Instap Challenge, ofwel de jeugd heeft de toekomst!

Geen straf! De dichte mist verdwijnt al gauw als we afgelopen zondag richting het zuidelijk gelegen Landsard vertrekken. Het alternatief is letterlijk en figuurlijk hemels: stralende zon! Zo vroeg in de ochtend nog even niet sterk genoeg voor tropenkolder of om ‘oh wat is het heet’ te ontfutselen aan de aanwezige Instap Challenge deelnemers, maar dat duurt bij hen niet zo heel lang meer. Zelfs in het altijd verkoelende bos is de temperatuur heel aangenaam en precies goed: niet te koud en niet te warm. Alhoewel we niet helemaal zeker zijn of de deelnemers aan de Instap Challenge die mening delen. Die voeren namelijk een verhitte strijd met elkaar en het altijd heerlijk uitdagende terrein van de Landsard. Om ons in te dekken tegen commentaar vullen we onze uitspraak daarom voor de zekerheid maar aan met: niet te koud en niet te warm ‘voor fotografen’. 

Boven: Erwin Siteur legt de Instap Challenge spelregels uit.

Off-road familiebanden. Het is niet heel druk met het aantal Instap Challenge deelnemers, maar daarentegen zijn de teams die er zijn zeer gemotiveerd leren we in de loop van de dag. Naast de Instap Challenge deelnemers zijn er nog een aantal vrije rijders. Die hebben nog altijd ruimte genoeg om hun off-road skills aan te spreken, ook al moeten ze natuurlijk de vijf uitgezette proeven vermijden. Er heerst een puike, gemoedelijke sfeer in de vroege ochtend waarvoor niet alleen het aangename weer verantwoordelijk is, maar ook de prima catering van Silvia en Jolanda draagt daar aan bij, want de hete koffie en thee geurt je al tegemoet zodra je uitstapt. Tien teams zijn op komen draven met een aantal serieus geprepareerde bolides die we kennen. Niet alleen die vallen op, maar ook het aantal jeugdige deelnemers! Kijk, dat is nu een driewerf hoeraatje waard vindt niet alleen ondergetekende. Het is in feite simpel. De challenge liefhebbers hebben in de regel goed geprepareerde auto’s en, ook niet heel vreemd, ze hebben ook kinderen. Vaak worden die aangestoken door pa met de passie voor challenge of in ieder geval krijgen ze daar wat van mee. Niet eens zo heel gek dus dat we een stukje jeugd uit die hoek mogen verwelkomen.

Gelijkwaardige competitie. De flinke onderlinge verschillen tussen de auto’s heeft de organiserende 4×4 Off Road Challenge Sport doen besluiten dat de deelnemers alleen hun lier aan de voorzijde mogen gebruiken en bovendien geen differentieelsperren mogen inschakelen. Op die manier zijn alle deelnemende auto’s tamelijk gelijkwaardig en worden de off-road skills van de deelnemers navenant belangrijker. Op de vijf uitgezette proeven hebben ze daar uiteraard rekening mee gehouden. Weliswaar zijn er bijvoorbeeld best wel een paar schuine, zijwaartse uitdagingen in de proeven opgenomen, maar nergens zijn ze van dien aard dat het gebruik van een toplier noodzakelijk zou worden. Na de gebruikelijke uitleg omtrent de regels door Erwin Siteur vertrekken de deelnemers richting de ‘lonkende proeven’. In de ochtend moeten ze er drie zien te verslaan en na de lunchpauze nog eens twee. 

