King of Kragle, aankomst en proloog (deel 1)

Volgens onze Garmin Overlander is het Poolse Kragle zo’n 947 kilometer verwijderd van onze woonplaats in het midden des land, maar daar kunnen we natuurlijk een metertje, wellicht twee, naast zitten. Snelheid is immers een relatief begrip en onder meer afhankelijk van de plaats en de plek van de waarnemer. Die snelheid van 1.150 km/u in onze aanhef is derhalve geen gevolg van een vlaag van verstandsverbijstering van uw scribent of het aflezen van een idiote, op hol geslagen kilometerteller in diens auto. Verre van dat en zelfs komt die snelheid niet zomaar uit de lucht vallen maar zijn die het gevolg van de gedachtenspinsels in het brein van ondergetekende. Die bijna 950 kilometer geven je immers ruim de tijd om je gedachten de vrije loop te laten en indirect is die 1.150 km/u snelheid daarbij een tipje van de sluier die we gebruiken in een poging je aandacht te vangen. 

Onder: Het Red Devil team John Jongeneel en Bart Doeswijk zet hun kamp op. Op de achtergrond de imposante Volvo truck welke onderdeel is van het kamp van de teams Swad 1 (Tjarko Ockers en Sybolt Bruinsma) en Swad 2 dat bestaat uit Huub Ockers en Klaas Oenema.

De sluier opgelicht… Pak de rekenmachine er bij zo je wilt, maar de aarde draait in een dag van bijna 24 uur rond zijn as. Om heel precies te zijn is dat 23 uur, 56 minuten en 4,09 seconden. Het verschil naar die 24 uur zit hem in het feit dat we ook nog eens rond de zon draaien. De evenaar van ons solide rotsige bolletje heeft een lengte van 40.075 kilometer en deel je dat door die bijna 24 uur, dan kom je uit op een snelheid van circa 1.670 km/u. Tenminste, die snelheid haal je in geval je op de evenaar staat. Zou je op de geografische noord- of zuidpool staan, tevens de eindpunten van de denkbeeldige aardas, dan draai je in principe alleen maar pirouetjes op dezelfde plaats, want je snelheid is nul. Gezien het feit dat wij in ons kikkerlandje ergens op de 51-ste breedtegraad zitten, halen we een snelheid van nog altijd zo’n 1.050 km/u. Tel daar voor het gemak de gemiddelde snelheid van 100 km/u richting het vanuit ons landje oostelijk gelegen Kragle in Polen van schrijver dezes bij op, niet meetellend enkele files waaronder één hardnekkig lange, en je komt uit op de genoemde 1.150 km/u. Dan nog blijft die snelheid relatief beste lezers, want ons bolletje kachelt ook nog eens met een gangetje van 107.826 km/u rond de zon. En die zon op zijn beurt laat 828 duizend kilometer per uur op de snelheidsmeter zien voor een rondje rond het centrum van onze melkweg. Kijken we dan een laatste tandje verder, dan raast ons hele sterrenstelsel met de duizelingwekkende snelheid van circa 2,16 miljoen kilometer per uur door het heelal. Maar nogmaals, we kunnen er een metertje naast zitten, want we baseren ons bij die laatste drie op gegevens en getallen die we bij Wikipedia op hebben gezocht. Je denkt toch niet dat we al die wijsheid van onszelf hebben?

Onder: De technische keuring door Leon van Enckevort aan de auto van het Vicious Racing Team (Kenzo Deraeve & Brent Bombeke). Sponsoren John de Leur (links op de foto met rode jas) en Driek de Beij (rechts, ook met rode jas) kijken ‘verlekkerd’ en bewonderend naar al het moois onder de kap.

Boven en onder: ‘Belangrijke’ stickers worden door Jesse Burgmeijer nog gauw even geplakt en/of een laatste controle c.q. hand wordt door Sjef Jansen gelegd aan de bolides. 

