Jeebee

Een nieuw terrein in Rosmalen kopt enkele keren de nieuwsbrief van Jeebee en dat wekt direct een ‘ongezonde’ portie nieuwsgierigheid op bij journalisten, die alleen gerust gesteld kan worden door het nieuwe terrein met eigen ogen te aanschouwen. Zodoende draaien we het stuur van onze auto 13 oktober j.l. in alle vroegte richting het Brabantse Rosmalen. Het is droog en het weer wordt alsmaar mooier dus arriveren we, luid zingend en in een opperbeste stemming, in Rosmalen. Een smal weggetje vanaf de doorgaande weg brengt ons op het terrein. Rondom zien we sporen van bouwactiviteiten zodat we niet heel vreemd opkijken dat het nieuwe terrein door de week dient als opslag van zand. 

Je hebt maar één kans voor een eerste indruk… Bij een eerste oogopslag ziet het terrein er uit als een langgerekte ’tafelberg’. Stel je een rechthoek voor met drie steile zijden en een minder steile vierde zijde als opgang die je ‘boven op de rechthoek’ brengt. Voeg nog een paar losse bulten zand toe aan weerszijden van de opgang en je hebt een aardige voorstelling van hoe het terrein er in zijn geheel uit ziet. Nog niet weet je dan hoe het terrein daar boven op die ’tafelberg’ er uit ziet. Dat schreeuwt natuurlijk om nader onderzoek, al was het maar om die nog altijd sluimerende nieuwsgierigheid tevreden te stellen. Maar voor het zover is genieten we eerst van de hete koffie van Jeebee en halen we ‘de sociale contacten’ aan. 

Tweede oogopslag. Het is al lekker druk als we ‘de stoute laarzen’ aantrekken, de camera’s om onze nekken hangen en ons opmaken om de ’tafelberg’ op te gaan. We worden ‘opgewacht’ door een flink aantal Jeebee leden en gastrijders. De teller blijft steken op 73 horen we later op de dag van de organisatie, en daar zijn de auto’s van de Jeebee organisatie nog niet bij gerekend. We hoeven ons dus niet te vervelen met de fotografie… Boven gekomen ziet het terrein er zo op de vroege morgen nog tamelijk onschuldig uit. In de lengte richting is een doorgaande route uitgezet die voor iedere 4×4 en SUV te doen moet zijn. Parallel daaraan, maar midden in de rechthoek, is een pittiger parcours uitgezet met verschillende uitdagingen, inclusief twee of drie gaten waar een plons water in is gedeponeerd. Dan nog resten enkele uitdagingen die op de steile kanten van de bult zijn uitgezet.

Aangename metamorfose voor offroad liefhebbers. Dat tamelijk ‘onschuldige’ van het midden terrein zien we in de loop van de dag verdwijnen. In verschillende stadia, te beginnen met heel goed te doen, dan redelijk goed te doen, vervolgens nog net goed te doen, dan naar nauwelijks te doen, dan wel en dan niet te doen, soms te doen, heel misschien te doen om tenslotte te eindigen met ‘niet meer te doen’. Eigenlijk ideaal. Het is namelijk bekend dat de moed en lef van off-road liefhebbers op een evenement groeit naarmate de dag vordert. Dat geldt met name voor de die-hard off-roaders. Het lijkt wel of het terrein dat aanvoelt. De vele doortochten en pogingen door de waterputten hebben tot gevolg dat er middels de grove banden liters water over het omliggende terrein gegoten worden. Zijnde een jong zanddepot is de grond nog lang niet ingeklonken. Besprenkel dat met de nodige liters water en je kunt op je klompen aanvoelen dat de ondergrond ‘dramatisch’ gaat veranderen in een dikke brij. Spekglad en niet of maar nauwelijks door te komen. De die-hard off-roaders genieten er met volle teugen van. Lekker proberen of jij het wel redt terwijl je zojuist gezien hebt dat je collega terrein rijder een sleepje nodig heeft om zijn ‘ontdekkingstocht’ over het parcours voort te kunnen zetten. Bewust schrijven we ‘ontdekkingstocht’, want die centrale pittige route veranderd iedere minuut. Een vlekkeloos rondje rijden nu garandeert niet dat je het volgende rondje eveneens vlekkeloos achter je kunt laten. In tegendeel. Ieder rondje opnieuw is een soort ontdekkingsreis met voorop de vraag van ‘wat ga ik nu weer tegen komen’. Bomen zijn er niet in de directe omgeving en dat betekent dat je aangewezen bent op je grondanker of een collega terrein rijder. Het wordt vooral die laatste, want het ‘werktuig’ grondanker hebben maar enkele off-road liefhebbers als ‘boordgereedschap’ in hun bolide. Het gebrek aan grondankers heeft in ieder geval ook een voordeel: het bevordert het saamhorigheidsgevoel behoorlijk. Je helpt een vastzitter maar wat graag, want wie weet heb jij zijn hulp het volgende rondje nodig. 

