Een heerlijk off-road Kerstcadeau wordt je gepresenteerd door Peter Bouwmans (Peerkes 4×4 uitjes) die dat in de vorm giet van een verslag van het Jeebee evenement in Boxmeer.
Het laatste evenement dat door Jeebee voor haar leden en andere off-road liefhebbers wordt georganiseerd in 2018 vindt plaats op 9 december j.l. op circuit ’t Snepke in het Brabantse Boxmeer. De dames en heren meteorologen voorspellen dat er, net zoals voorgaande dagen, hemelwater in de vorm van buien op het programma staat voor deze bewuste dag. En dat klopt helaas! Tijdens de drie kwartier reistijd van mijn woonplaats naar Boxmeer regent het constant, variërend van miezerige regen naar harde plensbuien en alles daar tussen. Het is constant schakelen tussen alle aanwezige ruitenwisser standen, waarbij de regelbare interval me ook nog eens het nodige extra werk oplevert om de voorruit vrij van regen te houden. Iedere keer als ik deze instel gaat hij natuurlijk even later te langzaam of te snel voor het regen aanbod van het moment.
Tussen de buien door droog… Gelukkig stopt het met regenen zodra de ingang van het circuit in beeld is en komt bij mij de voorzichtige hoop te boven dat het voor de rest van de dag hopelijk droog blijft. Aan de inschrijfbalie en in de kantine heerst een gezellige drukte. Het benodigde papierwerk wordt door de organisatie en de off-road liefhebbers ingevuld, betalingen verricht en hete koffie verorberd.
Zo glad als een paling in een emmer met… Op de baan zijn intussen de eerste deelnemers al bezig en aan hun ‘bochtentechniek’ te zien heeft de regen er een glibberig geheel van gemaakt. Zo vergist een enkeling zich al in het oprijden van een op het eerste gezicht simpele bult. De regen heeft er slinks toch een grotere uitdaging van gemaakt als van te voren ingeschat wordt door de deelnemers, met als resultaat dat er vaak meerdere pogingen nodig zijn om de top te bereiken. Op het voorste gedeelte van het circuit zijn langs de normale baan drie mogelijkheden om door de modder te rijden, waarvan twee langgerekte stukken en een kleinere plas welke aan de linkerzijde is gelegen. Oké, het is nog niet zo glad als natte rivierklei, maar vandaag is de natte bosgrond een goede tweede.
Samenscholing van meer dan twee personen…. Op het achterste deel van het terrein liggen enkele grotere uitdagingen te wachten. Rechts ligt een verraderlijk diepe plas water, daarachter nog een modderbaantje en links daarvan het bekende ‘bos’ waar een klein parcours is uitgezet. Bij de verraderlijk diepe plas ontstaat weldra een samenscholing van toeschouwers; een duidelijk signaal dat er iets aan de hand is. En jawel hoor, de eerste durfal heeft zich ‘aangemeld’ bij die diepe plas en ondanks zijn verwoede poging staat hij ergens halverwege muurvast. Al lierend, met als ankerpunt twee met een sleeptouw aan elkaar vastgemaakte 4×4’s, komt de durfal langzaam uit het diepe gat en is zijn vastzitten even later ‘voltooid verleden tijd’. Later op de dag staat hier nog een Land Rover Defender vast waarbij de grille bijna compleet onder het ‘peilloos’ diepe water verdwijnt.
Boven en onder: ‘Meneer’ Leon van Spierenburg kennen we op drie manieren. Op weg naar een zware uitdaging, midden in een zware uitdaging of net uit een zware uitdaging….
Natte (be)dreiging. Rond het middaguur wordt onze hoop van een regenloze voortzetting van de dag ernstig op de proef gesteld. Donkere wolken verraden dat er nattigheid onderweg is en het duurt dan ook niet lang voordat onze hoop volledig de bodem wordt ingeslagen en de eerste druppels zich melden. Die druppels spannen al snel samen tot een grote plensbui waardoor de meeste off-roaders snel de catering van Jeebee gaan opzoeken. De baan wordt intussen modderiger en gladder.
