JCN, Santa ‘fires’ a Rebel?

Het is knap fris net kort voor de kerstdagen als we met een flinke bezetting terrein.nu crew arriveren op het Experience Island in Loon op Zand. De Jeep Club Nederland (JCN) beleeft daar haar laatste off-road pret voor het jaar 2022. Weliswaar is het een ‘Academy’, dus Jeepers zonder of met maar weinig ervaring worden dan door ervaren Marshals van de club ‘bijgespijkerd’ in de beginselen van het rijden met een Jeep ‘naast het verhard’, maar toch wijkt het evenement in meerdere opzichten af van voorgaande jaren. Wat blijft is een dag boordevol onvervalste, gewaardeerde off-road pret, maar dat weten we pas na afloop.

Kostbare herinneringen. Ten eerste is dat de locatie. De afgelopen jaren hield de club haar laatste off-road evenement van het jaar steevast, min of meer traditiegetrouw, op de motorcrossbaan in het Gelderse Heerde. Helaas is deze niet meer open voor 4×4 voertuigen en dat is de reden dat wordt uitgeweken naar het Experience Island. Ten tweede is dat de naam van dit laatste off-road evenement van het jaar. Dat heette in voorgaande jaren het ‘Remember the Rebel’ evenement en dat deed de club ter nagedachtenis aan Ruud van Huët, de mede oprichter van de club. Ruud was een markant figuur binnen de club met zijn ‘Rebel’, de naam die op de motorkap van zijn Jeep prijkte. Ruud hield op zijn tijd ook van een glaasje Ballantine’S Scotch Whiskey als de leden van de club op een evenement ‘s-avonds rond het kampvuur terug keken op een geslaagde dag off-road pret en elkaar spannende verhalen vertelden. Het is de reden dat tijdens al die afgelopen jaren het laatste evenement van het jaar steevast voor de clubleden begint met het heffen van een glaasje Ballantine’S, ter nagedachtenis aan Ruud. Behalve dat glaasje zorgt de club ook voor een prima maaltijd op hun laatste evenement van het jaar.

Overwegingen. Dat glaasje en die maaltijd houdt de club vooralsnog dit evenement in ere. Maar, horen we van voorzitter Frank Eijk, de naam van het evenement laat de club voortaan vallen. De realiteit is namelijk dat de club flink gegroeid is in de loop van de tijd en dat er veel nieuwe Jeepers zijn onder de leden. Dat vloeit deels voort uit het gegeven dat het al een flink poosje goed gaat met Jeep als merk (met name de Wrangler hebben we het dan over). Zo nu en dan bereiken je berichten dat ze nauwelijks aan te slepen zijn en een niet bevestigd gerucht wist een tijd geleden te melden als dat Jeep, net als de RAM, wellicht weer zelfstandig wordt. De huidige situatie is dan ook dat de meeste leden Ruud helemaal niet gekend hebben. Dat je als club de naam van het evenement dan na verloop van tijd laat vallen is niet heel vreemd, helemaal niet als dat ook nog eens gebeurt in goed overleg met Kenneth van Huët, de zoon van Ruud en eveneens een begenadigd Jeeper. Een feit blijft natuurlijk dat degenen die Ruud wel gekend hebben hem nooit zullen vergeten; daar was Ruud te bijzonder voor. 

Back to the roots. In plaats van het ‘rememberen van de Rebel’ mikt de club voortaan op de in een ver verleden vanuit Europa naar de USA geëmigreerde ‘Santa’. Die is inmiddels aardig terug ingeburgerd in haar ‘stal uit het verleden’. Yep, het versieren van je Jeep in de kerstsfeer hoort daar onlosmakelijk bij. De laatste jaren zagen we dat al voorzichtig toenemen op de Jeeps van de leden, maar nu is er ook een prijsje verbonden aan de Jeeper of ‘Jeepster’ (een dame die met een Jeep rijdt, niet te verwarren met de Jeepster als model) die zijn of haar Jeep het leukst of meest uitbundig versiert heeft in de kerstsfeer. We zijn benieuwd of ze daarmee de Land Rover Club Holland (LRCH) in de toekomst naar de kroon zullen gaan steken.

