Instap Challenge op de Landsard

Zondag 18 september draaien we het stuurwiel van onze auto met groot plezier richting de Landsard, want daar zal de Instap Challenge plaats gaan vinden. Als gewoonlijk speelt onze ‘beroepsmatige’ nieuwsgierigheid daarbij een rol; zien we deze dag weer nieuwe gezichten en zo ja, van wie? We worden niet teleurgesteld bij aankomst. Een aantal mannen en een dame kennen we, een aantal mannen en een dame kennen we van gezicht en een aantal mannen zijn nieuw voor ons of anders zijn we ze vergeten. Drie keer dat aantal kom je bijna op het vooraf ingeschreven aantal deelnemers aan de Instap Challenge, vijftien. Eén ingeschreven deelnemer komt echter niet opdagen zodat het aantal deelnemers aan de Instap Challenge deze dag blijft steken op totaal veertien stuks. Een aantal waar de organiserende Stg. 4×4 Offroad Challenge Sport onder leiding van Eric Gijsberts best tevreden mee is. Zesentwintig mannen en twee dames die stuk voor stuk gaan beleven wat de challenge sport inhoudt, en dat doen ze in een zinderende strijd met een uitdagende ondergrond, de soms delicate techniek van hun bolide en bij de auto horende gereedschappen en uiteraard het fanatisme en de off-road skills (vaardigheden) van de overige deelnemers. 

De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Ho, ho, we lopen als gewoonlijk weer een beetje te hard en enthousiast van stapel. Het is immers een Instap Challenge en daarin is de strijd met de ondergrond weliswaar zwaar, maar duidelijk minder zwaar dan tijdens een ‘gewone’ Challenge. Eén lier op de auto is bijvoorbeeld voldoende en dat zegt in principe al meer dan genoeg. Ook dan kan een challenge namelijk zwaar zijn en dat is ook precies de bedoeling; een challenge moet fysiek pittig zijn waarbij bovendien de grijze massa tussen de oren geen overtollige bagage is. In theorie kan een wedstrijd zelfs pittig zijn voor iemand met een SUV. Zonder lier een nat grasveldje ietwat steil omhoog kan onoverkomelijk worden voor een SUV of standaard 4×4, daar waar een geprepareerde off-road bolide vermoedelijk de 4×4 nog niet inschakelt. 

Algemene indruk. Ook hier bij de Instap Challenge zien we al flinke verschillen tussen de auto’s. Logisch dan ook dat de Stg. 4×4 Offroad Challenge Sport de deelnemers met hun auto’s in twee categorieën heeft ingedeeld; Standaard en Verbeterd. Vijf tamelijk lange proeven krijgen de deelnemers voor hun kiezen, verspreid over het hele terrein, maar met nadruk op het meest modderige deel van het terrein. ‘Meest modderig’ is echter niet zo modderig als de meeste off-roaders gewend zijn op de Landsard. Het ‘mangrove’ landschap dat we kennen van de Landsard heeft zich nog altijd niet hersteld van de droge zomer achter ons. Bij de grote splitsing nabij de ingang rechts en vrijwel direct daarna ligt op de bekende plekken rechts en links de meeste modder ook al is dat vandaag minder dan gebruikelijk. Eigenlijk is dat in dit geval wel goed, want zoals we het terrein kennen, met ter plekke veel meer water en modder, dan is er op een aantal plekken niet of nauwelijks door te komen, zelfs niet door ’tot de tanden gewapende’ off-road bolides. Zijnde droger en minder diep is het nog altijd pittig, maar veel beter haalbaar. Drie van de vijf proeven zijn dan ook daar gesitueerd. Behalve modder moet ook regelmatig uit sporen gekropen worden. Off-roaders weten dat die op veel plaatsen flink diep zijn op de Landsard. Op die plekken zien we dan ook heerlijke lieracties van de deelnemers.