‘Afstandelijke’ overpeinzingen. We weten niet wat en hoe de lezers van dit verslag denken, maar steevast denken wij, op weg naar onze verre bestemming het Poolse Kragle, bij die schier onvoorstelbare snelheden in het heelal aan het feit dat de aarde een keer onbewoonbaar wordt en (vermoedelijk) over circa vijf miljard jaar opgeslokt zal gaan worden door de stervende zon wanneer diens ‘brandstof’ op gaat raken. Ze, de zon, krijgt dan een tijd lang de status van rode reus om uiteindelijk nog miljarden jaren als witte dwerg voort te bestaan. Willen we als mensheid overleven dan zullen we lang vóór die status van rode reus een ander plekje in het heelal gevonden moeten hebben, het liefst een rots planeetje in de ‘leefbare zone’. Juist, met vloeibaar water. En juist dat doet ons dan steevast uitkomen op de volgende, voor ondergetekende zeer intrigerende gedachte en vraag of er wellicht elders in het universum een intelligente beschaving zich heeft kunnen ontwikkelen. Het ontstaan van leven zoals wij dat kennen heeft een hoop voorwaarden, maar aan de andere kant zijn er ontelbare mogelijkheden. We hebben het dan wel over een echt intelligente beschaving, met name een beschaving die bijvoorbeeld geen oorlog kent… Enfin, voordat onze gedachten helemaal op hol slaan arriveren we vroeg in de avond in Kragle waar we opgewacht worden door een groot deel van de organisatie crew en een Pools biertje. Daarna duiken we op tijd het bed in, want morgen, 3 oktober, zal wat later in de middag middels een proloog de strijd losbarsten om de ‘koningstitel’, King of Kragle.

Boven: Briefing van de Marshals.

De aanloop van de King of Kragle. Na een uitstekend ontbijt lopen we ‘in de loop’ van de ochtend over het kamp van de deelnemers. Liefst negentien teams staan min of meer in de startblokken, in ieder geval te popelen om de strijd aan te vangen. Het merendeel is afkomstig uit Nederland en België, maar ook een Engels en Zweeds team geven acte de présence. Halverwege de middag komen de inwoners met hun kinderen, net als vorig jaar, op uitnodiging van Steven van Lier van SVL Support (Offroad Poland, foto hierboven heet de Pools sprekende Steven iedereen een welkom) naar het kamp. De kinderen krijgen een presentje plus een zakje snoep en de bewoners van het dorp Kragle een cheque ter waarde van € 1.000,- (foto’s hier onder). Maar wellicht als grootste klap op de vuurpijl mogen de kinderen een rondje mee met de deelnemers in hun ‘race bolide’. Kijk, zo kweek je goodwill onder de lokalen en zien ze je graag terugkomen.

Boven en onder: Een snoepje en een cadeautje gaat er bij kinderen altijd in.

Boven meerijden met Tjarko Ockers en onder met Mark van den Oord.

Twee keer boven en drie keer onder: Een rondje meerijden, en niet alleen voor de ietwat beduusde kids…

Boven meerijden met Brian de Jong en onder met Mark Burfitt uit Engeland.

 

Het startschot gaat vallen. Fractioneel later dan de geplande 15.00 uur wordt gestart met de proloog. Mag je meer als een formaliteit zien, want nodig om de startvolgorde te bepalen is deze proloog niet. Zie het vooral als een manier om de bergen opgehoopte adrenaline in het systeem van de deelnemers een uitlaatklep te gunnen. Als fotograaf ga je zo mogelijk wat eerder richting de plek waar die proloog gehouden wordt om alvast het parcours te verkennen, de manier bij uitstek ook om een mooie fotoplek te vinden. Dit jaar is de proloog vrij lang ontdekken we als we die na lopen. Naar zeggen zo’n vier kilometer. Gelegen in een bos sectie is het een fraai en uitgekiend parcours waarin de deelnemers zo ongeveer alles in miniatuur tegen komen van hetgeen ook voor de wedstrijd in het verschiet ligt. Enkele korte maar steile beklimmingen en afdalingen, een stevige modderput, een stukje klauteren over stenen en rotsen (rock-crawlen) en als laatste een flinke, moerasachtige sectie.   

