Wanneer ik op zondag dertien maart de gordijnen van mijn slaapkamer open trek en in de verte een opkomende zon in een bijna wolkeloze hemel waarneem, krijg ik warempel een beetje de lentekriebels. Het vooruitzicht van een mooi terrein, zon en een volgens de voorspellingen aangename temperatuur zijn in ieder geval al een goede start van de dag. Dat vooruitzicht voor vandaag is namelijk een evenement van JeeBee op het terrein van Experience Island in Loon op Zand. Dat het trouwens geen toeval is dat het vandaag prachtig weer is vernemen we later op de dag als ons het ‘wist je datje’ ten gehore komt dat Theo Kersten van de organisatie aandelen heeft in Weeronline. Theo heeft zijn aandelenpakket in werking gesteld om ons vandaag te voorzien van de broodnodige zonuren. En serieus broodnodig, want na de donkere wintermaanden en de perikelen rondom een niet nader te noemen virus dat velen aan huis kluisterden kan ons lichaam best wel wat zon gebruiken voor de aanmaak van de ‘vitamientjes D’.
Boven: Geen veel voorkomende verschijning, zo’n ‘Indische’ Mahindra.
Struisvogel politiek in de praktijk? Iets voor tienen arriveren we op het terrein in kwestie en nemen we op verschillende plaatsen direct de gebruikelijke handelingen off-roaders eigen waar. Babbelen, koffie drinken, aanhangers lossen, banden spanning verlagen, vrijloopnaven inschakelen; afijn, je kent het wel. We ontdekken in de wandelgangen ook gelijk een geheel nieuw gespreksonderwerp. Voorheen was dat het niet nader te noemen virus; nu schijnt er iets met brandstofprijzen aan de hand te zijn. Om de pret bij voorbaat niet te bederven zullen we dat ook maar even ‘niet nader gaan noemen’.
Boven en onder: De jarige Johan Droog in zijn Sampie. Verderop lees je waarom Sampie zich graag op zijn zij rolt.
Dancing cows. Al snel rijden de eerste deelnemers richting ingang van het terrein om te genieten van een dagje off-the-road pret. Het ‘we mogen weer’ kriebelt blijkbaar bij veel deelnemers. Het doet ons een beetje denken aan de koeiendans. Buitenmensen kennen het wel, stadsmensen misschien: de koeien die staan te popelen om in het voorjaar voor het eerst weer naar buiten te mogen en dan met doldwaze, komische sprongen de wei in rennen. Ook wij voelen ons een beetje als een koe die voor de staldeur staat en ‘het verse gras’ (vervang voor ons ‘gras’ door modder) in de verte ruikt. Dus de camera’s gaan om de schouders en ook wij beginnen aan ons ‘veldwerk in de wei’.
Plattegrond omschreven. Voor degene die het terrein van Experience Island niet kennen een kleine uitleg. De locatie bestaat uit een groot meer met daaromheen vier verschillende delen, soorten terrein zeg maar. Aan de voorzijde hebben we het strand, alwaar de dames en heren van JeeBee een pad uitgezet hebben vanuit het terrein richting parkeerplaats en catering. Rechtsachter ligt een soort van klein crossbaantje waar normaal met Quads wordt gereden. Dit baantje volgend brengt ons naar het bosgebied met enkele bulten, kuilen, modderputten en een houten brug. Heb je dit allemaal gehad, overleefd, of met twee vingers in de neus achterstevoren op je stoel met afgeplakte ogen bereden hebt, dan volgt een soort trial gedeelte. Hier liggen enkele zandbulten aangevuld met puin en betonblokken (sommige afgesloten in verband met de veiligheid) en grote trekpleister annex fotopunt, de trein met wagon.
Boven en onder: Dion den Braber: Meneer, zou ik uw camera even mogen lenen? Vriendelijke omstander: Natuurlijk wel, alstublieft. Dion den Braber: Hier heeft u uw camera weer terug. Is het erg dat er een spatje modder op zit…?