De strijd barst los. Weldra zien we de eerste deelnemers vol goede moed de aanval op de proeven openen. Grommende motoren en gesmoorde bevelen brengen de lucht tussen de bomen zonder pardon in onzichtbare trillingen maar dringen als geluid nauwelijks dieper het bos in. Ze komen in botsing en worden geabsorbeerd door de vele omringende bladeren en takken die werken als een natuurlijke geluidsdemper. Niet alles verloopt bij enkele teams van een leien dakje. Het team van Turenhout, met als ‘bewoners’ in een Iltis Flip van Turenhout en Tom Swennen, krijgt al snel op hun eerste proef met mechanische ellende te maken. De techniek van hun prachtige, felrode Iltis geeft zich na veertig jaar trouwe dienst gewonnen. Meer specifiek zijn het de homokineten vóór die de strijd opgeven. Volgens de ongeschreven regels van de off-road kunst weten ze de bolide uit de proef te krijgen. De Iltis wordt aan de kant gezet en even later komen de mannen ijzersterk terug in een Toyota LandCruiser! Kijk, dat is de ware ‘off-road spirit’; nooit opgeven! Ze zien hun spirit, met daaraan gekoppeld hun inspanningen tijdens de wedstrijd, eind van de dag beloond met een welverdiende tweede plaats (Standaard Klasse).

Oorzakelijk gevolg? Zullen we het gelijk maar hebben over een tweede pech-team; hebben we (bijna) alle narigheid tenminste achter de rug. Het gebeurt Corné Hochstenbach en Niels Vink van het gelijknamige team, maar met de ‘gelukkige’ kanttekening dat het hen pas eind van de middag overkomt. Het betekent immers dat je in ieder geval het grootste deel van de dag genoten hebt van de wedstrijd en het off-road rijden. Hieronder zie je Corné en Niels driftig aan het sleutelen. Op de foto daaronder zie je wat de mannen onder de auto vandaan peuteren; een aandrijfas met een ‘prachtige wokkel’. In eerste instantie laten zij zich door zo’n ‘kleinigheid’, zowel letterlijk als figuurlijk, niet uit het veld slaan. Hup, snel wordt er een nieuw exemplaar onder de auto geschroefd en springen de mannen in de auto met de bedoeling nog gauw even het staartje van de wedstrijd te rijden. Maar nauwelijks draaien de wielen of onheilspellende geluiden klinken vanonder de auto vandaan. Niet alleen de aandrijfas blijkt te zijn overleden, maar ook het achter differentieel. Tja, met het eind van de wedstrijd in zicht heeft het geen zin meer om een dergelijke reparatie nog uit te gaan voeren, los van het feit dat je dan ook nog een differentieel bij je moet hebben. 

Boven: De ‘wokkel’ in de tussenas is geen teken van zwakte, maar bewijst dat deze enorm taai is. Zo hoort het ook, want zou je het metaal harder maken, dan wordt de kans navenant groter dat de as breekt. Dat gebeurt alleen als er een enorme (draaiende) kracht op staat. Wat dan het breken van een as teweeg brengt onder een auto laat zich raden.

Boven en onder: Een klein beetje pech overkomt team Raadsen met de gebroeders Robert en Jasper Raadsen. Zij verspelen een motor van hun lier, maar, geven ze eerlijk toe, ze kijken er niet heel vreemd van op want die zat er al aan te komen. “Of Eric Gijsberts van Roan 4×4 toevallig zo’n liermotor bij zich heeft”? is de vraag. Die heeft Eric niet bij zich, maar bereidwillig biedt hij aan er een op de zaak in Best te halen, niet heel ver van de Landsard. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd en het duurt niet heel lang of de mannen werpen zich weer vol overgave in de strijd.

Boven en onder: Team 4×4 Witteveen als we het goed hebben. De ‘inwoners’ van dit zwarte Suzuki monstertje zijn Grietinus Kalsbeek en Sepp Haverkort. Valt weinig te zeggen over mannen die een voorbeeldige wedstrijd rijden, want zij pakken de overwinning in de klasse Standaard. Door die overwinning mogen ze een competitie lierset mee naar huis slepen.

Geschikt in ongeschikt… Het team dat ons het meeste respect afdwingt is het Pullens team. Het Pullens team bestaat uit Bart Pullens en, jawel, sinds een jaar getrouwd dus mevrouw Yvonne Pullens-Erkens. Alhoewel ze elkaar al acht jaar kennen zijn ze nog altijd even verliefd kun je op de foto hieronder zien als ze hand in hand de proef 5 verkennen…. Zie dit als een poging van ons een luchtige draai aan het verslag te geven, maar feit is dat we niet vaak zulke enthousiaste mensen als Bart en Yvonne tegenkomen. Enthousiast ten aanzien van de Challenge sport, ondanks dat ze na kennismaking grif toegeven dat hun lange Land Rover 110 (met V8) niet de meest geschikte auto is om de challenge sport mee te beoefenen. Bovendien is het zonde, want de auto is toch tamelijk zeldzaam aan het worden en ze willen hem graag in tip-top conditie houden. De challenge sport vinden ze ronduit fantastisch en ze rijden de proeven zover als ze kunnen zonder dat dit mogelijke schade op kan leveren. Ze kunnen helemaal niet meer stuk bij de kids van een van de officials als ze een stukje met hen mee mogen rijden in een proef! Stiekem hopen we dat Bart en Yvonne een keer tegen een wedstrijdauto aanlopen….

