Hier in ons Europa lijkt de VW Kever bijna uitgestorven op ‘s-heren wegen, maar in de US of A zijn er nog meer dan genoeg. De Kever was in het verleden ook tamelijk populair in de VS en, zoals het goede Amerikaanse ‘petrol heads’ betaamt, er werd ook volop mee geracet. Niet gek dus dat de Kever nog altijd kan rekenen op een trouwe schare fans daar aan de overzijde van de ‘Atlantische plas’. Om die reden organiseert King of the Hammers al enkele jaren iets speciaals voor de VW liefhebbers. Eigenlijk hebben ze zelfs twee aantrekkelijke ‘lekkernijen’ voor hen in petto. Om te beginnen is daar de toch, mag gezegd worden, spectaculaire ‘krachtmeting’ van de zogeheten ‘Baja Jerky Class 11’, maar tevens wordt de seizoen openingsrace van de ‘Great American Short Course Class 11 gehouden. Geniet van de beelden als de ‘Bugs’ (Kevers) massaal uitzwermen over de bodem van de vallei.
Als geschreven is de Baja Jerky Class 11 wedstrijd al enkele jaren onderdeel van het King of the Hammers ‘spektakel’, echter bleef de wedstrijd beperkt tot een relatief kort raceparcours rondom ‘Hammertown’, het stadje dat ieder jaar in februari als een Feniks uit de ‘as van de woestijn’ herrijst. Dit jaar is dat voor het eerst anders. Weg van Hammertown verzamelen zij zich dit jaar in het dal van het nabijgelegen, voormalige, drooggevallen Melville meer. De opdracht? Zie maar zo snel mogelijk in Hammertown te komen met als track de 40 mijl (65 km.) lange route door de woestijn welke ook onderdeel vormt in de proloog van de Toyo Desert Challenge. Ga er maar aan staan. Enfin, 37 Kevers stellen zich op voor een massa start. Zodra de groene startvlag omlaag zwaait zwermen de Kevers als een soort van sprinkhanenplaag uit richting ‘Baldwin’s Jump’. Een ‘jump’ is een sprong of in de sport een hindernis en dan voel je die combinatie al aankomen. Nog geen halve mijl (800 meter) na de start moeten de bugs een steile helling op welke bestaat uit diep los zand. Die helling ziet er dan ook al snel uit als een soort van ‘Kever kerkhof’. Voor degenen die het redden resten dan nog ‘slechts’ 64 beestachtige, onbarmhartige kilometers door de woestijn richting de finish.
Meer pret. Nog een pittig obstakel voor de deelnemers is Heartbreak Hill. Een bottleneck in de track aldaar is bezaaid met trucks van de Terra Crew Rush, een laagdrempelige race over 40 mijl (65 km.) en met een entreegeld van slechts $ 300,-. Terzijde, die Terra Crew hebben eigen, speciale race regels, zoals iedere truck die gepasseerd wordt door een ‘Class 11′ is onmiddellijk gediskwalificeerd. Het is de Pink Fox Racing bolide van Cisco Bio (foto boven) die het veld door Heartbreak dirigeert en terug het dal in, waardoor hij en passant de race ruïneert voor verschillende trucks als hij die passeert. Helaas voor Cisco heeft hij, met nog maar zo’n 15 km. te gaan, oponthoud in het slinkse zand en SCORE kampioen Alex Gonzales profiteert daar razendsnel van en pakt de leiding. Zijn tweede poging op Baldwin’s Jump is vlekkeloos en hij bereikt Hammertown als onbetwiste winnaar. Cisco weet zich ondertussen te bevrijden, pakt de race weer op en eindigt als tweede. Veteraan off-road racer Larry Roeseller weet zich door de chaos te navigeren en eindigt op de onderste podiumplaats. Terugkijkend op dit onderdeel is het vooral lol geweest, verpakt in een geweldige race. Hopelijk zien we deze race de komende jaren terug in King of the Hammers.
