King of Kragle: voorbeschouwing en proloog!

Dat het een pittige wedstrijd moet gaan worden is vooraf bekend. Het waarom leggen we even uit aan de nieuwe, onwetende lezers van deze site. De tijdelijke King of Kragle is een Land Rover Discovery, bijgenaamd ‘Huubke’. Het is de auto waarmee Steven van Lier op het circa 1.000 ha. grote terrein in het Poolse Kragle rondrijdt. Huubke heeft zijn off-road sporen meer dan overtuigend verdiend inmiddels zodat je de nodige off-road skills in huis moet hebben om haar van de troon te kunnen stoten. Echter, er is nog een tweede reden waarom de King of Kragle wedstrijd zwaar moet worden. Steven organiseert onder de naam SVL Offroad Poland al een aantal jaren terreinrijden voor (groepen) off-road liefhebbers op dit fantastische terrein. Op www.svlsupport.nl kun je daar meer over vinden mocht je belangstelling hebben. De beste manier om te omschrijven dat een bezoek aan dit terrein een onvergetelijke ervaring wordt is het gegeven dat wie er eenmaal geweest is, er onherroepelijk vaker heen gaat. Veelal zijn het vriendengroepen die het off-road aldaar opzoeken, maar daarbij komt het volgende ‘fenomeen’ om de hoek kijken. In iedere groep zitten namelijk wel één of twee off-roaders voor wie het ‘best nog wat zwaarder’ mag zijn. Logisch aan de andere kant is dat Steven een gemiddelde aanhoudt, waarbij hij het niveau van de groep off-roaders goed in de gaten houdt. Iedereen moet het immers goed naar diens zin hebben. Het zijn deze twee beginselen waaruit het idee ontstaat om een jaarlijkse, zware off-road wedstrijd voor een selecte groep genodigden te organiseren. Ziedaar, de geboorte van de ‘King of Kragle en de eerste strijd om deze titel vindt kortgeleden plaats van zondag 3 tot en met donderdag 7 oktober!

Boven: Relaxen, de dag voor de wedstrijd gaat beginnen. ‘Stilte voor de storm’ schiet ons te binnen… 

Boven: Steven van Lier deelt de hesjes uit aan de officials. Uiteraard is ‘regent Huubke’ daar op te vinden.

Boven: Een gift van tevreden 4×4 rijders bij het nieuwe onderkomen.

Boven: Banden wisselen en kwetsbare en onnodige attributen voor de zekerheid maar tijdelijk van de auto halen voor je het terrein in gaat, ook al ben je alleen official (Jef Van den Brande).

Boven: Extra leuke hond van de familie Mesman. Is verzot en onvermoeibaar op tennisballen, losse waterdruppels en stokken. Kortom, alles dat je een gooi geeft…

Aankomst. Voor het zover is reizen we zaterdag 2 oktober, de geplande dag van aankomst, af richting Polen. Mede dankzij een prima privé chauffeuse verloopt de reis voorspoedig en arriveren we precies halverwege in de met marge afgesproken tijd in Kragle. Het merendeel van de (internationale) off-road gladiatoren, we hebben ze al voorgesteld, is eveneens gearriveerd. Uitstekend bereide spaghetti welke weggespoeld kan worden met een paar biertjes, gezellig bijkletsen en uitleg richting de officials wat er van hen verwacht wordt vullen de avond alvorens eenieder op tijd zijn bedje, waar dan ook, opzoekt. Ondanks dat de proloog pas later in de middag plaats zal vinden wacht een drukke dag.

Boven: Twee teams uit Groot Brittannië en beide teams strijden in een SSV (Side-by-Side Vehicle). Boven wordt de SSV van Martin Stainers en Lucy Stevenson Bass grondig ‘geïnspecteerd’ door de concurrentie.

Onder en boven: De voorbereidingen voor de King of Kragle wedstrijd zijn ronduit professioneel. Je hoopt dat ze werkeloos blijven, maar twee man ‘Medical Rescue’ staan alle dagen van de wedstrijd paraat, compleet met een rijk uitgeruste auto waarin werkelijk al het nodige te vinden is om eerste hulp te kunnen bieden.

Boven en onder: De technische keuring vooraf is streng, heel streng zelfs. Enkele rijders laten terloops gekscherend vallen of hun auto niet gelijk APK gekeurd kan worden. Liertouwen worden bijvoorbeeld volledig afgerold om te onderzoeken of er geen breuk of overmatige slijtage in het touw aanwezig is. 

Boven: Keurmeester/official Leon van Enckevort loopt de inspectielijst door.

