Onze aanhef lijkt in beginsel moeilijk, maar is het niet. Helaas niet moeten we eigenlijk schrijven, want er is nog maar één ‘actief’ algemeen strandevenement in Nederland voor zover we weten en dat is het 4×4 Beach van Jeebee (er is ook nog een strandevenement van de Unimog Club, maar dat is dus uitsluitend voor Unimogs en groter). Duiken we even in de vaderlandse off-road geschiedenis, en we vertoeven daar inmiddels al een flink poosje in, dan trekken er verschillende algemene strandevenementen aan ons geestesoog voorbij. We herinneren ons nog een 4×4 strandevenement in de jaren negentig van de vorige eeuw nabij Den Helder. Nog een 4×4 strandevenement uit die jaren duikt op in onze herinnering op een strandje van de Randmeren, georganiseerd door 4×4 De Veluwe. Beiden werden meerdere jaren achtereen georganiseerd. Een stukje recenter in de geschiedenis zijn daar de off-road races op het strand nabij IJmuiden. En dan hebben we nog het 4×4 strandevenement op Rockanje van de ANVT en het 4×4 Katwijk, georganiseerd door de lokale Oranjevereniging als we ons niet vergissen. Stuk voor stuk bestaan deze strandevenementen helaas alleen nog in onze herinneringen. Hoe fantastisch is het dan dat we het 4×4 Beach in het Zuid-Hollandse Ouddorp, als gezegd georganiseerd door Jeebee, nog gewoon in de tegenwoordige tijd kunnen schrijven?
Sporadisch wenselijk. We beleven een spetterend weekend verklappen we vast op voorhand, maar voor dat het zover is hebben we een heenreis die wat langer duurt dan de planning vooraf. De schuld schuiven we voor een groot deel in de schoenen van het weer. Meestal is dat een spelbreker door regenval, maar deze eenentwintigste september is het zowaar andersom. De zon laat zich namelijk van haar beste kant zien en dan is het niet zo heel gek dat niet alleen 4×4 liefhebbers het strand opzoeken. Zelfs dat zou op zich geen probleem zijn in geval het strand, in ons geval bij Ouddorp, bereikbaar zou zijn middels een snelweg met vier of zes banen. Dat is (meestal gelukkig) niet het geval weten de 4×4 liefhebbers die dit weekend Ouddorp met een bezoek hebben vereerd en zorgt er voor dat we een dik uur later dan de planning op het ‘plaats delict’ arriveren. Een lekker volle parkeerplaats, vanaf zee gezien ‘achter de duinen, doet vermoeden dat het behoorlijk druk zal zijn. Kort wachten op een gemotoriseerde official van Jeebee en dan rijden we in ‘slow motion optocht’ richting het strand, alwaar de Jeebee inschrijfbalie zetelt in Strandcafé De Zeester, de ‘hot spot’ voor dit weekend. Even melden dat we gearriveerd zijn is voor ons een must.
‘Vaag’ start aantal. We worden door de Jeebee organisatie verwelkomd met een geurende kop koffie, ook al komt deze dit keer niet van hen maar van De Zeester. Even de gebruikelijke praat vooraf en de altijd nieuwsgierige vraag die wij als verslaggever stellen. Dit keer vragen we niet of het druk is. Daarvoor hoeven we alleen maar naar buiten te kijken. Inschatten hoe druk is een heel ander verhaal, deels omdat het uitgezette strandparcours dermate uitgestrekt is dat je lang niet alle auto’s kunt zien. Die worden voor een groot deel aan het zicht onttrokken door de aanwezige duinenrij. Daags na het evenement weet Pascal Kersten van Jeebee te melden dat 210 deelnemende auto’s het 4×4 Beach bezocht hebben. Niet meegeteld zijn dan de officials van Jeebee die uiteraard ook met een auto in de rondte rijden. Flink druk mag je dus gerust claimen. Gezegd mag nog worden dat het merendeel van de deelnemers op zaterdag is geweest. Zaterdag ben je namelijk welkom op het parcours van 10.00 -16.00 uur. De zondag mag er uitsluitend in de middag gereden worden, dit in verband met de zondagsrust.
Boven: Hij is niet de enige slimmerik die zijn banden vooraf af laat lopen. We spotten meer ‘wise guys’….
