Jeep Club Nederland in Heerde

‘Kille berekening’. Heel erg nieuwsgierig zijn we niet als we wat vroeger dan gebruikelijk in de auto stappen en op weg gaan naar de M.S.V.N.O.V. crossbaan in Heerde. De kille buitentemperatuur wordt in de auto behaaglijk om zeep geholpen en draagt bij aan een ‘zonnig’ humeur. We hebben de twee uitersten omtrent de toestand van de crossbaan tijdens de eerste twee evenementen al mee mogen maken, dus alle andere evenementen zullen ergens tussen die twee uitersten uitkomen is onze simpele conclusie. Dat we wat vroeger op weg gaan richting de crossbaan heeft een reden. Het is namelijk het ‘Remember the Rebel’ evenement van de Jeep Club Nederland (JCN) en dat is toch een beetje een buitenbeentje onder de overige evenementen van de club.

Boven: Olie: check (en nee, dat ‘witte spul’ is een gevolg van condens). Koelvloeistof: check. Remvloeistof: check. Ruitensproeier vloeistof: check. Sleeplint: check. Er zin in: check. Goed humeur: check… (Michael Meijer links en Pepijn Schreurs rechts).

Met het Remember the Rebel evenement houdt de club de gedachte aan de veel te vroeg overleden Ruud van Huët levendig, een van de oprichters van de club. Ruud was een kleurrijk figuur en zette zich jarenlang met hart en ziel in voor zijn ‘cluppie’. Maar ook was Ruud een levensgenieter die onder meer niet vies was van een glaasje whisky op zijn tijd. Het was zijn wens dat de leden ieder jaar een glaasje op zijn herinnering zouden nuttigen en dat doen de leden dan ook trouw tijdens het Remember the Rebel evenement. Uiteraard is het niet de bedoeling dat whisky liefhebbers met een eigen mok formaat bierpul op het evenement arriveren en ook niet dat je zoveel glazen nuttigt dat je ‘beneveld’ achter het stuur van je Jeep kruipt. De organisatie heeft derhalve een aantal bescheiden formaat borrelglaasjes aan laten rukken. Die worden gevuld met het bruine, geestrijke vocht genaamd Ballantine’s waarop er met zijn allen even stil gestaan wordt bij Ruud om daarna de vloeibare lekkernij door het keelgat te laten verdwijnen. Tenminste, degenen die een glaasje meedrinken, want uiteraard is het niet verplicht. Ondergetekende hoeft niet te rijden en om ‘chauffeur’ Ad Woolthuis niet in verleiding te brengen giet hij uit voorzorg zijn glaasje ook maar naar binnen…

Boven: Voorafgaand aan de off-road pret een korte toespraak van Ronald Ligteringen. JCN voorzitter Frank Eijk kon helaas niet aanwezig zijn wegens werkzaamheden in het buitenland. Duidelijk te zien is dat het glaasje whisky ter herinnering aan Ruud nog niet genuttigd is: iedereen staat nog rechtop…

Brede mix van uitdagingen. Onze niet al te moeilijke voorspelling aangaande de conditie van de crossbaan wordt visueel bevestigd zodra we het terrein op wandelen. Het vele water van het afgelopen weekend is grotendeels verdwenen. Zelfs is het meer verdwenen dan onze verwachting, maar desalniettemin ligt het er gelukkig nog wel op een aantal plaatsen. Het betekent in de praktijk dat een breder scala aan deelnemers wel iets van hun gading kunnen vinden op het terrein. De doorgaande crossbaan is vandaag redelijk makkelijk te rijden en ook verschillende uitstapjes naast de baan zijn aantrekkelijk geworden voor de off-roader die niet tot het uiterste wil gaan, maar wel bereid is om zijn off-road skills (vaardigheden) wat aan te scherpen. Bovendien heeft de JCN, en dat is min of meer vaste prik bij de club, middels linten nog enkele proeven tussen de bomen uitgezet. Daar kunnen beginnende Jeepers onder begeleiding van een marshal van de club kennis maken met de beginselen van de edele ’terreinrij’ kunst.