Sterke off-road partner: De Gigglepin lieren hebben inmiddels een rotsvaste plek verworven in de off-road competities. Uitvoeringen met twee motoren (er zijn verschillende uitvoeringen met twee motoren) zijn aan de voorzijde van de competitie bolides bijna gemeengoed geworden. Achterin zie je een lier met twee motoren minder vaak, zoals hier het geval is in de bolide van het Belgische team ‘Plan B’ (Jente De Puysseleyr en Cedric Van der Vecken). Behalve de kwaliteiten en prestaties van de Gigglepin is een derde, niet te onderschatten sterk punt dat de lier ten alle tijden te up-graden valt. Ben je op zoek naar een Gigglepin, dan ga je het best naar de enige officiële dealer in Nederland, Elephant Offroad Equipment.

Boven en onder: Driek en Sam de Beij van het Tonka team tijdens de technische keuring. Petje af, in mijn geval is dat een hoed, voor deze mannen want, we schreven het al eerder, zij zijn de enigen die hun wedstrijd auto (Land Rover Defender 130!) nog dagelijks inzetten voor hun werk.

Boven en onder: Wedstrijdleider Harald Peters tijdens de grondige keuring en dat betekent zowel op als onder de imposante bolide van het team ‘Cumtoy’ (Ronald Rozeboom en Reijer van de Wetering.

Boven een kijkje in de cockpit van de bolide van Ronald en Reijer. Bewust schrijven we ‘bolide’ omdat je in feite geen specifiek merk embleem aan of op de compleet zelf gebouwde auto kunt hangen. Van drie werelden het beste is wellicht een passender omschrijving. Het uiterlijk, met name de neus hebben we het dan over, vertoont gelijkenis met die van een Toyota FJ/BJ. De aangepaste assen (onder meer een bestuurde achteras) komen van een Mercedes-Benz Unimog. De motor tenslotte is ‘gebeiteld uit een forse klomp Detroit staal’, namelijk een Amerikaanse 6-cilinder Cummins dieselmotor met een inhoud van 5,9 liter.

Onder: Reijer rolt na inspectie het liertouw op de hydraulische Red-Winch.

Boven: Op de Gigglepin voorlier van Frans blijkt bij inspectie een beschadiging op zijn touw, vlak bij de bevestiging op de trommel. In principe laat je minimaal zeven windingen op de trommel zitten tijdens lieren om te voorkomen dat het touw los getrokken wordt van de trommel, dus de kans is klein dat er wat zal gebeuren. Maar veiligheid staat voorop, want stel dat je het touw per abuis een keer te ver van de trommel laat afdraaien. Zonder een seconde na te denken wordt dan ook een nieuw touw op de trommel gedraaid.

Even voorstellen. Na de technische keuring is er even pauze tot de uitgenodigde inwoners van Kragle zullen verschijnen. Stuk voor stuk zijn ze met hun kinderen uitgenodigd. Juist met de kinderen, want die krijgen van de organisatie allemaal enkele presentjes als een heuse King of Kragle pet en wat lekkers om te snoepen. Voor hen kan de dag niet meer stuk. Tijdens het gebeuren worden de organisatie met alle medewerkers (de foto hieronder) voorgesteld. Stuk voor stuk worden daarna de teams het podium opgeroepen waarna zij zich mogen voorstellen en iets over zichzelf mogen vertellen. We laten er een aantal de revue passeren.

Boven: Het Muddog 4×4 team bestaat uit Brian de Jong en Sanne van den Born.

Boven: Oké, even tussendoor een plaatje van een hartenbrekertje…

Boven: Het Tonka team en dat zijn Driek en Sam de Beij. Driek krijgt de lachers op zijn hand als hij de overige rijders belooft te helpen met hen los te trekken dan wel als ankerpunt te dienen.

Boven hartenbrekertje 2: Niet één snoepje, maar een heel zakje snoepgoed. En ook nog eens een mooie pet. Wat een verwennerij!

Boven: Team Kylie zijn Jaap Hiemstra en Jordy van Kuijlenborg.

Boven: Team General 4×4 nr. 3 bestaat uit Jermain van Esch en Sjef Jansen.

Onder: En dan maar gelijk Team General 4×4 nr. 2, Eric Gijsberts en Aga Jaworska/van Esch.

Boven: De King of Kragle pet moet natuurlijk gelijk op.

Boven: Het Swad team, Tjarko Ockers en Sybolt Bruinsma.

