Ook wij van www.terrein.nu, schrijver van dienst en collega fotograaf Ad Woolthuis, zetten ieder afzonderlijk koers richting Experience Island in Loon op Zand. Gelukkig weten we beiden het terrein inmiddels blindelings te vinden, want vanwege de bewolkte grijze lucht is een heldere ster aan de hemel, die ons de weg zou moeten wijzen, niet zichtbaar. Onwillekeurig denk je aan de zeelui in het verleden, die ‘s-nachts op zee hun koers bepaalden aan de hand van de sterren en bijvoorbeeld een sextant. Tegenwoordig zijn het ‘kunstmatige sterren’ die in een baan om onze aardbol cirkelen en die ons via onder meer Garmin en TomTom exact laten weten waar we ons bevinden.
Vooruitziende blik. Uit voorgaande jaren weten we dat de parkeerplaats nabij de ingang te klein is voor het aantal deelnemers en bezoekers. Dit jaar wordt het handig opgelost door de deelnemende Jeepers meteen door te sturen naar het strand, en zo de parkeerplaats vrij te houden voor bezoekers en aanhangers. We werpen even snel een blik op het strand waar een bonte verzameling in kerststijl versierde Jeeps staan opgesteld, klaar voor de routes die de organisatie in het modderige terrein heeft uitgezet.
Uitbundig versieren. Dat het modderig is hebben we een dag eerder al kunnen zien op enkele beelden die de Jeep Club op Facebook plaatst tijdens het uitzetten van de route. Na onze camera’s om onze nek te hebben gehangen melden we ons in de gezellige ‘herberg’, alwaar we direct verwend worden met koffie en oliebollen. Het is lekker druk in de herberg maar eventueel plaats voor timmerman Jozef en zijn hoogzwangere vrouw Maria is hier gelukkig nog wel. Ook worden we opgewacht door een bonte verzameling van versierde Jeepers, kerstmannen, kerstpyjama’s, kerstmutsen, kerstbomen, knipperende (LED) lampjes, kortom, niets is te gek vandaag zo lang het maar met Kerstmis te maken heeft.
Dual purpose. Voor al deze deelnemers geldt dat ze zich eerst even moeten melden links in de herberg. Daar is namelijk de volkstelling (onder meer op bevel van keizerin Marjan van Hezik) door middel van het inschrijfformulier. En mocht je nog een leuk cadeau zoeken voor onder de kerstboom, dan kan je in deze hoek van de herberg ook meteen iets leuks kopen in het winkeltje van de Jeep Club.
Boven: Alex in de rol van ‘redder in de nood’.
Waarschuwing vooraf. Na het nodige bijkletsen met bekende jeepers gaat de microfoon met een zacht hoorbare klik aan. Langzaam verstomt het geroezemoes. “Even later hoorden wij engelen zingen”…..? Ach nee, toch niet. Het is voorzitter Frank Eijk die voor alle aanwezigen het beoogde verloop van de dag doorneemt. ‘Komt allen tezamen’ en luister naar de belangrijke mededelingen. Frank meldt ons dat het terrein modderig is en dat er bij het uitzetten al regelmatig een lier aan te pas heeft moeten komen. Na het uitzetten van de route op zaterdag en na een stille, bijna heilige nacht is de organisatie dus ook benieuwd hoe het op deze zondag zal verlopen.
Boven: Moet een ‘wijze jeeper zijn uit het oosten’….
Onder: Drie ‘wijze JCN leden’.
Ruime interpretatie. Zoals gewoonlijk bij een Jeep Academy, voor deze bijzondere keer eenmalig omgedoopt tot Kerstacademy, kunnen de deelnemers onder begeleiding van een ervaren persoon, het terrein in. Enkele groepjes worden gemaakt die onder begeleiding van ‘drie offroad wijzen’ kunnen gaan genieten van het prachtige terrein. Terzijde, die drie wijzen zijn natuurlijk de marshals van de club. Het zijn er weliswaar meer dan drie, maar dan zou de kerstversie van mijn verhaal niet meer kloppen… Vandaag ligt de nadruk echter toch meer op vrij-rijden, maar mocht je je gedurende de dag toch bij één van de marshals willen aansluiten, dan is dat uiteraard gewoon mogelijk. Na nog enkele huishoudelijke mededelingen over etenstijd en veiligheid kunnen we het terrein in.