Boven en onder: Charon Kooiker in zijn imposante Jeep met Unimog onderstel. Alhoewel, en dat kunnen we niet zien op de foto, zou ook zoonlief Sam achter het stuur kunnen zitten.

Boven: John Renne heeft een min of meer verplicht hulpmiddel aan boord; een sleeptouw of sleeplint. Zeker verplicht in geval je geen lier op je Jeep hebt. Hier helpt hij een Jeeper zonder dit hulpmiddel….

2WD opsporing verzocht… Precies drie-en-zestig Jeepers geven acte de présence en dan hebben we de circa tien tot vijftien Jeepers van de organisatie nog niet meegerekend. Kijken we eind van de middag terug op het Remember the Rebel evenement, dan concluderen we dat het evenement tamelijk rustig is verlopen. Niet alleen wij zijn die mening toegedaan horen we van meerdere kanten. De meeste Jeepers wagen zich niet aan de zwaarste uitdagingen op het terrein. En de enkeling die dat zonder aarzelen zou doen kampt met pech. Expliciet hebben we het dan over bijvoorbeeld Olaf Wildenburg. Die komt zodra hij de baan oprijdt al snel tot de verontrustende ontdekking dat zijn Jeep alleen aandrijving heeft op de achterwielen. Wat hij in de gauwigheid ook probeert, de voorwiel aandrijving blijft dienst weigeren. Vanuit de tussenbak draait de as bij stilstand van de auto, dus zal de oorzaak wellicht in het differentieel gezocht moeten worden maar meer waarschijnlijk in de vrijloop naven.

Boven: Een van de oh zo belangrijke poten binnen de JCN organisatie, Wim van Hezik. Bedenk wel dat iedere organisatie staat of valt aan de hand van de inspanningen van vrijwilligers. Vrijwilligers die jouw off-road plezier mogelijk maken. Niet voor niets en volkomen terecht staat ook Ronald Ligteringen van de JCN organisatie in een toespraakje tijdens de lunch stil bij deze mannen en vrouwen. Wim is zo’n trouwe official binnen de JCN, net als zijn vrouw Marjan.

Boven: Stephen Troost ‘dirigeert’ een beginnende Jeeper veilig tussen de bomen door.

Boven: Is dit nu een kwestie van de kracht van ‘Hulk’ Natale Dorigo die onderschat wordt of overschat…?

Boven: Lorenzo de Heijde rolt na een reddingsoperatie de lier op van Richard van Helvoort.

Onder: De organisatie van de JCN aan de inschrijftafel.

Boven: Ook nog voortgekomen uit de tijd van Rebel Ruud van Huët is een warme, gezamenlijke lunch. Ieder jaar staat er wat ander lekkers op de menukaart maar belangrijk naast het ‘voederen’ is toch vooral het gezellig samenzijn.

Boven: Uiteraard is de clubshop van de JCN aanwezig. Die wordt beheerd door Chantal Hoss en Roo Baas. Nieuw dit jaar is de JCN ‘Garage Sale’ die de Jeepers te danken hebben aan Jeeper Albert Wolthaus. Daarin worden spullen aangeboden die Jeepers over hebben en die in hun garage wellicht ‘in de weg’ liggen. Ruilen, verkopen, alles mag, zolang je maar lid bent van de club, het wel Jeep onderdelen zijn of Jeep gerelateerd en het niet uit puur winstoogmerk is.

Boven: Kijken hoe anderen het doen is populair onder off-roaders; Jeepers zijn daar niet anders in.

Boven en onder: Drie leuke honden! En er lopen er nog veel meer rond deze dag. De JCN begint opvallend veel overeenkomsten te vertonen met de Land Rover Club Holland… Enfin, onze Linda Zantingh van yourdoggy.nl twijfelt over de ‘identiteit’ van het hondje op de foto hierboven. Een Keeshondje zit er sowieso in, maar er zou ook iets in kunnen zitten van de Shiba Inu. De honden hieronder zijn een stuk makkelijker, want eerst is dat een jonge (oud) Duitse Herder en de grote lobbes op de laatste foto is een Leonberger.