Multiple off-road choices. We kiezen het laatste deel van het parcours als fotoplek, doodgewoon omdat die er het meest spectaculair uitziet. We zijn niet de enigen. Vrijwel alle Marshals, de voltallige (technische) crewleden van de deelnemers en een aanzienlijk aantal lokalen uit Kragle hebben zich daar eveneens verzameld om maar niets van het komende spektakel te hoeven missen. De keus is weliswaar prima, maar desondanks zou je willen dat je er met bij wijze van spreken een stuk of dertig fotografen zou staan, verdeeld over de hele lengte van het parcours. Dat wordt nog eens benadrukt zodra de eerste deelnemers van start gaan en bij de modderput arriveren. Ze vallen die aan met het verwachte fanatisme. Het soort fanatisme dat een tot het uiterst geplaagde terriër onmiddellijk doet transformeren tot een schoothondje voor oma’s van tachtig jaar en ouder. We hebben gelopen over het redelijk harde oppervlak van die modder en dat maakt het extra moeilijk om te geloven, maar zodra de eerste bolides over dat flinterdunne korstje modder rijden lijken zich een soort poorten naar de hel te openen. Off-road hel wel te verstaan. Bolides die diep de prut in zakken. Wielen verdwijnen compleet in de dikke smurrie en al snel is het een waar slagveld. Slechts enkele, als eerst gearriveerde deelnemers weten er nog door te komen, maar dat houdt al snel op. Om een eindtijd in 2023 te voorkomen, wellicht is einddatum betere omschrijving, wordt dit deel van de proloog door de organisatie (terecht) geneutraliseerd. Deze modderput is duidelijk onderschat, zowel door de Marshals die de proef hebben uitgezet als de deelnemers. Oh ja, ook door uw fotograaf…

Boven: Serge Cavrois.

Het spits afgebeten. Het eerste team dat bij de moerassectie arriveert is het Belgische team Alanius, zijnde Alain en Serge Cavrois. Je ziet ze op de vijf foto’s hierboven en de drie foto’s hieronder. Ze weten het moeras redelijk vlot door te komen, maar helemaal ongeschonden komen ze niet uit de strijd. Een bodemplaat delft het onderspit maar wordt na het finishen wonder boven wonder door Serge teruggevonden. Op de derde foto zie je hem de bodemplaat triomfantelijk de lucht insteken.

‘Aangepaste off-road thermoregulatie’… Op de foto boven en hier onder Aga van Esch in actie. Onwillekeurig trek je bij deze dame een parallel met koudbloedige organismen als vissen, reptielen en amfibieën. Die kunnen hun eigen lichaamstemperatuur niet regelen en zoeken derhalve warmere of koelere plaatsen op of gaan zonnebaden. Aga kan als mens haar lichaamstemperatuur prima regelen, maar begint pas ’tekenen van leven te vertonen’ in de modder…

Wrange start. Het tweede team dat de aanval op het moeras opent is team General 3, Eric Gijsberts en Aga van Esch. Je ziet hen in actie op de vier foto’s boven en vier foto’s onder. We plaatsen een extra fotootje van dit team omdat je ze in de wedstrijd helaas niet meer tegen zult komen. Het moeras weten ze nog succesvol achter zich te laten, maar halverwege begint de automatische versnellingsbak dienst te weigeren. Water in de bak blijkt later de boosdoener, veroorzaakt door een lekkende keerring. Dat ontdekken ze ‘s-avonds als ze de versnellingsbak op de brug (in de grote schuur van SVL Support/Offroad Poland staat een brug!) onder de auto vandaan gepeuterd hebben. Ze redden het niet om een vervangend niet lekkend exemplaar te vinden en dus zit er niets anders voor hen op om de strijd op te geven.

Onder: Eric Gijsberts, met zijn bedrijf Offroad & Adventures tevens sponsor van de King of Kragle.

