Jeebee in LoZ – Terrein.nu

Het regent niet extreem hard, maar het blijft gestaag door miezeren zodat onze ruitenwissers op de heenweg geen moment rust gegund wordt. Gezien het feit dat we daags voor die achttiende februari bij 4×4 Drenthe in Havelte een droge dag, met zowaar nu en dan een voorzichtig zonnetje, beleefden, verhuizen we onze opkomende doemgedachte van die zondvloed al snel naar het hokje ‘onzin’ in onze hersenpan, ofwel het veel bekendere ‘rijk der fabelen’. Totdat we het terrein in Loon op Zand opdraaien, want dan popt die apocalyptische zondvloed gedachte onwillekeurig toch weer op in ons brein. We zijn nooit wars geweest van een beetje drama in onze verslaggeving, maar voor onze ogen ontvouwt zich toch heus een vrijwel volwassen binnenzee (inclusief een flinke korrel zout). Het meest duidelijk is dat te zien aan het meertje rechts op het terrein. Dat is op verschillende plekken zo ver buiten haar oevers getreden dat flinke delen van het langszij liggende parcours onderdeel zijn geworden van het meer. Met andere woorden, delen van de route aldaar liggen gewoon onder water! Niet heel vreemd dus dat Jeebee zelf na afloop van haar evenement niet claimt in Loon op Zand te zijn geweest, maar in Loon op Zee!

Opwachting. We laten ons echter, letterlijk en figuurlijk, niet gauw uit het veld slaan. Voordat we met onze camera’s ten strijde trekken kunnen collega’s, alias vrienden Ad Woolthuis en Peter Bouwmans, en schrijver dezes gelukkig even genieten van de hete, dampende koffie van de Jeebee ‘keukencrew’. We weten niet hoe het met u is beste lezers, maar het zou ons niet verbazen als meerdere off-road liefhebbers ‘last’ hebben van het opmerkelijke gegeven dat een kop hete koffie beter lijkt te smaken als het regent. Enfin, hete slurp geluiden vermengd met de gebruikelijke ‘social talk’ (lees: praatjes) met de organisatie leert ons tevens dat zo’n tachtig deelnemers, de organisatie niet meegerekend, zich niet hebben laten weerhouden door die onophoudelijke regen. Hen wacht een terrein dat doordrenkt is van het hemelvocht en dientengevolge flink zwaar is. Het kenmerkt zich derhalve door diepe, doorweekte moddersporen en gaten welke rijkelijk gevuld zijn met water. We kunnen het aantal keren dat we er geweest zijn niet meer tellen, maar op weinig bezoekjes zagen we het terrein zo pittig als deze dag. Bewust hebben we daarom gekozen voor een openingsfoto waarop voorzitter en tevens Jeebee sponsor Charles van Hemert te zien is in één van de vele gaten met uitbundig water. Hij laat een deelnemer op ’tamelijk’ overtuigende wijze zien hoe diep de plas is. Maar ho even. Voordat je hem gek wilt verklaren: Charles heeft toch echt een waad pak aan.

Wijziging van ’tactiek’. Met gepast enthousiasme maken we ons op om het veld in te gaan. Als gebruikelijk ‘scheiden’ dan de wegen van de fotografen, dit om te voorkomen dat we met zijn drieën dezelfde foto staan te maken. De bedoeling is dat Ad links om de grote ‘binnenzee’ gaat wandelen terwijl Peter en uw scribent rechts het terrein in duiken. Het blijft bij een bedoeling, want de organisatie waarschuwt ons dat links om die grote binnenzee eigenlijk niet meer te lopen valt met goed fatsoen. Dus trekken we gedrieën het veld rechts in alwaar we al snel Ad ‘kwijt’ raken in het bos. Die is inmiddels dusdanig door de ‘fotografen’ wol geverfd dat we ons daar geen zorgen over maken. Peter en uw verslaggever trekken min of meer gezamenlijk op, wel zo gezellig, maar uiteraard kijken we beiden heel verschillend door de lens van de camera. Het resultaat is dat we altijd een enorme keus hebben uit verschillende foto’s, hetgeen kiezen niet altijd makkelijk maakt.

Boven en onder: Onder de motorkap moeten sleutelen is al niet leuk in de nattigheid, maar je blijft er nog redelijk schoon bij. Bijna ‘dramatisch’ wordt het als je onder de auto aan de gang moet. De kunst is om desondanks een vrolijk gezicht te trekken…

Internationaal? De geografische ligging van Loon op Zee waarborgt bij voorbaat al flinke deelname van onze zuiderburen. Vandaag is geen uitzondering.

Boven: Charles van Hemert van Hemimex BV heeft vandaag zijn SSV (Side-by-Side Vehicle) onder de billen.

Onder: Johan van der Maas van jeepparts.nl doet zoals het hoort; niet bellen achter het stuur.