Twee keer boven: Iedere Instap Challenge zijn ze aanwezig; Marco den Hartog en Jan Hol (Team de Snorkel). Beide mannen zijn ook actief binnen de ANVT en vanuit die hoek kwamen er bij vorige Instap Challenges nog wel eens leden de mannen aanmoedigen. Helaas moeten de mannen het nu, vanzelfsprekend diep en diep teleurgesteld, alleen doen, want de ANVT leden laten het ‘massaal’ afweten. Waarom zie je hen alleen op de Instap Challenges vraag je je af? Je denkt dat ze bang zijn voor de ‘echte’ Challenge wedstrijden? Absoluut niet beste lezers, want deze mannen zijn flink door de off-road wol geverfd kunnen we je verzekeren. Nee, de grote spelbreker om mee te doen aan de echte Challenge is ‘vadertje tijd’ weten we van Marco en Jan. Ze staan bij wijze van spreken te popelen om mee te kunnen gaan doen aan de Challenge wedstrijden, maar het enige gegeven dat dit belet is het feit dat ze wegens tijdgebrek nog geen deugdelijke rolbar op hun Peugeot P4 hebben kunnen fabriceren. Zodra die op de auto zit gaan ze meedoen aan de Roan Warrior Challenge hebben ze niet alleen ondergetekende beloofd… En dat ze het kunnen bewijst opnieuw de uitslag, want ze weten als tweede te eindigen. Zelfs een boompje dat ze raken en opzadelt met strafpunten kan dat niet verhinderen. 

Boven en twee keer onder: Prachtige beelden krijgen we ook voorgeschoteld van de Swamp Monsters in hun fraaie Land Rover Defender 90. De Swamp Monsters luisteren in het dagelijkse leven naar Calvin en Harald Broich. De Instap Challenge gaat de mannen uitstekend af zien we tijdens een fraaie actie in de middag op Proef 4, als een ‘linker pootje’ hoog opgetild wordt in een poging uit een rijkelijk gevuld moddergat te klimmen. We zijn dan ook niet verbaasd als ze eind van de dag op het plekje voor de derde podiumplek mogen klimmen. Dit zijn mannen die je er als organisatie graag bij wilt hebben en hopelijk geeft deze mededeling de mannen het laatste zetje. Het laatste zetje om voortaan maar aan alle Challenge wedstrijden mee te gaan doen.

Boven en onder: Twee HoTte Blitz’en vallen er te bewonderen vandaag en we kennen ze. Zij zijn vandaag het beste bewijs dat de jeugd de toekomst heeft zoals we al in onze titel suggereerden. De HoT Blitz boven op de foto (her)kennen Challenge liefhebbers natuurlijk  direct als de wedstrijd bolide van niemand minder dan Eddie en Michel Beeftink. Die mannen zijn er wel, maar kijken alleen via de zijlijn toe en geven zo nu en dan uiteraard advies. In de fel oranje gekleurde HoT Blitz van Eddie en Michel zit het LJ Offroad Team. Creatieve mannen huizen in de HoT Blitz krijgen we sterk de indruk, want niet alleen verwijst LJ naar de legendarische LJ 80 van Suzuki (de HoT Blitz is ook gebouwd op basis van Suzuki), maar ook naar de inzittenden. Normaal ’talen’ we er niet altijd naar om een vaste en/of juiste volgorde aan te houden aangaande de namen van de inzittenden. Het kan dus maar zo zijn in een verslag dat we eerst de bijrijder/co-piloot noemen en dan de chauffeur of vice versa. Maar nee, nu noemen we bewust eerst de co-piloot Luka Boersbroek en dan pas chauffeur Jaap Veenendaal. Heb je het al door? Zet de twee initialen van de voornamen naast elkaar en je krijgt….? Yep, LJ!     

Boven: Jerom Wals.

