Voor de verandering beginnen we er deze keer eens mee, met de organisatie van de 4D Challenge. Het waarom is makkelijk te beantwoorden. We doen dat niet voor de organisatie en de deelnemers, want die zijn wel op de hoogte van alle voorbereidingen en inspanningen die het vergt, maar als buitenstaander heb je daar ongetwijfeld geen enkele idee over, of anders wordt het zwaar onderschat. Niet voor niets wordt de 4D Challenge eens per twee jaar gehouden en daarom beginnen we met die organisatie voor het voetlicht te halen. De organisatie van de 4D Challenge wordt gedaan door de All Road Commissie binnen de Land Rover Club Holland (LRCH) en onder de bezielende leiding van Raymond en Marcel. Het is een internationaal evenement en in de geest van de fameuze Camel Trophy uit het verleden, dus met name bedoeld voor de (vooral) sportieve Land Rover rijders. Strijd wordt geleverd in meerdere (wisselende) disciplines zoals bijvoorbeeld mountainbiken, survival runs, abseilen, kano varen, oriëntatie opdrachten, specials (kan van alles zijn), groepsopdrachten en niet te vergeten trial rijden met de Land- en/of Range Rover. In onze twee verslagen zal je de opdrachten en taken van deze editie voorbij zien komen.
Tijdrovend. Al die voorbereidingen vergen enorm veel tijd en inspanning. En dat wordt gedaan door in principe ‘amateurs’, in die zin dat ze al die tijd en inspanningen in de regel naast hun eigen dagelijkse werk en gezinsleven moeten zien uit te voeren. Locaties uitdokteren, vergunningen regelen, routes uitzetten en controleren, vrijwillige medewerkers charteren, proeven verzinnen, uitrustingen huren en vastleggen, de catering voor vier dagen voorbereiden voor de medewerkers (de teams moeten deze dagen voor hun eigen eten zorgen) en ongetwijfeld zijn we nog wel een aantal dingen vergeten. Om je een beetje een idee te geven; tijdens deze vierde 4D Challenge zijn zo’n 25-30 vrijwilligers betrokken om het spektakel in goede banen te kunnen leiden en de 21 teams te begeleiden!
Boven: Vanaf het hoge vertrekpunt nabij het kasteel is het ‘doel’ maar net zichtbaar. Zodra je begint te lopen wordt het doel onttrokken aan het zicht door de bomen en huizen van Bouillon. Vijf uur krijgen de deelnemers de tijd om het te bereiken en weer terug te komen nabij de start voor de volgende proef. Het lijkt lang, maar de deelnemers hebben hun tijd hard nodig. En laten we voorop stellen dat je niet binnen de tijd terug bent met ‘gewoon lekker wandelen’…
Boven en onder: Klokslag 10.00 uur is de start en beginnen de teams aan hun vierdaagse uitdaging. Nog fris en monter, maar dat zal snel veranderen, zelfs deze eerste dag al. Op het bord enige uitleg over de eerste vier proeven van deze eerste dag. Zijnde de fotograaf/verslaggever worden we al moe door alleen maar het lezen van het bord…
De focus verleggen. Met name het trial rijden mag zich deze editie verheugen in wat meer aandacht. Bij de drie voorgaande edities heeft de nadruk vooral gelegen op de sportieve prestaties van de deelnemers maar opvallend genoeg komt vanuit die hoek de wens om het trial rijden (en navigeren) met de auto wat meer aandacht te geven. Immers, de Land Rover als product is de bindende factor binnen de club. De organisatie heeft goed geluisterd naar de deelnemers, want de 21 deelnemende teams dit jaar krijgen inderdaad meer proeven waar hun skills (behendigheid) met de Land Rover aangesproken moeten worden. Echter niet de eerste dag, oh nee….
