JCN op safari

De Jeep Club Nederland (JCN) viert de Pinkster dagen als gewoonlijk in de gedaante van het Dutch Jeep Camp en al jaren gebeurt deze happening op Sportlandgoed Zwartemeer in het gelijknamige Drentse dorpje Zwartemeer. Vier dagen zijn er door de JCN voor het Dutch Jeep Camp uitgetrokken, te beginnen op vrijdag en eindigend op maandag, zijnde de dag die we tweede Pinksterdag noemen. Vier dagen boordevol off-road pret en meer. Wij van terrein.nu zijn de zaterdag en zondag aanwezig. De tweede Pinksterdag laten we voorbij gaan omdat na enkele jaren van afwezigheid het fameuze Pinkstertreffen van Hannibal Offroad weer op de agenda staat. Tja, ook dat willen we eigenlijk alleen maar missen als ons leven op het spel staat. 

Het eeuwig werkende, menselijke brein. Aldus vertrekken we de zaterdagmorgen in alle vroegte op weg naar Zwartemeer. Zowaar worden we begeleid door een voorzichtig zonnetje. Rond deze tijd van het jaar is deze nog niet heel sterk, maar dat heeft dan vooral te maken met de stand van onze aardbol. Al mijmerend tijdens de heenreis, mogen we dolgraag doen, herinneren we ons een wetenswaardigheidje dat we eens over de zon lezen, te vinden op een oudere KIJK scheurkalender welke we als verjaardagscadeau krijgen. Nieuwsgierig als we zijn met veel dat er buiten onze aardbol gebeurt, hebben we meer informatie daarover opgezocht. De aanleiding was de quote dat de zon zo’n zeshonderd miljoen ton aan waterstof verbruikt. Per seconde wel te verstaan! Het is die astronomische hoeveelheid die onze nieuwsgierigheid wekt. Zeshonderd miljoen ton waterstof welke ze, en natuurlijk hebben we dat op moeten zoeken, omzet in circa 595,7 miljoen ton helium. De ontbrekende 4,3 miljoen ton wordt energie, ofwel licht dat wordt uitgestraald. Dat licht bestaat uit veertig procent zichtbaar licht, vijftig procent infraroodstraling (voelen we als warmte) en de resterende tien procent is onzichtbaar ultraviolet licht. Die massa van 4,3 miljoen ton verdwijnt derhalve. Behalve dat verliest de zon ook nog eens massa door de zonnewind. Ook dat hebben we op moeten zoeken. Zonnewind is een stroom geladen deeltjes die voortdurend naar de ruimte verdwijnen. Daardoor verliest de zon per seconde nog eens circa 1,6 miljoen ton extra. Het totale aantal dat de zon dus aan massa verliest, en dat klinkt in kilo’s véél dramatischer, is zes miljard kilo! En nogmaals, per seconde! Gelukkig is onze zon ook astronomisch groot (diens massa kun je opzoeken). Zo immens en fabelachtig groot dat het ongeveer honderd miljard jaar duurt voordat ze één procent van haar massa kwijt zal zijn. Tegen die tijd is ze al lang overleden, want na pakweg vijf miljard jaar is haar brandstof, de waterstof in de kern, op. Wat we hier op moeder aarde merken van dat ‘afvallen’ van de zon, dat ze steeds een beetje minder massa en dus ook minder zwaartekracht heeft, is dat de baan van onze aardbol groter wordt. Komt dat even goed uit met die opwarming van onze bol, want verder van de zon betekent ook koeler toch? Bovendien, met een grotere baan om de zon duren de jaren ook steeds iets langer. Over honderd jaar zal een jaar dan ook maar liefst 0,4 milliseconde langer zijn. En gooi je Rolex nu ook maar weg, want over 250.000 jaar duurt een jaar gewoon een hele seconde langer dan het jaar waarin we nu leven. Hopelijk kun je met deze wetenschap op zak nog wel slapen?