Great American Shortcourse. De Class 11 fans hoeven niet heel lang te wachten op nog meer VW actie. Twee dagen na die 40 mijl woestijnrace is de Great American Shortcourse (GAS) seizoen opener. Dit jaar spreekt KOH met GAS af om de fans zinderende actie te presenteren over een kort parcours op het ‘lakebed’ (de bodem van wat vroeger ooit een meer is geweest). Achttien VW Kevers verschijnen aan de start om de race over twaalf ronden te tackelen. Al snel tijdens de race wordt het deelnemersveld uit elkaar getrokken, maar dat neemt niet weg dat de eerste koprol nog voor het einde van de eerste ronde een feit is. Inderdaad ontwikkelt zich al snel een zinderende strijd. Kevers die op de relatief korte track nek aan nek, deur aan deur en bumper aan bumper door de bochten en over de track jakkeren. Mocht je interesse hebben in de uitslagen en punten; die kun je vinden op de officiële site van GAS.
Onder: Beelden van de Can-Am klasse.
King of the Hammers wordt omschreven als de zwaarste één dag race op de wereld. Je bent dan al gauw genegen te denken dat je een flink aangepaste bolide moet hebben met treinladingen vermogen om überhaupt te kunnen finishen. Vast wel, behalve als je Kyle Chaney heet. Die finisht niet alleen, hij wint ook nog eens! Hij weet met zijn af fabriek Can-Am Maverick X3 voor de derde opeenvolgende keer de 2023 King of the Hammers UTV Kampioenschap af te sluiten als overall winnaar. Terzijde, de Amerikanen geven verschillende namen aan de Side-by-Side Vehicles (SSV) waarvan de UTV afkorting de meest populaire is (Utility Terrain c.q. Task Vehicle). Voor het gemak kun je die dan onderverdelen in Sport, Utility of Sport-Utility.
Zienswijze. Meer dan honderd race liefhebbers verschijnen dit jaar aan de start van het UTV Hammer Kampioenschap, klaar om de zware en keiharde strijd over dik tweehonderd kilometer (132 mijl) aan te gaan. Bijna de helft van de deelnemers kiezen er voor om strijd te leveren in de Pro Mod klasse. In deze klasse zijn grotere wielen en banden toegestaan alsmede aanpassingen aan het veersysteem en chassis. Wie met een schuin oog naar het parcours door en over de ‘Hammers’ kijkt begrijpt dat dit voordelen oplevert over die ‘overmaatse kiezelsteentjes’. Rond een derde van de deelnemers kiezen er voor om strijd te leveren in de standaard klasse welke uiteraard meer restricties heeft. De limiet geldt bijvoorbeeld voor de banden die ‘slechts’ 33 inch mogen meten maar voor de rest is vrijwel de hele verdere set-up van de UTV bolide standaard. Voor velen is het de eerste kennismaking (lees: instap) voor het racen in King of the Hammers.
Bewijs geleverd. Waarom racet de titelverdediger dan in de standaard klasse kun je je afvragen. Simpel om een punt te maken. Gewoon om te laten zien dat je geen side-by-side van een ton (honderdduizend euro!) hoeft te hebben om de King of Hammers winnend af te kunnen sluiten. Juist dit jaar grijpt Can-Am de King of Hammers aan om te laten zien waar hun voertuigen toe in staat zijn als ze gewoon standaard van de band rollen. Maar liefst drie toprijders nemen dit jaar aan de race deel in een standaard Can-Am X3s, te weten Kyle Chaney, Hunter Miller en Cody Miller.
Ronde 1, snel in de woestijn. Cam-Am heeft haar naam aan de race verbonden en komt dit jaar dus naar de King of the Hammers om te winnen. Ze zijn natuurlijk niet de enigen met die ambitie. Alle belangrijke UTV fabrikanten hebben zich ingeschreven, maar het is Polaris die ‘zwaar geschut’ inzet. Mannen als daar zijn Bryce Menzies, Casey Currie en RJ Anderson zullen er alles aan doen om de ambitieuze plannen van Can-Am te dwarsbomen. Gaat het een of meerdere van deze mannen in hun Polaris RZR’s lukken om Can-Am van de troon te stoten is de grote vraag. Aan het eind van de eerste ronde ligt een van de Polaris mannen al uit de race, maar een ander voert het veld aan. Menzies is ontketend en heeft na de eerste ronde een voorsprong van 47 seconden. De regerend kampioen Kyle Chaney weet als tweede snelste de woestijn achter zich te laten, op enkele minuten gevolgd door Phil Blurton en Mike Park.