Boven: De deelnemers zijn vertrokken voor hun eerste uitdaging, met achterlating van hun voertuigen. Die zien ze pas eind van de middag weer terug. Tenminste, als ze de eerste vier proeven van deze dag hebben weten af te ronden binnen de daartoe vastgestelde tijd.
Wetenswaardige geschiedenisles? Als gevolg van een ietwat laat vertrek en twee onvoorziene files arriveren we nog maar net op tijd voor de start van de 4D Challenge in het Belgische Bouillon. De startplek is bij de ingang van het kasteel van Bouillon. Het imposante kasteel is gebouwd op een uit de kluiten gewassen rots van 340 x 40 meter die je een magnifiek uitzicht biedt over het gelijknamige stadje Bouillon. Een bord voor het kasteel vertelt dat het kasteel nauw verbonden is met Godfried van Bouillon, een van de leiders van de eerste kruistocht (1096-1099). De eerste bouw op de rots begint in de 10e eeuw door de familie d’Ardenne-Verdun die de waarde van de strategische ligging inzien, maar van die bebouwing is niets meer over, met uitzondering van enkele onderaardse gangen welke er nog verbazend goed uit zien. Het kasteel in zijn huidige hoedanigheid stamt grotendeels uit de zestiende eeuw, aangevuld met versterkingen in de zeventiende eeuw door Vauban.
Herkenbaar. Zodra de deelnemers vertrokken zijn hebben we even tijd om van het uitzicht te genieten en, samen met LRCH medewerker Fulco Stallmann, in het kasteel een kijkje te nemen en enkele stempelpunten te controleren. Op diverse plaatsen in het kasteel hangen namelijk stempelpunten die niet altijd even makkelijk te vinden zijn en die de deelnemers op de vierde proef moeten zien te vinden. We kennen het stadje Bouillon nog van jaren geleden toen het als basis diende voor de Jeepers Jamboree. Vandaag koestert het zich onder een fluweelzachte, blauwe hemel, afgewisseld met witte, pluizige wolken. Een kleurig rijtje vastgemeerde waterfietsen in de rivier de Semois, welke zich als een regenworm met een glaasje teveel op door het centrum van Bouillon kronkelt, wacht geduldig op de eerste toeristen. Denk moderne zaken als auto’s even weg en je verwacht ieder ogenblik dat ridder Ivanhoe, gezeten op zijn paard, de hoek om komt galopperen. Ivanhoe omdat we die beter kennen dan Godfried, toen we als kind ademloos naar diens avonturen op de televisie keken.
Proef 2. Na enkele uren van betrekkelijke rust, althans voor schrijver dezes, arriveren de eerste bezwete deelnemers terug van de eerste opdracht. Rennend op een snel sukkeldrafje, dus de fysieke conditie wordt al aangesproken. De volgende proef is kano varen en daar hebben ze twee uur de tijd voor om een afstand, als we ons niet vergissen, van zestien kilometer af te leggen.
Boven: Team 17, Frank en Alex. Onder: Team 11, Dennis en Eppo.
Boven: Team 22, Kees en Joost.
Boven: Team 18, Willem en Marc.
Boven: Onder de oude brug door nabij het kasteel van Bouillon.
Proef 3. Na het kanovaren is de volgende opdracht mountainbiken, waarbij onderweg een aantal punten gevonden moeten worden (foto boven zie je zo’n punt). ‘Onderweg’ komen ze een touwbrug tegen die genomen mag worden. Mag, want niets moet tijdens de 4D Challenge, maar uiteraard levert het punten op als je de uitdagingen wel aangaat. Bij de touwbrug is het de bedoeling voor beide leden van het team om aan één zijde omhoog te klimmen in een touw van krap vier meter is onze schatting, vervolgens via het tussen twee bomen gespannen touw met een lengte van circa tien meter naar de andere kant zien te komen om je daar als laatste via een derde touw te laten zakken richting ‘moeder aarde’. Hoe je dat doet mag je zelf weten en je mag elkaar gerust helpen. We zien veel verschil tussen de pogingen en tactiek van de deelnemers en het allermooist; de meesten slagen. Niet allemaal, dus de eerste verschillen beginnen zich af te tekenen. Ieder team krijgt een beoordeling van official Fulco, niet extreem streng, maar zeer zeker behulpzaam en rechtvaardig.