P.S. Er zijn nu vier mogelijkheden.
- Dion heeft het niet overleefd en is inmiddels ‘onherkenbaar’ in alle stilte begraven.
- Dion heeft het ternauwernood overleefd maar woont nu in ‘verweggistan’ (uit veiligheidsoverwegingen wordt zijn ware, huidige woonplaats niet vermeld).
- We zitten hier een ongelooflijk zwam verhaal op te hangen want het is zijn eigen camera (lees verder voor de waarheid).
- Het is een soort ‘kalashnikov’ camera en na een rondje in de afwasmachine doet hij het weer.
Boven: Voor het eerst in de carrière van ondergetekende off-the-road gespot, een Volvo XC-70.
Exotische 4×4 off-the-road… Fijn voor de beginner, of degenen die niet te gek willen doen dan wel zuinig op hun bolide zijn, is dat het gehele terrein ook via een makkelijke route te rijden is. Dat maakt het mogelijk ook voor de minder bekende en/of beruchte 4×4’s om deel te nemen aan deze dag vrij rijden. Vergis je daar niet in, want deze categorie 4×4 liefhebbers komen we op vrij veel evenementen wel tegen en vandaag vormt daarop geen uitzondering. Sterker nog, want twee wel heel vreemde eenden in de bijt weten ‘onze stomme verbazing’ al in de vroege morgenuren te schetsen als we beginnen te fotograferen bij het crossbaantje! Wat te denken namelijk van een Dacia Duster en een Volvo XC70?
Boven en onder: Charles van Hemert (met co-pilote en partner Sylvana Verweij) heeft vandaag zijn Jeep CJ-5 thuis gelaten ten gunste van zijn Can Am Maverick XR-3.
De vaak heilige status van de lier. Okay, okay, een Dacia Duster hebben we al eens eerder gespot op evenementen, maar een Volvo XC70 in het terrein is werkelijk hagelnieuw voor ons. De liefhebbers van modder kunnen zich in ieder geval op dit deel van het terrein naar hartenlust uitleven. Twee evenwijdig langs elkaar gelegen modderputten zorgen hier voor de nodige belemmering in de voortgang, met als gevolg het uitrollen van de eigen of collega 4wd’er zijn lier. Voor de ‘grote jongens’ (lees: zwaardere voertuigen) onder hen is af en toe zelfs de hulp van een tweede lier noodzakelijk om de bolide weer op het droge te krijgen.
Een kleine maar goedbedoelde tip: Ga als ‘hulp voertuig’ verder weg van het ‘slachtoffer’ staan. Het scheelt flink in de kracht die de lier moet leveren en je hoeft je voertuig niet nog eens naar achteren te verzetten omdat er niet genoeg ruimte is om de te hulp geschoten 4wd op het droge te krijgen.
Boven is het nog gissen wie er in zitten maar onder wordt duidelijk dat het om Martin van de Abbeelen gaat met zijn dochter. We zien ze vandaag wisselend achter het stuur zitten van hun Suzuki LJH-80.
Boven: Willem Verhoef en consorten.
Boven: Het is maar dat je het weet.
De Dion waarheid. We vervolgen onze weg richting het bos in de wetenschap, voortgekomen uit ervaringen, dat zich daar de nodige strapatsen voor ons oogvlies dan wel onze cameralens zullen afspelen. En we worden ook vandaag niet teleurgesteld. In welke richting we ook kijken, overal gebeurt wel iets. Dion den Braber trakteert zichzelf (en ook ons een beetje) op een spectaculair modderbad. Heilzaam voor Dion’s zachte ‘velletje’ (of eeltige huid?) maar iets minder voor de camera die in zijn buggy ligt. Na deze modderige weldaad voor de huid verschijnt namelijk een tekst op het schermpje die je liever niet ziet: ‘error’. Hoe deze werkelijkheid is afgelopen weten we nog niet. Schrale troost zijn in ieder geval de fraaie, spectaculaire beelden van zijn actie.