Boven en onder: Kyle Chaney.
Ronde 2, Chaney loopt uit. Dit jaar zorgt het nieuwe, deels acht-vormige parcours voor een onverwachte wending in de race. Het betekent in dat acht-vormige deel in het parcours geen verkeer waar de leiders in de wedstrijd mee te maken krijgen tijdens de tweede en laatste ronde. Wel kunnen achterblijvers nog voor wat ‘opschudding’ zorgen op de trails met rotsen. Tegen de tijd dat ze bij deze obstakels arriveren heeft Kyle Chaney alleen de leiding. Bryce Menzies rijdt stukken als hij maar nauwelijks begonnen is aan ronde twee.
Boven en onder: Verwerp bij een ‘Hammer’ de gedachte van de kiezelsteentjes in ons Nederland. Ons landje dankt haar bestaansrecht min of meer als sediment van de grote rivieren Rijn en Maas, die hun oorsprong hebben in de gebergten van Zwitserland (Alpen) en Frankrijk (Plateau van Langres). Grote stenen die meegesleurd worden door deze rivieren als gevolg van erosie liggen door hun gewicht niet ver van hun oorsprong. In Nederland zien we dan ook weinig grote rotsen en keien en de enkelen die in het verleden gedurende de ijstijd meegesleurd zijn door gletsjers hebben het tot BN’er geschopt (Bekende Nederlander, denk bijvoorbeeld aan de Amersfoortse kei of de hunebedden). Ondanks dat dit best wel flinke steentjes zijn verbleken ze bij veel rotsen die de deelnemers in die zogeheten Hammers moeten tackelen.
Onverwachte wissel. Nu Bryce Menzies uit de race ligt lijken de Pro Mod bolides van Phil Blurton en Dustin Jones nog de enigen te zijn die Kyle Chaney het vuur na aan de schenen kunnen leggen. Lange tijd blijft dat zo, totdat Cole Clark ten tonele verschijnt. Als Jones dan ook nog eens het nodige oponthoud te verduren krijgt in Sledgehammer geeft Cole dat de gelegenheid waar hij op zit te azen. Als de strijd uiteindelijk beslist is staat hij op de derde plaats.
Eindresultaat. Na drie uur en 31 minuten passeert Kyle Chaney met ruime voorsprong (meer dan tien minuten) de finishlijn. Can-Am en Chaney weten de overall zege opnieuw te pakken, maar deze keer in een standaard X3. Phil Burton finisht als tweede maar wint daarmee de Can-Am Pro Mod klasse. Nummer drie noemden we al, Cole Clark. Hij maakt het podiumfeestje voor Can-Am compleet. Polaris bijt in het stof…
Boven: Valt niet meer te redden krijgen we de indruk…
Onder: Beelden van de Nitto Race.
De ‘koningsklasse’. Ten tijde van dit schrijven is het stof weer gezakt in de Johnson Valley en is de King of the Hammers 2023 geschiedenis. Met meer dan duizend race deelnemers en meer dan 65.000 bezoekende fans in de Johnson Valley was deze King of the Hammers groter dan eerdere versies, waarmee het vermoedelijk de grootste off-road happening is in de geschiedenis. Dat alles speelt zich natuurlijk af rond de aller zwaarste één dag race op onze aardbol, de Nitto Race of Kings.