Boven: Het Challenger team bestaat uit de Britten Paul Bass en Andrew Pearce. Zij maken het evenement in principe ‘internationaal’ nu ze definitief uit de EU zijn gestapt. Weliswaar doen er behalve Nederlandse teams ook teams uit België en Zweden mee, maar dat zijn toch allemaal ‘Europeanen’?

Onder: Team Sweden en dan heb je het over Kristian Larsson en Olof Lagerqist. Voor hen is Kragle niet eens zo heel ver rijden. Immers, een heel stukje Oostzee kunnen ze overslaan, want dat worden ze gevaren.

Boven: Komen op ‘het laatste nippertje’ binnen (zaterdagavond laat), het team Wildpower. We hebben het dan over Bokke Nijdam en Hiske Nijdam Tijseling. Hiske maakt het kwartet dames dat meedoet in de strijd voor de koningstitel compleet. Ze kampen in de aanloopfase nog met wat problemen aan de auto (huis startmotor, benzinepomp), maar die liggen gelukkig al gauw achter hen.

Rondjes rijden! Na het voorstellen lijkt het spektakel over, tot gevraagd wordt of één van de Poolse kids even in de auto van Frans van Esch mag zitten. Dat hoef je aan Frans niet te vragen en spontaan gaat hij ook nog een klein rondje rijden met het kind in kwestie. Daarmee is het hek van de dam, want natuurlijk willen alle kinderen wel een rondje in één van de auto’s meerijden. Meerdere teams geven gehoor aan de wens van de kinderen totdat ze allemaal geweest zijn en met glunderende gezichtjes aan de hand van papa en mama huiswaarts keren. De teams maken zich dan op voor de weldra volgende proloog.

Race historie. Richting eind van de middag gaat eindelijk de strijd om de koningstitel beginnen met een proloog. Ergens in het terrein, waar precies weten we niet want je bent vrijwel direct ‘de weg’ kwijt zodra je het terrein op rijdt, worden de rijders op de top van een heuvel opgesteld. Een soort van massastart welke in twee groepen gestart zal worden. Een zogeheten Le Mansstart ook. Dat houdt in dat de coureurs en hun bijrijders vanuit één punt naar hun auto moeten rennen, er in springen en dan uiteraard zo snel mogelijk de proloog rijden. 

De eerste meters. Voor het zover is overheerst doodse stilte als de bolides zich hebben opgesteld en de motoren het zwijgen zijn opgelegd. Althans, doodse stilte op ons eerste fotopunt, pakweg honderd meter voorbij de start. De stilte bij de start wordt onderbroken door het zachtjes wuiven van het hoge gras rondom de opgestelde bolides en de gedempte stemmen van de deelnemers. Bijna timide wachten de ijzeren monsters op wat komen gaat. Dan klinkt het ‘startschot’. Rennende coureurs en co-piloten die in de auto springen en, boordevol adrenaline, gehaast de gordels omdoen. Gedaan is het met de stilte als de motoren tot leven worden gewekt. De eersten die weg zijn, zijn de Britten, Paul en Andrew in hun SSV. De eerste bolide met Brian en Sanne zit ze op de hielen. Daarna volgen de overige deelnemers. Het eerste stuk van het traject gaat heuvelafwaarts. Niet moeilijk, maar toch houden de deelnemers het tempo gematigd. Ervaring heeft ze geleerd niet voluit te gaan tijdens de proloog, want je wint er weinig tot niets mee. Dan volgt een langere sectie door het bos. Die begint niet heel moeilijk en de bolides verdwijnen derhalve snel tussen de bomen en uit het zicht.

Boven: Brian en Sanne, team Muddog 4×4.

Onder: De twee Britse teams met in de blauwe SSV Martin en Lucy en in het rode monstertje Paul en Andrew (Team Challenger). 

Boven: Ronald en Reijer (Cumtoy). Onder: Alain en Serge Cavrois (Team Alanius).

Boven twee keer: Eric en Aga (Team General 4×4 nr. 2).

Boven: Kristian en Olof (Team Sweden).

Onder twee keer: Tjarko en Sybolt in ‘close up’ (Team Swad). Je kon beide mannen ook op de openingsfoto in actie zien.

