Halverwege het Dutch Jeep Camp van de JCN op het Sportlandgoed Zwartemeer stappen we in onze Jeep CJ-5 en draaien we het stuur richting Havelterberg. Instappen gebeurt met een ongezonde portie ‘angst en beven’ moeten we eerlijk bekennen. Stel je maar even voor; in onze Jeep naar het dertigjarige jubileum van de Land Rover Club Holland. Dat klinkt niet als een verzoek aan de goden, maar van de goden om maar eens op ‘eeuwige visite’ te komen bij hen. Een uitstapje in het hol van een troep hongerige leeuwen biedt betere overlevingskansen, krijg ik sterk de indruk….
Vol goede moed… Het is nog vroeg als ondergetekende Eerste Pinksterdag vertrekt vanuit het Dutch Jeep Camp in Zwartemeer. De TomTom krijgt Havelterberg in zijn display te staan, zoekt een ogenblik tussen zijn hersens van enen en nullen en vertelt dat we daar ruim voor tienen zullen arriveren. Mits het niet druk is op de weg, bedenkt onze eigen grijze massa van miljarden cellen, want deze TomTom van mijn vrouw is nog van een generatie die verkeersinformatie moet ontberen. Begeleid door een stralend zonnetje, dat zelfs zo vroeg in de ochtend gevoelsmatig al een bijna tropische waarde bereikt, draaien we weldra de snelweg op. Heerlijk, niet de snelweg, maar het feit dat er geen auto te bekennen valt, en dat zover het oog reikt! CD’tje in de speler, de volumeknop met een fikse draai voldoende naar plus om wind- en bandengeluiden te kunnen overstemmen en zover mogelijk achterover leunend (moet je eens proberen in een Jeep CJ-5) zijn we ‘op weg’. Land Rover Club Holland, we are ‘on the move’!
Aankomst. Langzaam zien we meer verkeer op de snelweg verschijnen, maar nog altijd is het tamelijk rustig als we de afslag Havelterberg opdraaien. In het gehucht zelf komen we de eerste Land Rover tegen. Argwanende blikken vanachter Land Rover glas worden ons toegeworpen, maar niet direct een bekende constateren we in de gauwigheid. We draaien de lange aanrijroute van het terrein op en na de eerste bocht staan we weldra in de ‘file’. Die wordt snel korter maar jongt achter ons net zo hard weer aan. Daar staan we dan, één Jeepie tussen een straatlengte Land Rover’s. We proberen ‘incognito’ te kijken… Al snel staan we bij de ingang alwaar, hoe kan het anders, een ‘Land Rover man’ de binnenkomende Land Rovers een parkeerplekje wijst. Als we voor de beste man stoppen krijgen we een stomverbaasde blik toegeworpen waarop duidelijk te lezen valt van “wat doe jij hier”? om ons vervolgens een tikje meewarig aan te kijken met onmiskenbaar een zweem van dat hij ernstig twijfelt aan ons verstand. We rijden maar gauw een paar meter in de richting die hij ons wijst. We hebben nog geen vijf meter gereden of een luide en uitbundige lach komt ons tegemoet met de telefoon in de aanslag. Als de lach na pakweg drie kwartier eindelijk verstomt krijgen we te horen: “haha, van jou kunnen we het hebben Mart”. Het is onze goede vriend Guus Albregts en ongetwijfeld zal het gros van de 4×4 wereld het filmpje inmiddels wel voorbij hebben zien komen….
De werkelijkheid. Hilariteit niet alleen bij Guus, maar bij veel Land Rover mannen. Gelukkig kennen ze ondergetekende en wij hen en is het allemaal niet zo spannend als we hierboven vertellen. In tegendeel, want de werkelijkheid is vele keren leuker. Het welkom is allerhartelijkst en tart al gauw iedere beschrijving als we uitgestapt zijn en om ons heen kijken. Een overweldigend groen van bomen en Land Rovers, hier en daar afgewisseld door ‘een herfstkleurtje’ als we de resterende kleuren van de Land Rovers over één kam scheren. Dat kan ook niet anders. Maar liefst 700 Land Rovers uit totaal elf verschillende landen hebben zich ingeschreven om het dertigjarige jubileum van de Land Rover Club Holland te vieren. Het is dan ook een drukte van belang op het ‘parkeerterrein’ van het militaire terrein, ondanks dat lang niet alle Land Rovers in één keer op het terrein worden toegelaten. Bovendien is er nog een fietsclub actief en is er een groep militairen met materieel uit de tijd dat het terrein nog in gebruik was. Inclusief een auto van waaraf de raketten gelanceerd konden worden. Dit weekend kan de (NATO) toren, die vol hangt met foto’s, bezocht worden en vertelt de man die destijds het contact tussen de Nederlanders en Amerikanen behelsde alles wat je wilt weten. Verder verzorgen ze het vervoer van belangstellenden en bezoekers van de LRCH over het terrein.