Kwalificatie, de strijd op Chocolate Thunder. Prachtig al de namen die de verschillende secties van de King of the Hammers gegeven worden. Dit jaar speelt de kwalificatie zich dichter bij de off-road fans af dan ooit. Op deze nieuwe locatie, althans voor de kwalificatie, staan duizenden dolenthousiaste fans rijen dik opgesteld op de rotsen van Chocolate Thunder. Stuk voor stuk zijn ze razend nieuwsgierig wie straks als eersten zullen gaan starten op de race dagen. Met de onvermijdelijke ‘verkeersopstoppingen’ tijdens de hoofdrace in het vooruitzicht wil iedere rijder een zo snel mogelijke tijd neerzetten en racen ze met ware doodsverachting over de Chocolate Thunder ‘Hammer’ (flinke berg bestaande uit overmaatse ‘kiezelstenen’). De laatsten die de kwalificatie moeten rijden is de exotische 4400 klasse. Die krijgen als gevolg van de vele malende wielen voor hen een flink verbouwd, overhoop gehaald parcours voor hun kiezen. De snelst gestarte deelnemer, David Oliver, wordt al snel met zijn neus op de harde feiten gedrukt. Na slechts enkele honderden meters afgelegd te hebben rijdt hij stukken en zit er niets anders voor hem op om terug te gaan met een DNF (Did Not Finish) aan zijn broek. Het parcours eist meer tol van de bolides, maar het duurt niet heel lang tot de coureurs de snelste routes weten te vinden voor het kunnen neerzetten van snelle tijden.
De grote mannen… Paul Wolff is de snelste man op het parcours en finisht acht seconden voor de tweede deelnemer. Die nummer twee is drievoudig Hammer King Kampioen Jason Scherer in zijn hagelnieuwe Ford Bronco racebolide. De nieuwe bolide van Jason Scherer is gebouwd met maar één doel voor ogen: Jason de vierde kroon bezorgen. Door zich als tweede te kwalificeren heeft hij in ieder geval een goede uitgangspositie voor die vierde kroon (er wordt gestart per twee). De tweede startrij op de dag van de race wordt ingenomen door Raul Gomez, de Hammer King kampioen van vorig jaar. Naast hem staat de nummer 9 Campbell Engineering bolide van Bryan Crofts. Bryan stond lange tijd als snelste genoteerd tijdens de kwalificatie tot hij in het laatste uur van de kwalificatie alsnog gepasseerd wordt.
Overdosis adrenaline? Ondanks dat Shannon Campbell niet de startpositie weet te veroveren welke hij graag gewild zou hebben, steelt hij wel de show tijdens de kwalificatie. Ergens halverwege zijn kwalificatie poging heeft hij kort problemen met zijn auto. Als hij die weer aan de praat krijgt gaat hij er vol tegen aan. Een tikje te enthousiast mag je wel stellen want hij maakt een serieuze koprol. Die is, samen met de berging, vastgelegd voor het nageslacht.
Ronde 1, de woestijn in. Als de zon in alle vroegte opkomt over Hammertown op de laatste race dag, hoor je tegelijkertijd vanuit de pits de diep grommende echo’s van krachtige, tot leven gewekte motoren door de Johnson Valley rollen. De race dag is aangebroken en met 104 coureurs die stuk voor stuk azen op de kroon belooft het een waarachtig epische dag te worden. Gelukkig dus maar dat de toegestroomde fans niet heel lang hoeven te wachten alvorens de groene startvlag naar beneden suist.
En weg zijn ze. Het eerste koppel dat start zijn Jason Scherer en Paul Wolff. Scherer schiet als een pijl uit een boog weg zodra de startvlag neerwaarts zwaait, vastbesloten als hij is te profiteren van de schone lucht die je bolide voor in de race nu eenmaal consumeert. Een soortgelijk beeld zien we bij de tweede startrij met Bryan Crofts en Raul Gomez. Raul schiet weg en weet vrijwel direct afstand te scheppen tussen hem en de competitie. Na hen zien we een uur lang de teams twee bij twee starten, op weg naar de woestijn voor hun eerste ronde.
Spanning en pech. Paul Wolff krijgt in die eerste ronde van de race al vroeg te maken met problemen en verliest terrein bij iedere mijl die onder zijn wielen verdwijnen. Jason Scherer profiteert daarvan en kan de leiding overnemen. Als Jason en Raul na verloop van tijd terug in Hammertown arriveren, en de tijden gecorrigeerd worden met de starttijd, schelen de twee onderling slechts vier seconden! Nu is de jacht op de titel daadwerkelijk los! Crofts en Healy zijn het volgende duo dat terug in Hammertown arriveert. Eenmaal binnen wordt al snel duidelijk dat de Bronco van Healy ‘enige slijtage’ vertoont welke hij opgelopen heeft op het zware en erbarmelijke parcours in de woestijn. Zittend in de pits moet hij tijdens de reparatie van de Bronco lijdzaam toezien hoe de een na de andere coureur binnenkomt en even later op weg gaat om de tweede ronde te rijden.