Boven: Als we ons niet vergissen Alex Robijn met zijn kroost. In ieder geval in de voormalige trialwedstrijd Suzuki bolide van ‘opa’ Jan van Loenen. En inderdaad vergissen we ons leert Pascal Kersten ons, want het is Jeroen Robijn die in de auto zit.
Balanceren. Achterin ontwaren we een prachtig opgebouwde Jeep CJ-7. Die hangt nogal scheef met het rechtervoorwiel in een modderput. Op het zogeheten kantelpunt krijgen we sterk de indruk, zo van ‘zal ik wel of zal ik niet’? Met behulp van een collega Jeeper wordt de bolide iets rechter voor de put gelierd zodat de CJ een stukje veiliger zijn ‘lierende weg’ door de put kan vervolgen.
Modder lekkage? Charles van Hemert, dit keer met zijn SSV (Side-by-Side Vehicle), is ook de strijd aangegaan met de modderkuilen. De deuren van een SSV zijn aan weerszijden niet waterdicht afgesloten waardoor Charles genoodzaakt is om bij tijd en wijlen even wat modder en zand uit zijn bolide te scheppen. Dat is namelijk de beste manier om weer fatsoenlijk met zijn voeten bij de pedalen te kunnen. En over SSV’s gesproken, gedurende de dag zien we regelmatig vader Ronald en zoon Ramon Appels ‘flirten’ met een SSV. De ene keer Ronald achter het stuur van de SSV en Ramon in de Land Rover en de andere keer vice versa.
Een ‘Droog’ axioma? Johan Droog, voor wie het vandaag dubbel feest is omdat hij tevens zijn verjaardag viert, behoort al jaren tot de offroad die-hards. Voor degenen die hem niet kennen; Johan probeert regelmatig zijn Suzuki bewust op zijn kant te leggen. Maar slechts op één kant van zijn Suzuki, want legt hij hem op de andere kant, dan start de auto moeilijk of niet meer. We zijn even kwijt welke kant het is (we denken links maar zijn niet zeker), maar het doet niets onder voor het verhaal. Vandaag besluit Johan op deze voor hem heugelijke dag op zijn gemak te gaan genieten en ja hoor, hij legt zijn blauw/rode Suzuki langzaam in de voor hem zo bekende ‘stabiele zijligging’. Maar schuilt er vandaag geen addertje onder het gras vragen we ons af? Wie weet ziet hij zich niet graag ouder worden in zijn linker zijspiegel en probeert hij op deze manier om de confrontatie met zijn spiegelbeeld te vermijden? (hahaha).
Boven en onder: De o zo belangrijke bandenspanning.
Boven: Off-road liefhebber, donateur aan vooral instellingen voor dieren, rasechte dierenliefhebber, vriend en niet te vergeten prachtige en leuke tourritten organisator Jeroen ‘Muddigger’ Kielen is eveneens van de partij.
Boven: Ed Knetemann, bijna even oud als de 4×4 sport….
Dubbele fotogenieke momenten. Verder ‘de wei’ in komen we uit bij de houten brug. Er over heen of er onder door; de keus is aan de rijders. Menig deelnemer stopt hier even voor het maken van een visuele herinnering met zijn of haar mobiele telefoon, je weet wel, ‘been here, done that’. Nog zo’n iconisch punt op het terrein waar de camera optie van het mobieltje vaak te pas komt is het verderop gelegen treinstel met de geopende wagon. Oppassen bij het rijden door de wagon is nodig, blijkt later op de dag als we vernemen dat een deelnemer met een langere wagen net achter de rand van de opening is blijven haken. Tijdens het uitrijden van de wagon heeft hij daarbij zijn achterdeur beschadigd.
Boven en vier keer onder: Dit is ‘Karel’. Verderop vertellen we wat meer over hem.