Rover Town! De Jeepers kregen een bomvol weekend voorgeschoteld heb je kunnen lezen, maar dat geldt precies zo voor de Land Rover mannen en vrouwen. ’s Middags praten we met Rob Vogelzang, die 30 jaar geleden bij de oprichting van de LRCH betrokken is geweest. Hij is min of meer de leidinggevende figuur binnen de organisatie van het feestweekend. Van hem horen we dat ze zo’n anderhalf jaar terug al met de voorbereidingen voor het feest zijn begonnen! We horen nog veel meer van hem zoals bijvoorbeeld dat het beheer van het militaire terrein in Havelterberg niet bij Defensie ligt zoals velen denken…. Behalve het gebruik van het militaire terrein is enkele kilometers verder een enorm kampeerterrein ingericht. We moeten daar een kijkje nemen wordt ondergetekende door verschillende leden op het hart gedrukt. We zijn ’s morgens eerst het terrein in geweest maar als we even op de zaken vooruit mogen lopen: ongelooflijk, bijna bizar. Ongetwijfeld heb je wel eens beelden gezien van Hammertown, het stadje in de woestijn van Californië dat alleen bestaat tijdens de King of the Hammers race in februari. De ‘Land Rover nederzetting’ tijdens de Pinksterdagen kun je daar gerust mee vergelijken. Als gezegd zevenhonderd Land Rovers en bijna 2.000 ‘bewoners’ van die land Rovers vormen gewoon een klein dorp! Om alles naar behoren te laten verlopen is een heel draaiboek in elkaar gezet. Alle deelnemers krijgen een paspoort bij aankomst (foto’s hierboven). Daarin staat in twee talen het programma van de twee Pinksterdagen (je kunt lezen wat er allemaal te doen is!), vind je er de plattegronden van de omgeving waar alles te vinden is, het militaire terrein alleen en de camping. Verder een welkomstwoord door voorzitter Fulco Stallmann en een interview met Hans Heijkoop, de oprichter van de club. Huisregels, Hulpdiensten en hoe die te bereiken en dan een aantal lege vellen met daarop de activiteiten (onder meer mountainbiken voor kids of volwassenen, Team Trophy, Workshop GPS/geocache, Allroad route, Trial/Gymkhanaproef, Off Road +Punch run etc.). Doe je mee aan zo’n activiteit, dan krijg je een stempel in je paspoort (let in het paspoort ook eens op het nummer van het paspoort, onderaan bladzijden). De kunst is natuurlijk zoveel mogelijk stempels zien te verzamelen. Maar er is nog veel meer dan dat je in het paspoort kunt lezen. Wat te denken bijvoorbeeld van 12 Land Rover Food trucks die het weekend ‘acte de présence’ hebben gegeven?
Behendigheid. Maar voor het zover is dat we de camping bezoeken brengen we eerst een aantal uren door op het uitgestrekte militaire terrein in Havelterberg. Deelnemers worden vooraf onderverdeeld in teams. Op het terrein liggen ergens halverwege twee proeven dicht bij elkaar. Eén van de proeven is een achteruit rij proef. Een parcours met een flauwe helling en enkele venijnige slingers moet achteruit gereden worden. Het doel van de teams is om zoveel mogelijk Land Rover’s door het parcours te loodsen binnen een vooraf vastgestelde tijd van een half uur. Lange auto’s hebben het op zo’n slingerparcours een stuk moeilijker, dus begrijp je dat ieder team zoveel mogelijk de korte auto’s uit zijn team wil laten rijden. Leuk bedacht, maar de organisatie heeft dat voorzien en iedere auto mag maar twee keer het parcours zien af te leggen. Op de andere proef is het de bedoeling een ‘dood gewicht’ over een uitgezet parcours te slepen. Dat dode gewicht is natuurlijk een Land Rover van een teamlid en uiteraard is het ook op deze proef de bedoeling zoveel mogelijk ‘dode gewichten’ door het parcours te slepen.