Ronde 2, problemen in de Hammers. Halverwege ronde twee wordt enigszins duidelijk hoe de rally zich min of meer zal gaan ontwikkelen. Sledgehammer is loodzwaar voor een fors aantal bolides en dat geldt ook voor Bryan Crofts. Met een oververhitte motor zit er voor hem weinig anders op dan vanaf de rotsige helling minutenlang toe te kijken hoe andere teams hem passeren. Loren Healy is de volgende. Na eindelijk de pits hebben kunnen verlaten eindigt de race voor hem definitief in Sledgehammer als de besturing het opgeeft. Vaughn Gittin Jr. kampt eveneens met pech op precies dezelfde plek. Hij krijgt gelukkig hulp van Healy en kan van de Bronco van zijn teammaat enkele cruciale onderdelen ‘oogsten’ (lees: afhalen) zodat hij de race in ieder geval kan voortzetten. Tad Dowker kampt eveneens met problemen op het smalle parcours van Sledgehammer, maar dat is van heel andere aard. Hij maakt een buiteling en ligt zodanig ongelukkig op de ideale lijn in het parcours dat al de overige coureurs gedwongen worden een andere route te zoeken.
Husselen… Als na afloop van de tweede ronde de tijden opnieuw gemeten worden, zien we nog altijd dat Raul Gomez op jacht is naar Jason Scherer. Achter deze twee leiders in de race is het verhaal echter totaal anders geworden in vergelijk met de start. De bolides van Rusty en Josh Blyler, uitgevoerd met starre assen (!), hebben zich flink naar voren weten te rijden in het deelnemersveld. Voormalig ‘King’ Randy Slawson is eveneens hard op jacht geweest en dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want hij ziet zijn inspanningen beloond met een voorlopig vijfde plaats.
Ronde 3, de laatste keer door de rotsen. Als de leiders in de wedstrijd zich opmaken voor de laatste ronde is het nog altijd niet zeker wie de kroon van de Hammers op zal gaan eisen. Met meerdere voormalige Hammer King kampioenen in de top vijf kan de wedstrijd beslist worden door een simpele maar verkeerde keus van een route of domme pech van een band die het opgeeft. Op dit punt krijgen de top rijders ook te maken met minder snelle ‘achterblijvers’ welke nog her en der te vinden zijn op het parcours. Plekken als King’s Veto, Jack of Thor’s Hammer raken zo ongeveer verstopt door kapotte bolides op de ideale lijnen van de tracks.
Minieme verschillen. Toch is het juist op die plekken waar de leiders in de wedstrijd laten zien dat ze niet voor niets voormalige kampioenen zijn. Met duizelingwekkende, bijna krankzinnige snelheden passeren ze met ware doodsverachting de achterblijvers en dat moet ook wel, want het is de enige optie om te winnen. Maar met iedere ideale lijn die Scherer weet te pakken, doet Gomez hem dat na. Pal achter hen de twee bolides met Miller chassis’, bestuurd door de Blyler’s Rusty en Josh, klaar om maar de kleinste fout van de leiders af te straffen. Het lijkt er sterk op dat deze immens zware, wrede race voor de techniek van dik driehonderd kilometer (200 mijl) beslist gaat worden middels luttele secondes.
Gevecht naar de finish. Met nog slechts circa dertig kilometer te gaan begint Jason als eerste aan de laatste track door de woestijn. Raul zit hem nog altijd dicht op de hielen. Nu pas kun je zien dat er iets niet helemaal in de haak is. Een achterblijver gaat weliswaar aan de kant, maar Scherer kan daardoor zijn snelheid niet vasthouden welke hij de hele wedstrijd wel kon laten zien.
Nek aan nek. Als beide bolides de finish in Hammertown voor de laatste keer bereiken wordt het duidelijk dat we dit jaar geen nieuwe King moge kronen. Weliswaar komt Rasul Gomez visueel tien seconden later over de finish dan Jason Scherer, maar Gomez is later gestart. De tijden daartoe gecorrigeerd betekent dat Gomez de winnaar is en dus zijn Hammer King Champion titel prolongeert.
