Boven: Brian de Jong, bijrijder in ’training’.
Het gebruikelijke filosoferen vooraf. Met een mix van nieuwsgierigheid en zweem argwaan draaien we zondag 20 augustus het stuur in onze auto richting de Landsard. Hoe zal het terrein er na pakweg twee maanden uit zien? Nog vers in ons geheugen spookt de Landsard door ons hoofd tijdens ons laatste bezoek. Gortdroog, met slechts hier en daar wat sporen van water en modder, maar nauwelijks genoeg om een teleurstellend woestijngevoel in de kiem te smoren. Oorzaak twee van die mix van nieuwsgierigheid en argwaan is dat het augustus is en dan staat steevast een vrij rijden evenement op de agenda van de LRCH. Dat is op zich niet dramatisch, in tegendeel. Maar, bedenken we, een deel van Nederland is nog op vakantie en, de reislust van Land Rover rijders een beetje kennende, daar zullen ongetwijfeld ook een aantal off-road minnende Land Rover eigenaren onder zitten. Zal dat zijn weerslag hebben op het aantal deelnemers? Met andere woorden, zijn er überhaupt wel voldoende Land Rover deelnemers voor een aangename off-road dag?
Loos alarm 1. In beiden worden we niet teleurgesteld beste lezers. In tegendeel. De regen van de laatste tijd heeft alle sporen van de droge voorjaars maanden zo op het oog volledig uitgewist. De Landsard is weer zoals we die gewend zijn, lekker nat en oh zo heerlijk modderig. De volledig opgedroogde plassen waterige modder en modderig water hebben zich gelukkig weer rijkelijk gevuld met hemelwater en mochten ze eventueel ‘beneden peil’ zijn geweest, dan wordt dat de zaterdag voor het evenement nog gauw even goed gemaakt met een stevige bui regen. Behalve dat lijkt het bij wijze van spreken een nieuw terrein. Opnieuw pakweg twee maanden heeft het terrein off-the-road (club)activiteiten van betekenis moeten ontberen vanwege de vakanties. Veel water in de plassen en geulen worden nu schijnheilig aan het oog onttrokken door kroos en voeg dat bij snel opkomend en groeiend groen spul en het mogelijke woestijngevoel van weleer heeft subiet plaats gemaakt voor een junglegevoel.
Loos alarm 2. En ook de opkomst van de Land Rover mannen en vrouwen stemt meer dan optimistisch. Maar liefst 130 leden van de LRCH komen op het vrij rijden evenement van de club af en dan hebben we nog niet meegerekend de organisatie. Een heerlijke opkomst die de organisatie meer dan tevreden stemt. Valt er dan geen enkele dissonant te bespeuren en melden deze dag? Ja, maar toch ook weer nee. Wat is namelijk het geval? Rob en Ellen Vogelzang zijn op vakantie en zoals de ingewijden inmiddels weten zorgt de vrouwelijke helft Ellen van dit illustere duo, samen met een trouwe en vaste ploeg medewerkers, voor unieke, onnavolgbare catering tijdens de Land Rover evenementen. Catering kun je dat eigenlijk niet noemen; ze als culinaire hoogstandjes betitelen is hier onmiskenbaar beter op zijn plaats. Enfin, de organisatie heeft als alternatief een cateringbedrijf in de arm genomen. En ja hoor, cateringbedrijf ‘Puntzakfriet’ weet genoemde leemte ‘voor deze keer’ prima in te vullen.