Boven: De twee proeven liggen op een plek tegen elkaar aan. Midden achter rijdt achteruit en op de voorgrond wordt een dood gewicht meegezeuld.
Boven: Er is van alles te beleven voor de kids dit weekend, maar wat is er nu mooier dan spelen in misschien wel de grootste zandbak van Nederland?
Pokdalig terrein. Bij het bekende Vanessa ligt nog een hele serie proeven. Stuk voor stuk gaat het hier om de off-road skills. Vermoedelijk heeft de Land Rover Club een graafmachinist met een ernstige vorm van ADHD op het terrein los gelaten, want het terrein ligt ‘bezaaid’ met kuilen en bulten in allerlei gradaties. Stuk voor stuk ook bestaan ze uit los zand en dat betekent weinig grip. Ook hier weer de bedoeling zoveel mogelijk teamleden het parcours te laten rijden. Het leuke is natuurlijk dat de variatie in auto’s niet heel groot is, in die zin dat het allemaal Land Rover’s zijn. Oké, de Defender is er in korte en lange uitvoering, maar alle uitvoeringen van de Discovery’s zijn qua formaat tamelijk gelijkwaardig, evenals de Range Rover’s. Geloof ons, de proeven zijn lekker pittig en dat houdt in volop slepen en lieren, aangevuld met scheppen met het schopje. Niet heel veel zijn het die de proeven uitrijden, maar het plezier is er niet minder om.
Boven: Op de foto zie je één vreemde eend in de bijt….
Boven: Liefdes bloeien op. De ‘statistieken’ bewijzen het (als je dat roept gelooft de grootste helft van Nederland dat, ook al heb je daar geen enkel bewijs voor); niets geeft een betere garantie voor eeuwige liefde dan het off-road spel. De jeugd heeft de toekomt beseft de jonge knaap links op de foto nu al en daarom kijkt hij vast af zodat hij straks beslagen ten ijs komt…
Boven: Hollandser kan het niet bij deze buitenlandse gasten…
Boven: Rob Henrion denken we, maar pin ons er niet op vast, want het zou ook Michiel Henrion kunnen zijn. We halen deze twee mannen steevast door elkaar. Onder: De zonen van off-road ‘instituut’ Gé Hofenk. Gé was in het verleden actief in de challenge sport maar heeft, zoals je kunt zien, niet verzuimd zijn kids een ‘goede opvoeding’ mee te geven.
Boven en onder: Laat papa of mama maar met de Land Rover in het zand spelen, de jeugd speelt haar eigen spel wel. Ze vermaken zich altijd wel off-the-road en moeders kan het er ondertussen lekker een poosje van nemen.
Boven: Heerlijk zo’n no-nonsense ‘form follows function’ Land Rover FC101.
Boven: Afkomstig uit Groot Brittannië. Onder: Afkomstig uit België. De overeenkomst is niet alleen Land Rover. Wie weet de ander?
Boven: Het roept herinneringen op bij uw verslaggever. In zijn vroege jeugd woonde hij aan de rand van een bos. Een ideale speelplek waar je naar hartenlust hutten kon bouwen, boompje klimmen etc. Dat je er wel eens uit knikkerde omdat een tak afbrak of dat er van de boomhut een plank met een spijker aan je kuit hing, och, dat deed even zeer, maar al gauw speelde je weer verder.
Boven: Ellen heeft al een ‘zware werkweek’ achter de rug. Iedere dag eten bereiden voor zo’n vijftig mannen en vrouwen die met de voorbereidingen voor het feest bezig waren. Brood bakken hoefde ze in ieder geval niet, want de lokale ‘Bakker Berghuis’ wilde graag de Land Rover mannen en vrouwen van verse broodjes voorzien. Er was een aparte ‘bakkerstent’ voor opgezet.
Boven: De Dakar kitcar is op basis van Land Rover.
Boven en onder: Heerlijk zo’n plaat rechts achter op de auto (Stout). Of de chauffeur het is durven we niet te zeggen, maar wat we zeker weten is dat het zijn achternaam is. Binnen de Land Rover wereld kennen ze Guido en Jan van Autobedrijf Stout uit Rotterdam omdat ze gespecialiseerd zijn in Land Rover. Tamelijk bijzonder is dat ze tijdens dit 30-jarige feest een Land Rover tegenkomen met het aansluitende, voorgaande kenteken van hun eigen Land Rover. Dat is uiteraard een fotootje waard.