Wat Blitz, een HoT en een  dubbel HoT! Maar er is nog een tweede HoT Blitz en die noemen zich Team Blitz 2.0 (2 punt 0). Ook deze Blitz mag zich verheugen in een jeugdige bezetting. Achter het stuur Jesse Burgmeijer en die weet zich geassisteerd door Jerom Wals. Zo jong als ze zijn hebben ze een berg off-road ervaring waar menig oudgediende off-roader niet aan kan tippen. De vaders van deze mannen hebben hun kroost, en het scheelt echt heel weinig, grotendeels in het terrein opgevoed. Verschillende keren kwamen we de mannen tegen nabij hun thuis, op de Motorcrossbaan in Heerde. Daar leerden ze het off-road spel bijna spelenderwijs en ontwikkelden zij hun off-road skills. Voeg dat bij de onbevangenheid en het lef de jeugd eigen (is ook wetenschappelijk bewezen dat je in je jeugd minder gevaar ziet) en we hebben (on)regelmatig hele leuke en spectaculaire off-road stunts gezien van deze mannen.  Maar beiden zaten dan achter het stuur van een 4×4 en nu moeten ze samenwerken. Jesse achter het stuur en Jerom meestal naast de auto als bijrijder. De off-road skills gaat ze prima af, waarbij Jerom zich ontpopt als een razendsnel co-piloot, maar aan samenwerken moet nog een pietsje geschaafd worden. Dat leer je niet in één off-road wedstrijd, maar dat kost gewoonlijk een aantal jaren van samenwerken. Je moet bijvoorbeeld leren elkaar blindelings te vertrouwen. De chauffeur moet precies weten wat hij kan, tot hoever hij kan gaan en wat bijvoorbeeld zijn bijrijder kan. Maar datzelfde geldt andersom ook voor de bijrijder. Die moet haarfijn weten waar zijn chauffeur toe in staat is en bovendien moet hij de talloze verschillende situaties in het terrein kunnen inschatten en beoordelen. Aan de hand daarvan moet hij razendsnel een plan klaar hebben, waarbij hij rekening moet houden met de kunde van zijn chauffeur, maar ook waartoe de techniek van hun bolide in staat is en hoever je daarmee kunt gaan. Al die vaardigheden ontwikkel je pas in de loop van jaren maar gezien hun off-the-road skills vandaag durven we gerust een prognose te stellen: dat worden toppers!

Toekomstmuziek. Waar we persoonlijk het meest blij van worden is het enthousiasme van deze twee genoemde teams. Ze vinden het zo leuk dat ze al plannen beginnen te smeden om mee te gaan doen aan de echte Challenge. Dat horen we graag en de mannen een klein beetje kennende zullen we heel niet vreemd opkijken als ze er de volgende Challenge wedstrijd in Spaarnwoude bij zijn!  

