Enkele dagen eerder worden we al gewaarschuwd door de organisatie dat de vierde dag van de King of Kragle wedstrijd ‘zwaar en nat’ zal zijn. Desondanks blijkt de werkelijkheid ernstig tekort te doen aan de woordjes ‘zwaar en nat’. Nu, een paar dagen later kunnen we dat makkelijk schrijven omdat we kunnen terugkijken op die dag. Maar wat we ook schrijven, alle superlatieven halen het met geen mogelijkheid bij het omschrijven van deze vierde dag. Zinderend off-road spektakel dat iedere vezel in je lichaam in onbeheersbare, passionele bewegingen zet en dat van alle kanten als het orgastische hoogtepunt van een kudde olifanten voortdurend het netvlies van onze ogen bestookt, tart, uitdaagt, maar bovenal, streelt!
Boven: Paul en Andrew van Team Challenger (1). Mocht je het idee koesteren in het moeras voordeel te hebben met je SSV door zijn lichtere gewicht, dan moeten we je teleurstellen.
Offroad sluipmoordenaar. Dag vier begint kalm en vredig. De teams weten nog van niets. Weldra gaat het complete deelnemersveld op weg naar de start locatie. Alle teams zullen tegelijk starten, opnieuw een massastart dus. Zodra het sein voor de start wordt gegeven schieten de bolides onder luid gebrul, geroffel en gehuil weg, richting dat punt in de verte dat gemarkeerd wordt door twee linten. Een kort traject door het bos volgt, een traject dat hen regelrecht richting de off-road hel voert gaan ze al snel ontdekken. Voor hen doemt een flink groot ven op. Een ven hebben ze al een keer voor de wielen gekregen, maar dit keer is het geen ven in zondagse pak of werkkledij, maar een ven in een ‘dreigend sport tenue’. Het ligt boordevol dode bladeren en takken maar staat bovendien vol met bomen. Je mag het van ons dan ook gerust moeras noemen. Rij er met je bolide in en geheid dat je hooguit een meter, misschien twee meter ver komt, maar dan sta je ook subiet ‘shocking’ stil tussen en in de ‘aquarium begroeiing’.
Boven en onder: Ronald en Reijer, Team Cumtoy. Je moet een reusachtige portie lef hebben, een latent masochistisch karakter of anders een blindelings vertrouwen in je auto en eigen kunnen om de strijd in het moeras aan te gaan met slechts aandrijving op drie wielen.
Multiple choice…? In beginsel zijn er eigenlijk slechts twee mogelijkheden in je poging om dit enorme moerasgebied te verslaan. Enorm ja, want het heeft een diameter volgens onze voorzichtige schatting van zeker honderd meter. Rechtdoor het midden van het rondvormige moeras is echter geen optie; je komt teveel bomen tegen van het formaat dat je niet zomaar omver rijdt. Blijft over pogen rechtsom of linksom, globaal langs de (met lint gemarkeerde) oever, de andere kant van het ven zien te bereiken. Linksom lijkt het langs de oever het eerste stuk het meest droog en we verwachten dan ook dat de meeste teams voor die optie zullen kiezen. Rechts ziet het er veel dieper en daarmee onheilspellender uit. We zijn verbaasd dat de meeste teams toch voor de rechterkant kiezen. Achteraf is het maar goed ook. Weliswaar is het traject langs rechts een stuk langer, maar de enige vier teams die het moerasgebied weten te verslaan hebben voor de rechter zijde van het ven gekozen. Links begint wel droger en is absoluut ook wat korter, maar na het relatief wat drogere begin wordt het al snel diep en nog dieper. Je leest het inderdaad goed: slechts vier teams weten het moeras met hun auto door te komen!
Boven: Team Wildpower, Bokke en Hiske.
Onder: Team Swad, Tjarko en Sybolt.
Boven: Olof van het Team Sweden met op de achtergrond en op de foto hieronder Team Muddog 4×4 (Brian en Sanne). Achter de auto official en film producent Fri-Jo…
Boven: Team Alanius (Alain en Serge) in een heldhaftige poging hun bolide richting de ‘horizon’ te dirigeren, gelegen aan de overzijde van het moeras.
