Toegegeven, het is ook niet de drukte die we vooral gewend zijn bij de Land Rover Club Holland (LRCH) als we rond de klok van 10.00 uur arriveren op de Landsard. Althans, drukte van clubleden, want in de directe nabijheid verwerken ze nog de naweeën van een groot, druk bezocht çamping’ feest de avond daarvoor. Sporen daarvan komen we op diverse plaatsen tegen en in de verte zien we dat het kamp aldaar langzaam afgebroken wordt.
Boven en onder: Zien we veelvuldig bij de LRCH, om het even bij welk evenement, het verlagen van de bandenspanning. Goed bezig, want zo hoort het…
Bescheiden opkomst? We hebben een poosje geen verslag kunnen doen van een trial van de LRCH maar weten nog uit onze herinnering op te diepen dat rond de veertig tot vijftig auto’s een redelijk gemiddelde is. Tegenwoordig een fractie minder horen we uit monde van de LRCH organisatie, maar dan nog mag je rekenen op zo’n vijfendertig tot veertig auto’s. In dat licht gezien is de opkomst vandaag, een fractie meer dan vijfentwintig, inderdaad dus aan de lage kant. Iets om ongerust over te worden? Niet echt, want de ietwat magere opkomst valt ook makkelijk te verklaren. Deze zestiende juni is het namelijk Vaderdag. En of dat nog niet genoeg reden is, er bestaat ook nog zoiets als een Nederlands elftal dat een voetbal wedstrijd speelt. Tja, met die combinatie kunnen we ons goed voorstellen dat zelfs een Land Rover eigenaar stiekem een trial wedstrijdje overslaat.
Proeven locatie. Niet verwonderlijk ook dat er enkele dames en heren van de organisatie liever thuis waren gebleven, met name voor dat voetbal. Daar is rekening mee gehouden lijkt het, door een bescheiden aantal van slechts vier proeven uit te zetten. Bovendien liggen die niet heel ver uit elkaar. Waar wat minder rekening is gehouden, doodgewoon omdat je dat vooraf niet kunt voorzien, is de toestand van het terrein. Weliswaar heeft de organisatie de proeven op niet al te moeilijke ondergrond uitgezet, maar dan nog blijft er over de conditie van het terrein rondom de proeven. En wie de Landsard kent weet dat dit flink pittig kan zijn, zeker met in het achterhoofd de vele regen die de laatste tijd gevallen is. Zodra we het terrein induiken slaat de schrik ons al om het hart. Van alle kanten grijnzen plassen, modder en diepe sporen ons meedogenloos tegemoet. In eerste instantie wordt onze angst ook nog eens bevestigd als we zien dat een tweetal Land Rover Defenders hun lier al moeten aanspreken ‘op de heenweg’ naar de proeven. Dat belooft wat….
Boven: Zelfs meneer Richard Vonk moet bekennen dat het terrein op een aantal plaatsen flink pittig is. En ja, dan is het beter om zelfs voor een kort rondje door het terrein te doen wat hij altijd ‘promoot’ in zijn off-road cursussen. Yep, naar beneden die spanning in de banden!
Vals alarm… Zodra we wat verder in het terrein zijn komen we tot de ontdekking dat de ondergrond er weliswaar dreigend uitziet, maar dat het toch ook vaak meevalt. Tussen de plassen water blijkt de modder namelijk aardig opgedroogd te zijn. Vanuit ervaring weten we dat je vaak flink de drek in kunt zakken bij het oversteken van sporen, maar zowaar is daar op veel plaatsen nu geen sprake van. Voor ons fotografen is dat een indicatie dat de ondergrond wat minder slecht is dan het oog doet vermoeden. Okay, zul je terecht opwerpen, het gewicht van een auto is natuurlijk een ander verhaal en zo nu en dan een tijdelijke belemmering van de voortgang komt derhalve voor, maar dan vooral omdat de sporen op dat punt te diep zijn. En omdat in de trial wedstrijden van de club vooral gestreden wordt met verregaand standaard Land Rover’s komen ze nog wel eens op de buik te liggen.