Eén teveel… Grote pechvogels zijn er helaas ook. Ter verduidelijking, een pechvogel overkomt altijd al ellende, maar in de off-road wereld ben je een grote pechvogel als de misère al in de ochtend toeslaat. Eind van de dag is het namelijk minder erg, want dan heb je de hele dag al van het off-roaden kunnen genieten. Het gebeurt Team De Groentjes. Wellicht een tikje misleidende naam, want je zou kunnen denken dat de bemanning, welke bestaat uit Jeffrey Bussemaker en Robert Graat, ‘groentjes’ (nieuwelingen) zijn in het terrein. Verre van dat, want we komen ze al heel lang regelmatig tegen off-the-road, maar je mag ze wel als groentjes zien in de Challenge sport. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat het Team De Groentjes met zijn vieren aan de Challenge meedoen. Dat schreeuwt natuurlijk om uitleg. Met Jeffrey en Robert hebben we alvast de helft van het viertal. Een poosje geleden hoorde Jeffrey tijdens een off-the-road uitje een verdachte ‘knak’ in zijn lier tijdens een lieractie. Omdat de knak daarna wegblijft besteedt hij er verder geen aandacht meer aan. Dat gaat hem nu bezuren, want die knak gold natuurlijk als waarschuwing. En een gewaarschuwd mens telt nog altijd voor twee, zegt het spreekwoord, waarmee we de derde inzittende verklaren. Het gebeurt op zijn eerste proef, bij toeval ook Proef 1. Een tamelijk lange proef met flink wat water en verborgen modder. Toch weten Jeffrey en Robert fraai door het eerste deel van de proef te banjeren. Heel fraai zelfs, want geen enkele passage komen ze in de problemen. Publiek langs de kant kijkt bewonderend toe. Dat belooft wat als deze mannen zo makkelijk door de proef worstelen; die zullen wel erg vroeg klaar zijn. Ook dat klopt, maar niet zoals het publiek voor ogen denkt. Vlak voor het einde van de proef moeten de mannen vanuit het water schuin de steile kant op. Iets teveel uitdaging om rijdend de oever op te komen en dus rolt Robert snel de lierkabel uit. Lustig begint het liermotortje te draaien, totdat de kabel onder spanning komt te staan, ten teken dat er nu getrokken moet worden om de Toyota BJ uit zijn benarde positie te helpen. Knak, knak, knak galmt het luid door het bos en daar blijft het bij. Dat is de pechvogel, alias pechduivel (is wellicht een betere omschrijving), waarmee we tevens inzittende nummer vier verklaard hebben. Zodra de lier serieus moet trekken protesteert deze door luid te knakken. Er zit niets anders op dan hulp van buitenaf te aanvaarden, maar dat houden ze ‘in eigen huis’. Robert gaat zijn eigen Toyota BJ halen en dan staat de ongelukkige bolide van Jeffrey snel op veilige grond. Ze besluiten verder te strijden met de Toyota van Robert, uitgerust met Unimog assen ook geen misselijk strijdwapen, maar dan met Robert achter het stuur. Helaas besluit inzittende vier, het pechduiveltje, mee te verhuizen. Op de volgende proef die ze rijden knappen er twee bladveren achter bij Robert. Tegen zoveel pech zijn de mannen niet opgewassen en daarom besluiten ze de wedstrijd te staken en alleen nog recreatief (voorzichtig) wat rondjes te rijden. Laten we hopen dat de mannen zich door zoveel tegenslag niet voorgoed uit het veld hebben laten slaan en dat ze volgende keer gewoon weer van de partij zijn.  

  

Boven: Robert Graat ‘in strijd’ met de lier tijdens het moment dat deze opgeeft.

Twee keer boven en hieronder: Het R & R Offroad Team en ook bij hen bestaat de helft van het team uit ‘jeugd’. Ramon heet de telg van Ronald en ondanks zijn jeugd is de knaap al enkele jaren enthousiast over de Challenge. Echter niet direct aangestoken door pa Ronald; eerder is hier sprake van ‘andersom’. Enkele jaren terug meldde Ramon zich spontaan en ludiek aan als Marshal tijdens Challenges. “Pa, kun je me effe naar Eindhoven brengen” is wat pa Ronald op een goede zondagmorgen doodleuk te horen krijgt. Op zijn vraag ‘waarom’ vertelt Ramon hem dat hij zich als Marshal heeft opgegeven. Het is het scenario van het bekende balletje dat gaat rollen. Pa heeft een Land Rover en gaat mee en fungeert vervolgens ook regelmatig als Marshal. Beiden weten wat een Challenge inhoudt, echter gezien door de ogen van een Marshal, maar vandaag doen ze zelf mee aan een Instap Challenge. Een beetje met angst in het hart, maar die angst bestaat alleen in de (hart)spier van Ronald. Hij gebruikt zijn Land Rover graag om zo nu en dan een rit te rijden of een keer een off-the-road evenement te bezoeken. De auto is voor deze taken weliswaar leuk aangepast maar niet diepgaand geprepareerd. Hij is, terecht denken wij, ‘bang’ dat hij het, zijnde de Challenge, heel leuk gaat vinden en dat hij zelf mee wil gaan doen. Ramon’s toestemming hoeft hij niet te vragen, want die heeft hij bij voorbaat al. Die heeft namelijk ook al enkele keren ingevallen als co-piloot, en zeker niet onverdienstelijk, waarbij hij een aanstekelijk, jeugdig enthousiasme niet onder stoelen of banken stak. Voorzichtig kijkt Ronald de laatste tijd om zich heen naar een eventuele wedstrijdauto. Als vandaag de maatlat is, dan zijn we vrij zeker dat de organisatie binnenkort op zoek moet naar twee nieuwe Marshals (kunnen ze altijd wel gebruiken, dus meld je aan als je daar zin in hebt) omdat ze twee nieuwe deelnemers mogen verwelkomen!  