Boven: De enig foto van Eric en Aga (Team General 4×4 nr. 2) die we deze dag hebben kunnen maken. Zij kiezen voor de linker kant van het ven. Daar is echter een gat zodanig diep dat Eric moet zwemmen, doodgewoon omdat de grond onder zijn voeten verdwijnt. Nu is Eric niet extreem lang, maar zeer zeker geen lilliputter. Ze moeten opgeven als gevolg van een kapotte tussenbak. Ze zijn niet de enigen die het moeras moeten laten voor wat het is. Jaap en Jordy van Team Kylie starten niet eens omdat hun lier niet werkt. En dat is wel het allerlaatste hulpmiddel dat je wilt missen in het moeras.
Boven: Sanne van het Muddog 4×4 Team.
Onder: Team General 4×4 nr. 1 (Frans en Johan) in een poging ‘incognito’ door het moeras te komen. We nemen tenminste niet aan dat hij overgeschakeld is op stoom aandrijving.
Boven: Moeilijk te zien, maar je ziet Sybolt (Team Swad) die het liertouw uitloopt van zijn chauffeur Tjarko. De rode bolide van Team Wildpower zou namelijk verwarring kunnen scheppen. Oh kijk, daar is Tjarko al (foto hieronder).
Boven: En net als Serge (Team Alanius) denkt dat het niet dieper meer kan, wordt het nog een centimetertje of twintig dieper. Schrale troost: hij heeft nog grond onder de voeten. Op de openingsfoto heb je hem ook in actie kunnen zien. Op de achtergrond Bokke uit de auto in actie om Hiske (foto hieronder achter Serge) bij te staan
Foto boven en hieronder: Team Alanius (Alain en Serge).
Oogbalsem. Het ven in sport tenue is wreed en meedogenloos. Het is beulen voor de deelnemers. Diep gaan, enorm diep, tot voorbij de grenzen van je eigen kunnen en er een paar aanspreken waarvan je het bestaan nooit eerder vermoedde, laat staan hebt aangesproken. Vanaf de zijlijn worden we getrakteerd op de mooiste off-road beelden die je maar kunt bedenken, vooral omdat het mannen en vrouwen zijn die weten wat ze doen, het klappen van de off-road zweep door en door kennen. Toch kiezen de meeste teams om de strijd ergens halverwege het ven op te geven. Er wachten namelijk nog twee zware secties door een moeras en een ven. Iets minder zwaar dan het eerste moeras, maar toch. Als je verder leest kom je te weten welke vier teams als enigen het hele moeras achter zich weten te laten.
Boven en twee keer hieronder: Sybolt van het Swad Team. Het Team Swad is één van de vier Teams die de volledige route door het moeras weten af te leggen. Terzijde, het gras op de achtergrond biedt weinig houvast, want het is onderdeel van een drijvend eiland! Drijvende takken, vallende bladeren en meegewaaid zand en stof zorgden in de loop der tijd voor een voedingsbodem voor het gras. Tjarko en Sybolt zijn overigens de eersten die door het moeras komen. Ze winnen daarmee € 250,- welke John de Leur van Applitech B.V. uitgeloofd heeft aan het eerste team dat dit staaltje voor elkaar zou weten te boksen.
Boven twee keer en onder twee keer: Team Plan B met boven Jente in close-up. Zij hebben ook gekozen voor de linker zijde van het moeras, maar hebben de diepe plas die Eric en Aga fataal werd omzeild door kort uit de proef te gaan.
Boven: De stoïcijns voor zich uit blijven kijkende Frans van Esch (Team General 4×4 nr. 1).
