We maken een extra moeilijke multiple choice vraag van onze inleiding door, in plaats van de meestal gebruikelijke drie, maar liefst zes mogelijke antwoorden te geven. Hier zijn ze, lees ze aandachtig door en kruis aan wat jij denkt dat het goede antwoord is. Zon, modder en Jeeps samen opgeteld is? 1. Veel off-road pret. 2. Veel off-road plezier. 3. Veel off-road lol. 4. Veel off-road gezelligheid. 5. Veel off-road ontspanning. 6. Veel off-road afkijken.
De ‘juf’ in een goede bui? Je vindt de vraag te moeilijk? Geeft niet hoor; we rekenen ze allemaal goed! Als we ruim voor aanvang van de Jeep Club Nederland (JCN) haar Jeep Academy op de Landsard arriveren is de zon al ver genoeg boven de horizon gestegen om voor een aangename temperatuur te zorgen. We verdenken de JCN wel vaker stiekeme banden te hebben met de weergoden, want op vrijwel ieder evenement dat we van hen bezoeken laat het weer zich van zijn beste kant zien. Hebben ze die banden niet, dan moet het puur een kwestie van geluk zijn. Wat het ook mag zijn, als het weer goed is heeft dat onmiskenbaar invloed op het humeur van de mensheid. In de goede zin van het woord dan en dat valt af te lezen aan de gezichten van die mensen. Daarop zie je dan geheid een brede lach of minstens een glimlach. Voor Jeepers geldt dat nog een flinke portie extra, want velen van hen hebben een Jeep waarin ‘oben ohne’ rijden mogelijk is. Om misverstanden te voorkomen: over het dak van de Jeep hebben we het dan. Zodra dat dak van hun Jeep er af is zijn ze onmiddellijk herkenbaar aan de nóg grotere grijns op hun ‘postzegeltjes’.
Boven: Onze Dee, de helft van het duo Alex & Dee en trouw lid van de JCN. Meestal nemen Alex en Dee meerdere Duitse Jeepers mee naar de evenementen van de JCN. Er wordt door sommigen wel eens verteld dat Duitsers geen humor hebben. Geloof ons, dat fabeltje wordt door Dee (en ook Alex) voor de volle honderd procent ontzenuwd, gelogenstraft zo je wilt!
Komen we bij ingrediënt nummer twee, de modder. Tja, kunnen we daar nog iets aan toe voegen? De Landsard is zo ongeveer een begrip bij off-roaders en het behoort tot een van de mooiere off-road terreinen in Nederland. Toch wijzen we er nog een keer op, doodgewoon omdat we bij de JCN op ieder evenement nieuwe gezichten tegenkomen. Nog altijd zit het ledental van de club in de lift en dat zegt genoeg dunkt ons. Sterk punt is de Academy van de club die er ook vandaag weer is. Op de Academy worden met name nieuwe leden door ervaren marshals van de club wegwijs gemaakt in de edele kunst van het rijden in het terrein. Maar niet alleen beginners. Wel het meest, maar ook Jeepers die de smaak van off-road al eens eerder geproefd hebben en een stapje verder willen. Eigenlijk kun je het al opmaken uit de uitgezette trajecten die de organisatie op Academy’s uitzet. Die zijn gemarkeerd met de gebruikelijke kleuren op bordjes met richtingpijlen, blauw (simpel met geen kans op schade, eigen stommiteiten uitgesloten), rood (pittig en je kan heel misschien een krasje of deukje oplopen als je niet oplet) en zwart (voor de fanatieke die-hards voor wie bijna niets te gek is). De JCN heeft tegenwoordig echter een extra kleurtje op een aantal van haar richtingbordjes ‘gekwast’; namelijk groen! Die is voor bijvoorbeeld de 2wd uitvoeringen van de jeugdige Jeep Renegade. Oke, vandaag is die kleur groen wat moeilijker dan gebruikelijk, maar dat is inherent aan het terrein de Landsard. Vandaag is het bijvoorbeeld al flink modderig bij de ingang van het terrein en dus kun je het wel vergeten de enkele groene routes achter op het terrein met een 2wd te kunnen bereiken. Nee, helaas is dat vandaag een utopie. Maar je zult hopelijk begrijpen dat er normaal op de routes van de Academy voor ieder wat wils is. Uiteraard is meedoen aan de Academy geheel vrijblijvend. Je kunt ook gewoon zelf op zoek gaan naar de off-road uitdagingen die jij het leukst vindt. En als al gesuggereerd, die zijn er volop op de Landsard.