Heldendaad. Enkele trapsgewijs gestapelde betonblokken zorgen voor een mooie trial ervaring. Het merendeel rijdt van boven naar beneden. Prachtig om plotseling een rijder in een Suzuki Jimny het voor de verandering van onder naar boven te zien doen. Okay, weliswaar gaat het in het begin wat moeizaam, maar het is de aanhouder die wint. Met een iets schuinere aanloop en met wat extra gas komt de dappere krijger triomfantelijk boven! Zijn beloning? Het onvoorwaardelijke respect van mede offroad liefhebbers en ondergetekende.
Boven twee keer: We noemden hem al, de Dacia Duster die we off-the-road tegenkomen. Maar wat nu? Panne…?
Boven: Vergissen we ons of missen we hier ‘iets’…? Stond er in het verleden niet een gebouwtje op de houten vlonder in het meer?
Multiple choice. Links van het treinstel ligt het volgende obstakel met schier onbedwingbare aantrekkingskracht, de stalen brug. Die biedt twee mogelijkheden. Je kunt er uiteraard overheen rijden, maar de tweede mogelijkheid is om er onder door te rijden. En die tweede mogelijkheid is veel en veel spannender! Je treft er namelijk een serieuze kuil met water. Samen met de zanderige ondergrond is dat water veranderd in een substantie die we emulsie noemen. Je zult de naam van dat spul inmiddels wel raden? Jawel, modder!
Boven: Aaaah gelukkig maar, de duimen staan omhoog dus alles is goed aan de Duster.
Boven twee keer en onder: Dion den Braber in een zinderende actie waarvan je op de openingsfoto ook al hebt kunnen genieten.
Verantwoorde en aan te raden liefkozingen. Ook in dit gat ‘ontplooien zich de nodige belemmeringen in de voortgang, welke met behulp van een lier en collega 4wd’er in de regel wederom opgelost worden. We pleiten er dan ook voor dat vanaf heden, na ieder off-road evenement, de lier even bedankt wordt met een kus of vriendelijke aai over diens ‘bolletje’ (lees: trommel en/of motor). Aan jullie de keuze!
Boven en onder: Ronald en Ramon Appels in hun wedstrijd LR Defender. Maar let op, soms, heel soms gaan ze ‘vreemd’ kun je verderop zien.
Taaie rakker Karel. En dan moeten we bijna aan het einde van ons verhaal toch nog één naam noemen, namelijk Karel. We komen Karel al de hele dag overal tegen. In het begin van de dag ziet Karel er nog redelijk uit, maar later op de dag ontwaren we enige schade aan zijn aangezicht. Als de gehavende Karel dan ook nog gedwongen wordt om zwemles te nemen, krijgen we kort de indruk dat hij het welletjes vindt voor de rest van de dag. Na zijn reddingsactie uit het water begint Karel namelijk te hoesten, te proesten, te pruttelen en overal uit te lekken. Maar Karel is een taaie en verbaast ons opnieuw. Na de nodige ‘reanimatie’ komt er weer leven in zijn ijzeren hart en ondanks alles haalt hij toch het einde van de dag.
Boven: Ramon Appels in de SSV, een Polaris RZR 1000 XP.
Boven: Sorry Johan, ik zie dat je als voorzorgsmaatregel links geen spiegel op de auto hebt…
Onder twee keer: Karel in een soort ‘staat van ontbinding’…
Terugblik. Ja, helaas staat het klokje niet stil en ‘loopt’ het onverbiddelijk richting vier uur. Alvorens we huiswaarts keren babbelen en genieten we nog even na met de dames en heren van de organiserende JeeBee. Wat ondergetekende betreft kunnen en mogen ze terugkijken op een zeer geslaagde dag met een mooie opkomst (circa 100 auto’s!) en prachtig weer. Noot: we weten zeker dat dit niet alleen onze mening is maar ook tamelijk unaniem die van de off-road liefhebbers in Loon op Zand! Hopelijk leveren de talrijke foto’s voldoende bewijs. Draai de cijfertjes van het alarmnummer om en je weet exact hoeveel foto’s we hier gepubliceerd hebben. Tel maar na…
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans.