Onder: Nogmaals Frans, maar nu als hij zich voorzichtig begint af te vragen of het water nog verder zal gaan stijgen. Ondanks het hoge water blijft de motor lopen alsof hij op het droge staat. Hetzelfde is het geval met de bolide van Team General 4×4 nr. 3, Jermain en Sjef. Ook van hen blijft de motor keurig lopen onder water. Is zonder meer opvallend en knap voor bolides met benzine motoren. En om gelijk maar alles te verklappen; Team General 4×4 nr. 1 en Team General 4×4 nr. 3 zijn de twee volgende teams die de volledige lengte van het parcours door het moeras weten af te leggen. Het laatste team dat pas een poosje later uit het moeras weet te komen doet dat ook nog eens met een kwart minder aandrijving! Je weet dan dat het Team Cumtoy is (Ronald en Reijer). Als we Reijer zijn eigen woorden na afloop mogen geloven, dan was dit voor hen met 3WD “een echte hel”. Maar wat buiten iedere discussie verheven is: alle vier genoemde teams verwerven hiermee wat ons betreft eeuwige roem!
Boven twee keer: Johan van Team General 4×4 nr. 1 in actie met hieronder Frans die uit een diep gat omhoog ‘krabbelt’.
Boven en onder: Nogmaals Johan en Frans.
Boven: Team General 4×4 nr. 3 met op de voorgrond Sjef in actie. En nee, de ‘stoom’ komt echt niet van Jermain die stiekem in het water plast. Wrang is het voor Jermain en Sjef dat hun lier het opgeeft na hun grandioze doorkomen van het eerste ven/moeras. Het tweede deel van de proef moeten ze derhalve node missen.
Boven: Team Muddog 4×4 en Team Sweden slaan het laatste stukje van het eerste moeras over.
Boven en onder: De ‘redding’ van de bolide van Jermain.
Boven en onder: Na het eerste moeras krijgen de teams een tweede ven voor hun kiezen. Meer een ‘gepensioneerd’ ven, want het is vrijwel helemaal dicht gegroeid. Het schiet dus op richting het eind van zijn leven als de begroeiing meer en meer vocht uit de grond zal weten te trekken. Het geeft de strijd om haar bestaan echter nog niet op en heeft nog een paar gemene streken in petto voor de teams. De oversteek is met zo’n tachtig meter tamelijk lang en kaarsrecht. Omdat bomen van betekenis zich nog niet ‘gesetteld’ hebben en de grond te drassig is om houvast te kunnen bieden aan een grondanker, heeft de organisatie de hulp ingeroepen van de ‘gewichtige’ Unimog van Joost. Ze rollen het touw van de hydraulische lier op de Unimog uit en bevestigen aan het eind een witte boei. De teams kunnen het touw van de Unimog als houvast gebruiken. Neemt niet weg dat ze eerst een meter of vijftig moeten zien te overbruggen.
Boven: De witte boei schopt het voor een kort moment tot ‘persoonlijke reddingsboei’…
Boven en onder: General 4×4 Team nr. 1. Eerst co-piloot Johan door het diepste deel van het traject, even later gevolgd door Frans in de auto.
De finish. Het derde en laatste deel van deze uit drie secties bestaande proef is relatief makkelijk in vergelijk met de twee eerdere moeras gebieden. De route voert over de uitlopers van een ven en alleen bij het inrijden van de proef is het modderig genoeg om de lier aan te spreken. Geen van de teams waagt recht over te steken naar de finish. Stuk voor stuk rijden ze rechts een stuk langs de oever; twee wielen op het droge en twee wielen in het water. Als ze met alle vier de wielen op de oever komen maken ze een ruime draai naar links om als laatste een korte doorwading over te steken. Even reikt het water tot aan de motorkap, maar het is van korte duur. Enkele teams lopen hun lierkabel uit omdat ze niet exact weten wat ze te wachten staat. Wat zeker op ze wacht aan de overkant van het water is een zware landbouw trekker welke als ankerpunt gebruikt mag worden.
Boven en onder: Vier keer de doorwading van het Muddog 4×4 Team dankzij het kortstondig rimpelloze water van het laatste ven.
Boven en onder: Brian en Sanne bezig met de laatste loodjes, die nu eens niet het zwaarst wegen.