Fout alternatief. Er komt al snel een moment dat de volgorde van aankomst bij het moeras er niet meer toe doet. Zo nodig kunnen we het zien op de tijd gegevens van onze camera’s, maar omdat de tijden niet gelden voor een start volgorde (wel voor het totale plaatje) laten we dat achterwege. Op de twee foto’s boven en twee hieronder het Belgische Vicious team, Kenzo Deraeve en Brent Bombeke. Zij hebben wat langer tijd nodig om door het moeras te geraken. Het is een gevolg van wat al snel een verkeerde keus blijkt. Bij aankomst van het moeras kiezen ze voor een mogelijke route rechts door de smurrie omdat links de weg verspert lijkt door het General 3 team. Helaas, het moeras is er even diep, maar de bodem een stuk zompiger. Nood breekt wetten en zo snel als mogelijk lieren zij zich naar links, de ‘corridor’ waar ze inmiddels enkele teams succesvol door hebben zien komen. Eenmaal daar kunnen ze het moeras vlot achter zich laten.

Boven twee keer en onder: Team General 2, Jermain van Esch en Sjef Jansen vergezeld van een grote witte wolk als gevolg van het koude water op een hete motor. De eerste momenten in het moeras zijn zij derhalve onzichtbaar voor onze camera’s. We kunnen ons vergissen, maar vermoedelijk banjeren zij, samen met het Wild Power team (Bokke en Hiske Nijdam), het snelst door het moeras, zegge van de deelnemers die het moeras halen.

 

Boven twee keer en hieronder: Team Swad 2, Huub Ockers en Klaas Oenema. Als een goed geoliede machine gaan ze door het moeras en weten het derhalve vlot achter zich te laten. En belangrijk: ‘zonder kleerscheuren’.

Heeft de jeugd de toekomst…? Boven twee keer en onder twee keer. Met voorsprong is Flieroffroad het jongste team in de strijd om de koningstitel van 2022. Piloot is de 21-jarige Robin Flier die zich terzijde weet gestaan door de 25-jarige co-piloot Jesse Burgmeijer. Jong en onervaren is echter niet van toepassing op deze mannen. Verre van dat. We kennen deze mannen al jaren en ze zijn onder meer de drijvende krachten bij Hannibal Offroad. Off-road rijden is ze bij wijze van spreken met de paplepel ingegoten. Dat geldt ook voor de technische assistentie die ze mee hebben genomen. Dat zijn Roan Burgmeijer en Jerom alias ‘Gijskapzeis’ Wals. De mannen moeten het zien op te nemen tegen doorgewinterde off-roaders en of ze dat lukt lees je wellicht in een volgend verslag. Het moeras komen ze volgens de regels van de off-road kunst uitstekend door. Onze camera staat daarbij ‘per abuis’ op ‘High Speed’ (hoge snelheid) maar laat daardoor een veelbelovende, tevens spectaculaire doorkomst zien.

v 

Boven en onder: Jaap Hiemstra levert opnieuw strijd om de begeerde titel, maar dit jaar weet hij zich terzijde gestaan door Mark van den Oord omdat zijn co-piloot van vorig jaar (Jordy van Kuijlenborg) geen vrij kon maken van zijn werk. Daarmee komt zijn teamnaam Double J (voor Jaap en Jordy) weliswaar onder vuur te liggen, maar gelukkig niet de prestaties van het team. Mark, eveneens onderdeel van Hannibal Offroad, is een volwaardige vervanger boordevol off-road skills. Ons inzien verdient Double J de titel van meest nuchtere team. Het plezier van meedoen weegt bij hen absoluut zwaar, maar het competitie element wordt daarbij zeker niet uit het oog verloren.

Boven en twee keer onder: Team Red Devil (in eerste instantie ingeschreven als team Domestic Pirates) zijn John Jongeneel en Bart Doeswijk. Hun bolide hebben ze nog niet heel lang in bezit en deze King of Kragle is in feite de vuurdoop. Dat geldt niet voor de mannen zelf, want die weten verdraaide goed waar de off-road klepel hangt wordt duidelijk bij een schier vlekkeloze doorkomst in het moeras.

Boven en onder: Eén van de twee dames in de competitie, Hiske Nijdam. Staat haar ‘mannetje’ om het een tikje plastisch te omschrijven. Door het uitvallen van Aga van Esch van team General 3 moet Hiske de komende week de eer van de dames zien hoog te houden.