Boven: Let ook eens op de kostelijk geklede ‘Kerst Jeeper’ naast Marshal Stephen Troost.
Verrassing op verrassing. De mededeling dat het terrein modderig is, is beslist niet gelogen. We zakken op sommige delen van het pad richting het achterste gedeelte van het terrein tot ruim boven de enkels met onze laarzen in de brij. Te lang stilstaan, of niet snel genoeg door lopen, en je laarzen blijven acuut steken in de zachte, maar hardnekkig zuigende emulsie. Enkele Jeepers worden hier ook ‘onaangenaam’ door verrast, met een tijdelijke belemmering van de voortgang tot gevolg. Ho ho ho, klinkt het uit monde van één van de begeleidende drie offroad wijzen, en instructies om uit deze belemmering van de voortgang te komen volgen. Achteruit rijden of gesleept worden en het nogmaals proberen met een dosis extra gas om meer momentum te krijgen is dan vaak de te volgen tactiek.
Boven twee keer: JCN voorzitter Frank Eijk in gesprek met Michael Meijer van MM Montage. Vereist jouw Jeep laswerk, dan raden we je aan bij Michael aan te kloppen. Zijnde gecertificeerd lasser ‘bakt’ hij zo nodig een heel nieuwe Jeep voor je…
Multi Purpose 2.0. Eerder kon je Alex (op de foto boven) al zien als ‘berger’ van gestrande Jeeps, hier is hij gespot als ‘paparazzi’.
Boven: Marshal Stephen Troost, op de voet gevolgd door een cursist.
Beste Kerstwens? Verderop in de bocht naar rechts richting het treinstel ligt wederom een partij modder op ons te wachten die ons kosten wat kost vast wil houden. Zou deze Mud zich niet ‘lonely’ willen voelen ‘this Christmas’ vragen we ons af? In de tijd dat we hier ‘ter observatie’ staan (met onze camera in de aanslag) zien we het niemand lukken om hier zonder hulp van een mede jeeper doorheen te komen. Wat zou het niet veel makkelijker worden als je enkele rendieren voor je ‘Jeep-arrenslee’ zou kunnen spannen voor dit soort situaties?
Boven: Rond lunchtijd wacht de jeepers een uitstekende warme maaltijd.
Angstaanjagende geluiden? Opnieuw een stukje lopen komen we uit bij enkele bulten, gedeeltelijk voorzien van betonplaten. Deze normaal gezien grotere uitdagingen lijken dit keer makkelijker te doen dan de al genoemde paden vol modder. Rijd je echter de hoge bult af dan ligt hier een venijnig gat op je te wachten. Ga je te snel, en is je Jeep niet voorzien van een lift of hogere banden, dan klapt toch hoorbaar met een ‘kling klokje klingelingeling’ je chassis of trekhaak hier op een stuk uitstekend beton dat op de rand voor het gat ligt. Verbaasde dan wel verschrikte uitdrukkingen op gezichten is vervolgens onlosmakelijk het gevolg. Maar ok, het klinkt onheilspellender dan het in werkelijkheid is.
Populaire uitdaging. We volgen het pad verder en glibberen en glijden als een soort van ‘Sleigh ride’ door het slijk richting de grote brug. De grote brug is vandaag erg in trek. Onderdoor links en rechts door de plassen of bovenop de brug, overal zien we Jeepers genieten van dit kunstmatige obstakel.
Fraaie ankerpunten. Verderop in het bos wordt de moeilijkheidsgraad nog iets opgeschroefd. Diepe sporen en grote diepe kuilen vol water pogen hier uit alle macht de voortgang nog wat extra te belemmeren. Menige lier moet er aan te pas komen om weer verder te komen, maar gelukkig staan er genoeg stevige “Oh dennenboom, oh dennenboom, met takken en een stam zo wonderschoon” dat je hier je lier (natuurlijk middels een boomlint) aan kunt bevestigen.
Boven: Je kon hem op de openingsfoto ook al in actie zien met zijn Jeep CJ-5, Kenneth van Huët.
Boven: De bekende bordjes die aangeven hoe zwaar een bepaalde route is. Vandaag ontbreken de groene bordjes. Die zijn voor heel makkelijke routes, bijvoorbeeld voor Jeeps met enkel aandrijving op twee wielen.
Boven en onder: Inschrijving en de clubshop.
Boven: Misschien wel de oudste en meest verstokte jeeper vandaag in het veld, Dick Smit.