Visueel aantrekkelijk. Snel na de koffie hangen we onze camera’s om de juiste nekken en duiken we het parcours op. Dat vertoont veel overeenkomsten met voorgaande edities van 4×4 Beach. Tamelijk logisch ook, want het is nu eenmaal een strand en dat heeft al eeuwenlang de gewoonte uit zand te bestaan. Plus dat bomen en modder in de regel ontbreken. Pal voor De Zeester is een relatief klein parcours met flinke uitdagingen aangelegd. Voor we het vergeten, Jeebee heeft daarbij hulp gekregen van verschillende ‘grondverzet’ bedrijven. Slimme locatie natuurlijk, want het evenement mag zich ook verheugen in veel bezoek. Die gaan het liefst op het terras van De Zeester zitten om vanaf gepaste afstand de verrichtingen van die ‘gekke off-roaders’ gade te slaan. Naast die ‘hot spot’ van stevige uitdagingen ligt het hoofdparcours. Met zijn (door ons geschatte) lengte van zo’n twee kilometer ligt het tussen enerzijds de duinen en aan de andere zijde de zee te blaken in de zon. Het parcours bestaat uit een doorgaande route en een route met kunstmatig geconstrueerde uitdagingen, met ook hier dank aan de ijver van de shovelmachinisten. Die doorgaande route met zijn tamelijk harde ondergrond mag in principe voor geen enkel 4×4 voertuig een probleem vormen. De meer uitdagende route, met zijn vele bulten en gaten van los zand, is een ander verhaal. Omdat ze naast elkaar liggen kun je, uiteraard naar wens, zelf kiezen welke uitdagingen je aan wilt gaan. Voordeel is ook dat als het je te bar wordt, of je krijgt dorst, honger of je moet nodig plassen, dan kun je die route gewoon verlaten. En verder is het dan een kwestie van ‘veel plezier’.
Het goede doel: Natuurlijk hebben we het niet over onze vaderlandse band Het Goede Doel, maar Jeebee zou Jeebee niet zijn om tijdens 4×4 Beach geen goed doel te steunen. Ze doen dat al jaren achtereen. Publiek dat wel eens wil beleven hoe dat rijden in een 4×4 in zijn werk gaat kan voor het luttele bedrag van twee euro meerijden in een 4×4. Chauffeurs met een 4×4 hebben bij de inschrijving vooraf aangegeven of ze een paar rondjes met publiek willen rijden. De opbrengst gaat naar het goede doel. Ook dit jaar is de opbrengst voor het zeedieren welzijn.
Boven: Een Jeep met een ‘afwijkende’ grill. Heeft zelfs meer sleuven dan de negen stuks van de jeepies uit de oorlog. En ja, we schrijven hier bewust jeepies met een kleine letter omdat de naam pas officieel toegekend wordt in 1950.
Volop grijnzende postzegeltjes. Dat er veel plezier is onder de deelnemers moge duidelijk zijn. Het leuke voor ons fotografen is dat we niet alleen veel bekenden tegenkomen, ook al genieten we daar zonder meer van, maar eveneens deelnemers die we zelden tot nooit tegenkomen. Deelnemers die hooguit een of twee keer per jaar op een evenement te vinden zijn voor een dagje onverhard plezier en wie weet, om te ontdekken welke verschillen die vierwiel aandrijving nu echt maakt. Vaak ontdekken ze dat die auto meer kan dan ze vooraf denken (verbaasde en trotse uitdrukkingen op gezichten), maar ook ondervinden ze meer dan eens dat het losse strandzand vreselijk verraderlijk kan zijn (verbaasde én beschaamde uitdrukkingen op gezichten). Dat vertaalt zich naar ofwel een lieractie, maar veel vaker naar een sleepactie. Die twee bij elkaar opgeteld zijn we na een uurtje of twee de tel kwijt geraakt… Met andere woorden, meer dan eens horen we ‘hulp geroep’. Gelukkig is dat er meer dan genoeg.
Boven: De ons inziens mooiste Hummer krijgt de toevoeging H1 pas nadat een tweede Hummer (H2) geïntroduceerd wordt. Niet alleen door zijn looks staat hij in ons favoriete top vier lijstje van off-road voertuigen, maar meer nog voor de toegepaste techniek van de auto, welke toegespitst is op het beoogde doel. Afhankelijk daarvan voldoet de auto zeer goed, maar stuur de auto niet het dichte bos in. Of het moet bestaan uit heel dunne boompjes…
Onder: Nog een auto die voorkomt in ons favoriete top vier lijstje van off-road voertuigen, de MB G-klasse en als we dan mogen kiezen de korte cabrio uitvoering. Yep, zoals je hem hier op de foto ziet.