Boven en onder: Michael en Mike Meijer van M & M Montage kunnen een luide lach niet onderdrukken als ze de baan oprijden en daar een Jeeper vast zien staan in de eerste de beste plas die hij tegen kon komen. Maar uiteraard wordt de beste man een half uurtje later, als beide mannen uitgelachen zijn, door hen uit zijn ‘benarde positie’ in het onverwacht toch wat diepere gat met modder bevrijd. Oké, oké, wellicht is een half uurtje later een tikje overdreven, maar dan heeft het toch zeker vijf-en -twintig minuten geduurd alvorens de mannen aan de reddingsoperatie konden beginnen…

Boven: Pechvogel Olaf Wildenburg in gesprek met Joost Fokken van Kamera Express.

Boven: Paparazzi Natale Dorigo…

De heerlijk droge, Engelse humor van Peter. De wellicht meest spraakmakende gebeurtenis beleeft ondergetekende met fotograaf en verslaggever Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes). Ergens in de loop van de dag kom ik tot de ontdekking dat ik ergens op de crossbaan een glas van mijn leesbril ben verloren. Niet dat we die nodig hebben voor het lezen van een boek hier op de crossbaan, maar omdat je als fotograaf toch voortdurend de instellingen van je camera wijzigt, afhankelijk uiteraard van de omstandigheden, moet je regelmatig de kleine lettertjes op je camera kunnen lezen. Vervelend als je dan één glas van je bril kwijt bent. Een keer teruglopen naar de plek waar je de laatste keer hebt gefotografeerd levert niets op en we leggen ons er bij neer dat we het glas kwijt zijn. We plegen een telefoontje richting het thuisfront met het verzoek het van ondergetekende specifieke leesbrilletje mee te nemen wegens de ‘hufter-proof’ uitvoering daarvan (pootjes die je er op kunt klikken in plaats van geschroefd, omdat we er per abuis nog wel eens op gaan zitten of liggen…..). Pakweg een uurtje later komen we Peter tegen, een stuk boven de plek waar we vermoeden het glas verloren te hebben. Turend door zijn camera met telelens staat Peter er te fotograferen. Min of meer uit gekkigheid zeggen we tegen hem, dat als hij toevallig een brillenglas ziet liggen, dat deze van mij zal zijn. Waarop Peter, zonder een woord te zeggen en een spier in zijn gezicht te vertrekken, doodgemoedereerd het borstzakje van zijn trui open ritst en ondergetekende zijn brillenglas overhandigt! Werkelijk, maar goed dat we niet op een stoel zaten op dat moment, want dan waren we daar geheid van af gevallen! Even later legt Peter uit dat hij het glas op een heel andere plek zag liggen, zo’n vijftig meter verwijderd van de plek waar we zelf vermoedden het glas verloren te hebben. Wetende dat we wel eerder problemen met het brillenglas hebben gehad heeft Peter het glas ‘maar’ opgeraapt en in zijn zak gestoken. De gelukkige bijkomstigheid is dat we nu een reserve leesbril hebben thuis….

Boven: Edwin Stegeman in zijn ‘All Black’ Jeep. Thuis heeft hij ook nog een Willys staan. Wat valt er in je leven dan nog meer te wensen?

Onder: Johan van der Maas, hier samen met zijn zus Thera, pakt het terrein rijden weer voorzichtig op.

Boven. Wat? Eh…. Nu alleen nog iets voor de ’11’ verzinnen….

Boven: Kenneth van Huet, inderdaad de zoon van mede oprichter Ruud van Huet.

Onder: Richard van Helvoort.

Boven: Charon Kooiker.

Boven: Vriendin achter het stuur en zelf zit Mike Meijer met hond achterin.

Boven: Onze vriend Alex, hier zonder zijn Dee maar met een vereenvoudigde versie van Santa.

