We gaan dat het eerste weekend van deze maand, zondag 6 november om heel precies te zijn, ‘aan den lijve’ ondervinden als we een bezoek brengen aan de Mercedes-Benz G-klasse Club Nederland (MBGCN) die op de Landsard een dagje vrij rijden organiseert voor haar leden en andere liefhebbers met een MB-G. Maar vooruit, zou je met een M-klasse verschijnen, dan zijn de clubleden heel niet moeilijk, in tegendeel. Het is een beetje tekenend voor de club. We verslaan de off-road evenementen inmiddels heel wat jaren en nimmer, en dat schrijven we met de hand op ons hart, nimmer hebben we een ongezellig evenement meegemaakt. Gek genoeg zadelt dat uw verslaggever wel met een probleem op, want iedere keer in een verslag schrijven dat het zo gezellig is weigeren we met klem. Wil je dat graag lezen, dan verwijzen we naar het gezichtenboek. We beloven bij deze dan ook te pogen het woord ‘gezellig’ nooit te gebruiken, alleen in het geval we een keer gestraft zouden worden met een off-road evenement waar het niet gezellig is. Ga er bij ieder verslag dus gerust vanuit dat het g…z..ll…g is geweest…
Gebruikelijke aanvang. Bij de MBGCN is dat beslist niet anders, maar we zouden daar aan toe willen voegen ‘erg gastvrij en joviaal’. Dat gastvrij en joviaal ondervinden we zodra we na een voorspoedige, maar qua weer ietwat sombere heenreis, onze auto parkeren nabij de clubluifel en aanhanger. Een warm welkom, dito koffie en bakken vol snoepgoed en “pak maar waar je zin in hebt”, met uitzondering natuurlijk van het ongrijpbare warme welkom. Net als op veel evenementen begint een dagje off-road pret met het onderling ‘bijpraten’ van de leden. Ook daarin verschilt de MBGCN niet met andere clubs en verenigingen. Immers, je bent met gelijk gestemde onder elkaar en als je elkaar dan al wat langer kent zijn het min of meer vrienden geworden. Logisch dat je dan de laatste roddels, nieuwtjes, wetenswaardigheden en wie weet, ‘bekende fauna’ de revue laat passeren (koetjes en kalfjes).
Boven: Zien we graag bij aanvang van een ‘spannend’ off-road evenement waarbij de verwachtingen van de deelnemers hoog ‘gespannen’ zijn, de deelnemers die een stukje ‘spanning’ uit hun banden weg nemen’. Kenners weten dat het verlagen van de bandenspanning een wereld van verschil maakt op het onverhard.
Boven: Off-road liefhebbers kijken niet naar de stand van de zon of op hun horloge om te weten welk moment het van de dag is. Nee, de hoeveelheid modder op de voertuigen is vaak een betere indicatie.
Positieve groei. Iets meer dan dertig deelnemers laten zich een ontspannen dagje off-road niet ontgaan en hebben zich vooraf ingeschreven. Dat lijkt sommigen wellicht weinig, maar bedenk dan wel even dat niet heel lang geleden de MBGCN een tamelijk bescheiden aantal leden telde, hooguit een handje of twee vol. De laatste jaren zit de groei er lekker in, niet in de laatste plaats omdat de organisatie van de club meerdere evenementen per jaar verzorgt, waaronder een aantal prachtige ‘greenlane’ ritten (een stuk of vijf!) en een inmiddels traditionele ‘Kerstbomennachtrit (de komende is in de nacht van zaterdag 10 december op zondag 11 december). Die groei kun je ook aflezen aan de deelnemers vandaag. ‘Oude rotten’ die we meermaals op off-road evenementen hebben gezien, maar ook een aantal deelnemers die we niet eerder zijn tegen gekomen. Niet onlogisch natuurlijk, want heb je zo’n ‘bijna alleskunner’ onder de billen, dan wil je zijn off-road kwaliteiten graag ontdekken. Dat die off-road kwaliteiten van zo’n alleskunner ook afhankelijk zijn van de off-road skills van de chauffeur moge duidelijk zijn.
Boven en onder: Gespekt met een vleugje optimisme is het internationaal vandaag, hetzij van de deelnemers met hun G uit België (foto onder) dan wel de herkomst van de auto’s (foto boven). Alhoewel daar een ‘maar’ aan hangt. In de westelijke helft van Europa en aan de overzijde van de grote plas, de United States, kennen we de terreinbeul van Mercedes vooral met de afkorting ‘G’ van Gelände. Echter in de oostelijke helft van Europa wordt de auto verkocht als Puch. Feit is dat de auto gebouwd wordt in Graz. Yep, die stad ligt in Oostenrijk, dat op zijn beurt ‘midden’ in Europa ligt… Terzijde, de MB-G ziet al in 1979 het levenslicht en is met voorsprong het langst lopende model van het merk met de ster. Is het dan niet bijzonder dat er de laatste tijd zoveel verkocht zijn dat ze de productie tijdelijk niet aankonden?
Boven: Zegt de ene G tegen de andere G….
Bekend motto. Het is een vrij rijden evenement en dat betekent dat de deelnemers hun eigen uitdagingen mogen opzoeken. In de eerste uurtjes wordt daar bescheiden gebruik van gemaakt. Niet direct de moeilijkste hindernissen opzoeken, rustig aan beginnen is het devies van veel off-road liefhebbers (daar vallen veel G-rijders ook onder), want in de vroege uurtjes tegen brokken aanlopen sluiten teveel uren off-road plezier uit. Het leuke binnen de deelnemers is de verscheidenheid van voertuigen waarin ze rijden, variërend van standaard G’s, bescheiden aangepaste G’s tot en met een flink geprepareerde G.