Boven: Edmond en Egon, team 6 in actie. Zij helpen elkaar op de meest opvallende manier naar de overzijde.
Boven en onder: De meest gebruikte techniek om de overzijde te bereiken, maar zie eerst maar eens boven bij dat touwtje te komen.
Boven en onder: Team 5, Jeroen en Steven.
Boven: Team 3, Jeroen en Mark.
Fietsende teams komen vanuit alle kanten bij de touwbrug aan maar vertrekken ook in verschillende richtingen. Het is puur afhankelijk van welke route ze gekozen hebben om de stempelpunten te vinden. De deelnemers hebben het naar het zin weten we wel zeker, ook al hangt als het zwaard van Damocles de tijdsdruk op hen. Binnen een bepaalde tijd moeten ze binnen zijn voor de laatste proef, rennen en punten vinden in het kasteel.
Onder: Team 16, Robin en Arjan.
Boven: Team 7, Ellen en Frank.
Boven: Team 1, onder Franse vlag, Peter en Vincent.
Boven en onder: Team 17, Frank en Alex.
Boven en onder: Enkele kijkjes in het kasteel. Hierboven de ‘poortwachter’ welke zo nodig de ophaalbrug omhoog kan halen in geval van snode plannen van, natuurlijk, ‘zwarte, vijandige ridders’…
Boven en onder: Een roofvogelshow is onderdeel van een bezoek aan het kasteel, althans in het toeristenseizoen. Behalve de vlag van het kasteel wappert trots ook de vlag van de 4D Challenge op enkele muren van het kasteel.
De eerste teams komen binnen na de tocht door het kasteel. Boven team 3 (Jeroen en Mark) en onder team 11, Dennis en Eppo.
Boven team 5 (Jeroen en Steven). Onder team 4 (Anne en Ernst) en team 7 (Ellen en Frank).
Boven team 2 (André en Ido) en onder team 6 (Edmond en Egon).
Boven: Team 20 (Koen en Robert-Jan). Onder: Team 1 (Peter en Vincent).
Boven: Team 8 (Tilman en Paul). Onder: De helft van team 9 (Jaco of André?).
Mocht je denken dat de teams klaar zijn voor deze eerste dag, dan sla je de plank flink mis. Even is er een moment van rust totdat alle teams binnen zijn. Rust die de meeste teams gebruiken om een hapje te eten, de uitrusting in orde te maken als dat nodig is of de getergde spieren te laten masseren.
Boven: Egon (Team 6) voor een kort moment genietend van zijn zelf bereide maaltijd. En ja, hij heeft die overleefd…
Boven: Ellen (Team 7).
Een vervolg briefing. Iedereen aanwezig en dan mogen de teams op weg naar de eindbestemming van deze dag. Een geheime plek pakweg een goede honderd kilometer dieper het hart van België in. Ook daar nog absoluut geen rust. Bij binnenkomst op een grandioos mooi en uniek terrein moeten de deelnemers een steile helling af. Bedenk dat onder deze mannen er een aantal zijn die weinig tot niets bekend zijn met het fenomeen off-the-road rijden. Maar goed dus dat medewerker op het terrein Peter Arends deze mannen deskundig naar beneden leert sturen. Onderaan de helling moet een riviertje van zo’n meter of tien breed overgestoken worden. Geen groot probleem voor de Land Rovers, maar de steile oever weer op is wel tricky. Onheilspellende geluiden van de onderzijde van vooral de langere Land Rovers doen het ergste vrezen, maar in de regel is dat de trekhaak en is er van schade geen sprake. Eenmaal boven zijn het nog enkele tientallen meters alvorens ze hun auto bij het ‘stoffen’ (tenten) onderkomen voor de nacht kunnen parkeren. Klaar? Amme hoela!
