King of Kragle, de koning gekroond.

De laatste dag van King of Kragle is een Circuit race. Dat de hele wedstrijd gelijkenis vertoont met de vermaarde Croatia Trophy (CT) zal menig off-roader niet vreemd en onbekend in de oren klinken. Nog altijd geldt die wedstrijd als een maatstaf voor tal van nationale en internationale challenge wedstrijden. Terecht ook, en waarom zou je dan niet elementen daarvan toepassen op soortgelijke wedstrijden, in dit geval op King of Kragle? De King of Kragle leunt er ontegenzeglijk zwaar tegen aan; daarvoor hoeven we alleen maar te kijken naar het niveau, de zwaarte zo je wilt, van de King of Kragle. We hebben legio Croatia Trophy’s meegemaakt en, toegegeven, we hebben tijdens die wedstrijden enkele passages gezien die nog zwaarder waren dan die we tegenkomen tijdens King of Kragle, maar dat zijn er niet heel veel. Zeker weten dat meerdere proeven tijdens de King of Kragle met liefde opgenomen zouden worden in de Croatia Trophy.

Boven: In de vroege ochtend, als we een kort moment moeten wachten op de deelnemers, wandelen we even naar een stil plekje en dan kan het zo maar gebeuren dat een anders ‘gekroonde’ voorbij komt huppelen.

Onder: Koning op een ander off-road vlak, de kekke Unimog van Joost.

Hindernis baan. Het duurt niet lang of de deelnemers komen aangestormd. Massaal zijn ze gestart en stuk voor stuk willen ze als eerste het uitgezette parcours in duiken. Dat parcours heeft een lengte van drie tot vier kilometer en voert door enkele diepe geulen in bossecties en over enkele graslanden. De bedoeling is zoveel mogelijk rondjes zien af te leggen in een gegeven tijd. In de bossecties vind je als eerste na de start een pracht van een steile helling. Lekker glad, lekker steil en lekker lang. Kortom, daar kun je al jouw vergaarde off-road skills gerust op los laten. Al gauw blijkt dat het deelnemersveld daar ‘stuikt’. Hij is toch wat pittiger dan vermoed en deelnemers die er als eerste arriveren hebben toch enige tijd nodig om de helling te veroveren. Official Barry grijpt na kort overleg via de portofoon kordaat in door snel een lint te verleggen zodat de deelnemers op twee plekken omhoog kunnen. Het werkt prima.

Boven: Zomaar een ’trosje’ deelnemers dat aan komt stormen direct na de start.

Boven en onder: Jermain en Sjef arriveren in een grote, witte wolk van stoom, afkomstig uiteraard van het koelsysteem. Eric en Aga schieten te hulp. Snel de kap open, even af laten koelen en dan gaan ze weer verder. Vooralsnog voor ons onverklaarbaar omdat ze dan al weg zijn. Tot we later Sjef spreken. Geen thermostaat die per ongeluk blijft hangen. Kan ook niet anders want die hebben ze er überhaupt niet in zitten, maar een minuscuul gaatje in een waterslang is de ‘pret bederver’. Nota benen een gaatje waarvan ze daags daarvoor dachten dat het geen kwaad zou kunnen veroorzaken. Het lijkt op de foto’s erger dan het is en tevens de reden dat ze snel weer uit het zicht verdwenen zijn.

Onverklaarbaar 2: Tjarko en Sybolt van Team Swad gaan uitstekend vandaag en ze hebben geen last meer van een ‘mysterieus voorval’ dat zich na afloop van Wet Wednesday voordoet. Minutenlang zijn Tjarko en Sybolt heilig overtuigd van het bestaan van geesten als, nadat ze de motor van hun auto hebben uitgezet, deze even later, nadat ze van elders terug komen, vrolijk toeren staat te draaien. Hè, ik heb hem toch uitgezet? Eerst wordt gedacht dat een van de collega deelnemers een geintje met hen probeert uit te halen, maar nee, die weten stuk voor stuk van niets. Daarna beginnen ze voorzichtig te twijfelen aan zichzelf…. Schouderophalend zetten ze de motor uit, maar prompt slaat deze even later spontaan opnieuw aan! Nu weten ze het zeker. Niemand in de buurt en toch begint de motor uit zichzelf te draaien! Dat moet dan toch het werk van een of andere klopgeest zijn? Het gebeurt nog een enkele keer, maar het mysterie stopt abrupt als de boel goed schoon en droog wordt gemaakt.