Boven: Een klontje Jeebee officials….

Boven: Echt, in de ochtend was het hier nog droog en vlak!

Boven: Een keer door de plas en je ziet het water zich als een ‘olievlek’ over de omgeving van het gat verspreiden.

Mix. Veel verschillende voertuigen, van klein tot aan deze MB Unimog. De Suzuki wint qua aantal, maar dat zal niet verbazen. Destijds razend populair en bovendien betaalbaar resulteerde in uitstekende verkoop cijfers. Los van merkenclubs zijn ze nog altijd ruim vertegenwoordigd op off-road evenementen. 

Boven: Gezellige drukte.

Boven: Hi Alwin…

Boven en onder: We zullen je niet vermoeien met teveel aan tekst. De beelden spreken immers voor zich. Daarvan zijn de vele grijnzen op de gezichten het overtuigende bewijs. Liever ook laten we veel foto’s zien. Zit die van jou er niet bij, schroom niet contact op te nemen. Wie weet kunnen we een of meer foto’s van jou uit de circa 1.000 stuks (!) vissen. Onder aan het verslag kun je zo nodig een verzoek achter laten.

Goed bezig… Jeebee is milieu bewust en steevast hebben ze een milieuzeiltje en die ton paraat staan. Na afloop van een evenement zorgen ze ook dat de straat weer netjes schoon is in geval er moddersporen op staan. Het bewijs zie je aan het eind van het verslag. 

Boven: Bjorn van Kasteren, tevens begenadigd deelnemer aan de Roan 4×4 Challenge.

Boven: Hi papa Alex…

Boven: Jeebee neemt zelf de catering voor haar rekening. Geloof ons op ons woord: dat is geen straf! We verdenken ze er van dat enkele leden (zowel dames als heren) kok zijn in het dagelijkse leven.

Boven: Hi Lonneke….?

Boven: Een ‘omkiepertje’ deze dag. Zichtbare schade: nihil. Zachte modder is vergevingsgezind. Onzichtbare schade: onherstelbaar, zijnde het ego van de chauffeur…

Boven: Hi Wouter…

Boven: Hi Alex…

Boven: Hi Ruud…

Boven: Stevig onder de modder…. Camouflage poging…

Boven: ‘Stil…. leven….’

Boven: Hi Willem…

Boven: Hi Ed…

Boven: Hi leuke hond….

Boven: Hi Hans…

Boven: Hi Bjorn…

Boven en onder: Hi Bert…

   

Onder: Jeebee weet wel hoe het hoort. Op het nauwelijks gebruikte weggetje naar het terrein ligt na afloop van het evenement de nodige modder, afkomstig van de banden. Dat laten ze keurig schoonspuiten en opruimen. Het duurt dan ook niet lang of niets zichtbaars herinnert nog aan het off-road verblijf van de 73 deelnemers en de organisatie van Jeebee. De herinnering aan een puik evenement zal in de geest van de deelnemers vast veel langer rondspoken, vermoedelijk nog jaren. Daar kijken we niet van op. Het is nu eenmaal de mens eigen dat hij vervelende dingen meestal vergeet en alleen leuke ding onthoudt…  

Verantwoordelijk voor de beelden is een ‘bataljon’ terrein.nu fotografen, namelijk Ad Woolthuis, Jan Houtkoop (Steep Hill Tracks), Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) en Martin Brink. De begeleidende tekst vloeide uit de pen van Martin Brink.