Boven: Miriam Martens met vriendin en onder de familie Hofenk.
Boven: Wel eerlijk delen hoor…
Boven. Een rondje maken over de camping levert leuke plaatjes op, zoals de fraaie combinatie boven.
Onder: een Bowler Tomcat.
Boven: De 101 van voorzitter Fulco Stallmann. Onder: Als dit niet op en top feestelijk is, dan zouden we niet weten hoe het anders moet. De temperatuur rechtvaardigt de palmboom.
Boven: Bij een feest horen bloemen. Op alle tafels in en rond de feesttenten, en heus, dat zijn er heel wat, zijn bloemen te vinden!
Onder: In een dorp of stad horen wegwijzers te staan, dus ook in ‘Land Rover Town’.
Boven en onder: Een draaimolen, bellen blazen, pannenkoeken bakken, een zeepbaan, een strobalen fort, een springkussen zijn zomaar een greep uit de Land Rover Club Holland hoed om de kids bezig te houden. Voor de kids een voortdurende aaneenschakeling van pret. Je hebt geen kind aan ze… En ’s avonds slapen ze als een roosje.
Boven en onder: Wel zo veilig met die lange stelen…
Boven: Hij mocht een paar biertjes. Hoefde toch niet te vliegen…
Knappe techniek. De driving Experience geeft demo’s met de Range Rover en The All New Discovery. Indrukwekkend is te bescheiden uitgedrukt. Peter Arends neemt ons een rondje mee over het uitgezette parcours, inclusief een demoritje over de blokhut. De All New Discovery wordt voor de blokhut gezet, de juiste instelling wordt gekozen en de All New Discovery doet zelf de rest. Je hoeft geen gas te geven, niet te remmen, niets, alleen sturen. De auto geeft zelf gas, merkt dat dit niet voldoende is en geeft net zo lang gas bij tot de auto de steile rijplaten opklautert. Het display geeft daarbij haarfijn de stand van de voorwielen aan. De weg aan de andere kant van de blokhut, naar beneden richting moeder aarde, is eender, alleen nu remt de All New Discovery voldoende om een veilige afdaling te waarborgen.
Boven en onder. De uitgebreide (en druk bezochte!) LRCH Clubshop mag uiteraard niet ontbreken. En natuurlijk ga je dan even bij Lotte’s winkeltje shoppen.
Boven: Leuke honden in overvloed en daar kijken we bij de Land Rover Club Holland niet vreemd van op. Dit exemplaartje ligt lekker in haar eentje en deels onder een luifel te soezen in het zonnetje. Linda Zantingh van your doggy.nl helpt ons als gewoonlijk weer uit de brand maar heeft in eerste instantie nog wel wat twijfels. Of een Yorkshire Terriër of een Australische Terriër komt het meest in de buurt volgens Linda, maar vraagt zich tevens af of er niet wat anders doorheen ‘gemixed’ is, want in beide gevallen is de vacht niet helemaal zoals hij zou moeten zijn. De tweede instantie is later op de dag als ze de foto thuis groter op de computer kan bekijken en dan houdt zij het op de Yorkshire Terriër met wellicht een drupje ‘vreemd bloed’.
Boven: Onschuldiger is onmogelijk.
Boven: Geen paniek, het is een speelpop om op te zitten en vooruit te hoppen….
Boven: Had je anders verwacht op een evenement waarop alles tot in de puntjes geregeld is? Je hoopt dat deze vriendelijke dames zo’n weekend werkeloos blijven, maar als we later in de middag een poosje met de dames in gesprek zijn wordt plots hun hulp ingeroepen. Een arm goed bezeerd of gebroken en weg zijn ze. Hoe het afgelopen is weten we niet. We moeten namelijk helaas richting huis en missen daardoor heerlijk eten en een gezellige avond met live muziek. Het Pinksterweekend is voor ondergetekende namelijk nog niet over. Thuis de foto’s van de camera’s plukken en de batterijen laden, want morgen wacht nog het Pinkstertreffen van Hannibal Offroad. Dat dit absoluut geen straf wordt kun je binnenkort hier lezen.
Tekst & fotografie: Martin Brink.