Drie keer boven en drie keer onder: We noemden ze al, het Wild Power team met Bokke en Hiske Nijdam. Door de off-road wol geverfde off-road liefhebbers die nationaal en internationaal bekend zijn. Na deze King of Kragle zijn ze bijvoorbeeld een weekje thuis om daarna de Wild Boar Challenge in Istrië, Kroatië met hun deelname te vereren. Het moeras? Okay, het vergde enige inspanning, maar net als het General 2 team zijn ze er in een oogwenk doorheen. Gelukkig zijn onze camera’s sneller… 

Boven en onder: Sybolt Bruinsma op weg naar een ankerpunt voor de lier. Samen met Tjarko Ockers vormt hij het Swad 1 team. Doorgewinterde off-road mannen die al een aantal zware wedstrijden op hun naam hebben mogen schrijven zoals meerdere keren de Xtreme Team Challenge.

Boven en twee keer onder: Team Mud Dog 4×4, Brian de Jong en Lars van Bergen. Gaan gewoon vreselijk goed en dat is opmerkelijk, want de twee werken voor zover we weten voor het eerst samen in een wedstrijd. Als we uitstekende rij eigenschappen van de piloot noemen samen met een schier onvermoeibare co-piloot (je wordt al moe als je alleen maar naar hem kijkt), moeten we dan nog verder commentaar geven? 

Onder twee keer: De enige (Polaris) SSV (Side-by-Side Vehicle) in de competitie wordt bemand door de Engelsen Mark Burfitt en Will Hall. Die gaan verdraaide goed, maar eigenlijk zou je daar een aparte klasse voor in het leven moeten roepen. Licht van gewicht, ruim voldoende vermogen, uitstekende off-road prestaties én betaalbaar zijn kenmerkende eigenschappen en verklaren tevens de sterk toegenomen populariteit van deze voertuigen in nationale en internationale competities. In meerdere situaties geven ze dik opgebouwde bolides tegenwoordig het nakijken. Een punt waar ze minder goed scoren in vergelijk met dikke off-road voertuigen is de bodemvrijheid. Maar er zijn tegenwoordig al portaalasjes te koop voor deze SSV’s. Net voordat de strijd om de King of Kragle losbarst is QuadWise op sportief off-road bezoek in Kragle. Zij zijn een grote quad en SSV dealer van meerdere merken in de noordelijke helft van Nederland en kunnen je veel over quad’s en SSV’s vertellen. Uiteraard verkopen zij ze ook.

De pechgevallen. Niet alle teams weten de proloog heelhuids door te komen. In willekeurige volgorde zijn dat het Zweedse team, toepasselijk genaamd Team Sweden, met hun werkelijk prachtige en indrukwekkende bolide. Achter het stuur zien we daar Klas Melman die geassisteerd wordt door vorig jaar deelnemer Kristian Larsson. Als hun auto scheef staat hapt de motor op vooralsnog onverklaarbare wijze lucht in plaats van brandstof. Team Olli (Rob Henrion Verpoorten en Arjen Brookman) rijden de proloog zelfs niet omdat de motor door onbekende oorzaak slecht loopt. Team Fronteratje (Wouter van der Gaast en Manus Mense) kampen met twee lieren die cruciale tanden kwijt zijn. Team Muttley Off Road, met daarin Willem Vellinga en Eric Plomp, heeft eveneens problemen met zijn hagelnieuwe voorlier: één van de twee motoren geeft er de brui aan. Team General 1 (Frans van Esch en Andreas Blonk) heeft eveneens problemen, in zijn geval met de voorlier. En hekkensluiter in onze opsomming is Team General 4 (Robbert van Asseldonk en Jan Pullens) waarbij de stroomvoorziening van zowel de voor- als achterlier problemen geeft. Uiteraard geeft geen van deze teams de moed zomaar op. Wordt vervolgd zullen we dus maar zeggen.

Onder: Het laatste team dat we door het moeras zien komen is het team Disco 1 met daarin regelmatige challenge deelnemer Thijs Kersten samen met alias Mr. X. Het plezier van meedoen in hun vrijwel standaard Land Rover Discovery staat voorop bij deze mannen, zullen we het daarop houden?

Binnenkort meer over het verdere verloop van de strijd in Kragle!

Tekst & fotografie: Martin Brink.