 

‘Koninklijke ontvangst’. Voordat ons hoofd onherstelbaar op hol slaat arriveren we op de plaats van bestemming. Onze ontvangst door het ‘JCN organisatie meubilair’ (onder andere Frank, Wim en Marjan) is als gewoonlijk hartelijk. Het even bijpraten hoort daar dan ook onlosmakelijk bij. Ondertussen houdt de gevulde koffiepot ons argwanend vanaf een tafeltje buiten scherp in de gaten; die kent ons vermoedelijk en weet dat we haar dadelijk bij ‘haar oortje’ zullen vatten. Maar eerst krijgen we nog een bandje om onze pols als bewijs dat we mee mogen eten, plus ieder van ons een fraai T-shirt. Zelfs de dit jaar niet aanwezige terrein.nu medewerker Jan Houtkoop wordt niet vergeten.

Five Big routes. Het thema van het Dutch Jeep Camp dit jaar is Jeep op Safari. Onder meer kunnen maar liefst vijf ritten gereden worden in de omgeving. Wie de omgeving kent weet dat dit beslist geen straf is. Veel wandelaars en fietsers in de omgeving zullen dat onvoorwaardelijk beamen. We spreken tijdens onze fotografie buiten langs de route een ouder stel op de fiets die hun enthousiasme over de fraaie omgeving niet onder stoelen of banken steekt. Een geanimeerd gesprekje volgt en natuurlijk komt bij het zien van onze camera’s om onze schouders onvermijdelijk de vraag wat we fotograferen. Als luttele seconden later een Jeep in beeld komt wijzen we daar naar; “die moeten we hebben”. “En ja, er is hier een heel weekend met de liefhebbers van die Jeep’s en dat leggen we vast”. “Goh wat leuk en veel plezier dan maar”. Het vriendelijke echtpaar stapt weer op de fiets en verdwijnt met een laatste groet langzaam en geluidloos in de verte. We hebben verzuimd welke route we voor een indruk fotograferen, maar och, dat doet er niet zoveel toe. Je zult inmiddels wel begrepen hebben dat de vier routes en één puzzelroute genoemd zijn naar de zogeheten ‘Big Five’ van Afrika. Voor de niet Engels sprekenden onder ons, we kunnen dat maar nauwelijks voorstellen, het zijn de Buffel, de Neushoorn, de Leeuw, de Luipaard en uiteraard de Olifant. 

Boven: De enige Jeep CJ met een ‘dierlijke’ bijnaam, de Golden Eagle. En die hoort tot de Big Five onder de vogels.

Boven: De Golden Eagle keert terug op het nest…

Boven en onder: Rij je een van de vijf routes, en je hebt er oog voor, dan kom je naast de prachtige omgeving nog veel meer moois tegen. En is het niet mooi, dan is het wel apart.

Boven: En natuurlijk is de JCN clubshop uitgebreid aanwezig. Je wilt immers laten zien dat je Jeep rijdt. Er wordt nog wel eens beweerd dat er slechts twee soorten mensen op de wereld zijn en dan hebben we het niet over mannen en vrouwen. Immers, tegenwoordig schijnen er nog een paar ‘categorieën’ te zijn (lees: soorten). Toch blijven we bij onze bewering dat er maar twee soorten mensen op de wereld zijn. Je hebt namelijk mensen die in een Jeep rijden en je hebt mensen die in een Jeep willen rijden.

Twee keer boven en twee keer onder: Los zand is altijd listig en belemmert soms niet alleen de tijdelijke voortgang. Maar dat levert wel leuke beelden voor fotografen op.

Boven en onder: Tja wat nu? Gelukkig hebben we daar Stephen Troost die redding brengt.

Boven: Groot wild gespot…?

