Land Rover eigenaren weten natuurlijk dat het dorpje Bant in onze jongste provincie Flevoland ligt, meer specifiek in de Noordoostpolder… Op onze weg naar het vrij rijden evenement van de LRCH (Land Rover Club Holland) op 28 juli j.l. hangt het staartje hitte, van de hittegolf welke recent over het noord-westen van Europa trok, als een dikke deken over ons land. Het gebeurt niet vaak, maar ondanks het vroege uur zijn we dit keer blij met de airco in onze auto. Kort voor we ons doel bereiken zien we de eerste Land Rovers in dezelfde richting rijden als wij. We gokken dat ook zij op weg zijn naar Bant.
Boven: Zo herken je de ervaren off-roaders, de bandenspanning aanpassen.
Hernieuwde kennismaking. We zijn eerder op het terrein in Bant geweest. Een lang en onverhard pad leidt naar het terrein. Zijnde een zandafgraving liggen er meerdere bulten zand in min of meerdere ‘staat van ontbinding’ rond een klein meertje gedrapeerd. Met ‘staat van ontbinding’ bedoelen we bulten in verschillende hoogtes en in min dan wel meerdere mate begroeid met wild groen spul dat de gemiddelde mens als gras of onkruid betiteld. Op een aantal van die bulten ontbreekt zelfs iedere vorm van vegetatie en dat versterkt de al genoemde ‘woestijn indruk’. Maar eerst ‘botsen’ we tegen de clubtent van de LRCH. Het welkom van de clubleden is als gewoonlijk hartelijk en vrijwel direct krijgen we van Simon van de Velde, aanspreekpunt van de Offroad Commissie binnen de LRCH, enkele consumptiemunten in onze handen gedrukt voor koffie, thee, fris of wat te eten. Na de gebruikelijke ‘social talk’ informeren we naar het aantal mensen en of er ook proeven uitgezet zijn. “We hebben een paar trajecten uitgezet”, laat Simon weten en vervolgt met “maar stelt niet zo heel veel voor hoor”. Dat zegt een off-roader in hart en nieren die menig spraakmakende wedstrijd op zijn naam heeft weten te schrijven, dus nemen we dat met een flink korreltje zout. Terecht ook, constateren we zodra we, gewapend met onze camera’s het terrein op lopen en we bij de eerste de beste zandbult drie vastzitters zien worstelen op een ‘stelt niet zo heel veel voor’ parcours. Er wordt druk geschept, hetzij met het schepje dan wel de blote handen, gesjouwd met sleeplinten en waar aanwezig een lierkabel uitgerold. Een slinger parcours, zowel links/rechts als hoog/laag, over het lage deel van een forse zandbult heeft een ondergrond van vooral los zand. Los zand is al geniepig van zichzelf en als je daar dan een parcours met scherpe bochten op uitzet is dat dubbel geniepig. Los zand bedwing je het makkelijkst als je een beetje vaart kunt houden, maar als dat tegengewerkt wordt door scherpe bochten, dan is het een ander verhaal. Het kost de drie vastzitters een stevig halfuurtje en de onmisbare hulp van een tweetal die-hard off-roaders, maar dan kunnen zij hun ingeslagen route op het parcours vervolgen. Die hebben vanavond meer dan genoeg spannends te vertellen aan familie en vrienden schatten we in.
Opkomst. Het water van het meertje geeft in al zijn pracht helaas maar weinig verkoeling, met uitzondering voor enkele leden met kids die we een duik zien nemen. De opkomst in Bant is met precies zeventig auto’s, de organisatie hebben we daar nog niet bijgeteld, iets onder het gemiddelde. We kijken er niet vreemd van op, want we kunnen ons goed voorstellen dat een aantal LRCH leden een frisse duik in zee of meertje op deze warme dag prefereren boven een dag terrein rijden. Bovendien is het vakantietijd en ook dat heeft invloed op de opkomst. Ter compensatie is de sfeer meer dan uitstekend, ronduit gemoedelijk en gezellig, maar eigenlijk is dat overbodige informatie. Die is namelijk altijd oké bij de LRCH.
Gemist of vermist? We verwachten op het LRCH evenement ook een aantal leden van het Dutch Land Rover Register (DLRR) tegen te komen. Het DLRR is de club die de oudjes van Land Rover, of de Land Rover’s die niet meer in productie zijn in ere houden. Die hebben zaterdag een evenement op vrijwel dezelfde locatie (een paarden evenement naast het terrein) en rijden dan met mensen rond. We hebben wel enkele ‘bejaarde’ Land Rovers gezien, maar of ze van het DLRR waren durven we niet te zeggen. Volgende keer beter zullen we maar hopen…
‘Buitenbeentje’. Wat de evenementen van de LRCH zeker leuk en interessant maakt is de verscheidenheid aan deelnemers en hun auto’s. Je komt ze in alle gradaties tegen, van leden in standaard Land- of Range Rovers met geen of nauwelijks terrein ervaring tot en met doorgewinterde (beetje ongelukkige uitspraak met dit snikhete weer…) off-roaders die je niets meer wijs kunt maken. En verder alles er tussenin, zoals bijvoorbeeld de rode Land Rover op de foto hieronder. Niet alleen lid van de LRCH, maar ook lid van ‘die andere’ Land Rover club in Nederland, de LRCT.