Gelijkwaardig. Juist omdat er gestreden wordt met niet al te verregaand geprepareerde voertuigen, welke bovendien eender zijn, maakt de trial wedstrijd extra leuk. Slechts in twee klassen zou je ze onder kunnen brengen; korte en lange wielbasis. We hoeven hier vermoedelijk niet uit te leggen dat een Defender 90 in het terrein een klein wereldje van verschil maakt met een Defender 110 of 130, met name als je met een van de twee ook nog eens tussen paaltjes met daarop balletjes moet zien te manoeuvreren. Het komt dus vooral aan op de stuurmanskunsten van de chauffeur (m/v), bijgestaan door het observatievermogen van de co-piloot (m/v). Die moet namelijk scherp op blijven letten op die dreigende paaltjes met balletjes, want ‘een ogenblik van onbedachtzaamheid, kan leiden dat men jaren schreit’ zei mijn oma vroeger altijd. We hebben echter het sterke vermoeden dat ze daar iets heel anders mee bedoelde….
Voorwaarts, wij trekken terug…. Als geschreven is het in de proeven vooral een kwestie van behendig sturen. Een leuk item hetgeen in enkele proeven is opgenomen is dat je (verplicht) een stukje achteruit moet steken. Grappig en het maakt het toch ook een stukje moeilijker. We nemen ons voor dat ook voor te stellen aan de organisatie van het Open Nederlands Kampioenschap trial, georganiseerd door het VNTTK zoals je weet. Voeg daarbij de relaxte sfeer tijdens de proeven en ook wij genieten van de wedstrijd. En niet alleen wij natuurlijk. Het algemene beeld dat we voor onze camera’s krijgen? Ingespannen dan wel lachende gezichten, maar oordeel zelf.
Boven: Nog niet in de proef en dan stuikt de voortgang al. Gelukkig van korte duur. En op vrijwel alle Land Rover’s hier op de trial wedstrijd is wel het meest populaire hulpmiddel te vinden. We hebben het natuurlijk over de lier. Terzijde. De vele regen van de laatste tijd zorgt voor een frisse en uitbundige uitbarsting van groen op de Landsard. Het zorgt op verschillende plaatsen onmiskenbaar voor een ‘jungle’ gevoel. Ieder ogenblik verwacht je Tarzan door de bomen te zien slingeren.
Boven en onder: Vooruit rijdend is het niet heel moeilijk om de paaltjes met daarop die balletjes in de gaten te houden. Achteruit steken wordt het een ander verhaal. Gezien het feit dat we helaas geen ogen in ons achterhoofd hebben, moet je namelijk ‘andersom’ kijken…
Boven: Alleen haar voeten zijn zichtbaar; een heldin op sokken…
Boven: Schier onvermijdelijk als je een Land Rover evenement bezoekt is een ‘confrontatie’ met honden. Deze vriendelijke lobbes kijkt je bijna vragend c.q. verbaasd aan als we de camera op hem (of is het haar?) richten, zo van, “wat doe jij nou”?
Boven vier keer en onder twee keer: Als geschreven ziet het er hier en daar dreigend uit, maar het valt achteraf op de meeste plaatsen mee. We hebben het vaak slechter gezien op de Landsard en veel minder vaak beter dan vandaag. Het neemt niet weg dat we graag even onze camera aan het werk zetten. Niets zo leuk als het gadeslaan van off-road reddingspogingen.
Boven: Ook bij de LRCH wordt het vak van official zeer gewaardeerd. Laten we zuinig zijn op ze, want zonder hen geen leuke wedstrijden.
Kweekvijver. We zien veel jeugd als bijrijder. Getuigt van een goede opvoeding en tevens ‘kweek’ je daarmee nieuwe off-road liefhebbers.
Boven: Ai, die ligt er toch echt af. En ‘woei’ van betekenis is er vandaag niet, dus die kun je de schuld niet geven.
Boven: Heeft in ieder geval een goede poetsbeurt gehad kort geleden. Tenminste, als we af mogen gaan op de weerspiegeling in de flank.
Ommezwaai? Inderdaad is het tussen de klok van 14.30 en 15.00 uur over met de wedstrijd. Verschillende crews zien we snel vertrekken, want wie weet worden ze nog getrakteerd op een Vaderdag cadeau of hebben ze nog tijd om dat weg te gaan geven aan hun eigen vader. Of zou het dan toch dat voetbal zijn waarvoor ze vlot thuis willen zijn? We zijn geen voetbal liefhebbers, maar wat ons betreft mogen ze belangrijke voetbal wedstrijden voortaan uitsluitend spelen op zondagmiddag. Zo ja, dan worden we acuut de meest fanatieke voetbal liefhebbers van Nederland. Behalve het mee mogen beleven van een relaxte en sfeervolle trial wedstrijd van de LRCH hebben we namelijk zelden zo’n rustige thuisreis mogen beleven. Geen kip gezien op de weg…
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
