok in de gelederen van deze vriendengroep verschijnen. Niet geheel onlogisch dat ze de naam Suzuki na verloop van tijd laten vervallen omdat geen enkele van de vrienden nog in een Suzuki rijdt. Dat wordt en blijft de officiële naam van de mannen, maar de naam ‘Wapenvelder Boys’ krijgen ze een tweetal jaren terug ter onderscheid toegedicht door de dames en heren van de kantine. Om heel eerlijk te zijn vinden we als verslaggever die naam veel leuker, puur gevoelsmatig en wellicht omdat we al behoorlijk wat clubs en verenigingen hebben met dat ‘4×4’ in de naam verwerkt. Yep, en ook al geven we toe dat de naam ‘Wapenvelder Boys’ door het gros van de off-roaders niet direct gelieerd zal worden aan 4×4 liefhebbers. Enfin, noem ze zoals je wilt, maar deze vrienden zijn off-road liefhebbers ‘pur sang’. Reden voor hen om, toen een aantal jaren geleden de crossbaan in Heerde in de maanden december en januari open gaat voor 4×4 liefhebbers, de baan met zijn allen als groep af te huren voor het eigen off-road plezier. En vooruit, als er andere off-road liefhebbers zijn mogen ze voor een bescheiden bijdrage, slechts € 30,-, ook gerust een rondje komen rijden. Alles met de insteek van “als het maar leuk en gezellig wordt”. De eerste jaren hebben de mannen er best behoorlijk wat eigen geld in moeten steken, maar dat deerde hen niet. Ze hadden het maar wat graag over voor hun eigen off-road plezier en de paar gastrijders. Vorig jaar (2018) gaat het al een stukje beter en spelen ze ongeveer quitte. Dit jaar 2019 (is inmiddels ingewisseld voor 2020) zullen ze vermoedelijk na afloop met een onverholen grijns richting huis vertrokken zijn, want ze zien hun inspanningen van de voorgaande jaren eindelijk beloond met een bescheiden winstje, te danken aan een opkomst van ruim vijftig ‘gastrijders’.
Onder: Linda Amersfoort zwaait, samen met een trouw legertje medewerkers, de scepter in de kantine van de MSV-NOV.
Boven: Testdrive met de Unimog. Ze hebben de auto technisch juist klaar en grijpen het evenement in Heerde aan om te ervaren of alles naar behoren werkt. Zo ja, dan gaan ze aan de gang met de cosmetische aanpassingen.
Boven en onder: De Oost-Duitse Robur. Robur is de merknaam van trucks die van 1957-1991 gebouwd worden door VEB Robur-Werke Zittau (het vroegere Phänomen) in het gelijknamige Zittau in voormalig Oost Duitsland. Behalve in 2WD worden ze ook gebouwd in 4×4 uitvoeringen. De meeste van de Robur’s zijn uitgerust met een benzinemotor. De type aanduiding ‘LO’ die ze meekrijgen betekent in het Duits Luftgekühlter Ottomotor (luchtgekoelde ottomotor). Ze zijn er ook met dieselmotor (LD) maar dat kun je nergens aan de buitenzijde opmaken. Op de foto brengt een ‘bevriende Robur’ de modderfreak Herold van der Vrugt ‘in veiligheid’.
Sfeervolle start van de dag. Rond de klok van tien in de ochtend arriveren we in de kantine van de MSV-NOV alwaar de Wapenvelder Boys ons aan de inschrijftafel opwachten. Het ‘weerzien’ (we komen ze op alle vrij rijden evenementen van de niet merkenclubs in december en januari tegen) wordt gevierd met handen schudden, daarna verse koffie van Linda en haar ’trawanten’ om te sluiten, voordat we ‘aan het werk’ gaan, met even lekker bij te kletsen. Hoe is de toestand van de baan, wat heb je nog aan je auto gedaan, wat kun je als beste daarvoor gebruiken, is thuis alles oké; kortom de gebruikelijke ins en outs uit de off-road wereld. Uiteraard komt er een moment dat we onze camera’s om onze nekken hangen en ‘het terrein in duiken’ om de verrichtingen van de off-road liefhebbers vast te leggen.