Boven en onder: Brian en Sanne (Team Muddog 4×4) zijn een van de eerste teams die het parcours van de Circuit Race opdraaien.

Boven en onder: Team Alanius met boven op een boomstronk geen knoert van een kanarie, maar Serge.

Boven: Ronald en Reijer in hun Cumtoy met 3WD naar de top.

Boven twee keer: Eric en Aga, Team General 4×4 nr. 2 op de lange en steile helling met de uiteindelijke overwinning van die helling.

Onder twee keer: Frans en Johan, Team General 4×4 nr. 1 en idem dito….

Boven: Team Wildpower, Bokke en Hiske.

Boven: Officials Joost (links) en Barry hebben zojuist het parcours aangepast en poseren (op bevel) met een grote grijns voor de foto.

Boven: Paul en Andrew (Andy) van het Challenger Team. De sterke opkomst van de SSV voorspelden we jaren geleden al. Terzijde: was niet moeilijk te voorspellen. Betaalbaar en uitstekende terrein eigenschappen zorgen voor maximaal off-road plezier; wat wil je dan nog meer?

Onder twee keer: Olof van Team Sweden.

Boven en onder: Team Swad, Tjarko en Sybolt. Vanaf onze hoge positie lijkt het alsof de teams als vliegen tegen een wand zijn geplakt. Een meedogenloze wand van spekgladde bosgrond welke geen genade kent. Een onverbiddelijke scherprechter waar de ‘watjes’ van de mannen worden gescheiden.

Boven: Kan soms druk zijn op ‘de weg naar de top’…

Twee keer boven en twee keer onder: Team Challenger met respectievelijk Andy en Paul.

Boven: Team Sweden.

Onder: Team General 4×4 nr. 3.

Boven: Team Cumtoy.

Onder: Team General 4×4 nr. 1, met Johan die enthousiast een duimpje de lucht insteekt ten teken dat het goed gaat. Dat klopt ook constateren we in aanvang van de race. Ondanks dat Frans niet als eerste vertrekt arriveert hij wel als eerste voor de tweede keer bij de steile helling. De laatste deelnemers zijn dan nog bezig op de helling en dus maar nauwelijks begonnen aan hun eerste ronde. Maar het blijft Frans en Johan niet heel de dag zo voorspoedig gaan kun je verderop lezen.

Boven: Jente van Team Plan B.

Onder drie keer: Hiske (en niet zichtbare Bokke) van Team Wildpower. Bezig met hun tweede rondje nadat ze in het eerste rondje hun liertouw een keer horen knappen. Het zijn die kleine ‘ongemakken’ die toch een wereld van verschil kunnen maken. Deze ervaren teams hebben zo’n probleempje in de regel snel opgelost, maar als op het scherpst van de snede gereden wordt in dit Formule 1 off-road tijdens King of Kragle, kunnen enkele seconden je zomaar een plaats (of meer) in de uitslag kosten.

Boven: Team Alanius.

Boven: Jente van Team Plan B.

Boven: Andy, Team Challenger.

Flessenhals? Een lange geul tussen twee heuvels is onderdeel van de Circuit race. Wij zijn er tamelijk zeker van dat deze veel deelnemers lang zal heugen. Het eerste deel van de geul is nog redelijk door te komen. Zo nu en dan even de lierkabel uitrollen als je iets te ver de modder in zakt, maar het zijn slechts korte momenten. Pakweg op driekwart van diens lengte wordt het pittiger als de geul zo smal wordt dat alleen de rechterwielen van de bolides er diep in weg kunnen zakken. Dat geldt ook voor regenwater als dat valt; lekker naar het diepste deel van de geul stromen en je daar verzamelen met collega regendruppels. Het houdt in dat de rechterkant behalve dieper ook nog eens flink drassig is. Het oorzakelijke gevolg is dat de bolides angstwekkend scheef komen te hangen naarmate de wielen de geul meer en meer uitdiepen, zodat gepaste assistentie van de lier onontbeerlijk wordt. Een klein lichtpuntje is het feit dat je weliswaar vreselijk scheef hangt, maar omvallen is er niet bij. Dat is ten alle tijden onmogelijk omdat de steile glooiing van de heuvel rechts dat belet. Het door de geul worstelen gaat niet heel snel, maar gestaag. Vrij plotseling stuikt echter de voortgang zoals je op de foto hieronder kunt zien.