Boven: Deze mannen kennen we al veel langer en bijna net zo lang verwachtten we hen een keer aan de challenge te gaan deelnemen. Team Robijn en dan hebben we het over Jeroen en Alex Robijn. Mannen ook die we ongeveer hebben zien opgroeien in het terrein. Pa Stef is jarenlang actief geweest in het NK Trial en Jeroen en Alex waren, samen met moeders Wilma, steevast van de partij. Zodra ze boven het stuur uit konden kijken kon je ze in een auto vinden en leerden zij off-the-road rijden. De Toxic Spider waarin ze strijd leveren bouwden ze zelf (Alex vooral). Enige twijfel over hun prestaties hoef je beslist niet te hebben en wordt onderstreept met een tweede plaats in de klasse Verbeterd. Veel mooier nieuws van de mannen is dat ze ons laten weten genoten te hebben van de challenge en dat ze er serieus over denken mee te doen volgend jaar. We rekenen er inmiddels op, vooral ook omdat die tweede plaats hen twee wedstrijden gratis meedoen oplevert in de ‘gewone’ wedstrijd Challenge.

Boven en onder: Pracht actie van Robert en Jasper waarmee tevens hun off-road skills boven elke twijfel worden verheven.

Boven: Nieuwe mix 1. Team Polanen en deze keer in de bezetting van Kees Buijs en Siebe Buijs. Op de openingsfoto kon je de mannen ook al bewonderen. Kees mag je in de challenge sport gerust betitelen als ‘ouwe rot’, want hij heeft meerdere keren gestreden in de wedstrijd challenge. De combinatie van vandaag met Siebe is echter nieuw.

Onder: Nieuwe mix 2. Team Custom Offroad, maar dan anders. Normaal kom je in het Custom Offroad team chauffeur Ard van Meer en co-piloot Yves Cieters tegen in een bolide welke in een grijs verleden gekentekend werd als een Vitara. Vandaag fungeert Ard van Meer echter als co-piloot en laat hij het stiel van chauffeur over aan Joost Jacobs. Bovendien gebeurt het vervoer niet in de wedstrijd bolide van Ard maar in een Toyota LandCruiser. Het kan niet anders of ergens moet het werken en voordeel opleveren als één van den teamleden ervaring heeft in de Challenge sport. De derde plaats in de Standaard klasse die Joost en Ard binnen weten te slepen wijst in die richting. 

Boven en onder: Enkele ‘vrije rijders’.

Boven: Van Team Kapseis wordt fotograaf Jan Houtkoop blij, want die rijden in een Opel Frontera. Wouter Kamerling en Mitch Manders vormen de bezetting. Het mooist van de Challenge, althans volgens Wouter, is het anderen uit de penarie lieren…   

Boven: Team Green Beast hebben al eens aan een Challenge wedstrijd meegedaan en nu ze vandaag de eerste plaats in de klasse Verbeterd binnen slepen rekenen we er op dat ze volgend jaar iedere wedstrijd van de partij zijn. Met hun eerste plaats hebben ze in ieder geval al drie wedstrijden in de normale Challenge gewonnen, dus Bjorn van Kasteren en Lars Couwenbergh, jullie weten nu wat er van jullie verwacht wordt!    

Boven en onder: Team Fireball (Jordy en Kees Krijgh) heeft recent ‘een overeenkomst’ getekend met team Firecracker. Ze kochten deze bolide en pasten hem in een tijdsbestek van slechts zes weken aan en met als doel er zware wedstrijden mee te gaan rijden. We komen ze recent voor het eerst tegen op 4×4 Hoogstraten, dus we kunnen ze alleen nog maar beoordelen aan de hand van deze Instap Challenge. Die eerste indruk is zeker niet verkeerd als je het tot in de middenmoot weet te schoppen. Overigens branden we van nieuwsgierigheid wat de naam van een volgend team zou worden dat zich aansluit bij dit nu ‘vurige’ tweespan.

Boven: Jammie, jammie, even genieten van de altijd uitstekende eigen catering. Niet alleen hamburgers, maar saté met saus, ballen gehakt en nog veel meer lekkers, met ‘liefde bereid door moederkloek’ Yolanda Gijsberts.