Talloze offroad mogelijkheden. Wie zich verveelt tijdens het Dutch Jeep Camp moet toch echt bij zichzelf te berde gaan. Naast de al genoemde routes in de omgeving zijn er nog verschillende andere mogelijkheden om de vierwiel aandrijving van je Jeep in te schakelen dan wel ‘aan de tand te voelen’. Je kunt gaan voor een uitgebreide rit over het terrein om ‘je territorium af te bakenen’ als we voor het gemak maar in een soort van ‘safari’ termen mogen blijven. Een tweede mogelijkheid is een trialachtig parcours door het bos. Dat vereist flink stuurwerk tussen schier ontelbare bomen en door enkele geulen. Daarom is dit parcours niet geschikt voor lange Jeeps als de JK Unlimited en Jeep Grand Cherokee. Een derde mogelijkheid is een stuk terrein van voornamelijk los zand dat naast het meertje op het terrein is gelegen. Hier heeft de organisatie wat gaten en bulten weten te creëren. Voeg daar wat paaltjes aan toe en het wordt ineens een stuk lastiger om er ongeschonden door te komen. Ongeschonden in de betekenis dat de voortgang nog wel eens tijdelijk belemmerd kan worden. Een vierde mogelijkheid is een stuk terrein dat achter een bosrand ligt verscholen. Daar liggen nog wat diepere gaten waarvan verschillende gevuld zijn met modder. Heel andere grond dan de zandgrond zodat gras en meer van dat groene spul daar welig kan tieren. Voor wie dan nog niet genoeg heeft is er een leuke doorwading en een geniepig stukje moeras waar je de off-road skills aan kunt scherpen. De doorwading van verschillende Jeepers hebben we vast kunnen leggen, maar dat stukje moeras is voor zover we weten maagdelijk gebleven deze Dutch Jeep Camp editie. Wellicht herinneren de Jeepers zich nog van voorgaande jaren het ‘schijnheilige groen’ aldaar? En geloof het of niet, heb je dan nog niet genoeg off-road vitaminen opgedaan, dan heb je als Jeeper nog een ‘vrijkaartje’ voor een bezoek aan het Baggerpark net over de grens in Duitsland. In voorgaande jaren was zo’n ticket geldig voor het Funpark in Meppen, eveneens net over de grens in Duitsland, maar daar is de toegangsprijs ineens absurd hoog geworden (€ 85,- per auto!). Een gegronde reden voor de JCN om uit te wijken naar het Baggerpark.

Extra kleurtje: Verschillende routes in het bos op het terrein van ‘Landgoed Zwartemeer’ kon je hierboven lezen. Tussen de vele bomen door vereist het vooral veel stuurwerk. En ook al geeft blauw de één na makkelijkste route aan; deze is niet geschikt voor de Jeep JK Unlimited en de Grand Cherokee. Niet omdat het terrein te zwaar zou zijn voor deze modellen, verre van dat. Ze zijn gewoon te lang om tussen de bomen door te kunnen manoeuvreren. We zien enkele off-road liefhebbers inmiddels met de wenkbrauwen fronsen. “De blauwe route de één na makkelijkste?” Yep, de JCN kent ook een nóg makkelijker route. Die wordt aangeduid middels groene pijlen en is voor de Jeep’s met enkel aandrijving op twee wielen. Ja heus, die zijn er tegenwoordig eveneens…. Het is tekenend voor de gastvrijheid van de club om ook die Jeep eigenaren toe te laten. Wie weet, zijn ze of worden ze een nog fanatieker liefhebber van het merk en overwegen ze door de leuke ervaringen met de club in de toekomst een Jeep aan te schaffen met aandrijving op alle vier de wielen.

Boven: Hans en Marco.

Boven: Zicht op de camping met uitzicht op het meertje, dat overigens vol met vis zit. Zo nu en dan zie je een vis spontaan uit het water omhoog springen. Zie je kamperen niet zitten, dan kun je ook een blokhut huren op het terrein. Voorzien van comfortabele bedden, toilet en douche en keukentje. 

Boven en onder: Zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent. Rijd je gewoon rustig door het water, dan is er niets aan de hand. Heel diep is het namelijk niet;  pakweg driekwart ‘wieldiepte’. Rijd je echter te hard door het water, dan stijgt de boeggolf navenant. Het gevaar bestaat dan dat je water in je luchtfilter en luchtfilterhuis krijgt. De ellende wil dat de motor ‘lekker door blijft zuigen’, want die kan zijn rondjes niet draaien zonder lucht. Het gaat fout zodra hij, de motor, een paar slokken water meezuigt richting de verbrandingskamer. Helaas is water niet samen persbaar zodat jij als eigenaar/chauffeur ‘met de gebakken peren’ blijft zitten. En dat zijn zeer kostbare peren. Denk aan kromme kleppen, kromme of gebroken drijfstangen en mogelijk een scheur in het motorblok.

