De Unlimited Truck klasse en de Nitto King of the Hammers (KOH), de echte race zoals deze ooit begon, hebben we de revue laten passeren. Blijft over de Every Man Challenge (EMC). Ook daarin beleven de coureurs een week met aan de ene kant succesvolle momenten maar aan de andere kant ook beduidend minder succesvolle momenten. Veel mensen weten zeker dat het deze keer ‘iets koeler’ is geweest dan tijdens voorgaande jaren.
Verschillen. Een week bomvol racen start op zondag en eindigde in voorgaande jaren met de EMC, die als ‘basis’ fungeerde voor de vrijdag. Dit jaar is het schema anders. Races worden dit jaar wat door elkaar gehusseld door het toevoegen van de T1 Desert Trucks, ofwel de Unlimited Trucks met hun bloedstollend hoge vermogens. Wat gezien kan worden als de ‘rijders race’, zijnde deze EMC, wordt deze keer gehouden op woensdag 7 februari. De EMC is op zich uniek omdat er in drie duidelijk van elkaar verschillende klassen strijd wordt geleverd.
Boven: Alex McNeil stuurt zijn Jeep Cherokee naar een tweede plaats in de 4600 klasse.
Als eerste is daar de ‘4500 Yukon Gear Modified Class’. De 4500 voertuigen hebben carrosserieën die op auto’s af fabriek lijken maar een aangepast chassis is toegestaan. Verder mogen ze voorzien zijn van mechanische besturing, twee schokdempers per wiel en 37 inch DOT gekeurde banden. De ‘4600 Spidertrax Stock Class’ zijn meer gelimiteerd met een fabrieksmotor, standaard chassis, een complete carrosserie, enkele schokdempers en 35 inch DOT gekeurde banden. Als laatste hebben we dan nog de ‘4800 Branik Legends Class’ met motoren alleen voorin, twee zitplaatsen, starre assen, enkele schokdemper per wiel en 37 inch DOT gekeurde banden.
Boven: Zie je het voor je? Racen in een standaard pick-up?
De EMC race is voor coureurs van ieder niveau. Er zijn coureurs die nieuw zijn in de sport en daarom zijn deze klassen meestal wat goedkoper om in te stappen. Bovendien zorgen de restricties in iedere klasse dat een coureur goed leert off-road te rijden en om te gaan met zijn uitrusting. Er zijn ook coureurs die in deze klassen blijven rijden omdat ze perfect aansluiten bij hun off-road race wensen. Het betekent dus zeker niet dat het niveau van de competitie minder is dan in de 4400 klassen.
Boven: Bailey Cole vindt zijn ‘weg’ door de woestijn tijdens de race.
Een van de opvallende namen die dit jaar strijd leveren in de EMC is die van Matt Howell. Drie maal nationaal kampioen Matt is afkomstig uit de in Texas gevestigde ‘Tribe 4×4 stal’ en gaat zijn skills (vaardigheden) nu aan de tand voelen in de EMC. De broers Lovell, Brad en Roger, hebben hun Ford Ranger buggy vanuit Colorado hierheen gesleept. Zij zijn meervoudige winnaars van deze race met hun laatste zege die goed was voor een trofee in 2017.
Op ‘herhaling’. Dan Fresh, winnaar van vorig jaar, is terug met dezelfde bolide waarmee hij in 2018 de zege behaalde. Al eerder behaalde hij maar liefst vier keer de overwinning met deze auto, van 2012 tot en met 2015.
Het relatief jonge ‘racekanon’ Levi Shirley maakt zijn opwachting in de EMC klasse. Levi verwerft nationale bekendheid als hij enkele jaren geleden met een SniberFab tweezitter bolide een rondje Texas en Oklahoma racet. Ondanks dat deze auto gedegradeerd wordt tot het rijden van verkenningsrondes sinds de aanwinst van een Campbell chassis voor gebruik in de 4400 klasse, heeft Levi de SniperFab uit elkaar gehaald en geprepareerd voor het racen in de woestijn.