Bedrogen. De ontvangst is als gewoonlijk bij de JCN hartelijk als we rond de klok van tien arriveren bij de JCN, weldra met dankzij de kou slurpend aan extra gewaardeerde hete koffie. Vanwege die kou verwachten we deze achttiende december niet al te veel Jeepers. Bovendien is er deze dag ook nog eens een of ander populair wereldkampioenschap, iets met een balletje, maar wat precies weten we niet. We komen tamelijk bedrogen uit. Bij aankomst staat de teller al op zeventig Jeepers en Jeepsters en nog altijd druppelen er dan nog leden binnen. Richting de tachtig Jeeps zal derhalve aardig accuraat zijn, en dat is dan een telling zonder de Jeeps van de organisatie. We kunnen er een paar naast zitten, maar helaas hebben we na afloop van het evenement verzuimd het exacte aantal te vragen. Rond het einde van het evenement mogen we vaststellen dat veel Jeepers zich niet laten weerhouden door kou en schijnbaar maar weinig op hebben met dat balspelletje…

Metamorfose. Na de gebruikelijke rituelen van handen schudden en bijkletsen hangen we de camera’s om onze nekken en duiken we het veld in. Met nog vers in ons geheugen het bezoek aan het Experience Island het laatste weekend van november, als de ANVT daar bivakkeert, is het nauwelijks voor te stellen hoe het terrein er nu uitziet. Toen was de smeuïge modder alom aanwezig en was lopen al een riskant avontuur. Een paar nachten stevige vorst later en de modder is weliswaar nog wel aanwezig, maar op de meeste plaatsen zo hard als gewapend beton. Slechts op enkele plekken valt er nog wat zachte modder te bespeuren, maar pas nadat de harde bovenlaag stuk gereden is. Op enkele plaatsen met water ligt flink ijs en we zien geen Jeeper die zich daarin waagt. Terecht, want het is beslist niet dik genoeg om een Jeep te houden en zou je toch de gok wagen, dan zak je onherroepelijk door het ijs, met als gevolg dat de daaruit voortvloeiende, op hol slaande ijsschotsen absoluut geen vrienden worden met je carrosserie. Ook de bekende doorwading halverwege op het terrein wordt door de Jeepers angstvallig (en wijselijk) vermeden. Weliswaar ligt daar nog geen ijs, maar het ijskoude water is niet direct uitnodigend. En je wilt er niet aan denken met je Jeep ’te stranden’ ergens in het midden van zo’n doorwading.

Boven en onder: Twee ‘broers’ uit de Jeep family met dezelfde achternaam. Op de foto onder ‘grote broer’…

Verbazend. Voor de off-road pret maakt het nauwelijks iets uit. Er liggen genoeg bulten en gaten waar je je off-road skills aan kunt spreken. En het maakt het off-road rijden en de off-road sport juist zo aantrekkelijk: die vrijwel continu veranderende omstandigheden van de ondergrond (en het weer). Die zorgen immers voor meer dan voldoende afwisseling. Opvallend vinden we de sneeuw op het terrein. Dat moet een zeer ‘eenkennig’ buitje geweest zijn, want op de linkerkant van het terrein is het duidelijk alom aanwezig maar rechts sporadisch of helemaal niet.

Boven: De pick-up van Jeep heet Gladiator en de Mojave is de speciale ‘woestijn’ uitvoering van het merk, genoemd naar de Mojave woestijn in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Een schitterend woestijngebied in de regenschaduw van het Sierra Nevada gebergte kunnen we uit ervaring vertellen, dat meer specifiek voor het grootste deel gelegen is in het zuidoosten van de staat Californië, maar ook deels in Nevada, Arizona en zelfs een stukje in Utah. Onder meer het mondaine Las Vegas is gelegen in de Mojave woestijn, maar ook de intrigerende Death Valley, waar de officieel hoogste temperatuur op onze aardbol is gemeten (56,7 ° C in Furnace Creek Ranch op 10 juli 1913). De woestijn is op haar beurt genoemd naar de inheemse bevolking (de Mojave) die het gebied bewoonden voor de ‘blanke beschaving’ Amerika ontdekte. De Mojave Jeep onderscheidt zich van zijn overige Gladiator broeders onder meer door aangepaste schokdempers, een lichte verhoging voor en een versterkt chassis, assen en stuurkogels. Yep, specifiek gericht op presteren in de woestijn.

Uitdaging? Kerstversieringen komen we in verschillende vormen tegen. Subtiel maar ook wat uitbundiger en een enkeling ‘vreemd’. Maar ook dat mag en is juist leuk zodat we nu al met spanning uitkijken naar de komende jaren. Een beetje porren kan geen kwaad, dus Jeepers, probeer de LRCH eens te verslaan!

Boven: Evert Jan van Os.

Onder: Kristine Nuyens.

Afwisselend. De verscheidenheid aan Jeeps is behoorlijk, met de nadruk op de Wrangler. Maar ook dat valt niet op omdat bij wijze van spreken geen twee Wranglers gelijk zijn. En laten we niet vergeten, inmiddels zijn er al zo’n vier verschillende typen van de Wrangler (YJ, TJ, JK/JL en Gladiator).

