Jeebee in het Bosch van de Hertog

Het ‘Bosch van de Hertog’ is natuurlijk de plaats ‘s-Hertogenbosch, de provincie hoofdstad van Noord Brabant. Het is de Stg. Jeebee die daar haar maandelijkse evenement op een nieuw terrein beleeft. Niet geheel onlogisch heeft mijn verslag dan ook de titel: Jeebee verkent een nieuw terrein in Rosmalen. Rosmalen, zien we je denken, je hebt het toch over ‘s-Hertogenbosch in de titel van dit verslag? Dat klopt oplettende lezer, maar Rosmalen maakt sinds 1996, samen met de plaatsen Hintham, Kruisstraat en Maliskamp, deel uit van de gemeente ‘s-Hertogenbosch. Omdat we niet weten hoe het met de topografische kennis van offroaders is gesteld hebben we het zekere voor het onzekere geschreven, want we nemen aan dat iedere offroader op school geleerd heeft waar ‘s-Hertogenbosch ligt….

Onverwachte wending. Het voorafgaande ‘gegons’ in de wandelgangen over dat nieuwe terrein werd veroorzaakt door Theo Kersten die het nieuws in diverse media aankondigde, waaronder uiteraard ook terrein.nu. Theo is de verantwoordelijke man voor het ontdekken en beschikbaar maken van terreinen binnen de stichting Jeebee. Nou, daarin is dan ook in ruime mate voorzien, want het is een terrein met een oppervlakte van ruim twee hectare. Het is een heuvelachtig terrein, gelegen net even buiten de bebouwde kom van Rosmalen. Bij aankomst treffen we een nog (bijna) maagdelijk terrein aan met veel, inmiddels uitgebloeide en dorre vegetatie aan het eind van haar leven. We mogen de auto naast de materieel aanhanger stallen en worden direct voorzien van een heerlijke beker koffie. Het is nog rustig op dit tijdstip. De toegangsweg is leeg. De organisatie rekent op zo’n twintig tot dertig offroad minnende leden met daar bovenop nog enkele ‘losse’ inschrijvingen. Hoe anders pakt dat uit, want de teller stopt pas bij zeventig inschrijvingen en daar hebben we de vijftien auto’s van de organisatie nog niet bijgeteld. Binnen een uur staat de toegangsweg vol met trailers en worden er in allerijl offroad bolides van diverse pluimage ingeschreven voor een prachtige, zonovergoten dag.

Verkennen! Na de briefing starten de deelnemers met een verkenningsronde. Dat gaat aanvankelijk nog best goed. Een vlakke ondergrond, nog geen diep getrokken sporen en onwillekeurig verbeelden we ons enkele deelnemers twee vingers in de neus te zien stoppen. Ook op het bovenliggende terrein zijn maar weinig sporen van offroad uitspattingen te vinden… Hoewel?

Boven: Op de hoofdfoto van ons verslag heb je zeer waarschijnlijk de jongste deelnemer van het Jeebee evenement kunnen bewonderen. Op de foto hier boven, ook zeer waarschijnlijk, de oudste deelnemer aan het Jeebee evenement.  

Het ‘misdadige karakter’ van de Jeebee organisatie. Zoals bekend (nemen we tenminste aan) zijn de organisatoren van Jeebee uiterst creatief met het uitzetten van een parcours. Vandaag vormt geen uitzondering. Jeebee zou Jeebee niet zijn als ze ook vandaag niet een aantal schier onbedwingbare uitdagingen in het parcours gebouwd zouden hebben. Met een graafmachine zijn er een aantal listige kuilen gemaakt die de doorgang ernstig bemoeilijken. Doortrapt en geniepig gemeen als ze al vele jaren zijn, maar vanzelfsprekend met de bedoeling het allemaal nóg leuker te maken, zijn er een aantal lange geulen gegraven. Oh ja, plus een waterbak. De geulen en waterbak zijn op hun beurt gevuld met enkele tienduizenden liters water. Water dat is opgevoerd met behulp van een waterpomp en honderden meters ‘brandweerslangen’ en afkomstig is uit een verderop gelegen sloot.