Boven en onder: Goed te zien hier waarom los zand zo geniepig en genadeloos is. Te snel spinnende wielen graven zich ogenblikkelijk dieper in en al gauw ligt de auto hulpeloos op zijn buik.
Boven twee keer en onder: Tja, daar sta je dan met een lekke band en toch vrolijk lachende gezicht. Gelukkig is dit exemplaar alleen aan de onderkant lek, reden dat ze zelf aan de slag gaan om weer snel ‘operationeel’ te worden. De op het doorgaande parcours toevallig langs rijdende ’takeldoos’ blijft dus werkeloos, want een poosje later zien we de Toyota LandCruiser weer vrolijk rond rijden.
Boven en onder: In een trial van het VNTTK kwamen we hetzelfde fenomeen kort geleden ook al tegen, het toegenomen aantal blaffende bijrijders…
Boven en onder: Twee keer over ‘Neerlands trots in bange dagen’. Boven de aloude Nekaf en onder de DAF YA-126 met zijn door Hub van Doorne ontwikkelde, unieke H-aandrijving.
Boven en onder: Behalve het 4×4 spektakel gaat het strandleven dankzij het mooie weer ook gewoon door.
Boven: Veel off-road liefhebbers zullen de tekst op de achterruit beamen.
Boven: Een lieractie welke volgens de regels der kunst uitgevoerd wordt door deze Jeepers, namelijk ook iets (zwaars) over het liertouw draperen. We zien nog te vaak dat dit niet gedaan wordt, iets over een liertouw of sleeptouw hangen. “Ja maar, liertouw valt toch dood?” horen we veelvuldig. Het klopt ook wel dat er in liertouw in de regel minder kinetische energie zit dan in bijvoorbeeld staalkabel (waar niets overheen hangen helemaal uit den boze is). Het zijn juist de haken en ogen (of trekhaak) waar het aan bevestigd wordt waar we bang voor zijn. Liertouw is in beginsel (wanneer nieuw) sterker dan staalkabel en dus komen er ook meer krachten te staan op genoemde componenten. Mocht een van deze attributen het begeven, dan suizen die met een zwiepende, ziekelijk makende snelheid door de lucht. Die wil je niet tegenkomen, tenzij je levensmoe bent. Zeg niet dat het nooit gebeurt, want in de loop van de middag zien we het zowaar wél gebeuren, tevens de reden dat we er nog maar eens gewag van maken en voor waarschuwen. Een Suzuki wil een mede off-roader ‘even snel’ los trekken. Nota bene wordt hij gewaarschuwd door een prominent lid (en ervaren off-roader) van Jeebee met de vraag: “Gaat dat wel goed zo”? Met andere woorden, kijk nog eens kritisch en doe het liever anders. Maar nee, toch doorgaan en luttele ogenblikken later suist een touw, inclusief sluiting, met ongeveer de snelheid van een bliksemschicht (vooruit, iets minder snel dan die lichtsnelheid, maar desondanks veel te snel) door de lucht. Gelukkig ploft hij aan het eind van het touwtje rakelings langs de trekkende auto in het zand, maar we vermoeden dat de geschrokken chauffeur, tamelijk ‘witjes’ rond de neus, de volgende keer ons advies (van de Jeebee official en ondergetekende) wel ter harte zal nemen.
Boven: Zien we graag voor onze camera, de imposante Volvo C303 met zijn gewilde portaalassen.
Onder: Mitchel Kneteman en we vermoeden een ’twee euro passagier’ naast hem.
Boven: Was een poosje van de off-road radar verdwenen, Jerrod van’t Hof (hier zijn auto maar met iemand anders achter het stuur), maar dat krijg je soms als een nieuwe wereldburger zich aandient. Een tamelijk geldig excuus ook.
Boven: Het zou opvallen als hij niet aanwezig zou zijn, Erwin van de Ven. Die voelt zich pas in zijn element als het pittig wordt. Vriendin Jennifer de Man, dit keer niet aanwezig, is geen haar beter.