  

Moordend tempo van tweede generatie Team 4×4 us. Ook in de wedstrijd bolide van Willyam van de Wiel eist de jeugd de stoelen op. Dochters Michelle en Kay vormen de bezetting en zijn daarmee het enige (complete) damesteam. En wat voor een! De 21-jarige Michelle zit in de bestuurdersstoel en de 16-jarige Kay heeft de taak van bijrijder op zich genomen. Ze is geen onbekende in dit vak, want ze deed dit al eerder samen met haar vader. Ook toen ontpopte zij zich daarbij als de lieveling van de fotografen. Zij heeft het nergens over en hoe dik de modder ook is, het deert haar absoluut niet. Zonder maar een moment te twijfelen springt ze in de diepste plassen en de dikste modder en is daarbij nog razendsnel ook. Vandaag is dat zeker geen uitzondering, in tegendeel! Scroll door de foto’s en je zult zien wat we bedoelen en waarom wij fotografen haar graag op het digitale celluloid vastleggen. Het enige waar we de twee dames op kunnen betrappen is het gebrek aan langdurige ervaring met, met name, het lieren. Zo nu en dan springt pa Willyam even bij terwijl ma Ingrid de prestaties van haar dochters eveneens vanaf de zijlijn met haar camera vastlegt. Dreigt ook hier gevaar, vraag je je af. Gevaar voor pa Willyam dat hij straks ‘Challenge werkeloos’ is omdat hij zijn bolide heeft moeten inleveren? De tijd zal het leren.

Boven en onder: Bjorn van Kasteren en Rick Bekkers. ‘De mannen in de groene Suzuki Samurai’ worden ze genoemd en dat komt, tamelijk simpel, omdat ze nog geen teamnaam hebben verzonnen. ‘Eerst willen we nog een paar Toyota assen onder onze Suzuki’, laten deze mannen ons weten. Zitten die er eenmaal onder, dan overwegen deze ervaren mannen, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, mee te gaan doen aan de Challenge wedstrijden. In ieder geval kunnen zij zich vast voorbereiden om aan drie wedstrijden mee te doen, want zij weten de eerste prijs deze dag in de wacht te slepen, zijnde drie keer gratis deelname aan een echte Challenge! Dat geeft tevens aan dat het overbodig is hun off-road skills uit de doeken te doen; die staat boven iedere twijfel verheven. Toch zijn er zaken die bij deze mannen voor verbetering vatbaar zijn constateren zij zelf tijdens de wedstrijd. Op de foto hieronder zie je wat we bedoelen….. (geen gewone laarzen tijdens een wedstrijd). Waarom niet? Die moet je te vaak leeggieten volgens Rick en dat kost tijd…

What’s in a name? Team Polanen noemen zij zich en dan hebben we het over Kees Buijs (foto hieronder) en, op zijn knapst, Harm van Putten (foto hier boven). De teamnaam is ons een raadsel, maar we beloven de volgende keer hen om uitleg te vragen (als we dat niet vergeten). Dit zijn echte Challenge mannen met slechts één ernstige tekortkoming; ze doen niet aan alle Challenge wedstrijden mee. Over hun off-the-road skills zullen we het niet hebben, wel over het feit dat ze tamelijk spraakzaam zijn deze wedstrijd. En gevat. We kennen deze mannen tijdens Challenges als bedachtzaam en weloverwogen. Treden niet op de voorgrond en worstelen zich met maar weinig woorden door de proeven. Duidelijk mannen die op elkaar ingespeeld zijn en weinig woorden nodig hebben om te weten wat te doen en wat ze aan elkaar hebben. Een blik of een gebaar is bij hen vaak al voldoende. Wellicht is deze Instap Challenge dan toch te licht geweest voor Kees en Harm krijgen we het vermoeden. Ze maken vandaag tijd voor een praatje en zo nu en dan een leuke sneer. Precies, net als bij de teams die iedere wedstrijd van de partij zijn…. Harm en Kees of Kees en Harm; we rekenen de volgende keer op jullie!