Kleurrijke dag. Het terrein ontpopt zich dit evenement zelfs boven verwachting, in ieder geval bij ondergetekende, maar ook bij een flink aantal Land Rover mannen (en vrouwen) die we spreken. Als gewoonlijk heeft de LRCH organisatie middels linten een route in het terrein uitgezet. Een route die gemarkeerd wordt met blauwe, rode en zwarte pijlen die de uitdagingen klassificeren. Die route is hooguit een indicatie, richtlijn zo je wilt, want je kunt vrijwel overal van die route afwijken om op zoek te gaan naar je eigen uitdagingen. Toch is het raadzaam de route te volgen. Waarom? Doodgewoon omdat die mooi is en al een prachtige mix van uitdagingen biedt. Het is wat we in de wandelgangen van meerdere deelnemers verschillende keren te horen krijgen en dan valt het na verloop van tijd vanzelf op. De enige ‘klacht’ die we sporadisch te horen krijgen hoor je als off-roader zelfs graag. En dat is de kleur van de pijlen. Tsja, de organisatie heeft de route daags daarvoor uitgezet toen het nog niet geregend had. Na die stevige bui van zaterdag is de route automatisch zwaarder geworden. “Sommige blauwe pijlen zijn haast rood of gewoon rood” is de opmerking die we van enkele deelnemers horen. Dat onverwachte element verhoogt de off-the-road pret en zorgt voor het gegeven dat de lierkabel soms op onverwachte plekken uitgerold moet worden. En vermoedelijk verklaart dat ook dat een enkele zwarte uitdaging, ook al zijn er niet heel veel deze dag, maagdelijk blijft. Verkleurende pijlen, verhitte gezichten, blauw met witte luchten, bruin op verbrande gezichten van deelnemers terug van vakantie en de kleur van de modderige ondergrond, talloze tinten groen van het bos en kleurrijke deelnemers in zijn algemeen doen ons na afloop de titel van dit verhaal te binnen schieten: het LRCH Kameleon evenement.
Onomstotelijk bewijs? Het bekende fenomeen van ‘de schoonmoeder in de rolstoel’. Vergeef ons de uitdrukking, want het mag ook een schoonmoeder op een autoped zijn, maar dan wel een autoped met zijwieltjes. Iedere vergelijking met om het even welk vervoermiddel mag, zo lang ze maar vier wielen hebben. Waar het om gaat is dat het prachtig en spectaculair is om te zien geven ook wij onmiddellijk toe, alleen wordt het moeilijk opscheppen richting vrienden en familie. Die willen keiharde bewijzen zien dat jij het wel echt bent daar achter die wolk van modder.
Opbouwend. Begeleid door een aangenaam schijnend zonnetje duiken we al snel na aankomst het terrein in. Her en der zijn de eerste liefhebbers al druk in de weer, hetzij met de route te rijden of anders met simpel rondrijden om het terrein te verkennen dan wel het bekijken van potentiële uitdagingen. Het gaat allemaal nog rustig en gemoedelijk, want he, je hebt de hele dag nog voor je en je moet er niet aan denken brokken te krijgen in de vroege ochtend. Nee, off-road pret smeer je bij voorkeur uit over een hele dag. Meerdere deelnemers kennen we inmiddels omdat we ze vaker tegenkomen in het terrein. De rasechte liefhebbers en als gewoonlijk is het dan hartelijk handen schudden en een kort praatje aanknopen.
De Land Rover mix verklaard? Wat de (off-road) evenementen van de LRCH zo aantrekkelijk maakt valt makkelijk te verklaren. Het is de enorme verscheidenheid aan deelnemers in de Land Rovers binnen de LRCH. We hebben absoluut een aversie tegen ‘hokjesgeest’, maar ruwweg kun je Land Rover rijders in grote lijnen in vier categorieën onderverdelen. Je hebt de ‘nieuwsgierige’ Land Rover rijder, de mannen of vrouwen die een Land Rover hebben aangeschaft en wel eens willen kijken wat er waar is van die reclame en verhalen die de ronde doen. Met andere woorden, is die legendarische terreinvaardigheid wel gerechtvaardigd in de reclame. Meest voorkomende gezichtsuitdrukking bij deze deelnemers is die van verbazing, in de trend van ‘goh, kan die dat allemaal’. De tweede categorie is de ‘hebben de smaak te pakken’ Land Rover eigenaren. Die kom je vaker tegen in het terrein en herken je inmiddels van gezicht. Ook aan de uitdrukking op hun gezichten; meestal vrolijk en met een tikkeltje bravour, want ze weten inmiddels dat hun auto vaak meer kan dan ze durven denken. Sterker, soms hebben ze zelfs het idee dat hun Land Rover alles kan. De derde categorie zijn de ‘reële kans op levenslange off-road verslaving’ Land Rover eigenaren. Die kennen inmiddels het klappen van de zweep, noemen we vaak al bij naam en zien we regelmatig druk doende met het aanpassen van hun Land Rover voor nóg betere off-road prestaties. Meest voorkomende gezichtsuitdrukking is de ‘wie doet me wat’ look, een gevolg van de wetenschap dat hun Land Rover inderdaad veel kan. De vierde en laatste categorie is die van de die-hards. De Land Rover mannen en vrouwen die het off-the-road tot kunst hebben verheven en heel vaak ook meedoen aan wedstrijden. Je herkent ze bijna als vanzelf aan de min of meer standaard uitdrukking op hun gezicht, de zogeheten ‘mij maak je bijna niets meer wijs’ blik. En dat is ook zo. Ze kennen het off-road-spel door en door, weten wat de auto en zijzelf kunnen en hebben eerbied voor de techniek. Voeg die vier categorieën samen en je hebt een (h)eerlijke, getrouwe afspiegeling van het LRCH ‘Kameleon’ evenement.