Boven: Hans heeft het naar zijn zin…

   

Boven en onder: In het bos op het terrein. Tussen de bomen groeien de brandnetels welig en zorgen onmiskenbaar voor het ‘safari jungle’ gevoel. Gelukkig ben je zo nodig vlot weer in de bewoonde wereld. 

Boven en onder: Leuke hond met fenomenale duiktechniek. Verschillende keren zien we hem (of haar?) met een grote snoekduik in het water plonsen, op zoek naar de ‘stok’ van zijn of haar baasjes. 

Drie keer boven en veel onder: Belangrijk voor zo’n groots opgezet evenement natuurlijk, sponsoren! Zonder hen zou de ‘safari’ van de JCN een stuk minder zijn of wellicht helemaal niet door kunnen gaan. Daarom laten we er een paar zien. Van jeepparts.nl weten we dat die onder meer de prijzen sponsort voor het Concours d’Elegance maar ook verantwoordelijk is voor de prachtige T-shirts. Dat Concours d’Elegance vindt plaats later op de zaterdag, voor het eten. Het thema van het Concours d’Elegance zal niet verbazen: Safari Adventure! Op de foto’s hieronder een aantal indrukken, die tevens laten zien dat het met de creativiteit van de Jeepers wel snor zit. Het Concours zorgt bovendien voor de nodige hilariteit onder de leden en jury. En ja, ook bij ons fotografen. Frank Eijk neemt alle deelnemers een interview af, hetgeen de geïnterviewden dankbaar gebruiken om de jury te imponeren. 

Boven en onder: Je vraagt je serieus af waar ze zo snel al die spullen weten op te diepen.

   

 

Boven: Kristine en Christine heb je al op de openingsfoto kunnen bewonderen. Zij komen met één van de Big Five op de proppen; een heuse leeuw! Maar dan wel een met een identiteitscrisis…

Boven: Beslist niks mis met het eten.

Onder: Hoogblond mannelijk trio aangevuld tot een kwartet door dame met hoedje…

Boven: Hans heeft het nog altijd naar zijn zin, ook al maken al die opgedane indrukken hem soms slaperig.

Boven: En na het eten een poosje aan de bar hangen. Jazeker, het leven tijdens het Dutch Jeep Camp is goed…

Boven: Een Jeep pick-up op zijn mooist.

Onvervalste LOL. Op de zondag ga je verder met waar je zaterdag gebleven bent. Persoonlijk vinden wij fotografen echter de klok van drie uur het leukst. Waarom? Omdat de JCN vanaf die tijd voor de liefhebbers een paar leuke spelletjes in petto heeft. Heerlijk om te fotograferen en heus, het zijn tijdens die spelletjes dat we het meest gelachen hebben. Ronduit grandioos. Die spelletjes zijn uitgezet op het zanderige terrein bij het meertje. Daarop zijn een drietal parcours uitgezet. Uiteraard is de ondergrond daar waar deze vlak is omgetoverd tot een pokdalig geheel van gekke gaten en bulten. Niet extreem, maar wel zodanig dat je tijdens een ritje met jouw Jeep lekker door elkaar gehusseld wordt. Een soort van super wasbord zeg maar.

LOL numero 1. Het eerste spel is ringsteken. Een lange dunne, bochtige stam van een berkenboompje moeten de deelnemers door een aantal ringen zien te steken. Tussen die ringen staan enkele geniepige buisjes met daarop een geel balletje. Die moet je proberen te laten staan, maar die staan natuurlijk vreselijk ‘in de weg’ voor de ringen die je aan je stok wilt rijgen. Stephen hieronder zie je met zo’n ‘naar geel balletje’ in zijn handen voordat de eerste deelnemers van start gaan. Dat het makkelijker lijkt dan het in werkelijkheid is moge duidelijk zijn. Net als jij denkt het boompje door een ring te steken, rijdt jouw chauffeur in zijn Jeep door een gat of over een bult. Niet gek dus dat de prestaties sterk wisselen. Maar eerlijk is eerlijk, enkele Jeepers krijgen het voor elkaar alle ringetjes om de ‘berkenboom stok’ te krijgen. En sommige Jeepers ook geen een…