The devil is in the detail… Het venijn zit in de staart zegt het spreekwoord in het Nederlands en dat geldt zeker voor de proloog. Niet extreem venijnig, maar voldoende om de toon te zetten. Een soort van waarschuwing van de organisatie richting de rijders, zo van, “jullie krijgen die koningstitel niet zonder slag of stoot”. Boven langs over een heuvelrug kom je aangereden. Ergens halverwege volgt een scherpe draai van 180° en voert de route je omlaag. Toch al een beetje oppassen is het advies, want halverwege de niet al te steile afdaling ligt een uit zijn krachten gegroeide kiezelsteen welke met verve de titel ‘rotsblok’ draagt. Een soort van tweelingbroertje van de beroemde Amersfoortse kei. Bijna onderin de geul is het haaks naar rechts. Daar mogen de teams redelijk steil omhoog in een smalle geul, gelardeerd met gaten, bulten, spoortjes modder en flinke keien. Het ziet er niet eens heel moeilijk uit, maar menig team vergist zich daar in. Verschillende teams lukt het pas na meerdere pogingen en enkele teams aarzelen niet om de hulp van hun lier aan te spreken.

Boven: Team Plan B, Jente en Cedric.

Boven: Martin and Lucy. Opvallend detail of toch niet, het stuur zit links in de SSV’s van de Britten….

De tweede helft van de proloog. Bereik je de top van de geul, dan volgt een wijde bocht tussen de bomen. Die eindigt niet ver bij de helling waar je even daarvoor moeilijk omhoog kwam. De afdaling is daarbij vergeleken een schilletje van een peul. Aan de voet van de afdaling wacht nog een sectie van pakweg vijftien meter modder, maar ook hier hebben de teams weinig moeite mee. Hup, even verderop een paar slingers tussen de bomen door met ook hier een drassige ondergrond om als finale de heuvel op nabij het punt waar je het bos binnen gekomen bent. Even een stevige duw op het gas om boven te komen en dan ligt de proloog achter je.

Boven: Frans en Johan, Team General 4×4 nr. 1 tijdens een kort moment 3WD.

Boven: Bokke en Hiske, Team Wildpower.

Twee keer boven, eerste kommer en kwel. Helaas komen niet alle teams de proloog ongeschonden door. Kristian en Olof van Team Sweden zijn de eersten die de eindstreep niet halen. Bij de haakse draai naar rechts, waar ze schuin omhoog moeten, horen we bij hun tweede of derde poging een tamelijk luide, onheilspellende knak. Een blik onder de auto leert dat de achterzijde gelijkenis vertoont met een slagveld, met name omdat een cardanas hulpbehoevend midden onder de auto ligt. Het A-frame is finaal van het differentieel gebroken zodat de achteras achterwaarts is gekanteld. Tijdens die manoeuvre zijn de schokdempers voor het ongemak ook maar afgebroken. Ze trekken de auto uit de route zodat onder meer het tweede team op exact dezelfde plek eveneens hun pech op kunnen lopen…

Boven: Kristian van Team Sweden.

Onder twee keer: Jaap en Jordy, Team Kylie.

Boven: Jermain en Sjef, Team General 4×4 nr. 3.

Eén keer boven, één keer onder, tweede kommer en kwel. Driek en Sam van het Tonka Team zijn de tweede pechvogels. Bijna een eender scenario als van het Team Sweden voltrekt zich op dezelfde plek. Nog wel weet Driek de lange Defender knap de hoek om te sturen, ter plekke een puike prestatie met zijn bolide, maar bij hun tweede of derde poging omhoog de helling op horen we eveneens een knak. Weliswaar minder hard dan bij de Zweden, maar even onheilspellend. Nader onderzoek leert dat de uitgaande as van het stuurhuis finaal afgebroken is. Het wordt nog een flinke onderneming om beide auto’s veilig naar het kamp te slepen, met name de onbestuurbare Tonka. Maar onder meer met de hulp van de ‘Cumtoy’ lukt dat wonderwel.

Einde kommer, einde kwel. Gelukkig heeft Offroad Poland het goed voor elkaar op de nieuwe locatie, want onder meer is er een brug aanwezig. Voor Driek en Sam wordt een stuurhuis opgeduikeld en de Zweden gaan op de brug aan het werk met het lassen van de bevestiging van het A-frame. Een setje schokdempers wordt ergens vandaan getrokken en na de nodige uurtjes noeste arbeid zijn beide bolides klaar voor wat er de volgende dag komen gaat. Dan zal de strijd pas echt losbarsten en we verklappen vast dat de wedstrijd iedere dag mooier gaat worden tot uiteindelijk een zinderende climax. ‘There is more to come’ en meer dan voldoende om terrein.nu te blijven volgen. Op de Facebook pagina van de King of Kragle kun je bovendien genieten van bewegende beelden van de King of Kragle, gemaakt door Marlies Sterck van Barefoot video’s.

Onder: De bolide van Kristian en Olof op de brug.

Tekst & fotografie: Martin Brink.