Boven: We blijven alle MB-G’s een pracht wagen vinden. Puike techniek verstopt in een overzichtelijke carrosserie die off-the-road precies aangeeft tot waar je kan gaan. Maar binnen het segment van de G staat de korte cabrio met bescheiden voorsprong al vele jaren in het favoriete top vier lijstje van uw scribent, ondanks dat we grif toegeven dat de lange MB-G veel praktischer is. Het zal wel aan schrijver dezes liggen, het zwak voor kortere uitvoeringen van off-road voertuigen. Niet alleen bij de G hebben we die voorkeur; ook bij andere 4×4 automodellen als Land Rover, Jeep, Toyota, Nissan of Suzuki is dat het geval.
Boven: Of het wettelijk toegestaan is weten we niet, maar praktisch is het off-the-road wel, een geplakte nummerplaat op de motorkap. Die raak je niet direct kwijt en vandaag maken we het mee dat één rijder zijn nummerplaat kwijt raakt. Maar deze later ook terug weet te vinden…
Boven twee keer: Ben Kooijmans en Peter Wetzels zijn onderdeel van de organisatie van de MBGCN en uiteraard off-road liefhebbers.
Boven: Ben Kooijmans in close-up.
Overpeinzingen. We weten allemaal dat een lier een fantastisch, vaak onmisbaar hulpmiddel kan zijn off-the-road. Met name als de voortgang van je bolide tijdelijk belemmerd wordt, in diepe modder of op een steile helling, biedt een lier nog wel eens uitkomst. We verbazen ons echter regelmatig als we offroaders steevast hun lierkabel met boomlint aan de dichts bij zijnde boom vast zien knopen. Soms is dat maar enkele meters verwijderd van de auto en zit het resterende deel van de kabel of het touw nog volop op de derde winding. Zou je in een wedstrijd zitten, waar snelheid een rol speelt, dan kunnen we dat nog enigszins begrijpen, maar onbegrijpelijk als je recreatief op pad bent. Hoe verder je de kabel of het touw uitrolt, hoe groter de trekkracht van je lier en des te minder krijgt hij voor zijn kiezen. Niet voor niets staat op de gegevens van je lier de trekkracht vermeld op iedere laag van de kabel of touw. Daarbij zie je dat de lier zijn hoogste trekkracht levert bij de eerste laag op de trommel. Zorg er wel voor dat je minimaal zeven windingen op de trommel laat zitten, maar loop de kabel of het touw de volgende keer eens wat verder uit. Je zult zien en merken dat het een significant verschil maakt.
Lunch bij het kampvuur! Behalve als voorzitter fungeert Ben Kooijmans tevens als ‘meesterkok’ tijdens de lunch als hij verantwoordelijk is voor het ‘op warme smaak brengen’ van kroketten, frikandellen etc. Broodjes belegd met die lekkernij vinden dan ook gretig aftrek.
Boven en onder: Yep, het valt moeilijk te geloven, maar ook bij de G is zo nu een vaardige technische hand noodzakelijk. En helpt dat niet, dan volgt ‘de harde gewapende hand’ als laatste remedie.
Twee keer boven en onder: We zien het vaker gebeuren; dezelfde auto’s maar de een redt het niet terwijl de ander er doorheen tuft alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Een triomfantelijke, achterwaartse blik van degene die het redt en een meesmuilende blik van de achterblijver zijn dan het gevolg. De oorzaak kan natuurlijk velerlei zijn. Andere banden, verschil van bandenspanning, een verschil in de ondergrond, hoe miniem dan ook en uiteraard de skills (vaardigheid, stuurmanskunst) van de chauffeur.
Boven: Een beetje extra druk op de achterwielen is nooit weg.
Boven en twee keer onder: Heerlijk, want van dit soort momenten genieten fotografen. En laten we eerlijk zijn, de deelnemers ook, want het zijn van die momenten om noooit meer te vergeten.
Boven: De enige ‘vreemde eend’ tussen de MB-G’s is de RC Jeep van deze vriendelijke jongeman. We leren van hem dat er meer techniek onder de mini carrosserie schuil gaat dan menigeen vermoedt en dat daar bovendien best een stevig prijskaartje aanhangt. Achter op het terrein van de Landsard is een afgezet stukje terrein dat speciaal voor RC off-road auto’s is gebouwd met legio hindernissen die je met een gewone 4×4 auto wel uit je hoofd laat.
Boven: Een MB-G die een aardig en vooral luidruchtig concert kan weggeven…
Vijf keer boven en onder: Het gaat niet altijd goed off-the-road en ook een MB-G heeft zijn grenzen. Vrij steil naar beneden en met je rechterwiel in een diep spoor zakken is geen ideale combinatie als de auto ook nog eens redelijk topzwaar is bewijzen de foto’s van terrein.nu medewerker Peter Bouwmans. De Puch staat redelijk vlot weer op zijn wielen en na enig controleren en sleutelwerk loopt de auto weer als een zonnetje. Gelukkig is de zachte modder vergevingsgezind en is de schade te overzien. Voor zover wij konden zien alleen een ‘overleden’ koplamp.
Het steevast onvermijdelijke einde. Rond de klok van 15.00 uur zien we de eerste G’s richting de uitgang rijden. Vier uur in de middag is de off-road pret definitief over en zien we de laatste deelnemers vertrekken, hetzij naar huis of een andere bestemming. De organisatie vertrekt natuurlijk als laatste, want die moeten de ‘restanten van het losbandige off-road leven’ nog opruimen. Ook wij draaien het stuur richting thuis, gewapend als we zijn met de talloos vastgelegde, visuele bewijzen van een zeer geslaagde dag off-road plezier. Zomaar een greep daaruit heb je hier kunnen zien.
Fotografie: Ad Woolthuis, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