Boven: Mike en Michael of Michael en Mike mag ook. Zoon en vader of vader en zoon Meijer, beurtelings achter het stuur en bijna steevast van de partij op JCN evenementen. Gaan graag de meer serieuzere uitdagingen aan met hun ‘Simply Red’, maar met beleid. Respect voor de techniek dus.
Boven: Uhhh, we willen niet weten wat hier bedoeld wordt…
Boven: Dee pept zich op alvorens het terrein in te gaan…
Boven: Hebben we overdreven dat de toegang tot het terrein behoorlijk modderig is?
Overwegend…. Hebben we nummer drie van de optelsom nog niet besproken; Jeeps. Net als genoeg zon en genoeg modder zijn er vandaag ook genoeg Jeeps aanwezig. Krap zestig Jeeps met hun ‘bewoners’ komen naar de Landsard om hun adrenalinepomp aan het werk te zetten en een portie modder op te snuiven. Voldoende naar ze hopen om er weer een maandje tegen te kunnen. Of alle marshals bij genoemd aantal gerekend zijn durven we niet met zekerheid te zeggen. Het gros zijn Jeeps met nog zichtbare DNA sporen van de Willys, de CJ, YJ, TJ en JK modellen dus. Verder nog een aantal Cherokee’s (XJ) en Grand Cherokee’s (ZJ). We missen dus de huidige modellen nog een beetje (nieuwe Cherokee’s en Renegade’s)… Of zouden de eigenaren van deze modellen het terrein van de Landsard al kennen?
Boven: Officials van de JCN staan je niet alleen met raad bij, maar ook met daad zoals je kunt zien. Official Stephen Troost gooit ‘met hart en ziel’ zijn gewicht in de strijd tegen het verlies van grip op het linker voorwiel.
Boven: Charon Kooiker zijn Jeep ziet er hier op de foto ‘vrij standaard’ uit. Totdat hij zich helemaal uit het water verheft, want dan is het sprekend een ’transformer’. Ineens verschijnen dan een paar reusachtige wielen aan portaalassen die ook een Mercedes Benz Unimog 404 kunnen tooien. Tja, de schier onoverwinnelijke prestaties van een Unimog gekoppeld aan ‘de tijdloze looks’ van een Jeep Wrangler YJ. Moeten we nog meer vertellen….?
Verkenningsfauna… De Willys, latere Jeep, werd ooit ontworpen als licht ‘verkenningsvoertuig’. Nu kun je verkennen op twee manieren opvatten natuurlijk. In geval van een voertuig is dat bedoeld om een gebied te verkennen, kijken of het veilig is of anders wellicht wat je kunt verwachten als je er binnen trekt. Maar verkennen is ook een wezenlijk onderdeel van terrein rijden. Als een blind paard een diepe modderplas induiken, zonder na te denken een rivier, sloot of kanaal inrijden met de bedoeling de overkant te bereiken of je Jeep vanaf een steile helling neer te laten ‘storten’ kan iedere gek, maar de verstandige off-roader ‘verkent’ de situatie natuurlijk eerst. Alleen in geval van dunne, dan wel dikke vette modder word je daar in de regel smerig van. Zo niet Pepijn Schreurs. Pepijn heeft namelijk een hond die heet Troy. En Troy is stapelgek op het apporteren van stokken en takken, maar ook hoef je helemaal niet vreemd op te kijken als Troy met een serieuze boomstam aan komt sjouwen. Pepijn ontdekte een tweede, bijkomend voordeel van dat apporteren. Troy functioneert in het terrein als zijn levende ‘dieptemeter’! Als Pepijn wil weten hoe diep een (modder)plas is of een doorwading, dan gooit hij een stok in de plas. Prompt zal zijn leuke hond Troy er enthousiast achteraan springen. Pepijn zet vervolgens zijn bril op en kijkt of Troy naar de stok toe loopt of naar de stok toe zwemt….
Boven. Nederlanders, Duitsers en Belgen zijn aanwezig op deze Jeep Academy. Daarmee vragen we ons af of het een ‘internationaal’ evenement is, een ‘Europees’ evenement of een ‘Benelux’ evenement met een uitgenodigd ‘gastland’ en een absente Lux….?
Boven: Dee heeft een weddenschap verloren en verschijnt deze dag daarom verplicht in een jurk. Met ‘bijpassende’ rode laarsjes, dat dan weer wel… Om de kleur te behouden worden ze tussendoor regelmatig gereinigd met de hoge drukspuit. Het grote voordeel is dat vriend Alex haar iedere keer makkelijk terug kon vinden…
Onder: Commentaar overbodig dunkt ons….