Onder: Reijer van het Cumtoy Team.
Onder: Ronald van het Cumtoy Team. Ronald vertelt lachend dat hij in het eerste deel van het moeras zo diep in het water stond dat het water aan de bovenzijde (borsthoogte) zijn waad pak in stroomt! Verder weet hij ook met een grijns te melden dat de berg modder bij het uit het tweede moeras lieren de neus van zijn Cumtoy volledig aan het oog onttrekt! Deels heeft dat te maken met het niet aangedreven wiel links voor, dat stil blijft staan als niet gereden wordt en dan als een soort mini bulldozer fungeert. “Mijn motor (de zes liter Cummins dieselmotor) heeft het niet eerder zo zwaar gehad” laat hij terloops nog, bijna verontschuldigend, vallen.
Op de foto’s hieronder nog wat beelden en tekst van het eerste, in onze ogen meest spannende en enerverende deel van de proef van vandaag.
Boven twee keer: Team General 4×4 nr. 3, Jermain en Sjef.
Onder twee keer: Team Muddog 4×4, Brian en Sanne.
Boven en onder: Team Muddog 4×4, Brian en Sanne. Het probleem met hun kapotte lier hebben ze achter de rug dankzij Driek en Sam van het Tonka Team die hun lier belangeloos ter beschikking stellen. Die is weliswaar ook niet helemaal in orde, maar ze kunnen van twee één goed werkende lier maken.
Boven: Een kijkje op een ’tijdelijk stilleven’ in het moeras….
Boven: Hiske van Team Wildpower.
Boven en twee keer onder: Team Swad, Tjarko en Sybolt.
Boven: Paul en Andrew Team Challenger 1. Kiezen voor de linkerzijde van het moeras, maar slaan het diepe deel aldaar wijselijk over.
Boven: Jente van Team Plan B.
Onder: Alain van Team Alanius.
Boven: Sjef van Team General 4×4 nr. 3. Sjef is het type bijrijder dat uit hetzelfde hout is gesneden als Johan van Team General 4×4 nr. 1 (foto hieronder bezig). Beiden zijn mannen die boven zichzelf uitstijgen als ze bezig zijn. Ze komen pas tot leven als ze keihard moeten werken. Sjef is bijvoorbeeld de enige die we in zichzelf horen lachen bij het waden op de foto hierboven. Hij heeft gewoon enorm veel plezier als hij moet afzien, maar het daarna toch ook voor elkaar bokst de auto door de hindernis te loodsen.
Boven: Kenners zullen weten dat ze hier met Johan van der Maas te maken hebben. Broer Edwin runt namelijk jeepparts.nl dat op het T-shirt van Johan te lezen valt.
Boven: Sleutelen aan de tussenbak van Eric en Aga, Team General 4×4 nr. 2.
Boven: Drie rijders in gesprek, van links naar rechts Bokke, Ronald en Tjarko.
Boven: Tjarko en Ronald bij de gebroken steekas van Ronald zijn ‘Cumtoy’.
Onder: Na afloop van deze zware en natte vierde dag is het drogen van je kleding geen overbodige luxe. Hiske kan er gelukkig nog wel om lachen.
Het eind in zicht? We hebben nog één verslag voor je in voorbereiding, de laatste dag van King of Kragle waarbij een circuit race op ‘het programma’ van de deelnemers staat. Heb je tot die tijd nog meer zin in King of Kragle beelden, dan surf je naar de Facebook pagina van King of Kragle, want daar kun je prachtige filmpjes zien welke Marlies Sterck van Barefoot video’s heeft gemaakt.
Onder: Staat achteloos in een tuin geparkeerd tegenover de afslag naar Kragle, dit voor ons in het westen onbekende 4×4 voertuig. Was te vinden in het Poolse leger (en misschien nog wel) en gaat door het leven onder de naam ‘Tarpan Honker’. Althans, de exemplaren die nog in leven zijn…
Tekst & fotografie: Martin Brink.