Sfeervol. Is het door die enorme verscheidenheid van Land Rover eigenaren dat de saamhorigheid binnen de club zo groot is? We zijn geen psycholoog en durven het daarom niet te zeggen, maar we zijn absoluut niet verbaasd als dat zo zou zijn. Het zorgt in ieder geval ontegenzeglijk voor de gemoedelijke sfeer binnen de club. Steevast als je een evenement van de LRCH bezoekt krijg je het gevoel bij je allerbeste vrienden op visite te zijn en daarom komen we graag op hun evenementen.
Boven en hier onder: Arnold Booden rijdt de route met zijn lange Land Rover Defender 110. Dat vereist hier en daar toch serieus stuurwerk zoals je op de foto boven goed kunt zien, maar juist daarin ziet Arnold zijn uitdagingen. Vooral als hij handig door de wat meer technische hindernissen weet te manoeuvreren zonder ‘kleerscheuren’ is het genieten voor hem, bekent Arnold best wel een beetje triomfantelijk en begeleid door een schaterlach richting ondergetekende als hij zijn Defender ongeschonden tussen de bomen door weet te loodsen en kort stopt voor een babbeltje.
Op meerdere plekken in het terrein houden officials een oogje in het zeil en geven zo nodig advies.
Foto boven en twee hieronder: Heerlijk zo’n ‘reddingsactie’ en zo lang je er vrolijk onder blijft…
Boven: Pedro Liebregts heeft zijn allereerste Land Rover (Series II) recent weer van stal gehaald en technisch in orde gemaakt. Nog een spuitbeurtje in het ‘lichte Land Rover groen’ laat hij desgewenst weten en dan kan hij weer vele jaren mee. En nee, deze gaat noooooit meer weg laat hij eveneens weten.
Foto boven en twee hieronder: Ayla Boomverzorging in actie en dat zijn Gaby Kleuver (dames gaan voor) en haar partner Frank Keijsers. Gaby laat zien dat ze niet alleen apen het schaamrood op de kaken weet te brengen met haar kunde van het klimmen in alle soorten bomen, maar ook dat zij op de grond ‘haar mannetje staat’ als co-pilote.
Boven: Op verzoek van uw scribent laat Frank Keijsers ‘de achterblijvers’ nog een fonteintje van modder zien alvorens hij de prut verlaat.
Boven en onder: Komen we regelmatig tegen op off-road (LRCH) evenementen, de ’technische mannen’ van Bas4Cars. Tsja, niet zo heel moeilijk, want Bas4Cars is gevestigd in het Limburgse America en dat is niet heel ver van de Landsard.
Boven: We hebben hem tamelijk lange tijd niet gezien, voormalig co-piloot Remco. Dochterlief viert haar verjaardag samen met wat vriendinnen en het leek Remco wel een goed idee de dames een keer mee te nemen het terrein in. Kijk, dat getuigt nu van een goede opvoeding.
Boven: Yep, het bewijs dat er rode en zwarte uitdagingen te vinden zijn tijdens het Kameleon evenement.
Boven en onder: Niet zo heel moeilijk vast te leggen op alle Land Rover evenementen zijn ‘leuke honden’. Steevast kom je er, pakweg, een paar handen vol tegen…
Boven: Echte liefde is…..? Een patatje van je broertje mogen pikken!