Boven twee keer: Fraaie Toyota LandCruiser in de weinig voorkomende pick-up uitvoering. Persoonlijk vinden we hem stoerder dan zijn broertje Hi-Lux.
Onder: Jeroen Robijn in de voormalige auto van oud gediende off-roader en trial deelnemer ‘opa’ (Jan) van Loenen. Jeroen groeide zo ongeveer op in het off-road. Welingelichte bronnen beweren bij hoog en bij laag dat zijn wiegje een vast plekje had in de modder.
Boven: Puike Unimog.
Boven twee keer: Altijd blij als we Ronald en Ramon Appels tegenkomen. Waarom? Ronald runt al jaren een eigen bedrijf in klimaatbeheersing en we krijgen regelmatig nuttig advies van hem in antwoord op onze ‘energie’ vragen. Jazeker, ook wij doen thuis aan verduurzaming middels onder meer zonnepanelen. We kennen de mannen al langer uit de challenge sport waar zoon Ramon min of meer aan verslingerd is. En aan het merk Land Rover. Zijnde in opleiding voor autotechniek proberen we hem nog wel eens stiekem warm te maken in de toekomst iets te schrijven voor terrein.nu….
Boven: Jeep met New Yorker ’tuinhekje’ voor de neus. Voor ons al jaren een raadsel om de fraaie neus van de Jeep te verstoppen achter zo’n tuinhek. Doutzen Kroes zie je toch liever ook niet in een boerka?
Boven: Heerlijk die sticker op de ‘derrière’ van deze Subaru Forrester, ‘The world is flat’ (De wereld is plat). We krijgen hem ook in 2023 voor onze camera en de omschrijving refereert natuurlijk aan de ‘platte’ boxermotor in het vooronder, een opstelling met tegenover elkaar liggende zuigers die fabrikanten gek genoeg niet overvloedig toepassen. Toch biedt een boxermotor verschillende voordelen, zoals onder meer het lagere zwaartepunt dat wordt bewerkstelligd. En dat komt op zijn beurt de wegligging weer ten goede zoals we weten.
Onder: Komen we regelmatig tegen op het onverhard, Eddy Willen.
Boven: Niet alle zandheuveltjes zijn vergevingsgezind voor ‘plastic’.
Onder: Zand Rover of Zand R-Over? Eveneens een auto die we in 2023 tegenkomen op de 4×4 Beach editie.
Boven en onder: Komen we alleen tegen in Ouddorp, deze M-715 van Jeep. Het is de leger uitvoering van de civiele J-series. Vorig jaar zijn we dieper ingegaan op deze M-715, dus wil je meer weten, dan zoek je ons verslag van vorig jaar (september 2023) even op. Onder meer vertelden we dat de originele, maar voor die tijd moeilijke, zescilinder Tornado motor plaats heeft gemaakt voor een 350 V-8 van Chevrolet.
Boven: Even kijken waarom de zescilinder Hercules motor zo goed loopt…
Twee keer boven en vier keer onder: Al vroeg in de ochtend hilariteit ten top! Wie kent ze niet, Johan Droog en Samantha (Sam) van Hoorn? Behalve hun liefde voor elkaar, Johan heeft Sam kort geleden op de Mudrace in Alphen ten huwelijk gevraagd, bestaat er ook competitie tussen de twee geliefden. Sportieve competitie in de zin van wie het meeste succes heeft met in het terrein rijden. Johan poogt in de ochtend twee flink hoge bulten zand te tackelen. De eerste bult lukt, maar meerdere pogingen op de kort daarachter gelegen bult zijn tevergeefs. Hij besluit daarom zijwaarts het parcours te verlaten. Daar ligt weliswaar een flink diep uitgegraven geul, maar dat is normaliter geen probleem voor de ervaren Johan. Echter gedraagt zijn bolide zich wel heel vreemd als hij tussen de bulten uit wil rijden. Het stuur reageert totaal niet! Voor hij er erg in heeft en kan reageren ligt hij op zijn kant in de sleuf! De auto staat zonder enige schade vlot weer op zijn wielen, maar grote schrik, van de stuurstang ontbreekt ieder spoor! De grond zover en zo diep mogelijk omwoelen tussen de bulten zand, hetgeen bemoeilijkt wordt door een volgende off-roader die er blijft steken, leveren niets op. Ook niet als de auto tussen de bulten weg is wordt de stuurstang niet gevonden. Uiteindelijk weet een machinist met behulp van een shovel de stuurstang in de zijkant van de bult zand terug te vinden. En mag Johan op zoek naar wat nieuwe bouten… En Sam maar lachen…
Boven: Wie goed kijkt ziet de vorm van Johan en Sam’s auto afgedrukt staan in het zand.