  

Boven: Michelle van de Wiel. Samen met zus Kay goed voor een flinke ‘paardestaart’ off-road haar op hun tanden.

 

Boven: Vast gegeven tijdens de Challenges: uitstekende en smaakvolle catering met onder meer hamburgers, ballen gehakt en saté, ‘liefdevol en met passie’ bereid door de dames Jolanda Gijsberts en Silvia Siteur.

Geen woorden maar de daden…. (van deelnemers). We stoppen met ons verslag, want als gewoonlijk is dat veel te lang geworden zullen we wel als klacht te horen krijgen. We hebben alle deelnemers genoemd, dus moet het ons inziens op de foto’s ook duidelijk zijn wie je ziet als je de voorgaande foto’s goed bekeken en het verslag gelezen hebt. Geniet hieronder derhalve van onze indrukken die we digitaal en zo leuk mogelijk vast poogden te leggen. Wil je de volledige uitslag weten, we hebben immers alleen de eerste drie plaatsen benoemd, dan verwijzen we naar de organiserende 4×4 Offroad Challenge Sport, te bereiken via Roan 4×4 (Eric Gijsberts). Scroll wel even helemaal naar onder, want we hebben ook nog een paar leuke plaatjes weten te maken van vrij-rijder en modderfreak Mark van den Oord. Het wordt hoog tijd dat ook hij de Challenge eens komt versterken…..

 

  

Herkenbaar? We hebben als gebruikelijk, niet heel moeilijk deze keer, een triootje weten te verschalken; boven twee leuke honden en onder een leuke paddenstoel…

Boven: Jan Hol.

Boven: Luka Boersbroek en Jaap Veenendaal in de HoT Blitz buggy van Eddie en Michel Beeftink. Onder: Jesse Burgmeijer.

Boven: Jerom Wals zodat je hieronder weet dat Jesse Burgmeijer naast hem zit.

Boven: Ramon Appels.

Boven: Na afloop van de wedstrijd is er tijd om een poosje vrij te rijden en onder meer Jesse en Jerom maken daar met hun HoT Blitz dankbaar gebruik van. Onder: De dames van Meer (dochters van Ard van Meer van Custom Offroad, eveneens strijder in het Challenge kampioenschap), nog een tikje te jong om mee te doen aan de Instap Challenge, maar hier druk doende met oefenen op de ATV van Frans van Esch.

  

Boven: Robert Graat die met zijn Toyota als ‘schrale pechtroost’ een rondje met de dames door het terrein gaat rijden. Onder: De Swamp Monsters.

  

Boven: Harm van Putten, hier wat minder knap als op de eerste foto een stukje terug…. gelukkig is hij wel verstandig zoals je op de onderste foto kunt zien. Wordt het te zwaar, dan direct het snatchblock te hulp roepen.

Boven: Jan Hol, onder Luka Boersbroek en Jaap Veenendaal.

Boven: Zoonlief van Kees Buijs, samen met een vriendje.

Boven en onder: Enkele beelden die we van Mark van den Oord hebben gemaakt tijdens een stukje vrij rijden. Een, of zijn vriendin, die info hebben we nog niet meegekregen, evenmin als haar naam, zat naast hem…. Onze camera draaide overuren tijdens zijn acties eind van de middag…

Wil je de exacte uitslagen weten, dan surf je naar: www.roan4x4.nl Onder het kopje ‘Challenge’ zijn ze te vinden.

Tekst & fotografie: Martin Brink.

2 thoughts on “Instap Challenge, ofwel de jeugd heeft de toekomst!”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.