Boven twee keer: ‘Roll over’ klinkt er over de boordradio, en dat neemt Tad Dowker direct letterlijk. Chuck Berry op de radio vervolgt met: Beethoven… Zo zie je maar weer dat haastige spoed zelden goed is.
Het likken van de wonden. Vraag je je af hoe zwaar de wedstrijd is geweest? Eenmaal over de streep tellen we twee kapotte cilinders, drie lekke banden en een compleet afgebroken veersysteem voor de achterwielen. Let wel, dan hebben we het alleen over de top vijf rijders. Het is schier ongelooflijk waar deze machines toe in staat zijn en waar ze doorheen gestuurd worden. Waanzinnig om ze dan ook nog eens met ongehoorde snelheden zien racen door en over dit krankzinnige, meedogenloze terrein. Maar juist dat maakt de King of the Hammers toch tot wat hij is: speciaal en uniek.
Onder: De Toyo Tire Desert Challenge 2023.
Toyo Tires Desert Challenge, Dag 1 Proloog. In week 2 van King of the Hammers 2023 komt de vijfde, jaarlijkse Toyo Tires Desert Challenge aan bod. Dit jaar is deze woestijnrace, met meer dan 220 teams die zich hebben ingeschreven voor de strijd, groter dan ooit. De eerste race dag (zaterdag) start de Unlimited klasse. De coureurs krijgen een verkort rondje voorgeschoteld van zo’n 65 kilometer hetgeen de startvolgorde voor de tweede dag zal bepalen. Maar er staat meer op het spel dan alleen die startvolgorde. De neergezette tijd voor dit proloog rondje wordt tevens meegeteld bij de totale racetijd van de rijders. Met dat gegeven in het achterhoofd weet iedere coureur dat de race beslist niet gewonnen kan worden op de eerste dag, maar wel degelijk verloren kan worden!
T1- Unlimited Truck. De eerste die van onder de startboog wegschiet is Tim Herbst (startnummer 19), gevolgd met telkens vijf minuten interval door de resterende 27 deelnemende T1 trucks. Schone lucht voor de eerste bolide en een nog maagdelijk parcours helpen Tim niet onaanzienlijk om een tweede snelste tijd van de dag neer te zetten. Hij verzekert zich daarmee tevens van een vroege start op zondag. Winnaar van vorig jaar Kyle Jergensen verzekert zich eveneens van een vroege startpositie. Hij rijdt de snelste tijd en dat biedt kansen voor het verdedigen van zijn titel. Jergensen’s zet een zinderende, onstellend snelle tijd neer van net geen 31 minuten (en dat voor 65 zware, onverharde kilometers!). Hij is daarmee 90 seconden, anderhalve minuut sneller dan Tim Herbst. Met de rest van de deelnemers ruim achter zich lijkt Kyle sterk op koers te zijn voor opnieuw de overwinning.
Verder. Bill Apgood (nummer 44) finisht deze dag als derde. Bill’s tijd van 32 minuten en 28 seconden zet hem in een klein groepje van gefinishte deelnemers die onderling allemaal zo’n twintig seconden uit elkaar liggen. In dat groepje zien we verder onder meer JP Gomez, Adam Householder en Eric Harden.
T2 – Spec Truck. Als de T2’s starten lijkt het er al snel op dat het gebrek aan vermogen ten opzichte van de T1 trucks vrijwel te verwaarlozen valt. Het verschil is onmiskenbaar, maar het heeft nauwelijks betekenis zien we in de praktijk. Het scheelt iets meer dan twee en een halve minuut in vergelijk met de snelste tijd in de T1 klasse dat de eerste Spec Truck rijder, Christopher Polvoorde (nummer 294), de 65 km. lange track weet af te leggen en de finish passeert. Het kost hem om heel precies te zijn 33 minuten, 34.366 seconden en dat is goed voor een voorlopig negende plaats overall. Terzijde, Polvoorde was vorig jaar de T2 winnaar maar tevens tweede overall. En dat is een opmerkelijk resultaat omdat hij strijd leverde tegen andere voertuigen in die Unlimited klasse met veel hogere vermogens!