Boven: Kan er maar één zijn in deze soort van Escher Vitara, Anthoon de Kamper.
Boven: Uit- of instappen als je auto, strak geparkeerd tussen twee bulten zand, tijdelijk belemmerd wordt in de voortgang is niet altijd even makkelijk. De jeugd lukt het wel, maar zie je opa of oma dit nog doen?
Onder: Wat dat bord Verboden Parkeren bovenop deze Suzuki Vitara doet is ons een raadsel.
Boven: Willem Verhoef in actie en hij is niet alleen.
Boven: Roel Lettinga in zijn rechts gestuurde Land Rover Defender.
Boven: Kijk, ik kan vliegen!
Boven: Weliswaar nauwelijks herkenbaar, maar het is toch heus Jaap de Kamper. Inderdaad de broer van. In deel 2 van dit verslag een foto zoals verreweg de meeste off-roaders hem herkennen. Maar dan zit hij sowieso zelf achter het stuur.
Boven: Gerrit van Os in de junior uitvoering. De senior uitvoering waart ook ergens rond.
Boven en onder: Jeep heeft de groene kleur schijnbaar lang in haar programma gehad.
Boven: Jeroen Kielen, alias de Muddigger van Greenlane Tracks, hier samen met zijn beste vriendin (en vrouw) Wendy. Greenlane Tracks organiseert meerdere, prima uitgezette Greenlane routes, vooral in de provincie Brabant, maar ook zo nu en dan daarbuiten. Daarnaast biedt hij tegenwoordig ook enkele evenementen aan op een vaste locatie. Stuk voor stuk zijn beiden goed verzorgd. Hoogtepunten zijn weekenden met mogelijkheden tot overnachten en BBQ met eerlijk eigen vlees van de slager.
Boven en onder: Voor Anne Reijnders, tegenwoordig onderdeel van de Jeebee organisatie, richten wij fotografen een standbeeld op. Als Peter Bouwmans en uw verslaggever aan het einde van het parcours even proberen bij te komen van de vermoeienissen, vraagt ze of we niet omkomen van de dorst met het warme weer. Praten lukt niet meer met een tong als een lap leer en we kunnen derhalve niet anders dan bevestigend ja-knikken. En ziedaar, het volgende rondje komt ze met twee ijskoude blikjes frisdrank voor ons, die ze triomfantelijk uit het raam steekt zoals je kunt zien! We hebben haar bij thuiskomst onmiddellijk opgenomen in ons testament, ook al is dat helaas van weinig waarde.
Boven: En daar hebben we inderdaad meneer Gerrit van Os senior. Met een aantal meerijders voor het goede doel.
Halverwege…. De zaterdag wordt afgesloten met een uitstekende BBQ voor de deelnemers die zich hebben ingeschreven, de vrijwillige medewerkers zoals bijvoorbeeld de machinisten en natuurlijk voor de sponsoren. Die laatsten zijn onmisbaar voor het slagen van het 4×4 Beach evenement en gaan we dan ook voor het voetlicht halen in deel twee van ons verslag. Charles van Hemert (van Hemimex Group) richt uit naam van Jeebee een dankwoord aan al deze mensen voordat het vuur van de BBQ aangestoken wordt. Dat het een reuze gezellige avond wordt hoef je niet te vragen en is net zo zeker als dat er een deel 2 komt van 4×4 Beach in Ouddorp…
Boven: Marco Kemmeren en Kevin Sijtsma, beiden al jaren actief in de Jeebee organisatie.
Boven: Theo Kersten.
Einde dag 1. Ook al zakt de zon al vroeg richting de horizon om plaats te maken voor het donker van de nacht, de avond in De Zeester gaat nog even door. Binnenkort deel 2 van het 4×4 Beach met veel foto’s en hopelijk wat minder tekst…
Fotografie: Ad Woolthuis, Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.