Boven: Pa van der Vrugt rijdt met twee vingers in zijn neus een tamelijk zompige helling met vrij diepe sporen op waar meerdere rijders behoorlijk moeite hebben om boven te komen. We lieten straks al het woordje ‘alias’ en ‘pseudoniem’ vallen. Nu, pa van der Vrugt rijdt in een pseudoniem. Op de grille van zijn auto prijkt namelijk ‘Nissan’. Het verschil zit in de betekenis van de woorden, ook al lijken ze op het eerste gezicht veel op elkaar. Het woordje ‘alias’ moet je de betekenis van ‘anders gezegd’ toedichten. Een pseudoniem is een verzonnen naam, ook wel in de betekenis van artiestennaam of schuilnaam die vooral schrijvers nog wel eens willen gebruiken.
Nog lekker vet. We hoeven niet ver te lopen om te constateren dat de crossbaan niet heel erg aan veranderingen onderhevig is geweest sinds ons vorige bezoek een week eerder aan de JCN. Redelijk vergelijkbaar, maar een fractie minder zwaar doordat de ondergrond over het geheel genomen iets droger is. Verreweg op het grootste deel van de crossbaan is dat niet of nauwelijks zichtbaar, maar er is toch ook een goede graadmeter in de vorm van een flinke plas waterige modder welke op een verhoogde sectie hoog in de verste hoek van het terrein is gelegen. Tijdens de JCN hebben we daar nog verschillende Jeeps in actie kunnen fotograferen waarbij de modder toch redelijk hoog de lucht in gegooid werd door de Jeep wielen. De plas is inmiddels vrijwel opgedroogd en heus, dat is niet gekomen omdat de Jeep wielen hem leeg zouden hebben gespetterd, hebben we met eigen ogen kunnen zien. Wat nu resteert is een bescheiden laagje stevige modder dat gelegen is op een harde ondergrond. De bolides die er doorheen rijden doen de modder maar nauwelijks de lucht in spatten.
Twee Wapenvelder Boys ‘uitgelicht’ in het voetlicht. Op de foto boven de ‘begerenswaardige en jaloezie opwekkende’ Volvo TGB 13 van Niels Bakker. Op de neus prijkt een elektrische lier, maar de auto is ook nog eens uitgerust met een PTO lier (Power Take Off). Als je die in actie ziet…. Indrukwekkend is de juiste omschrijving. Op de foto hieronder Rene van der Vrugt in zijn Volvo TGB 11 en ook daar mogen ze ons gerust voor wakker maken….
Boven twee keer: De enige SSV (Side-by-Side Vehicle) vandaag met als eigenaar/bewoners Bert van de Scheur enzijn vrouw Nelleke. Zijn Polaris heeft een fors stukje extra vermogen gekregen in vergelijk met onze vorige ontmoeting een jaar eerder door de montage van een turbo in combinatie met een intercooler. Voeg daar het lage gewicht van zo’n SSV aan toe en je zult begrijpen dat het monstertje weinig moeite heeft met de uitdagingen op de crossbaan. Zelfs niet met de alom diepe sporen op het terrein en dat zou je eigenlijk verwachten door de geringere bodemvrijheid die dit soort voertuigen standaard nu eenmaal heeft. Maar ook die bodemvrijheid is niet standaard op de SSV van Bert. Een speciale ’trial set’, met bijvoorbeeld geen rechte draagarmen maar sterk gebogen draagarmen, zorgen voor een 10 cm grotere bodemvrijheid om die diepe sporen te kunnen trotseren.
Boven: Als omschreven schommelt de temperatuur rond het vriespunt. Op de plassen die er zijn ligt dan ook een flinterdun laagje ijs. Een een beetje van dat ijskoude water op een heet uitlaat spruitstuk levert prachtige stoomwolken op in de koude ijle lucht.
Boven: Wat er met de jeugdige Luke Wolf aan de hand is weten we niet, maar iedere zaterdag zien we hem met een andere dame in de auto rondtoeren. Uhhh, of mogen we dat niet verklappen….?
Boven: ‘Wapenvelder Boy Mike van Dijk zijn voortgang is tijdelijk belemmerd. De locatie is de langgerekte, diepe kuil links achter op het terrein. Het is één van de grote struikelblokken deze zaterdag; geen doorkomen aan. Hij is dan ook lang niet de enige bij wie de voortgang tijdelijk belemmerd wordt. Velen zijn hem al voor gegaan en velen na hem zullen nog volgen. Het is met voorsprong de plek ook waar hulp van een collega terrein rijder enorm gewaardeerd wordt, met dank aan het gebrek aan groeiende vrienden in de onmiddellijke nabijheid. Een sleepje of auto als ankerpunt voor je lier zijn onontbeerlijk; hun ‘waarden’ stijgen naar ‘astronomische hoogten’….