Boven: Een flink steile afdaling is deze dag ‘geen kunst’. Drie weken geleden was dat een heel ander verhaal.

Boven: Populair zijn de ‘kerstmutsen’…

Boven en onder: Tussen de middag, ouderwets Hollandse stamppotten als zuur- en boerenkool, uiteraard met worst; jammie. En ja, ook de Belgen en Duitsers laten zich dat goed smaken.  

Boven: De winnaar van de mooist versierde Jeep. Onder: Een leuke hond heeft heel andere interesses.

Boven: Die-hard off-roader Olaf Wildenburg.

Boven: En dan kom je de steile helling af en dan stuurt je Jeep ineens niet meer als gevolg van een homokineet die de geest geeft. Homokineet onder een Jeep? Yep, zitten Nissan Patrol assen onder.

Onder: Marshal Stephen Troost van de organisatie werpt zich vandaag op om nieuwe Jeepers de beginselen van het off-road rijden bij te brengen.  

Boven: Een flink steile helling af en dan licht je al gauw een ‘achterpootje’ (Olaf Wildenburg).

Boven: Als geschreven, er valt hier en daar ‘vloeibare’ modder te bespeuren. Onder een laagje ijs is deze dan smeuïg dik. En ‘brrr’ koud…

Boven: Petje af voor deze kerstman…

Boven: Leuk om door de oude treinwagon op het terrein te rijden, maar het blijft oppassen. Zeker met een langere auto die ook nog eens verhoogd is. Bij het uit de wagon rijden gaat het pad namelijk omlaag en dat betekent dat de achterzijde van de auto omhoog komt. Het is dan de vraag of de achterzijde niet in ‘botsing’ komt met het harde dak van de treinwagon. 

Boven: Esthel van Onselen, de ‘betere helft’ van Olaf wildenburg…

Boven en onder: Twee keer een Jeep Cherokee, maar dan wel met een verschil in leeftijd.

Boven: Eén vreemde eend in de bijt… (bij uitzondering en op zijn verzoek).

Boven en onder: Grandioos, die passende kledij… 

Boven: Deze ‘Arctic’ uitvoering van de Jeep Wrangler voelt zich vandaag het meest thuis…

Boven en onder: Uhhh, een ‘kerst Shrek’? Zit er in ieder geval ‘gekleurd’ op…

Boven: Esthel van Onselen, ogenschijnlijk bezig met een ‘gordiaanse’ knoop… 

Boven: Onze vriend Siert, vandaag in zijn Jeep…

Boven: Oei, boos op zijn Jeep?

Onder: De kleurige richtingpijlen die de JCN hanteren geven de zwaarte van de gekozen route aan. Blauw moet iedere Jeep met diens chauffeur lukken. Rood wordt een stukje listiger en off-road ervaring is op deze route aan te bevelen. Zwart is voor de die-hard (lees: fanatieke) off-roaders die nergens voor terugdeinzen en een geprepareerde Jeep wordt sterk aanbevolen of af fabriek uitgerust zijn met de nodige off-road hulp attributen. Groen ontbreekt vandaag, maar die heeft de JCN bewaard voor evenementen waar bijvoorbeeld ook de tweewiel aangedreven Renegades welkom zijn.

 

Boven: JCN Marshal Stephen Troost.

Boven en onder: Dit heet nu een ‘optische illusie’. Zelfde kerstballen, verschillend perspectief.

Boven: Uhhh, liever helemaal geen ‘road’ toch…? 

Boven: De bolide van ‘lone star’ Jeeper Willem van Holten. Komen we bij onze aankomst tegen, als hij op het punt staat te vertrekken…

De 2023 Wensen. Ergens tussen 15.00 en 16.00 uur beginnen de Jeepers ‘de off-road gronden’ te verlaten. Er zijn er die de weg naar huis aanvangen maar anderen blijven nog even napraten in het restaurant. Wat je vooral hoort bij het vertrek zijn de goede wensen voor de komende feestdagen en jaarwisseling. Precies dat wenst ook de organisatie van de Jeep Club Nederland niet alleen de Jeepers toe, maar alle off-the-road liefhebbers. Immers, we houden allemaal van het off-road plezier, om het even in welke 4×4 we dat nu doen. Het meest gehoord is een gezond 2023 en een ’tof off-road jaar’ en dat we elkaar maar vaak onverhard tegen mogen komen. Daar sluiten wij van terrein.nu ons graag bij aan voordat ook wij in de auto stappen en huiswaarts gaan! Niet dat we bijzondere haast maken, want thuis wacht iemand die naar een of ander balspelletje zit te kijken…

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.