‘Spetterend’. Naarmate de dag vordert stijgt ook de moed van de Jeepers. De diepere gaatjes met modder worden opgezocht maar ook gaan ze op zoek naar de wat steilere hellingen. Het is geen wereldnieuws, want we zien het bij iedere club gebeuren, maar wel is het veel leuker fotograferen voor uw verslaggevers. Het is immers veel leuker als de actie bij wijze van spreken van de foto afspat? We gaan daarbij uit van de voorkeur van de rijders zelf als ze de foto’s terug zien.

Boven en onder: Bij wie steevast actie verzekerd is, zijn Loet en Lorenzo de Heijde. Tenminste, zo lang ze in hun wedstrijd auto komen zoals hier op de foto’s. Een hindernis waar vorige week menig off-roader zijn ’tandwielen’ op stuk beet, met uitzondering van Rene van der Burg, wordt door Loet en Lorenzo spectaculair achter hen gelaten. Het betekent voor de hindernis tevens verleden tijd voor een gemene kuil halverwege de weg naar boven. Die was ontstaan doordat rijders het laatste steile stukje omhoog niet haalden. Gravende wielen die op de plek blijven staan graven dan al snel een gat in zanderige bodem waardoor de helling voor de wielen nóg steiler wordt. Loet en Lorenzo ‘nivelleren’ de helling ‘voor hen die na hen komen’.

Diepe drek: Oeps, de smurrie op een stukje parcours links achter op de crossbaan is geniepiger dan het eerste oog doet vermoeden. De voorwielen komen nog redelijk ongeschonden door de blubber heen, maar prompt zakken de achterwielen daarna veel dieper de grond in. Alsof de blubber in een laatste wanhoopsdaad de Jeep CJ 7 de grond in wil trekken. De onmiddellijke voortgang van Johan en Thera stopt tijdelijk en gaat pas weer verder nadat Marco Leunk en Hans Somer te hulp zijn geschoten.

Boven: Siert.

Boven: Een kleurrijk kwartet Jeeps. Blauw, rood, licht groen en donker groen.

Boven en onder: Tsja, en dan zit je vast. Geen beweging meer te krijgen in je Jeep JK Unlimited. Gelukkig krijgt de dame mannelijke hulp en dan is het leed gauw geleden….

Boven: Olaf, als hij zich nog van geen kwaad bewust weet.

Boven: Loet en Lorenzo de Heijde.

Boven: Ik hoor er niet bij, ik hoor er niet bij. Nee klopt, is van een van de beheerders van de crossbaan.

Het ‘meubilair’ van Heerde. Jesse Burgmeier (foto boven) was al op de crossbaan aanwezig nog voordat hij kon lopen! Sinds zijn zevende zit hij al achter het stuur van een auto (op de crossbaan) en tegenwoordig rijdt hij zo’n 100.000-120.000 km per jaar. Niet met zijn HoT buggy, ondanks dat deze gewoon voorzien is van een APK keuring!

Boven en onder: Richard van Helvoort.

Boven: Van links naar rechts Hans, Marco, Karl en Edith. Onder: Kenneth van Huët.

Boven: Michael Meijer (M & M Montage) in de My Blue Man van zijn vrouw Linda. Uhhh, een blauwtje gelopen….?

Onder: Richard van Helvoort, ook nooit te benauwd om pittige uitdagingen aan te gaan.

Vage omschrijving? Die met die baard is Robert ten Brink. Die andere met die baard kennen we niet. Tja, maar welke baard hoort nu bij wie? We zullen een tipje van de sluier voor je lichten. De baardige Robert ten Brink heeft een muts op zijn hoofd. De andere baardige die we niet kennen heeft een muts op zijn hoofd. Nou vooruit, nog een laatste tip en dan zou je het moeten weten. De baardige Robert ten Brink met de muts op zijn hoofd heeft ook nog eens een bril op. De andere baardige die we niet kennen maar met de muts op zijn hoofd heeft ook nog eens een bril op…..