Boven: Rene van de Vrugt laat zijn Volvo TGB in de langgerekte passage zakken op weg naar een gestrande collega terreinrijder.
Boven en onder: Aardige kerel die duidelijk maar beheerst op zoek is naar zijn off-the-road grenzen met zijn Toyota LandCruiser. Helaas begeeft de aandrijving van zijn auto het eind van de middag als de crossbaan op het punt staat van sluiten. Voordat zijn auto geborgen is begint het al behoorlijk te schemeren…
Boven: De lier op deze Suzuki LJ 80 getuigt van een optimistische eigenaar/terrein rijder. “Ik kom zelden vast te zitten en als ik vast kom te zitten heb ik maar een klein rukje nodig”….
Boven: De ‘Rocky Man’ aan het ’twisten’….
Onder: Uhhh, hulp bij het uitstappen door netjes de deur open te houden…?
Boven: We schreven eerder al eens dat we vermoedden dat het onderstel van deze Seat van een Suzuki afkomstig zou kunnen zijn. We zaten er naast. Vandaag hebben we de eigenaar in zijn ‘nekvelletje’ kunnen grijpen (lees: gewoon kunnen vragen) en leren we dat het onderstel en de aandrijflijn afkomstig zijn van een Isuzu Trooper.
Boven: Letterlijk en figuurlijk ‘in de vlucht gevangen’.
Boven: ‘Blood Brothers’ in het kwadraat. Geldt namelijk voor zowel de auto’s als de inzittenden.
Onder twee keer: Zat behoorlijk vast. Moet er uiteindelijk achteruit uit gelierd worden met behulp van een snatchblok (klapblok).
Boven: Tussen de middag is het een drukte van belang in de kantine van moeders met kinderen. Tja, de papa’s zitten nog in het terrein.
Boven en onder een paar sfeerplaatjes tegen het zonlicht in.
Boven Niels Bakker en onder Herold van de Vrugt, beiden op een helling achter op het terrein. De week hiervoor schier onmogelijk te slechten voor iedere 4×4, maar vandaag lukt het de geprepareerde bolides over het algemeen wel.
Boven: Een leuke hond maar geen ras hond. Een mix en omdat we vermoeden dat dit moeilijk is voor Linda Zantingh van yourdoggy.nl vragen we het de baasjes als zogenaamde ‘back-up’. Eens even kijken wat Linda hier van bakt is onze slinkse gedachte. Linda bakt er in ieder geval de helft van, namelijk de Flat-coated Retriever helft. De andere helft is van de Friese Stabij en als we haar dat vertellen ziet ze het inderdaad ‘aan zijn koppie’.
Boven: Een klont metalen onverzettelijkheid op wielen, de Mercedes Benz Unimog. Voor degenen die het niet weten: Unimog staat voor UNIversal MOtor Gerät.
Boven: Ademwolkjes die weg zweven in de ijle boslucht geven aan dat het tijdstip van deze foto in de vroege ochtend is.
Het off-road plezier vandaag staat buiten kijf. Je ziet het al op de openingsfoto maar wordt nog eens bevestigd op de foto hierboven: geen lachende gezichten, maar schaterlachende gezichten.
Boven en onder: Mike van Dijk.
Boven: Typisch gevalletje van: ‘Land Rover rescue, by Jeep’…..
Boven: En dan sta je stil door het knappen van een klein lu….ig waterslangetje dat niemand natuurlijk bij zich heeft. Het duurt even, maar uiteindelijk verschijnt, als door de goden gezonden, hulp met een soortgelijk stukje slang. Weldra kunnen ze hun ‘weg’ daarna vervolgen, alhoewel ‘weg’ in dit geval een ongelukkige woordkeus is. Maken we er ‘hun pad vervolgen’ van; dat klinkt al een stuk beter.
Boven: De achterklep gaat open en een kluwen van kinderen pakt als een soort van ‘mierennest’ uit….
Onder: Wapenvelder Boy Rene van de Vrugt.
Afsluiting. Rond de klok van vier is het einde van de off-road pret in zicht. Fotograaf Ad laat op zich wachten omdat hij de berging van de blauwe Toyota LandCruiser op camera vast legt. Het geeft ons de tijd een biertje op de goede afloop te drinken met de Wapenvelder Boys. Terug kijkend op de dag is het een meer dan waardevolle afsluiting van 2019 geworden. Grandioos is de beste omschrijving. Vergezeld van alle beste wensen die je maar kunt bedenken keren de Wapenvelder Boys, alias 4×4 Team Heerde, en wij tenslotte huiswaarts.
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