2020 Gladiator in de race. Sinds KOH een internationale status bereikt heeft in de motorsport en de automotive branche komen fabrikanten met nieuwe, ‘glimmende’ producten om die te testen in het harde en veeleisende klimaat van de woestijn. Dit jaar debuteerde als grootste klapper zoals je al gezien kunt hebben de 2020 Jeep Gladiator. Het is de vierdeurs versie en de 4×4 is geprepareerd door Savvy Off Road uit Corono, Californië. Opvallend detail, de auto is vrijwel helemaal standaard gebleven en wordt toevertrouwd aan de zeer capabele, tweevoudig KOH winnaar Erik Miller en off-road legende Robby Gordon.
Overeenkomsten. Het parcours van de EMC is voor het grootste deel eender aan het parcours dat uitgezet is voor de race van vrijdag. Het confronteert de coureurs met circa 265 km. racen over vlaktes en vlakke bodems van drooggevallen meren en diepe kuilen die kleine auto’s lijken te verslinden. Verder nog wereldberoemde canyons van steen en bezaaid met rotsblokken die de Johnson Valley in beginsel op de kaart van de internationale 4×4 wereld hebben gezet. De canyons bestaan uit massieve rotspartijen met flinke hoogteverschillen, afgewisseld met rotsblokken van hetzelfde formaat als de auto’s die er om of overheen proberen te manoeuvreren. Het is een parcours dat al snel het deelnemersveld aardig gelijk trekt.
Het gevecht in de eerste ronde. Casey Gilbert, achter het stuur van zijn 4800 auto met startnummer 618, gaat als eerste van start in de nog heldere, frisse lucht van de vroege morgen, met naast hem op de startrij Jason Bunch. Wolkjes witte adem zweven weg in de ijle lucht, snel op weg naar de vergetelheid. De volgende die van start gaat is Shirley die zich als derde kwalificeerde. Zakken we verder het deelnemersveld in, dan zien we Howell als twaalfde starten terwijl de Blue Ranger van Brad Lovell als veertiende uit de startblokken schiet en Fresh als achttiende. De groene startvlag daalde al om 08.00 uur woensdagmorgen. De coureurs worden begroet met koude temperaturen die nog eens versterkt worden door een straffe wind. Hoe koud? Een indicatie is de Cougar Buttes sectie waar een lichte waas van sneeuw ligt. De auto’s starten twee aan twee, gebaseerd op hun kwalificatie en met intervals van dertig seconden.
Boven: Ondanks mechanische problemen (versnellingsbak) maakt Levi Shirley korte metten met Chocolate Thunder.
De race ontpopt zich al snel tot een strijd om de eerste plek. Gilbert en Shirley laten alle voorzichtigheid varen als ze zich vanuit Means lake richting Cougar Buttes spoeden. Shirley in zijn Maxxis geschoeide machine neemt vooralsnog de leiding, terwijl het ‘Miller Motorsports chassis’, rijdend op Nittos, hem op korte afstand volgt. Door een misser van Shirley weet Gilbert het gat nog wat verder te dichten.
Boven: De vermaarde blauwe Ranger (Ford) van Brad en Roger Lovell consumeert de rotsen in de Johnson Valley met gemak. Je ziet de mannen ook op de openingsfoto van dit verslag.
Het terrein in Cougar Buttes is bedrieglijk ruig. Tijdens de eerste ronde eindigen verscheidene coureurs met hun bolide op hun kant, inclusief mannen als jason Bunch en David Hartman. Bunch staat razendsnel weer rechtop met zijn wagen, maar Hartman verspeelt een aantal minuten met te moeten wachten op assistentie om hem weer op de wielen te zetten. Shirley en Gilbert vervolgen hun gevecht om de eerste plaats zodra ze de rotsen van Cougar Buttes achter zich laten en de vlaktes weer inrijden. Shirley zegt later dat het hem verbaasde hoe snel zijn bolide met het oude chassis nog is tijdens de race.