Boven en onder: Team General 4×4 nr. 1 tijdens de berging en op zoek naar…?

De eerste generaal verslagen? De reden van het oponthoud komt op het ongewilde conto van Team General 4×4 nr. 1. Aan het eind van het scheve deel van de geul valt plots de motor uit. Herhaaldelijk starten helpt niet, de motor slaat niet meer aan. Even wordt gedacht aan een ‘verzopen’ motor (teveel onverbrande benzine in de cilinders) vanwege het even daarvoor scheef hangen, maar al snel blijkt dat niet het geval. De motor blijft weigeren aan te slaan. De enige optie is de auto verder lieren tot een plek waar de overige deelnemers kunnen passeren. Dat lukt de heren met de broodnodige hulp van andere teams. En dan kunnen en gaan ze naarstig op zoek naar de oorzaak.

Water… Vaak is het onmisbaar, maar soms kunnen we het missen als kiespijn. Geleerden stellen dat water (H₂O) een voorwaarde is voor het ontstaan van leven. We kunnen ook beslist niet zonder, want zelfs ons lichaam bestaat, afhankelijk van de leeftijd, voor circa zestig procent uit water. Belangrijk is de hoeveelheid. Als we dorst hebben lusten we wel een glaasje. Wandelen we een dag in de Sahara, dan gieten we graag een litertje of meer naar binnen. Veel te veel is echter niet goed, want zodra het water ons tot de lippen stijgt worden we benauwd. Maar soms, heel soms zijn slechts een paar Haaa Tweee Ooo molecuultjes ons teveel. En dat overkomt dus Frans en Johan van Team General 4×4 nr. 1. Tijdens Wet Wednesday blijft de motor, overigens tot grote verbazing van iedereen, onder water gewoon lopen, maar nu tijdens de Circuit race komen ze tot de ontdekking dat de bobine niet waterdicht is. Die heeft daags daarvoor namelijk een paar Haaa Tweee Oootjes teveel moeten slikken! Frans neemt zich stellig voor de bobine voortaan onderste boven te monteren.

Boven en twee keer onder: Team Muddog 4×4 in een zinderende actie bij het uitgaan van de geul.

Boven en onder: Team Cumtoy met boven Reijer (probeert zich te verschuilen achter de modder).

Boven en onder: Team General 4×4 nr. 3 met boven Sjef.

Boven: Ze rijden weer, Team General 4×4 nr. 1.

Onder: Team Wildpower met onder hen Team Swad.

Boven en onder: Team Sweden laat zien dat ook zij het boompje uiteindelijk niet weten te missen, net als hun voorgangers.

Boven: Team Wildpower (Bokke en Hiske).

Boven en onder: Team Swad (Tjarko en Sybolt).

Boven: Serge van Team Alanius.

Boven twee keer: Team Cumtoy.

Onder: Team General 4×4 nr. 3.

Boven en onder: Dreigende luchten begeleiden de teams in de middag, maar het blijft bij dreigen.

Boven: Team Swad.

Onder: Team Cumtoy heeft onderweg een ‘liftster’ opgepikt (Marlies Sterck).

Onder: Team Muddog 4×4.