Geen fenomeen. Voor de lunch wordt van deze faciliteiten nauwelijks gebruik gemaakt. Echter ná de lunch wagen een aantal diehards zich aan deze uitdagingen. Daar kijken we niet van op. We zien het namelijk bij vrijwel alle clubs dat de moed van de deelnemers stijgt met het vorderen van de dag. Het is ook vrij logisch. Ga je er in de vroege morgen al vol tegen aan, dan bestaat altijd de kans dat je iets stuk rijdt. Dan zijn de rapen gaar. Heb je net een aantal euro’s betaald voor een dagje off-road plezier en kun je vervolgens al naar huis omdat je bolide de geest heeft gegeven. Dat is wrang. Beter is om eerst op je gemak het terrein te verkennen, een paar milde uitdagingen proberen en eventueel afkijken hoe de zwaardere uitdagingen er uit zien bij deelnemers die iets vroeger dan jij de euvele moed hebben die uitdagingen aan te gaan.

 

Vergelijkingen trekken. De waterbak is zo gemeen uitgezet dat doorgang onmogelijk is. Lieren en ankerauto’s worden daarom aan een bijna onmogelijke taak blootgesteld. Die draaien overuren om gestrande deelnemers uit hun benarde positie te bevrijden. Een tweede gemenigheid is de heuvel op proef, net na de waterbak. Aanvankelijk is dit goed te doen, echter na het passeren van enkele voertuigen is de linkerzijde van de heuvel zo ernstig uitgehold dat het zelfs een met sperren uitgerust voertuig de nodige moeite kost boven te komen. Als gewoonlijk horen we echter niemand klagen. Het hoort nu eenmaal bij het off-road spel. Proberen hoe ver je kunt gaan en, niet te vergeten, of jij wel die hindernis weet te verslaan daar waar al die anderen de pijp aan Maarten moeten geven. 

Boven en onder: Altijd leuk bij een algemene off-road club is de verscheidenheid aan voertuigen. Van Suzuki’s en een SSV (side-by-side Vehicle) tot en met de Mercedes G komen we tegen.

Boven: Nee, nee, hij is niet aan het uitrusten….!

Boven: Kijk eens aan, zelfs een milieu zeiltje ontbreekt niet!

Boven: Ook handig, een soort van ‘draaiboek’ met daarop wie van de organisatie wat en wanneer doet.

Boven en onder: Het terrein is wat aan de droge kant, maar daar heeft Jeebee adequaat wat op gevonden….

Boven: Willem Verhoef is tegenwoordig actief in het NK Trial. Vandaar dat hij hier aan het uitrusten is wellicht….? 

Boven: Pascal Kersten, ja die met die grijns op zijn ’tronie’, is de drijvende kracht in de organisatie van Jeebee. Meestal in de clubtent te vinden bezig met het regelen van allerlei zaken, maar hier achter het stuur van zijn Daihatsu Rocky.

Eind goed, al goed. Rond drie uur maken de eerste offroaders aanstalten huiswaarts te keren. Moe maar voldaan na een dagje off-road pret naar we aannemen. Langzaam loopt het terrein leeg totdat rond de klok van vier in de middag alleen de harde kern, zijnde de organisatie van Jeebee, nog overblijft. Zij vergaren hun uitzet materiaal, breken de clubtent af en bergen de catering spullen op. Nog een laatste ronde lopen ze over het terrein om te kijken of er geen rommel is achtergebleven en zo hoort het ook. Maar laten we richting de organisatie eens bij hen een veer steken op een plaats waar de zon nooit schijnt. Zij steken veel vrije tijd en energie in de voorbereidingen van een evenement zodat al die deelnemers een hartstikke leuke en gave dag off-road kunnen beleven. Dat wordt door deelnemers wel eens vergeten. Daarom eindigen we met hulde en dank aan de organisatie en de voortreffelijke catering van Carl en Wendy! 

Tekst & fotografie: Jan Houtkoop.