Boven: Scott Wesselink fungeert vandaag als co-piloot in één van onze favoriete 4×4 auto’s, de Land Rover 88. De naam van zijn chauffeur zijn we weer eens vergeten tot hij ons op het laatste moment te binnen schiet, Remco Morren….
Boven: Het meertje en in de koelkast van de LRCH zijn de enige plekken waar vloeibaar vocht te vinden zijn. Op een heel enkele plek is het vocht geniepig verborgen onder een gortdroog oppervlak. Er overheen lopen gaat nog net, maar oh wee als je er met je auto overheen rijdt. Later op de dag ziet het oppervlak op de foto boven er heel anders uit maar dit vinden we veel leuker om te laten zien. Precies, ook weer om dat ‘woestijngevoel’ bij je aan te wakkeren.
Boven en onder: Nog altijd staan ze vast op het parcours bij die eerste grote bult….
Voorbeeld boven: Niet gesmokkeld…
Boven en onder: Populair is een flink lange en hoge rug met zilverwit zand welke in de vorm ligt van een atol. Met name een lange en behoorlijk steile afdaling werkt op veel rijders als een magneet. Lekker steil naar beneden in los zand is een garantie voor mooie plaatjes terwijl de kans op schade te verwaarlozen is. Een uitgelezen plek ook voor fotografen omdat je geen vervelende achtergrond zoals bomen, lantaarnpalen of huizen als referentie hebt want die hebben de neiging tamelijk haaks op onze bol te staan. Je kunt dus, als je dat wilt, ‘een beetje’ smokkelen met je camera om de afdaling voor het nageslacht wat spectaculairder te maken. Wij van terrein.nu doen dat niet hoor; we zouden niet durven…
Voorbeeld onder: Een beetje gesmokkeld…
Boven en onder: We hebben al decennia een zwak voor pick-up’s en daar hoort ook de Land Rover 130 bij. Het is vooral de multi-functionaliteit die ons bekoort.
Boven: Meerdere leuke honden komen we tegen in Bant. Toevallig vragen we aan de eigenaresse met welk ‘merk’ we hier van doen hebben. Tijdens het schrijven van dit verslag zijn we dat al bijna weer vergeten en dus vragen we het Linda Zantingh van yourdoggy.nl voor de zekerheid nog eens. Yep, zij bevestigt dat deze leuke hond een Hollandse Smoushond is.
Boven en onder: Menno Donker druk in de weer met een ‘reddingsoperatie’.
Onder: Datzelfde geldt voor Sybolt Bruinsma en Tjarko Ockers, het vakkundig ‘redden’ van een tijdelijke vastzitter. Vergis je niet, ook een ‘reddingsoperatie’ valt niet altijd mee in los zand en dan vooral als er geen bomen in de directe nabijheid staan. Een grondanker heeft weinig zin in los zand zodat de beste optie welke overblijft een andere auto is, liefst zelfs twee. Dan nog moet je het vooral van het gewicht van die auto hebben, want juist omdat deze niet vast staat biedt hij niet heel veel houvast in het losse zand. Wat wel vast als een huis staat is dat zo’n reddingsactie de saamhorigheid dan wel teamspirit enorm bevorderd!
Op meerdere plekken doet de droogte het nodige stof opwaaien.
Boven: We doen het te weinig geven we grif toe…
‘Gezworen kameraden’. Lees de namen op de auto’s. Op de foto boven is Tjarko Ockers de piloot en Sybolt Bruinsma de co-piloot. Op de foto onder is het volslagen anders. Daar is Sybolt Bruinsma de piloot en Tjarko Ockers de co-piloot….
Boven: Komt niet vaak voor, een Land Rover in een ‘schutkleur’.
Boven: Herman Prust ‘ruist hier in het struikgewas’ als we ons niet vergissen.
Boven: Liesbeth Sirks met haar jongste aanwinst, een leuke hond. We horen van Liesbeth het merk, namelijk een Rottweiler, maar prompt zijn we dat thuis ‘vergeten’. Dus spreken we onze ‘back-up’ Linda Zantingh van yourdoggy.nl aan die onze herinnering aan het werk zet.
Boven: Soms, heel soms word je gewoon overweldigd door al het moois dat er om je heen te zien is. Dan weet je dat het tijd is om het eerst even te gaan ‘verwerken’ in dromenland.
Boven: Ex LRCH voorzitter Fulco Stallmann. Zijn functie is overgenomen door Raymond Versloot.
Boven: Pracht van een brandweerauto.
Boven: Een ‘oase’ in de woestijn?
Boven en onder: Normale beelden bij off-road clubs en ook bij de LRCH ontkom je er niet aan…
Vochtige verrassing. Zo tegen de klok van vier in de middag zien we de eerste Land Rovers na een dag off-road pret huiswaarts keren. We babbelen nog even na en maken ons dan op om eveneens richting thuis te vertrekken. In de verte dreigt een donkere lucht, maar het blijft vooralsnog drukkend warm. Niet lang, want kort nadat we vertrokken zijn worden we onderweg ‘verrast’ door een enorme hoosbui. Meer een wolkbreuk krijgen we de indruk, want zelfs op het snelste standje twee kunnen de ruitenwissers van onze auto al het regenwater niet verwerken! Samen met de overige mede weggebruikers kruipen we kort daarna de stortbui uit. Hij duurde niet heel lang, maar lang genoeg om de drukkende hitte te doen verdwijnen. Net als onze ‘woestijnindruk’.
Tektst & fotografie: Martin Brink.