Close-racing. De nummer 219 van Thor Herbst finisht direct achter Christopher waarmee het ‘Terrible Herbst’ team in de strijd blijft in beide klassen. Ray Griffith en Dustin Grabowski zijn de volgende gekwalificeerden die de finish passeren. Met een verschil van slechts drie centi-seconden (driehonderdste van een seconde!) mag je die strijd voor de derde plaats gerust ‘close-racing’ claimen. Zou Grabowski zijn grote overwinning in de California 300 hier willen herhalen, dan valt die achterstand te verwaarlozen.
B3 UTV. De UTV’s duiken het parcours op als de middagzon al richting horizon begint te zakken. Omdat ze pas starten na het flinke veld deelnemers in beide Unlimited klassen worden ze geconfronteerd met een behoorlijk uitgesleten en overhoop gereden parcours. Met drie verschillende UTV klassen; Stock, Pro Mod en Open, is het koffiedik kijken welke klasse zal gaan domineren in de woestijn van de Johnson Valley. Dustin Jones (T978) in een standaard UTV Can-Am Maverick stuurt zijn UTV het snelst van allemaal over het uitgezette rondje woestijn. Hij passeert de finish na 39 minuten en 5.714 seconden, waarmee hij voor deze klasse een indrukwekkende tijd neerzet.
Afwisseling troef. De volgende binnenkomst, circa vijftien seconden na Jones en in de open UTV klasse, komt op naam van Doug Mittag. Als bewijs dat de Pro Mod klasse ook nog kandidaat blijft voor de overwinning in de B3 klasse, zet Vito Ranuio (T950) de derde tijd van de dag neer in zijn Pro Mod UTV. Met die drie verschillende klassen van de UTV’s in de top drie blijft de race voor de beste UTV nog helemaal open.
Toyo Tires Desert Challenge Day 2, de Wedstrijd. Op de grotere wedstrijd op zondag krijgt de open-wheeled buggie klasse, inclusief B2 en B3 (UTV’s) voorrang voor de race. Afhankelijk van de tijden van de proloog worden de UTV’s en B2 buggies gemixt tussen de deelnemers voor de hoofdrace. Een paar buggies, Chase Warren (1088) en Ezra Ebberts (1077), nemen de leiding in die groep.
Voortijdig einde. Ondanks dat Chase de toon zet op zaterdag wordt hij in de race van zondag de eerste in een lange lijn van DNF’s waardoor hij zijn (limit) overwinning van vorig jaar niet kan consolideren. Ebberts profiteert en wordt winnaar van de dag, met achter zich een hele zwerm UTV’s in gevecht voor de twee volgende podiumplaatsen.
Strijd in de UTV klassen. In het verloop van de race zie je dat de onderlinge tijden in de drie UTV klassen verder uit elkaar komen te liggen. De Open UTV klasse heeft het grootste voordeel op het lange parcours en de zware rots secties. Twee coureurs in de Open UTV klasse bezetten de beperkte podiumplaatsen met Branden Sims als winnaar in zijn klasse en een tweede plaats overall.
Winnaars Pro Mod klasse. Doug Mittag is de volgende over de finishlijn en verzekert zich daarmee van de laatste plaats op het overall podium. Brayden Baker (977) eindigt als derde in zijn klasse, ongeveer drie minuten achter Sims. Vito Ranuio in zijn Pro Mod UTV bewijst dat zijn kwalificatieronde geen gelukstreffer is geweest en wint zijn klasse en verovert een vijfde overall plaats. De volgende Pro Mod die de finish passeert is de nummer T50 van Bruce Binquest (negende overall). De hele dag is hij razendsnel op het parcours, maar hij verspeelt de nodige tijd omdat hij door het vele stof gedwongen wordt creatieve routes te zoeken buiten het parcours om. Phil Blurton (944) weet de laagste podiumplaats in zijn Pro Mod klasse te pakken.
