We kijken er inmiddels ieder jaar reikhalzend naar uit, want de Kerstrit van de LRCH kent zijn gelijke niet in de wereld voor zover wij weten. We hebben de Kerstrit nu enkele jaren achtereen verslagen en iedere editie heeft de All Road Commissie van de LRCH, verantwoordelijk voor de Kerstrit, ons weten te verrassen en verbazen. Ieder jaar een andere locatie en ieder jaar een bijzonder vertrek- of aankomstpunt. En dan zwijgen we nog maar even over al die prachtig versierde Land Rovers in de Kerstsfeer.
De ochtendstond heeft goud in de mond…? Een korte nacht slaap na de nachtrit van de MB G-Klasse Club en een code rood van alle weervoorspellers zijn niet bepaald een bemoedigende start van de dag. Toch tikken we 10 december j.l. met plezier Wolvega in op onze TomTom. Bewust arriveren we ruim voor aanvang want dat is de beste optie om zoveel mogelijk versierde Land Rovers op de foto te krijgen. Het opgegeven adres doet op voorhand vermoeden dat het verzamelpunt iets met paardensport te maken zal hebben en we komen niet bedrogen uit. Aan de Drafsportlaan ligt het Victoria Park en dat is een drafbaan voor paarden. De LRCH heeft toestemming gekregen om de auto’s van de deelnemers op de renbaan te parkeren. Het wordt ook het startpunt van de bolletje/pijltje Kerstrit. De deelnemers mogen een rondje over de baan rijden en verlaten de baan vervolgens via dezelfde weg waar ze binnen zijn gekomen.
Boven: Nog even voor 10.30 en dan ‘lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht’.
Afgesproken werk. Het Kerstrit spektakel begint natuurlijk gemoedelijk met koffie, uiteraard thee en een versnapering. Binnen in het Victoria complex is alles al in gereedheid gebracht voor de ontvangst van zo’n 180 Land Rovers en hun ‘bemanningen’. Slechts weinig van de ingeschreven deelnemers laten het afweten door de voorspelde code rood. Jan Willem Cleijpool merkt daartoe nuchter op richting ondergetekende “we hebben er toch de auto voor”, dit naar aanleiding van onze vraag vooraf of de Kerstrit wel door gaat. Vanaf 10.30 zijn de deelnemers welkom op het Victoria Park. Alsof het afgesproken werk is arriveren de eerste deelnemers om 10.30. Eerst nog voorzichtig druppelen ze onregelmatig binnen, maar al snel wordt het een schier onophoudelijke stroom van Land Rovers die de drafbaan op komen rijden en hun Land Rover op aanwijzingen van de organisatie parkeren. Niet alleen onze camera’s lijken het geronk van de Land en Range Rover motoren te overstemmen. Het merendeel zijn de oer Land Rover’s en daar rekenen we ook de Defender’s toe. Een goede tweede plaats nemen de Discovery’s in en wat nog overblijft wordt aangevuld door Freelanders en Range Rover’s.
Boven en onder: Even na 10.30 en dan ontstaat razendsnel een ‘zee van Land Rover’s’.
Visuele streling van het netvlies. De aankomst van al die Land en Range Rover’s is een waar kijkfestijn. Niet allen zijn versierd, maar het gros heeft wel iets van een versiering die te maken heeft met de Kerst. Anderen zijn rijk uitgedost maar bovenal is het prachtig die creativiteit op en in de Land Rover’s te zien. Bedenk iets dat met de Kerst te maken heeft en je komt het op of in een Land Rover tegen. Een aantal brengt de laatste hand aan de (tere) versieringen bij aankomst of brengt de aangebrachte versieringen nog gauw even op orde. En het zijn niet alleen de versieringen aan de auto’s. Ook veel van de inzittenden hebben iets op of aan dat met de Kerst te maken heeft. De deelnemers zelf vinden het uiteraard ook prachtig. Verschillende van hen vertellen in geuren en kleuren welk bekijks ze onderweg hebben met al die versieringen op en aan hun auto. Mede automobilisten die enthousiast zwaaien of de duim omhoog steken. Allemaal Land Rover’s en allemaal versierd met de Kerst als uitgangspunt. Niet heel vreemd dus dat de sfeer er al vroeg in zit. Zelfs het sombere weer kan dat niet verhinderen en dus geeft dat zich maar gewonnen en gaat het van lieverlee maar sneeuwen, en juist dat geeft het spektakel nog extra luister.