Boven: Ronald heeft zijn Defender ‘even uitgeleend’ aan een dame en prompt gaat het fout in de grote plas nabij de ingang. Op de foto hieronder de dame in kwestie gekiekt tijdens de actie en in een uitbundige schaterlach. Van de zenuwen vermoedelijk….? (wordt vervolgd)
Vervolg. Nee hoor, ze genieten met volle teugen van het off-road rijden en maken er zelfs ‘een gewoonte’ van om even vast te zitten zoals je hieronder kunt zien. Het is dan ook haar debuut achter het stuur van een off-the-road auto. Ronald valt duidelijk in de derde categorie die we eerder noemden. We weten nog dat hij zijn allereerste off-road ervaringen opdoet in een Land Rover Freelander en eveneens op de Landsard. Al snel wordt de Freelander ingeruild voor een Defender 110 als bewijs dat hij de smaak van off-the-road toen te pakken heeft gekregen. Okay, andersom mag je met evenveel recht zeggen dat het off-the-road Ronald te pakken krijgt. Hoe het ook zij, Ronald kun je inmiddels prima ‘off-the-road loslaten’ en de eerste aanpassingen aan zijn Land Rover Defender, zoals een lier, zijn al een poosje achter de rug.
Verschillende foto’s boven en onder: De verschillen mogen duidelijk zijn. Waar de ene Land Rover rijder vol door de plas rijdt, zie je de volgende bedaard een route langs de ‘oever’ van de plas kiezen. Dat kan twee redenen hebben. Hetzij weet hij nog niet wat zijn auto of hij kunnen of anders weet hij dat het flink wat inspanningen vergt om de auto weer schoon te krijgen…
Boven: Pim Liebregts met zijn broer Daan. Pim is actief in de zwaarste tak binnen de off-road sporten, de challenge. Bovendien is Pim onder meer als instructeur werkzaam bij ORC Events van oom Pedro Liebregts. ‘Enige kennis’ van het off-road is hem dan ook niet vreemd als we ons mild uitdrukken. Regelmatig neemt Pim een vriend, bekende of in dit geval familielid mee het terrein in. Niet zomaar, maar met voorbedachte rade laat hij met een brede grijns weten. “Eens kijken of ik ze op die manier kan besmetten met het off-road virus” vult hij laconiek aan. “Ho, ho” corrigeren we hem, “off-the-road is geen virus waar je mee besmet wordt, (een virus klinkt zo eng). Liever spreken we van: gezonde passie”. “Oh ja” grinnikt Pim…
Boven en onder: Geniet even van de beelden waar ook wij van hebben genote3n zouden we willen zeggen…
Boven en onder: Ho even, die ene heeft zich verstopt….! (rechts Frank Keijsers, samen met twee monteurs van Bas4Cars).
Twee keer boven en hieronder: Nog een Challenge deelnemer die we bij wijze van spreken hebben zien groeien in de sport. Deinst nog niet heel lang geleden vrijwel nergens voor terug, maar doet dat tegenwoordig volgens de regels der off-road kunst. Je komt er verder mee, mede omdat je de techniek meer spaart. We hebben het over Rene van der Burg en dat is tegenwoordig een uitgesproken categorie vier Land Rover rijder. De bovenste foto is dan ook puur een foto ’ter verhoging van de off-road pret’ en in de wetenschap dat de langgerekte modderplas geen schijnheilige gaten verbergt.
Boven en onder: Een vriendelijke die-hard off-roader. Alleen in de auto dirigeert hij zijn Defender 90 door tal van ‘kleurrijke’ hindernissen. Stuikt de voortgang, dan weet hij zich volgens de edele kunsten van het off-the-road rijden zelf te bevrijden.
Boven: Een ‘verdwaalde leuke hond’. Oefent voor ‘zeehond’ of, in geval van een persoonlijkheidsstoornis, voor waterrat.
Boven: Toch niet het prototype van de opvolger van de Land Rover Defender….?
Boven: Tijdloos mooi.
SLOTsom. Het moeilijkste van het kameleon evenement van de LRCH komt als later in de middag de klok van vier slaat. Dan is de pret namelijk over en gloort de harde werkelijkheid van de komende week; vijf of zes dagen ‘dwangarbeid’. Nog even een avondje nagenieten met bij voorkeur de beentjes omhoog en een goudgele rakker of wijntje onder handbereik. Als het kan wat sterke verhalen vertellen richting de thuisblijvers zodat ze spijt krijgen niet mee geweest te zijn. Oh ja, en niet vergeten de agenda er op na te slaan om te kijken wanneer het volgende evenement van de Land Rover Club Holland plaats zal vinden…
Tekst & fotografie: Martin Brink.