Boven en onder: Zie je zo’n rode vlag wapperen bij een evenement van de JCN, dan kun je er van op aan dat daar ook een brandblusser te vinden is. Een veilige gedachte/wetenschap.
Boven: En dan is daar aan het einde van het rondje Experience Island nog het crossbaantje. Een uitstapje halverwege de uitgang zorgt zo vlak voor etenstijd voor enig oponthoud. Een langgerekte, diepe kuil gevuld met water is een magneet voor menig ervaren Jeep piloot, maar de kuil in kwestie laat zich niet zo makkelijk beslechten. Een Nekaf, met niemand minder dan Michael Meijer van MM Montage achter het stuur, zit en staat hier dusdanig tijdelijk vast dat er met het lieren een snatchblok aan te pas moet komen en bovendien de behulpzame Jeep verankerd moet worden aan een boom. Alle bergingstechnieken worden uit de kast getrokken om te zorgen dat de Nekaf zo snel (en veilig!) mogelijk uit de modder raakt en niet tot ‘Midden in de winternacht’ vast staat.
Soms… Uiteraard lukt het om de Nekaf los te krijgen en kan ook de rest van de file van deelnemers hun weg vervolgen. Gelukkig maar, het zou bijvoorbeeld eens niet lukken, “dan lagen alle Jeepers bij nachte, ze lagen bij nacht in het veld”… Meerdere deelnemers willen hier hun off-road skills tonen en een enkeling lukt het zowaar toch om deze modderkuil te overwinnen.
Aangenaam tafelen. Stiekem heeft het klokje ‘ineens’ twaalf uur geslagen en, zoals we tijdens de briefing gehoord hebben, betekent dat etenstijd in de herberg. Is twaalf uur ook niet de tijd dat de geesten van kerst in het verleden, heden en toekomst voorbij komen? Inderdaad, tijdens de heerlijke warme maaltijd komen deze ‘drie geesten’ voorbij. Zij het dan in de gesproken vorm aan tafel en aan de bar over de kerst evenementen van de Jeep Club in het verleden, ‘Remember the Rebel’ en de huidige Kerstacademy en uiteraard de edities rond de kerst in de jaren die nog moeten komen.
Spelbreker. Als de borden grotendeels leeg zijn volgt nog de prijsuitreiking, met leuke prijzen voor de best versierde Jeep en mooist verklede deelnemer(s). Na de pauze trekken we opnieuw het veld in. Enkele ervaren Jeep rijders zien we alsnog proberen om door de moeilijkere stukken van de paden te komen. Misschien verwachten ze dat het grijze wolkendek het terrein een beetje heeft opgedroogd, maar helaas, het is nog steeds niet te doen zonder hulp of lier. Integendeel zelfs. Later in de middag breken we nood gedwongen onze tweede ronde Experience Island eerder af dan onze bedoeling. Het begint dan namelijk voorzichtig te regenen en als er één ding is waar onze camera’s niet heel blij van worden, dan is dat regen. Heel verdrietig zijn we er niet van, want het begint ondertussen ook al aardig richting het einde van het evenement te lopen.
‘Lonely this Christmas’ van wie ook al weer….? Mud zeg je? Wat ter afsluiting volgt is het nog even nababbelen in de herberg, waar de terrein.nu crew namens de Jeep Club Nederland nog een prachtig kerstpakket mogen ontvangen. Daarna volgt het onvermijdelijke afscheid nemen met de gebruikelijke groet en laatste woorden: ‘tot het volgende evenement’. Toch op de valreep noemen we even iets dat ons opvalt. Er waren weinig kinderen aanwezig tijdens deze Kerstacademy van de Jeep Club Nederland. Zijn deze in de haast, euforie van het komende evenement of chaos vergeten en ‘alleen thuis’ achtergelaten? En zijn deze kinderen nu thuis misschien het huis aan het barricaderen om twee boeven buiten de deur te houden…?
Mochten jullie wel je huis in kunnen: Fijne Feestdagen!
Fotografie: Ad Woolthuis & Peter Bouwmans. Tekst: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
Weer en geweldig verslag! Dank!
Dankjewel mannen van terreinen.nu !
Een prachtig verslag ter afsluiting van een mooi jJeep Club Nederland jaar! Wij danken jullie voor de leuke verhalen en onze leden voor een prachtig 2024.