 

Boven: ‘Opperhoofd’ Eric Gijsberts.

Boven en onder: Het lijkt er bijna op dat Team ‘All About Wheels’ de horde fotografen heeft weten te ontlopen. De co-piloot kennen we, want dat is Anthoon de Kamper en die komen we vaker in de modder tegen. Het sturen laat Anthoon over aan zijn broer Jaap, mede omdat de appeltjesgroen bolide vooral de ‘hoofdauto’ is van Jaap. Yep, ze hebben meerdere auto’s.

 

Boven: Zeker weten dat Ard van Meer van Custom Offroad in de zeilsport ook geen gek figuur zou slaan.

Boven en onder: Kort geleden hebben ze nog voor de camera gehad (tijdens evenement van de LRCH op de Landsard)  en nu doen Brian de Jong en Sanne van den Born als Team Muddog 4×4 mee aan de Instap Challenge. We kunnen hier haast een ‘copy-paste’ doen. Brian de Jong heeft zijn off-road sporen ondanks zijn jeugdige leeftijd al lang en breed verdiend, onder meer als co-piloot van John de Leur (van Applitech) tijdens de spraakmakende en loodzware Croatia Trophy. De laatste tijd kruipt hij regelmatig zelf achter het stuur in de wedstrijd bolide van John. Ofwel heeft hij vriendin Sanne vooraf uitstekend les gegeven in het vak van bijrijder maar zo niet, dan moet hij haar ergens ‘opgeduikeld’ hebben op een pittig off-road evenement denken we. Ze heeft het vak van co-pilote duidelijk in haar genen en dat zie je bij wijze van spreken al bij een eerste oogopslag. Ze behalen vandaag een keurige derde plaats in de klasse Verbeterd maar om eerlijk te zijn verwondert ons dat niet. Het zou ons spijten als ze volgend jaar niet in een aantal gewone Challenge wedstrijden participeren. Eén (gratis) wedstrijd hebben ze sowieso al in hun broekzakken zitten.   

Boven: Ard in gesprek met Johan van der Maas met wie het goed gaat zoals je ziet. Zijn hand hebben ze opnieuw onder handen genomen en ondanks dat je daar nu nog niets over kunt zeggen lijkt deze nu in orde. De operatie is in ieder geval geslaagd volgens de doktoren.

Boven en onder: Huub van der Velden en Christian Voorjans van het gelijknamige team. Even denken we dat deze die-hard off-roaders (je hoeft alleen maar de foto’s te bekijken om te zien wat we bedoelen) een versleten vlag van Kroatië achter op hun auto hebben wapperen, maar nee. Huub leert schrijver dezes, vergezeld van een brede grijns op zijn ‘lieftallig postzegeltje’, dat het de vlag van de provincie Noord-Brabant is. Dank Huub, hebben ook wij wat geleerd vandaag. 

 

Boven en onder: Bart en Yvonne nog een keer.

 

 

Boven: Siebe Buijs laat zien dat hij uit het juiste challenge hout is gekerft.

 

Boven en onder: Flip van Turenhout en Tom Swennen nogmaals, maar nu niet in de Iltis, maar in de Toyota LandCruiser.

  

Het onvermijdelijke eind. Onder zie je een fragment van de prijsuitreiking welke Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) voor ons vast heeft weten te leggen. Wij hebben namelijk beloofd nog een kort bezoekje te brengen aan 4×4 Limburg in Wamel. Foto’s van handen schuddende winnaars vinden we niet heel spannend, dus daarom laten we er maar één zien. Ter compensatie, en veel leuker, laten we hieronder als ‘eerbetoon’ de eerste drie plaatsen zien van beide klassen. Alleen de teamnamen, want de challenge is tenslotte een teamsport.

Standaard klasse.

1. Team 4×4 Witteveen    (winnen een competitie lierset).
2. Team van Turenhout   (winnen een competitie boomlint)
3. Team Custom Offroad (winnen een boomlint)

Verbeterde klasse.

1. Team Green Beast  (winnen 3 wedstrijden inschrijfgeld in de normale challenge)
2. Team Robijn            (winnen 2 wedstrijden inschrijfgeld in de normale challenge)
3. Team Muddog 4×4   (wint 1 wedstrijd inschrijfgeld in de normale challenge)

Fotografie: Peter Bouwmans, Jan Houtkoop, Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.