Lekker druk doet tekort aan de ruim 110 deelnemende voertuigen en dan hebben we de organisatie voor het gemak maar even niet meegeteld. Maar goed ook dat terrein.nu ‘zwaar bewapend’ afreist naar de motorcrossbaan in Oss, dat eerste weekend van februari. Gelukkig worden we ‘meedogenloos gestraft’ met beter weer dan een week eerder bij de ANVT in Bant. Droog en kil maar zo nu en dan zorgt een voorzichtig zonnetje voor een beetje meer kleur aan de motorcrossbaan en diens omgeving. Misschien ook aan de rest van Nederland, maar zover kunnen we niet kijken. Voordat de ‘werkplicht’ roept genieten we van een kop dampende koffie, middels bonnetjes ter beschikking gesteld door Pascal Kersten van Jeebee. Niks mis met de kantine van de motorcrossbaan in Oss weten we al jaren. Kort ‘doden we de tijd’ met even lekker bijkletsen met Pascal en ‘assistente’ Maria en verschillende bekende off-road liefhebbers. Vanuit de kantine zien we dat het op de crossbaan al een drukte van belang is.
Boven: Yep, zo hoort het en daar is niets spannends aan, naar beneden die spanning.
Onder: Twee die-hard off-roaders hebben elkaar al een poosje geleden gevonden, Erwin van de Ven en Ramon Appels.
A.A.P. (Algemeen Aanvaardbaar Peil). Er komt natuurlijk een moment dat de koffie zijn weg gevonden heeft en dat we uitgekeken raken op het uitzicht. Los van het feit dat we inmiddels popelen om de modder op te zoeken is het ook tijd om de camera’s om onze nekken te hangen en op ‘oorlogspad’ te gaan. We hoeven niet ver te lopen om te kunnen constateren dat de baan gemiddeld zompig is. Gemiddeld zompig houdt in niet kurkdroog maar ook niet drijfnat. Een ideale mix voor de gemiddelde terreinrijders omdat het op verschillende plaatsen een kwestie kan zijn van ‘net wel of net niet’. Opvallend genoeg is dat lang niet altijd op de plekken waarvan je het vooraf verwacht. Zelfs de gekleurde pijlen van Jeebee, te vinden in de kantine nabij de inschrijftafel, zijn niet altijd een garantie, doodgewoon omdat de baan continu onderhevig is aan veranderingen, met dank aan de vele passerende wielen.
Boven: In de vroege uurtjes is het met dik 110 voertuigen flink aanpoten voor Pascal en Maria.
Boven: Zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent, ook al zijn de kleuren geen honderd procent garantie. Geel kan na enkele meters zomaar rood zijn en soms, heel soms kan rood geel worden. Groter is echter de kans dat rood donkerrood wordt of dubbel donkerrood.
Boven: Jeugdig publiek, behalve die in het midden.
Boven en onder: Ergens in het midden van het terrein ligt een slinkse bult. We ‘herkennen’ hem van eerdere bezoeken en zagen toen een eender scenario. In een mum van tijd beginnen zich op deze ‘hot-spot’ diepe, zompige sporen te vormen, meters voor de helling. Bijkomende ‘ellende’ wil dat ze beginnen net na een zeer scherpe bocht van zeker driehonderd graden. We kunnen er een paar graadjes naast zitten, maar dan is het in ieder geval meer dan driehonderd graden en beslist niet minder. Het houdt in dat je geen enorm lange aanloop kunt nemen om met een bloedstollende snelheid, en gebruikmakend van je ‘momentum’ (natuurkunde: de massa vermenigvuldigd met de snelheid), de aanval op de bult te doen slagen. Heerlijk om te zien dat de ene terreinrijder niet ontkomt aan een sleepje terwijl de volgende daar met ogenschijnlijk gemak zonder problemen omhoog klautert.
Boven en onder: Official Theo Kersten tekent zich scherp af tegen een grote witte rookwolk. Nee, die rookwolk is geen kwestie van een alternatieve off-road paus, maar falende techniek. Op de foto hieronder kun je zien wat er aan de hand is. Voor de techneut leken onder ons: je kijkt naar een uitlaatgas turbo met een extra gat dat er beslist niet hoort.
