Al eerder kon je een compleet verslag met foto’s van hem lezen en zien over de Baja Deutschland en daar was terrein.nu zeer blij mee. Het allermooiste is echter dat hij het zelf ook bijzonder leuk vond om te doen; fotograferen en vervolgens een verslag over het meegemaakte schrijven. Beiden gaan hem uitstekend af en daarom laten we hem graag nog eens aan het woord, Pascal Hanenbergh van HoT over zijn bezoek aan de Land Rover Club Holland in Meppen (en stiekem hopen we dat het niet de laatste keer is dat hij de digitale pen ter hand neemt).
Op weg om op pad te gaan. Het is 19 november als ik om even voor 09.00 uur de laatste koffie achterover sla, mijn tas pak en me richting Duitsland begeef. Slechts een half uurtje rijden is het, maar lang genoeg om een beeld te vormen over wat me te wachten staat vandaag. Vier graden geeft de temperatuurmeter aan in de auto als ik de grens van Nederland naar Duitsland passeer. Meteen na de grensovergang waan ik me in een totaal andere wereld. Links en rechts van de weg zie ik de laatste resten veengrond (turf) waar jaren terug zoveel energie uit geput is. Toen was het turfsteken een bron van inkomsten van onvoorstelbare waarde voor veel bewoners van deze streek. Zelfs het dorp (Erica, Drenthe) waar ik woon is er door ontstaan en velen hebben er jarenlang hun brood verdiend. Een stukje geschiedenis die meer dan 150 jaar geleden begon.
‘Wereldbeeld’ Vandaag gaan we die grond eens op een heel andere manier verkennen en wel met de Land Rover. Het zit mee. Ondanks de kou is de zon lekker aanwezig en het heldere weer geeft me al van grote afstand zicht op de grote koeltoren van het Fun Park Meppen, mijn bestemming voor vandaag. De koeltoren met zijn hoogte van 132 meter laat zich al van ver zien en zelfs van grote afstand zie je de enorme afbeelding van de wereldkaart waar de koeltoren in 1994 van is voorzien. Om terug te komen op de wereld rond in onze titel; als ik het terrein van het Fun Park een poosje later opdraai heb ik al driekwart van de wereld gezien en dan moet de dag nog beginnen!
Warm welkom met HoT koffie! Nadat ik de laatste kilometers de LRCH wegwijs bordjes heb gevolgd en de oprit naar het park inrijd wacht me een hartelijk onthaal. Met de melding al bij de ingang dat er een lekker warm kopje koffie voor me klaar staat stuur ik mijn auto het terrein op en parkeer naast de riante clubtent. Het is nog rustig, tijd genoeg om te genieten van de koffie terwijl ik me vol hang met camera’s en overige benodigdheden. Het inschrijven is vanaf 10.00 uur, maar zo ver is het nog niet dus tijd voor een praatje en een stukje van het park verkennen. De LRCH is hier vandaag voor de tweede keer en dat is niet zonder reden. Het terrein is prachtig met als hoogste punt van de omgeving natuurlijk de koeltoren, die zo groot is dat je er zelfs met de grootste en/of hoogste Land Rover gemakkelijk naar binnen kunt. Sterker nog, je kan er binnen gewoon rondjes rijden met wel vijftig auto’s zonder dat je bang hoeft te zijn in het gedrang te komen en dat maakt indruk op de aanwezige clubleden.
Triple off-road. Buiten de koeltoren is het terrein opgedeeld in drie stukken. Er is een zandvlakte voorzien van de nodige obstakels welke grenst aan de voet van de koeltoren. Naast die zandvlakte ligt een stuk bos als onderdeel van het totaal zestig hectare grote terrein, waar naast de paden die bereden kunnen worden de aarde bedekt is met heide die in deze regio uitbundig voorkomt. Een stuk terrein ook waar een buitenstaander verrast kan worden door hier en daar veenachtige ondergrond, maar voor ondergetekende heel herkenbaar is. Maar ook is het lang niet overal droog en kunnen er verschillende waterplassen doorkruist worden. Het tot nu toe onbesproken derde deel van het terrein maakt de variatie in rijden compleet; hoogte verschillen die je bedwingen kunt in een bosrijk gebied, onderwijl industriële onderdelen passerend die destijds nodig waren om de energiecentrale van koelwater te voorzien. Ze zijn nog altijd rijkelijk aanwezig, iets waar ik met mijn technische achtergrond enorm van kan genieten.
Afwisseling troef. De zon knijpt even een oogje toe om plaats te maken voor wat regen, iets wat de binnen druppelende leden zeker niet weerhoud er een prachtige dag van te maken. De organisatie heeft zijn uiterste best gedaan om alles in de puntjes te regelen. Natuurlijk de catering waar, naast koffie en thee, van alles is te eten. Maar ook op het hele terrein zijn ze druk in de weer geweest met routes aan te brengen, zelfs in verschillende moeilijkheidsgradaties. Zo is er voor ieder rijder een mogelijkheid gecreëerd om te genieten van het off-road spel. Bijna elke vierkante meter van het terrein is benut, wat voor iedere Land Rover bestuurder de mogelijkheid bied een voor hem of haar passende route te nemen. Of, voor sommigen nog leuker, toch net even een uitdagender route te kiezen die ze voorheen nog nooit bedwongen hebben.