Twee keer boven en onder: We kwamen hem al een keer eerder tegen, deze fraaie ‘een en een kwart ton’ (ook wel five quarter genoemd) Jeep M-715. Het is de militaire uitvoering van de J-series pick-up van Jeep. Het ontwerp en de ontwikkeling begint in 1965 als Jeep in handen is van Kaiser en er worden vier varianten gemaakt (M-715 voor het vervoer van lading en/of manschappen, M-274 chassis-cab met vaak een opbouw als gereedschap wagen, M-275 ambulance en M-276 radio/onderhoudswagen). De motor is de zescilinder Tornado motor met bovenliggende nokkenas en een vermogen van bijna 100 kW. Bij velen niet heel erg geliefd in die tijd, maar dat komt voornamelijk omdat het concept van de bovenliggende nokkenas nog onbekend is bij monteurs. Naar verluidt zou de motor ook graag een slokje olie lusten. Met het 4×4 gebeuren hebben ze het een stuk beter voor elkaar. Voor heeft de M-715 een Dana 60 as en achter een full floating Dana 70 as. In het verleden schreven we een keer een uitgebreid verslag over de M-715 en diens eigenaar Bert van Prooijen (mocht je geïnteresseerd zijn, de tekst hebben we nog in ons thuis archief) en verbaasden ons toen over de bescheiden (lees: niet korte) overbrenging van de tussenbak (1,91:1). De meeste tussenbakken hanteren namelijk een kortere reductie. Totdat we de eindoverbrenging in de differentieels onder ogen krijgen, namelijk 5,87:1. Laat je er, samen met de T-98 vier versnellingsbak (met zeer korte eerste versnelling!) dan wat rekenwerk op los, dan kom je op een meer dan indrukwekkende ‘crawl-ratio’ van ruim 73:1! Terzijde, de eigenaar van deze M-715 heeft onder de motorkap de beschikking over een moderne motor.

Boven en onder: Op de weg uit het oog, maar off-the-road nog lang niet uit het hart, de schier onverzettelijke Daihatsu Rocky.

Sleepdiensten. Touwen, sleeplinten, liertouwen en lierkabels krijgen vandaag in het bos een soort van heilige status. Het makkelijkste deel van het terrein is het parcours met wit zand dat zich langs de verste zijde van de kleine ‘binnenzee’ uitstrekt, gezien vanaf de ingang.

Boven en onder: Laat dit aan je familie en vrienden thuis zien en vertel ze er doodleuk bij dat je genoten hebt van deze dag off-roaden bij Jeebee. In het meest gunstige geval zullen ze je meewarig aankijken en voorstellen je temperatuur te meten, bang dat ze zijn dat je koorts hebt. Een ander scenario is dat ze je gratis psychiatrische hulp aanbieden. Lolbroeken in de familie of vriendenkring zullen je peddels cadeau doen op je verjaardag.

Boven en onder: Een helling die leuker wordt naarmate de dag vordert. Waarom? Je ziet de ene off-roader met weinig bravour de helling beklimmen terwijl de volgende het absoluut niet voor elkaar krijgt. Het venijn ligt vooral aan de voet van de helling. Daar ligt een vies gemeen gat schijnheilig te wezen en dat belemmert iedere vorm van een serieuze aanloop.

Boven: Let op dat vrolijk zwaaiende handje van chauffeur Anne Reijnders, alias ‘Mazzelmuts’….

Boven: Anthoon de Kamper achter het stuur als we ons niet vergissen. Vergissen we ons, dan zal het zijn broer Jaap zijn.

Garanties: Handjes worden in allerlei ‘uitvoeringen’ naar ons fotografen opgestoken, onmiskenbaar een teken dat de eigenaar plezier heeft.

Boven: Op de achtergrond van deze vrolijke knapen op de voorgrond is goed te zien dat het vele regenwater van de laatste tijd de kleine ‘binnenzee’ rijkelijk gevuld heeft zodat het grote delen van het parcours op heeft kunnen slokken.

Ervaring speelt een rol! Op de foto boven Filibert van Otten in actie en onder Johan van der Maas. Beiden actief in de trial wedstrijden van het VNTTK en beiden hebben ogenschijnlijk dan ook weinig moeite met de eerder genoemde helling. Hoe bedoel je een goede leerschool?

Boven: Eveneens actief in de 4×4 trialsport, Kevin Sijtsma. Beter kun je je afvragen waar en wanneer hij niet actief is in het 4×4…

Boven: Belangrijk: eerst verkennen…

Boven: Sander Zondag is niet alleen actief in het Open Nederlands Kampioenschap Trial van het VNTTK, maar tegenwoordig ook in de organisatie van Jeebee.

Boven: Komen we vooral regelmatig tegen in het Poolse Kragle, bij Offroad Poland, Barry Mesman.

Boven twee keer en onder: Jeffrey de Bussemaker en Robert Graat trakteren fotografen vaak op actiefoto’s met hun Toyota’s. De goedlachse Anne Reijnders doet dat ook, maar dan een pietsje anders.

In mud we trust? Naarmate de middag vordert begint het langzaam maar zeker harder te regenen, tot we op een punt komen dat onze kostbare camera’s het niet leuk meer vinden. Ze protesteren zeg maar. We besluiten om het voor gezien te houden, althans voor de fotografie. In de clubtent van Jeebee kletsen we nog een poosje na en we zijn daarmee niet de enigen; de tent ‘is tot de nok gevuld’. Indirect betekent het dat de catering op volle toeren draait. De sterk geslonken voorraad van de catering mag je tevens als maat aanhouden voor de gezellige sfeer. Het is een absolute topdag geweest voor de liefhebbers van dikke en vette modder en dat heb je toch echt te danken aan die vermaledijde regen waar eigenlijk alleen fotografen over klagen. Want ook al is het flink pittig geweest; iedereen heeft genoten. Het is ook de charme van het off-road spel, iedere keer weer verrast worden, of het nu vriest of dooit.