Boven: Team 2 (André en Ido) en onder team 20 (Koen en Robert-Jan).
Boven en onder: Team 18 (Willem en Marc).
Boven: Team 10 (Mathijs en Emiel), onder team 1 (Peter en Vincent).
Boven: Het Engelse team 21 (Tom en Barney), onder team 13 (Antio en Danny).
Boven: Team 19 (Youri en Menno), onder team 9 (Jaco en André).
Boven: Team 17 (Frank en Alex), onder team 3 (Jeroen en Mark).
Boven: Team 15 (Stephan en Wim), onder team 11 (Dennis en Eppo).
Boven: Team 8 (Tilman en Paul), onder team 6 (Edmond en Egon).
Boven: Team 22 (Kees en Joost).
De laatste taak (van deze dag). Eenmaal bekomen van de binnenkomst wacht de deelnemers nog een laatste taak. De schemer begint dan al te vallen. Voorafgaand aan die laatste taak van deze dag krijgen de teams een ‘snelcursus’ veilig lieren van official Peter Arends. Geloof ons, als iemand dat kan en weet waar hij het over heeft, dan is dat Peter Arends. Peter heeft bijvoorbeeld meerdere keren de beruchte Croatia Trophy gereden. Onder meer weet hij die als co-piloot van Simon van de Velde (Elephant Off-Road Equipment) de eerste keer als tweede te eindigen en daarna twee keer te winnen. Niet alle deelnemers hebben een lier op hun auto en daarom wordt een Land Rover Defender van Adventure Experience gebruikt. De bedoeling is om totaal vier bomen, met een lengte van circa zeventien meter, vanaf de overkant van een meer richting een verder gelegen eiland te transporteren. De deelnemers krijgen te horen dat ze een van de volgende dagen een permanente brug moeten bouwen naar dat eiland toe! Inderdaad zien we nu toch bedenkelijke uitdrukkingen op verschillende gezichten verschijnen.
De laatste ‘loodzware loodjes’… Gelukkig hebben bomen de ‘onhebbelijke gewoonte’ dat de meeste soorten in water kunnen drijven. Mazzel voor de deelnemers, want transporteren in dat spul zet deze deelnemers, verdeeld over twee ploegen, derhalve niet voor onoverkomelijke problemen. Alleen, voordat die zeventien meter lucifers verpakt in één stuk in het water liggen is een ander verhaal. We horen van ingewijden die met de hand op hun hart beweren dat iedere boom de weegschaal naar circa 1.200 kg. laat uitslaan! Zelfs met een man (en vrouw) of tien à twaalf red je het niet die even op te tillen en naar het water te dragen. Nu komen de lier acties in beeld. Hup, met een man of vier het water in. Neem de lierkabel mee, samen met wat boomlinten en sleep dat naar de overkant. Vast maken aan een van de vier bomen, lieren en richting het water trekken. Dan het water weer in, en geloof ons, het meer is niet gevuld met behulp van een badkraan met warm water. Boom richting de auto lieren, draaien en vervolgens de laatste fase deze zien te ‘varen’ (transporteren) richting het verderop gelegen eiland. En, als gezegd, twee ploegen worden ieder opgezadeld om twee van die bomen naar het eiland te brengen. Het is al laat in de avond en volslagen donker als de deelnemers eindelijk kunnen genieten van hun. in dit geval zeer welverdiende rust. Morgen rond de klok van 06.00 is het weer ‘reveille’ (opstaan).
Om naar uit te kijken? Binnenkort volgt deel 2 van de 4D Challenge van de Land Rover Club Holland. En geloof ons, ’the best has yet to come’ (het mooiste moet nog komen).
Tekst & fotografie: Martin Brink.