Verrassend verloop. In de loop van de morgen gaan er steeds meer auto’s van start. Terwijl de eerste Defenders en Discovery’s de bulten zand beklimmen ben ik op zoek naar het juiste plekje om de beklimmingen vast te leggen op de geheugenkaart van mijn camera. Zonder al te veel moeite klauteren de eerste auto’s het ogenschijnlijk gemakkelijk te nemen obstakel, om meteen daarna verrast te worden door een hoogte verschil die de uiterste kantelgrens van de auto op de proef stelt. Maar ondanks spinnende wielen in het zand kan ook deze beproeving door ieder goed genomen worden.
Boven en onder: Van buiten is hij groot, maar eenmaal binnen lijkt hij nog veel groter, de koeltoren. Bij een bezoek aan het Fun Park Meppen mag je die ervaring niet missen.
Voor leken en professionals. Degene die kiest voor wat minder spanning volgt de blauwe routepijltjes. Uitdagend genoeg om te genieten, maar zonder dat er een lier aan te pas hoeft te komen. Hij of zij volgt de route naar de top van de berg waar de enorme koeltoren op geplaatst is. Onderweg naar boven zijn er links en rechts van de route leuke uitstapjes, steile uitstapjes ook die zonder lier niet te nemen zijn. Met name dus voor de gedreven rijder die wat meer avontuur kiest is er ook voor hem ruimte genoeg om alle off-road accessoires op zijn auto eens uitvoerig te testen. Naast lieren zien we ook het gebruik van zandplaten, een uitkomst voor wie net te weinig grip heeft en zich vast graaft in het zand. Hoe gemakkelijk schuif je de zandplaat voor de wielen, waar het ruwe profiel van de plaat je voldoende grip geeft om je weg te vervolgen.
Vrijheid, blijheid. Naast variatie in Land Rovers zien we ook variatie in bestuurders. Dat maakt de clubevenementen nou juist zo leuk. Nieuwelingen in de off-road sport horen al snel bij de groep. Mochten ze op onervaren punten vastlopen, dan krijgen ze meteen advies van een doorgewinterde off-road rijder. Dan blijkt dat ze juist na dat advies dat puntje een tweede keer zonder problemen en met een grote glimlach wel kunnen overwinnen. Weer anderen zoeken het gevaar minder op maar genieten liever met het hele gezin van de route. Kortom, gewoon doen wat je zelf het leukst vindt.
Boven: ‘Collega’ Martin Brink van terrein.nu heeft me ongemerkt aangestoken. Als ik een leuke hond zie moet ook ik hem even vastleggen. Dit is een Alaska Malamute (bron: Linda Zantingh van www.yourdoggy.nl).
Boven en onder. Waarom maar zo relatief weinig off-roaders zandplaten bij zich hebben is ons een raadsel. Zeker in los zand brengen ze vaak uitkomst en laten we eerlijk zijn, het is toch veel leuker om je zelf te kunnen redden dan dat een ander je uit de penarie moet helpen? Deze chauffeur verdient wat ons betreft dus een pluim.
Meer fun in het park. Ben je nog nooit op het Fun Park meppen geweest dan is een poosje rondneuzen aan te bevelen. Het is namelijk niet alleen off-road dat de klok slaat. Je kunt er bijvoorbeeld ook karten. Imposant is de enorme scheepsmotor ‘achter de bar’ van het restaurant.
Boven: Een soort off-road versie van de Segway? Ze zijn te koop.
Boven: Bij de Land Rover Club Holland is nog nooit iemand omgekomen van de honger…. In tegendeel!
Boven en onder. Op meerdere plekken op het terrein kom je dingen tegen die herinneren aan het verleden, maar of die oude Engelse telefooncel daarbij hoort vragen we ons af…
Uitkijken naar de herhaling. Toch ben ik ook een beetje verbaasd dat op zo’n mooi evenement als vandaag maar een kleine zeventig auto’s afkomen. Toegegeven, het weer is vandaag niet best geweest met regen en kou en de afstand is voor velen wellicht een puntje. Ook van de organisatie hoor ik dat de opkomst deze keer aan de magere kant is geweest. Spijt zullen ze hebben diegene die vandaag niet zijn gekomen, want al met al is dit een leuk evenement geweest waar een ieder met een Land Rover uit de voeten kon. Nou heb ik me ook in het oor laten fluisteren dat er plannen zijn om volgend jaar weer deze locatie te bezoeken, dus houd de agenda in de gaten en laat je de kans niet ontglippen om deze fantastische ‘wereldreis’ te beleven.
Tekst & fotografie: Pascal Hanenbergh (HoT).