Boven: Om verwarring te voorkomen: hier zit Michael achter het stuur….
Boven: Mooi plaatje van de ‘Dutch Everglades’, alias de Landsard….
Boven: Het dak er af en prompt verschijnen als bij toverslag de ‘grijnzen’ op de postzegeltjes….
Boven: Mike. Onder: Alex.
Boven: Voorzitter Frank Eijk zoals we hem het liefst zien; met hier en daar een spatje modder. Teken dat hij hard genoeg geslagen heeft met de voorzittershamer…
Boven een Jeep Wrangler TJ, onder een Jeep CJ7.
Boven: De Cherokee XJ van Stephen Troost.
Boven: Hoort er bijna bij: ‘verkennende inspectie’ van de onderzijde.
Boven twee keer en twee foto’s hieronder. Behalve de gebruikelijke Jeepers die niet heel te gek met hun Jeep doen, zijn er ook altijd een paar ‘smaakmakers’, Jeepers die een paar stapjes verder gaan met het zoeken naar hun uitdagingen. Zij zijn natuurlijk de lievelingen van fotografen en we liegen niet als we beweren dat ook wij ze niet tegen houden als we op zoek zijn naar een leuke dan wel spectaculaire foto. Behalve als er serieus kans is op schade, en we weten dat dit vrijwel zeker zal gebeuren, dan waarschuwen we de betreffende chauffeur. In geval van Sander van Mourik, op de foto boven, hoefden we dat niet. Sander is niet alleen een leuke en gezellige prater maar zoekt ook steevast de diepere gaten op. Maar hij doet dat niet te wild of onbesuisd. Nee, gewoon lekker proberen tot hoever hij kan gaan en als hij onverhoopt ’tijdelijk vast’ komt te zitten weet hij zich ook volgens de regels der kunst te bevrijden. En zo nu en dan laat hij ook zijn vriendin van de off-road geneugten proeven.
Boven: Siert in zijn Jeep. Binnenkort zullen we hem wel weer tegenkomen in zijn buggy. Op het strand bij 4×4 Beach, want daarop is de ‘fun’ groter in de buggy.
Boven: Günther Rosbag.
Boven twee keer en onder vier keer: In dezelfde categorie als Sander van Mourik vallen Günther Rosbag met zijn co-piloot Joris Noordman. Heerlijke mannen die lekker bewust de uitdagingen zoeken met hun Jeep Cherokee XJ. We komen ze op meerdere uitdagende plekken tegen op het terrein. De mooiste is tamelijk achterin als ze in een langgerekte geul rijkelijk gevuld met water en dikke drek stil komen te vallen. De Cherokee ‘vertikt’ verdere voortgang en raakt een ’tikje’ oververhit. Hij uit zijn ongenoegen door het verspreiden van dikke, witte rook die zich mysterieus laag over het water in en rondom de Cherokee verspreid. De song “Smoke on the Water” van Deep Purple is niet alleen bij ons het eerste dat opkomt.
Boven: Joris Noordman. Naar verluid heeft het een poosje geduurd voordat zijn laarzen weer enigszins droog waren.
Boven en onder: Twee leuke honden en dan vatten we steevast Linda Zantingh van yourdoggy.nl in de kraag. Die weet voordat alle nulletjes en eentjes de foto neergezet hebben al te melden dat de kleine leuke rakker boven een Chihuahua is en de vrolijke vriend hieronder een Schotse Herder (Collie).
Boven: De kleinzoon van Wim en Marjan van Hezik wordt vertrouwd gemaakt met het fenomeen off-road en nog wel in een Jeep. Getuigt van een zeer goede opvoeding. Goed bezig Wim en Marjan!
Boven: Genieten toch?
Boven: Je bent hier getuige van een uitstekende voorbereiding. Op verschillende plaatsen op het terrein staat een knalrode, opvallende banner met daarbij een brandblusser. Mocht er onverhoopt een brandje in een Jeep uitbreken, dan is de kans groot dat de auto niet geheel uitbrand en als verloren moet worden beschouwd. Is het dan erg dat de reclame van Interflame er op staat? Absoluut niet toch?
Boven: Lekkere drukte rond lunchtijd.
Boven: Marieke Koppenaal heeft deze keer manlief (ja ja, ze is kort geleden getrouwd) John Renne ’thuis gelaten’, maar zo te zien heeft ze een ‘vervanger’ voor hem op de kop kunnen tikken…
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