Portretgalerij. Terrein.nu fotograaf/vriend Ad Woolthuis heeft zich het eerste deel van de dag moe gemaakt met het fotograferen van talloze ‘postzegeltjes’. Vermoedelijk heeft hij één of meerdere portretten van iedere rijder/chauffeur die deze dag aanwezig zijn geweest. We laten slechts enkele portretten zien die op zijn gevallen. Net zo divers als het aantal foto’s zijn, zien we even zoveel uitdrukkingen op de gezichten. Boven zien we Willem Verhoef, geconcentreerd…
…hierboven een uitbundig lachende deelnemer…
… en op deze foto boven een joviale chauffeur…
… en op deze foto boven zowaar een in slaap gevallen off-roader…
Boven: Zien we weinig in het terrein, Bowler’s…
Boven: Edwin van der Maas van jeepparts.nl Een van de weinige die-hard off-roaders die al vele decennia in diverse disciplines van het off-road actief is.
Boven: Terrein.nu collega fotograaf en vriend Peter Bouwmans kijkt geamuseerd toe vanaf zijn tijdelijke ‘werkplek’.
Boven: Erwin van de Ven nog een keer, maar nu met een onbekende co-pilote.
Boven: De heren Michiel den Hollander en Anne-Martijn Mast in hun ‘Challenge bolide’.
Boven twee keer: Achter op het terrein ‘ontdekken’ we een korte route door het bos. Het eerste stukje valt voor een enkele rijder toch tegen en met zo’n groot aantal deelnemers ‘stuikt’ het achterop komende verkeer dan al snel als deze uit zijn benarde positie bevrijd moet worden. Gek genoeg valt dit in de categorie ‘aangenaam fileleed’. Het gebeurt overigens maar weinig, want verreweg de meeste routes in Oss zijn breed genoeg voor meerdere voertuigen. Het kan dan ook zomaar gebeuren dat als je vijf minuten later op dezelfde plek bent dat er geen auto ‘in velden of wegen’ te ontdekken valt.
Boven: Mag natuurlijk niet ontbreken op plekken waar modder te bespeuren valt, Anthoon de Kamper in zijn buggie welke voorheen toebehoorde aan Master Milo. Nu met een goede motor er in en volop plezier bij voorbaat gegarandeerd. Het leuke is dat Anthoon zich na een evenement bij thuiskomst steevast moet voorstellen. Zelfs aan zijn moeder… Hoe zou dat nu komen?
Boven en onder: We zien ze vaker de laatste tijd, een aantal off-road liefhebbers die zich hebben verenigd in ‘Club Kansloos’.
Boven: Bjorn van Kasteren in zijn ‘Green Beast’. Een soort Hulk op wielen zeg maar, als we op de kleur mogen afgaan.
Boven: Vandaag slechts twee keer gezien, een geopende motorkap. En bij deze Suzuki is het slechts een ogenblik.
Boven: Gerrit van Os junior, ook hier als co-piloot, maar vandaag ontbreekt achter het stuur de senior uitvoering. Tja, en wie er vandaag voor in de plaats zit, daar moeten we het antwoord op schuldig blijven.
Boven: Zo nu en dan lijkt er weinig coördinatie in het evenement te zitten, stroomlijn zeg maar. Schijn bedriegt beste lezers, maar het ziet er op een foto wel ‘spannend’ uit. Net een soort ‘mikado’, maar dan met auto’s.
Boven: Dat een kop hete tomatensoep, gezien de kou buiten, met smaak naar binnen gaat moge duidelijk zijn.
Boven: Tijdloze schoonheid. De Land Rover 88 Series II staat in ons lijstje met favoriete 4×4’s, bij voorkeur in pick-up uitvoering.
Boven: We hebben hem ‘off-the-road’ zien opgroeien, Kevin Sijtsma.
Boven en onder: Respectievelijk Anthoon en Jaap de Kamper. Jaap in de voormalige wedstrijdauto van Teus Berkhof (Teus Bedrijfswageninrichtingen) en ‘onderdeel’ van de VNTTK organisatie.
Boven: Opnieuw Terrein.nu collega fotograaf en vriend Peter Bouwmans (Peerke’s Off-road uitjes) in ‘zinderende actie’. Je ziet, het is een leven van keihard werken als Terrein.nu fotograaf. Heus, een leven als fotograaf valt niet mee. De hele dag slepen met twee camera’s om je nek. Enige lichtpuntje is dat ze iets minder wegen dan de allereerste digitale camera. Die werd gemaakt in 1975 door de elektrotechnicus Steven Sasson van de Eastman Kodak Company en woog maar liefst 3,6 kilo!