LOL numero 2. In het tweede spel is het de kunst om een tableau met vijf plastic glazen water zo recht en stabiel mogelijk te houden. Aan het eind van het parcours wacht een maatbeker en wordt de overgebleven hoeveelheid gemeten. Tenminste, als je überhaupt nog water mee hebt weten te brengen. We zien twee verschillende tactieken toegepast worden. Bijrijders die het plateau buiten de auto houden en bijrijders die het plateau in de auto kort voor zich houden. In beide gevallen dolle pret, maar zowaar zien we ook enkele bijrijders die de glazen vol door het parcours weten te loodsen. En dan volgt nog een grap: die vijf volle glazen passen niet in de maatbeker! De organisatie had er niet direct op gerekend dat er Jeepers zouden zijn die het lukt om zonder te morsen de eindstreep te halen. Maar met een beetje heen en weer gieten kunnen ze toch de juiste hoeveelheid noteren.  

Boven en onder: Veelal verschrikte gevolgd door lachende gezichten, maar let ook eens op de foto hieronder, waar manlief uit pure wanhoop de handen voor zijn ogen slaat.

Boven: Yep, meten is weten.

Boven en onder: Het zelfde moment, fotografisch vanaf twee kanten bekeken.

Boven twee keer en onder: Marjan van Hezik en die weet creatief toch nog een paar druppels water te redden voor de maatbeker…

Boven en onder: Tijdens spel twee barst kort een bui regen los. Twee of drie donderklappen later is het gelukkig weer droog.

Boven: Jeepers en water… Een voorspelbare combinatie die schreeuwt om ‘moeilijkheden’. Hier krijgt Linda Meijer een plons water over zich heen. Zullen we het houden op ‘een koekje van eigen deeg’?

LOL numero 3. Het derde spel is in duisternis gehuld. Althans, voor de chauffeur in zijn of haar Jeep, want die krijgt een blinddoek voor zijn ogen. Vervolgens mag de bijrijder hem of haar door een parcours loodsen. 

Boven en onder: Wim en Marjan van Hezik krijgen de meeste lachers op hun hand. Schuldig daar aan is vooral Marjan. Als ze Wim maant naar links te sturen, stuurt deze ook naar links. Maar dat is niet het links van Marjan die op dat moment voor de auto staat. Prompt roept ze dan ook “andere links”. Dat krijg je natuurlijk als je niet bekend bent met het gegeven dat je altijd het links of rechts van de chauffeur moet aanhouden. Een tweede dol komisch moment is als ze Wim toe roept: “die kant op” en daarbij een kant op wijst. Ze vergeet in haar enthousiasme even dat Wim een blinddoek voor heeft! En een derde hilarisch moment als ze door het open raam zelf maar even een draai aan het stuur geeft voor de juiste richting. Desondanks weet ze Wim heelhuids door de proef te loodsen.

 

Onder: Geniet hieronder nog van een aantal indrukken welke we opdoen tijdens het Dutch Jeep Camp van 2024.

Boven: Tamara, maar nu niet in het blauw…

Boven: Nee toch…

 

Eind goed al goed…? Na de spelletjes, het loopt dan richting eind van de middag, maken we ons op om naar huis te gaan. Morgen wacht het Pinkstertreffen in Heerde en dan moeten onze camera’s weer leeg en in orde zijn. We danken de JCN hartelijk voor we vertrekken. Of het zo moet wezen worden we uitgeleide gedaan door een dreigende, inktzwarte lucht. We kunnen hem op weg naar huis voor blijven, maar gedachtenspinsels over de zon komen niet meer opborrelen. Waarover dan wel bewaren we voor een volgend Dutch Jeep Camp. Een jaartje geduld dus.

Fotografie: Ad Woolthuis, Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.