Boven: Legio zijn we er tegengekomen, leuke honden! Waarom we deze laten zien? De voorste hond die je niet mag aaien is vermoedelijk een kruising met een Tervuerense herder (en Retriever?), maar de hond met de prachtige roodbruine vacht zou een Nova Scotia Duck Tollinger Retriever (in de volksmond ‘Toller’) zijn en die zijn tamelijk zeldzaam (bron: Linda Zantingh van www.yourdoggy.nl).
Onderweg. Na ontvangst van een routeboek en een passend schildje gaan de deelnemers aan de Kerstrit beginnen. De route is zo’n tachtig kilometer lang en vergt circa drie uur. Tenminste, zo lang je onderweg niet stopt om te genieten van de omgeving. In verband met de code rood mogen de deelnemers wat vroeger starten als ze willen. De code rood zou volgens de voorspellingen gelden voor de namiddag en avond. Wellicht ben je dan voor die code rood al thuis als je eerder klaar bent met de rit. We krijgen sterk de indruk dat de deelnemers zich daar niet al te veel van hebben aangetrokken. De rit slingert over smalle paadjes en weggetjes rondom de grens van de provincie Friesland en Drenthe. Slingerend tussen landerijen en door de bossen met zo nu en dan ook een paar fraaie onverharde stukken route van enkele kilometers lengte. Onvergetelijk is de route door een natuurgebied. Ossen lopen vrijelijk rond in uitgestrekte graslanden, omzoomd door bossen aan de horizon en onderbroken door natuurlijke stroompjes en riviertjes. Hier lijkt de menselijke beschaving nog niet doorgedrongen, alsof het altijd zo geweest is voordat de mens op het wereldtoneel zijn intrede doet. We weten van Cees Timmer dat dit het Doldersumse Veld moet zijn, werkelijk schitterend. Het is ons bijna een raadsel hoe de LRCH het toch ieder jaar met de Kerstrit weer voor elkaar krijgt om de mooiste weggetjes en paadjes te vinden. Chapeau LRCH!
Uuuhhhh, nee, niemand meldt zich na afloop dat hij een wiel kwijt is. Het is ook duidelijk geen Land Rover wiel.
Boven en onder: Let op de ‘vrolijke’ rode puntmuts voor op de Defender’. Een bijzondere puntmuts, want die swingt er op los! Eerst hangt zijn punt slapjes naar beneden, maar vervolgens danst en swingt hij er lustig op los.
Geniet een poosje van de versierde Land Rover’s en de indrukken die we opgedaan hebben tijdens de Kerstrit.
Plan de campagne. Voor ons fotografen is zo’n groot aantal deelnemers aan een rit makkelijker te fotograferen dan een klein aantal. We starten met de tour als een van de eersten. Zodra we onderweg een leuk of mooi fotogeniek plekje tegenkomen, stoppen we voor het maken van foto’s. Als we er genoeg hebben springen we weer in de auto, volgen we de route tot het volgende mooie of leuke plekje. Enzovoort, enzovoort zouden we willen zeggen en als we dat een beetje goed uit weten te mikken eindigen we eind van de route ongeveer bij de laatste deelnemers in de tour. Dat lukt ook deze keer, dus zou je een goede indruk van de tour kunnen krijgen dunkt ons.
Boven: Hé, die kennen we natuurlijk, Jeroen en Wendy Stoppini van SAS (Stoppini Auto Service, gespecialiseerd in Land Rover).
Boven: Als gezegd slingert de route op en rond de grens tussen Friesland en Drenthe. Links straat het bord dat je de provincie Friesland weer inkomt. Precies op de grens komen we ook dit bekende werkpaard tegen (onder).
Aan alle mooie dingen komt (helaas) een eind. De Kerstrit eindigt ook deze keer op een bijzondere plaats, namelijk de voormalige leger gevangenis in Veenhuizen! Tegenwoordig een museum en wie wil kan daar, tegen een gereduceerd tarief, een uurtje of meer rondneuzen. Op het binnenplein van het museum staat de clubtent en brandt er een vuurtje. Binnen krijgen de deelnemers, mits ze het routeboek hebben ingeleverd, een paar munten. Inwisselen levert een uitstekende kop erwtensoep op, vergezeld door roggebrood met spek en verder een broodje worst of een drankje. Ondertussen sneeuwt het flink en dat maakt onze rit naar huis ook nog tot een ware en schitterende belevenis op de Hoge Veluwe. Zucht, was het iedere maand maar Kerstmis…
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