De eerste ronde zien we Shirley de start/finishlijn als eerste passeren, kort voor Gilbert. Na te zijn afgeklokt duiken beide coureurs de pits in voor brandstof en een korte inspectie. Na pakweg twee minuten in de pits te zijn geweest vertrekt Shirley voor ronde twee, op de hielen gevolgd door Gilbert.Die ronde twee introduceert de coureurs op de wereldberoemde rots trails die de Johnson Valley beroemd hebben gemaakt.
Jason Bunch herstelt zich snel van zijn flop in Cougar Buttes en brengt al snel daarna zijn Jimmy 4×4 chassis de pits in. Hij blijft echter een paar minuten langer in de pits dan Shirley en Gilbert. Hij meldt dat er mogelijk een probleem met een bougie is en de technische assistentie van Bunch gaat nauwgezet op onderzoek uit. Als hij vertrekt is het de vraag of de langere pitstop zijn vruchten af zal werpen tijdens de lange duur van de race of juist in zijn nadeel zal uitvallen?
Drievoudig ‘National Champion’ Matt Howell is de eerste met 4500 auto die ronde 1 achter zich laat. Na een snelle stop in de Tribe 4×4 pits passeert Howell, met naast zich co-piloot Adam Scherer, de start/finishlijn voor ronde 2. Net als Shirley heeft Howell deze week een dubbele taak op zich genomen want ook hij levert strijd in de hoofdrace (The Nitto KOH). Niet lang nadat Howell de pits verlaten heeft en aan ronde 2 is begonnen, finishen de 4800 coureurs Dustyn Friesen, Brad Lovell en Jeremy Jones om vervolgens opnieuw de woestijn in te duiken. Dan Fresh, strijdend in de 45oo klasse, finisht de eerste ronde als tweede achter Howell. Net als verschillende andere coureurs is de EMC race niet de enige wedstrijd waarin Fresh deze week racet. Ook hij neemt vrijdag deel aan de hoofdrace maar ook doet hij zondag nog mee aan de Can-Am UTV King of the Hammers, waarin hij niet onverdienstelijk als twaalfde zal weten te eindigen.
Boven: Bailey Cole stempelt een checkpoint bij Chocolate Thunder.
Vroeg in ronde 2 weet de als eerste gestarte Gilbert Shirley te passeren waardoor hij de leiding weer overneemt. Het noodlot slaat bij Shirley toe in de vorm van versnellingsbak problemen tussen de rotsen in ronde 2. Hierdoor weet Gilbert zijn voorsprong uit te bouwen. Als de wedstrijd ten einde loopt komt Gilbert als winnaar van de EMC Hammertown binnen. Zijn tijd is 5 uur, 8 minuten en 3 seconden. De bekende blauwe Ranger uit de stal van Lovell passeert de finish als tweede in net iets minder dan dertig mnuten na Gilbert. Gilbert claimt overigens dat het weer een rol van betekenis speelde tijdens de race. Hij kreeg namelijk te kampen met enkele met ijs bedekte plassen en op een paar plaatsen sneeuw die flink invloed hebben op de tractie van zijn auto. Als laatste legt Bailey Cole beslag op de derde plaats van de 4800 klasse.
Boven: De strijd brandt los tussen de rotsen van Chocolate Thunder.
Boven: Justin Hall is de tweede in de 4500 die de finishlijn passeert.
Matt Howell en co-piloot Adam Scherer worstelen zich door ‘Chocolate Thunder’.
In een fel bevochten race finishen 4500 coureurs Jimmy Jack en Dan Fresh als de nummer 1 en 2 in hun klasse. Het onderlinge verschil tussen hen is slechts drie seconden! Justin Hall maakt de top drie vol in de 4500 klasse. Justin Reece is de eerste in de 4600 klasse die de finish passeert, gevolgd door Alex McNeil en als derde Josh Attebury. Als laatste vermelding: de 2020 Jeep Gladiator rolt als 43e over de finish (foto hieronder).
Bron: Stanley Harper. Tekst: Martin Brink.