Hoop vervliegt soms. Weliswaar zet Dustin Jones met zijn standaard klasse Can-Am de snelste tijd neer onder de UTV’s op de eerste dag, dat lukt hem niet tijdens de 200 mijl race (ruim 320 km.) op de tweede race dag. Door een lange stop op het parcours tijdens de eerste ronde vervliegt zijn hoop op een plaats in de top tien overall. Hij gaat nog wel voor een overwinning in zijn klasse, maar in het overall klassement moet hij genoegen nemen met een veertiende plaats. De volgende in de ‘stock UTV’s’ die de finishlijn passeren zijn Mitchell Alsup met in zijn kielzog Larry Heidler. Met een overwinning in de Dakar en een plek in de top tien is AJ Jones een serieuze kandidaat voor de overwinning. Helaas. De brute condities van het parcours zorgen er voor dat zijn euforie en droom vroegtijdig ten einde komt. DNF komt er achter zijn naam te staan. Zijn Red Bull teammaat Seth Quintero valt eenzelfde lot ten deel; ook hij weet deze dag de finish niet te halen.
Unlimited T1 en T2 race. Zodra de Limited auto’s de finish passeren wordt het tijd voor de race van de ‘grote jongens’ in de Unlimited klasse. Met de hele dag een voortdurend veranderend weerbeeld ontmoeten zij tijdens hun race, zodra ze op de route zitten, een ‘zeer stevige bries’ met windsnelheden boven de 30 MPH (50 km. per uur en meer). Het zorgt voor dikke wolken stof die over de vallei waaien en het navigeren schier onmogelijk maken. Twee aan twee zie je derhalve trucks al snel van de ideale lijn afwijken, doodgewoon omdat het zicht daar vrijwel nihil is. Alleen Kyle Jergensen heeft daar geen last van omdat hij vooraan rijdt. Tja, die doet er natuurlijk alles aan om zijn titel van vorig jaar te verdedigen.
Met snelheden tot 200 km/u (130 MPH) is de race snel en ruig. Het duurt niet lang of die combinatie begint zijn tol te eisen bij de bolides. Kyle Jergensen moet al na zo’n 15 km. de strijd staken als de track zijn tol eist. Meer en meer auto’s vallen uit zodat uiteindelijk Dale Dondel de snelste ronde op zijn naam mag schrijven.
Unlimited T1 en T2 race: Ronde 2. Dondel’s tempo is schijnbaar te hoog geweest, want zijn tweede ronde weet hij niet uit te rijden. Niet veel langzamer dan het tempo van Dondel zijn Adam Householder in T1 en Dustin Grabowski in T2. Tim Herbst lijkt ook goed in zijn vel te zitten na zijn sterke race op de eerste dag waarop hij de vierde snelste tijd weet neer te zetten.
Als de mijlen tijdens die tweede ronde onder de wielen verdwijnen zien we dat Householder de leiding neemt. Herbst valt langzaam iets terug en de trackers laten zien dat twee rijders langzaam terrein winnen. De eerste is Dustin Grabowski en kort achter hem is het Ray Griffith. Tot overmaat van ramp wordt Herbst opnieuw geplaagd door een kapotte band en dat opent de deur voor de twee genoemde T2 trucks.
2023 Toyo Tires Desert Challenge uitslag. Als de tijden bij elkaar opgeteld zijn wordt duidelijk dat de onberispelijke race van Adam Householder hem de overwinning brengt. “I love King of the Hammers, I grew up racing out here” is Adam’s commentaar als hij de finish passeert. De eerste race van King of Hammers (Mint/CA300 Triple Crown) komt op naam van Householder Motorsports.
Dustin Grabowski is de volgende snelste tijd. Hij pakt de tweede plaats en een overwinning in zijn klasse en dat is een vervolg van waar hij in 2022 eindigde. Ray Griffith stapt op de derde trede van het podium en tevens een tweede plaats in zijn klasse. Ondanks de zware tweede ronde weet Tim Herbst tweede te worden in zijn klasse terwijl Jp Gomez de derde podiumplaats opeist in de T1 klasse. Snel en zwaar zijn een juiste, accurate omschrijving van de 2023 Toyo Desert Challenge. Met nieuwe winnaars in alle klassen laat het overduidelijk zien hoe zwaar een overwinning in King of the Hammers bevochten wordt. Wil je alle resultaten weten van King of the Hammers, surf dan naar de officiële site van KOH.
Fotografie: OffRoad Xtreme. Tekst: Offroad Xtreme & Martin Brink.