Boven en onder: Donkere wolken pakken zich in de verte samen…
Off-road bikkels. Toch zijn er enkele echte off-road die-hards die zelfs zonder dak gewoon doorgaan! Ongelooflijk! Die huldigen zeker het principe dat ze toch niet natter kunnen worden dan ze al zijn. Het zijn een drietal rood/blauw gekleurde Suzuki’s, zeer vermoedelijk onder leiding van Ruud de Graauw, dat rustig door tokkelt in de gestaag vallende regen. Twee Suzuki’s zijn van het type LJ 80 en een daarvan rijdt rond zonder dak. De andere LJ 80 moet het zien te redden zonder ruitenwisser, gezien het kletsnatte hoofd dat buiten langs de voorruit gehouden wordt tijdens het rijden over het terrein.
Boven: Jan Lichtendahl in actie.
Boven en onder: Het algemene beeld van de dag: volop lachende postzegeltjes.
Boven: Flip van Turenhout in zijn felrode Iltis. Hebben we altijd een zwak voor gehad voor de Iltis, niet in de laatste plaats door zijn doordachte bouw.
Een tandje glibber er bij….. Na de regenbui wordt het een stuk moeilijker om een rondje over de crossbaan te rijden! Vrijwel zeker moeten meerdere pogingen ondernomen worden om überhaupt maar een bult op te komen. Zelfs een aantal ogenschijnlijk simpele bochten in het nu spekgladde parcours worden regelrechte uitdagingen. Ook de sporen worden in de nu zachte en weke ondergrond langzaam maar zeker alsmaar dieper en menig sleeptouw wordt tevoorschijn getoverd om uitkomst te bieden.
Boven: Belangrijke ‘poot’ binnen de Jeebee organisatie; Pascal Kersten.
Boven: En opnieuw lachende gezichten.
Boven: Jeroen Roelofs pleegt ‘onderhoud’ aan zijn Daihatsu.
Het loopt als een trein… Als je dan achter op het circuit ook nog eens met stukken komt te staan, dan wordt het een hele klus om weer bij de ingang te komen. De onfortuinlijke pechvogel wordt uiteraard geholpen en wel door twee mede Suzuki rijders. Met drie Suzuki’s, welke middels twee sleeptouwen met elkaar verbonden zijn, gaat het als een soort boemeltreintje richting de ingang van het terrein. Het blijft daarbij natuurlijk opletten in het bochtenwerk en daar wordt niet altijd aan gedacht. De nummers één en twee zijn inmiddels de bocht al ruim door maar nummer drie staat nog midden in de bocht. Hierdoor maakt het sleeptouw met zijn voorganger een hoek van bijna negentig graden en dan krijg je het fenomeen dat niet in de rijrichting getrokken wordt, maar dat de te redden Suzuki bijna omgetrokken wordt! Alsof hij nog niet genoeg kapot is! Met luid geschreeuw en getoeter wordt gelukkig voorkomen dat de toch al pechvogel onfortuinlijk op z’n zij zou komen te liggen.
Boven: Dit bedoelen we met het touw dat haaks op de rijrichting van de laatste Suzuki komt te staan.
Wedden dat? Ondertussen tikt het ‘klokje van plezier’ voor ons gevoel iedere keer sneller richting einde van het evenement. Weldra ploeteren meer en meer deelnemers zich richting de uitgang. Terwijl de Jeebee organisatie begint met het opruimen van het tererin trakteren de weergoden ons opnieuw op nattigheid. Tijd dus om vlug onze spullen in te pakken en huiswaarts te keren. Wij hebben genoten van een in onze ogen geslaagd laatste Jeebee evenement van 2018. Of de deelnemers genoten hebben zou je natuurlijk aan hen moeten vragen. Wij durven wel een wedje aan te gaan van wel.
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).