Slot KoK… Klokslag 15.00 uur wordt het circuit gesloten en komt er een einde aan de eerste King of Kragle. Een meer dan grandioze wedstrijd waarbij alle superlatieven ernstig tekort schieten. Dat is niet onze mening, maar die van de teams, geen enkele uitgezonderd. Kritiek is er dan ook niet. Wel komen er een tweetal mogelijke verbeterpuntjes naar boven borrelen. Een is de puntentelling op een klein puntje aanpassen aangaande de onderlinge sportiviteit. Die wordt door de organisatie als zeer belangrijk gezien en daarom kregen de teams extra punten toegekend als ze een ander team helpen. Dan moeten beide teams dat wel aangeven richting een official om die extra punten toegekend te krijgen. Vanuit de organisatie gezien een prima manier. Immers, officials kunnen niet langs het hele traject sportiviteit in de gaten houden, daarvoor is het terrein doodgewoon veel te groot. In de CT werd onder meer gevraagd aan de pers of ze sportief gedrag van deelnemers in de gaten wilden houden. Dat geeft weliswaar een beperking te zien, want ook de pers is niet overal aanwezig. Nu loert echter het gevaar dat teams elkaar alleen helpen als ze punten kunnen verdienen en dat is ook niet de bedoeling. Hoe dit anders in te vullen wordt nog nagedacht, dus wie weet, wordt vervolgd. Een tweede punt is inherent aan het terrein in Kragle en heeft alleen betrekking op de Circuit race. In de bossecties, daar waar het pittige off-road te vinden is, heb je weinig tot geen kans een langzamere deelnemer te passeren. Over de graslanden wel, maar aangezien je een voor een uit het bos komt, en ieder team het gas over het gras goed weet in te trappen, is passeren daar geen optie. Op een of andere manier moeten er dus een of een paar moeilijker off-road plekken gezocht worden op het terrein waar de teams elkaar kunnen passeren. Ook dat zal geen gemakkelijke opgaaf zijn voor de organisatie. Het siert hen overigens dat ze na afloop geluisterd hebben naar de deelnemers.

Onderdeel van. De wedstrijd mag dan wel afgelopen zijn, maar niet het slotfeest met de prijsuitreiking. De inwoners van Kragle hebben zich van hun beste kant laten zien door met zijn allen een grandioos feestmaal met legio traditionele, Poolse lekkernijen klaar te maken voor de deelnemers. Andersom gaat een deel van de opbrengst van de inschrijvingen naar de bewoners, die een dikke cheque ontvangen van Steven van Lier. Alle officials bedanken, de sponsoren (zie onderaan het schrijven) in het zonnetje zetten en uiteraard de officiële prijsuitreiking, ze horen er onlosmakelijk bij. En is dat allemaal achter de rug, dan rest nog plezier maken en sterke verhalen ‘op correcte wijze weg spoelen’…

Boven: Marlies Sterck filmt het blijvende aandenken aan deze eerste King of Kragle dat alle teams na afloop ontvangen.

Onder: De dames uit Kragle die absoluut voor een vijf sterren feestmaal hebben gezorgd!

Boven: De ‘harde kern’ van de King of Kragle organisatie die uiteraard zijn bijgestaan door tal van vrijwillige medewerkers (heb je in deel 1 van ons verslag kunnen zien). Van links naar rechts John de Leur, Harald Peters en Steven van Lier. Deze mannen verdienen ons inzien een standbeeld…

Boven: De cheque richting de inwoners van Kragle wordt dankbaar in ontvangst genomen.

Koningen, prinsen en prinsessen. Op de foto boven zijn de koningen en één koningin herkenbaar. Het duurde namelijk ‘een stief kwartiertje’ voordat de modder uit de oren en van de lijven gewassen was. In het midden de winnaars Ronald en Reijer, Team Cumtoy. Rechts op de foto Tjarko en Sybolt, Team Swad, dat als tweede eindigde en links op de foto de derde plaats voor Team Wildpower, Bokke en Hiske. De overige teams grijpen weliswaar naast de titel, maar stuk voor stuk zijn het ongekroonde ‘prinsen en prinsessen’. Of er volgend jaar opnieuw een strijd plaats zal gaan vinden voor een Kragle koningstitel blijft nog even de vraag. Een beslissing daarover wordt begin volgend jaar genomen. Duim met ons mee dat het een positief besluit wordt! Bij leven en welzijn willen we er dan dolgraag bij zijn.

Niet vergeten… Een evenement zou er heel wat soberder uitzien, mocht het überhaupt georganiseerd kunnen worden, zonder de hulp van sponsoren. We noemen ze hier graag, in willekeurige volgorde.