Boven: Charles van Hemert in zijn Can-am.
Onder: Bas Slingerland met partner Petra in hun indrukwekkende ‘Monsterbee’.
Boven: Kevin Sijtsma.
Boven: Johan van der Maas voor de verandering eens achter het stuur van de Challenge auto. Meestal zit hij er naast of is hij druk doende in de directe omgeving van de bolide.
Boven: Zo nu en dan zien we de zon, maar helaas nog te weinig voor bakken vol Vitamine-D. We smachten intussen naar de zomer.
Boven: Licht, wendbaar en voldoende vermogen zorgen voor bakken off-road rijplezier in een SSV.
Boven en onder: We weten niet honderd procent zeker of het deze off-roader in zijn Land Rover Discovery was waar we met veel genoegen naar gekeken hebben. Waar de meeste terreinrijders voor het beklimmen van een bult met sporen er voor kiezen om middels een flinke dosis gas gebruik te maken van het momentum om de top te bereiken fikst deze chauffeur het juist door de auto met zijn techniek het werk te laten doen. Zonder drama, met geen omwenteling teveel van de motor (nauwelijks boven stationair toerental) kruipt de Discovery langzaam maar zeker naar de top. Geen door spinnende wielen waardoor je grip verliest, geen modder die de lucht in wordt gesmeten en geen druppeltje angstzweet op zijn voorhoofd vanwege mogelijke brokken; in één woord prachtig. En het is geen toevalstreffer, want we hebben het meer dan eens gezien. Hou ons ten goede, het werkt niet altijd, maar het is sowieso leuk om het op deze manier te proberen kunnen we uit ervaring vertellen.
Boven: ‘Lichte off-road sporen’ beginnen zich al af te tekenen op Anthoon zijn gezicht…
Boven: Opnieuw het Blue Label team, maar nu zit Anne-Martijn achter het stuur.
Boven: Ramon Appels en Jennifer de Man (partner van Erwin van der Ven) met een nieuwe wereldburger. Nee, niet de man rechts, maar die aan haar buik hangt…
Boven en onder: Bas Slingerland.
Boven: Marieke de Bijl, sympathiek onderdeel van de Jeebee organisatie.
Boven Charles van Hemert in zijn Can-am en onder Bjorn van Kasteren in zijn ‘groene beest’.
Boven: Vast een deelnemer die nog wel eens een avontuurlijke rit rijdt, hetzij met Greenlane Tracks dan wel met Allroad Events.
Boven: Dit begint te lijken op een ‘formatie’ Suzuki’s. Zouden ze het doen om de luchtweerstand te verminderen…? Immers, als met name ganzen en nog wat vogels (onder meer ook pelikanen en ibissen) in de kenmerkende V-vormige formatie vliegen zou naar zeggen de luchtweerstand afnemen met vijfenzestig procent. En het klinkt tegenstrijdig, maar de voorste vogels hebben het minste te doen, hetgeen alles te maken heeft met onderdruk. De lift veroorzaakt door de formatie (ze duwen in feite de lucht naar beneden met hun vleugels) geeft een onderdruk boven de vogels. Deze onderdruk zuigt de lucht voor de formatie naar boven. De voorste vogels ondervinden dus een opwaartse luchtstroom. Al met al spaart dat vliegen in V-vormige formatie dus energie voor onze gevederde vrienden en we kunnen ons zo voorstellen met de huidige energie prijzen dat Suzuki eigenaren…. En nu houden we op.
Stevige, aanvullende versterking en einde. We eindigen het evenement deze keer met een uitgelaten Jaap de Kamper omdat hij uitstekend het succes van deze dag weergeeft met alleen al de schaterlach op zijn gezicht, aangevuld met een enthousiast opgestoken duim. Met de wetenschap van meer dan genoeg foto’s in onze camera’s stappen we na het afscheid en bedanken in onze auto op weg naar huis. We kijken inderdaad terug op een prima georganiseerde topdag, mede omdat, en laten we dat niet vergeten, een flinke vriendengroep off-road liefhebbers zich kort geleden gevoegd heeft bij de Jeebee organisatie. Voorlopig hoeft Jeebee zich dus ook geen zorgen te maken over een tekort aan helpers c.q. officials. Een ‘geruststellende’ gedachte heet dat.
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
