Modderen met de LRCH in Heerde.

Het is fris maar blijft droog deze zaterdag 13 januari en dat is conform de voorspellingen. Weliswaar was er hier en daar kans op neerslag, maar de weergoden hebben die kans in ieder geval voor Heerde laten liggen. Onderweg zien we af en toe al een Land Rover product dezelfde kant op rijden als wij, totdat we de afslag ’t Harde pakken en binnendoor richting de crossbaan gaan. De route binnendoor voert ons door de prachtige bossen, afgewisseld door heidelandschap, van landgoed ‘De Dellen’ dat in 1929 het eerste bezit werd van het in datzelfde jaar opgerichte Geldersch Landschap. De weg er doorheen eindigt recht tegenover de ingang van de motorcrossbaan en daar heerst al de nodige bedrijvigheid constateren we zodra we de parkeerplaats voor de crossbaan op rijden.

Heerlijke ‘rituelen’. Het welkom is als gewoonlijk bij de LRCH: hartelijk. Handen schudden wordt begeleid door de gesproken ‘nog de beste wensen’ zin en met zoveel off-road vrienden dreigt dat bijna eentonig te worden, ware het niet dat het timbre wisselend is en de boodschap welgemeend. In de kantine van de M.S.V. N.O.V. is het voorspelbaar gezellig druk. De ‘winkel’ van de LRCH, vol met Land Rover leuke en hebbedingetjes staat uitgestald en in de hoek worden de inschrijvingen geregeld. Dat stopt pas als iets meer dan tachtig Land Rover mannen en vrouwen afgevinkt zijn en dan hebben we nog niet de organisatie meegerekend. Het zijn er een fractie minder dan vorig jaar, maar nog lang niet om je ongerust over te maken. De koffie van de motorcross vereniging M.S.V. N.O.V. geurt en is heet. Het wordt bijna moeilijk om de baan op en aan het werk te gaan…..

Bonte verzameling deelnemers. Waar we altijd van gecharmeerd zijn bij de LRCH is de grote verscheidenheid aan deelnemers. Je komt de Land Rover eigenaren tegen die je sporadisch op off-road evenementen voor vrij rijden ziet en die hun auto zeer vermoedelijk inzetten voor de dagelijkse werkzaamheden of gewoon woon-werkverkeer tot en met de die-hard off-roader waarvan de off-road bolide op de aanhanger meegetroond wordt omdat hij dusdanig is aangepast aan het zware off-road avontuur dat een APK meester ongetwijfeld tot wanhoop gedreven zou worden in geval deze binnen komt rijden om gekeurd te worden. Hou ons ten goede. In de regel zijn deze zwaar geprepareerde bolides veiliger en beter dan menig voertuig op de openbare weg, maar dat bijvoorbeeld een band iets buiten de spatborden uitsteekt, mochten die er überhaupt nog opzitten, dat zal de eigenaar worst wezen.

Boven: Elephant Off-Road Equipment, maar het is niet eigenaar Simon van de Velde die achter het stuur zit. Haar achternaam is wel hetzelfde. Kwestie van een goede opvoeding….

Getrainde hersenen. Juist om die reden tracht de off-road commissie van de LRCH op ieder vrij rijden off-road evenement voor iedere deelnemer wat lekkers uit te zetten. Ieder clublid moet het naar zijn zin hebben en het gevoel krijgen dat hij, of zij, zijn uitdagingen en off-road plezier tegen gekomen is die dag. Daags voor de 13e januari is de off-road commissie druk in de weer geweest op de motorcrossbaan in Heerde met het uitzetten van routes of uitdagingen. Blauw zou als gewoonlijk te doen moeten zijn voor iedere Land Rover eigenaar en rood is voor de durfals die wat meer uitdaging zoeken. Maar je herinnert je vast wel de toestand van de baan de voorgaande weken. Diverse keren heb je kunnen lezen dat hij zwaar is deze weken, met dank aan de vele regen die er de laatste tijd gevallen is. Met dat gegeven worden ook de heren uitzetters van de LRCH geconfronteerd. Grote delen van de doorgaande route die schier onmogelijk zijn geworden en in ieder geval een lier noodzakelijk maken. Als je dan inderdaad zo rond de 80 tot 100 auto’s verwacht, dan dreigt ernstig ‘fileleed’ natuurlijk. De heren uitzetters van de Land Rover Club blijken slimmeriken. Overleg volgt met de beheerders van de crossbaan en die vinden het geen enkel probleem. De oplossing is even simpel als geniaal. De mannen draaien gewoon de gebruikelijk rijrichting van de crossbaan om!

Het waarom. Simpel de rijrichting omdraaien maakt een wereld van verschil. Ga maar na. In de gebruikelijke rijrichting zijn namelijk al enkele honderden auto’s van diverse clubs hen voorgegaan. Vrijwel iedere auto heeft wel staan graven of de wielen laten spinnen om tegen de vele bulten die de crossbaan rijk is op te komen. De een wat meer dan de ander natuurlijk, maar het gevolg is wel dat juist daar aan de opwaartse hellingen van die bulten vier tot vijf grote knelpunten zijn ontstaan. Voor die heuvels ligt de zand/modder emulsie richting kniediep en soms zelfs dieper. Aan de andere kant van die bulten is de ondergrond echter tamelijk hard. De zwaartekracht heeft iedere auto geholpen met het afdalen met als gevolg dat de bulten aan deze kant nergens voor grote problemen zorgen. Draai de rijrichting om en het omhoog klimmen met je auto is ineens een ‘makkie’. Plus aan de andere kant, daar waar de dikke brij je wacht, helpt de zwaartekracht je eveneens. Een aanloopje vanaf de top zorgt voor nog eens een extra massa impuls en ziedaar. Verschillende keren zien we vrijwel standaard Land Rovers door die smurrie banjeren alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat door smurrie waar zwaar geprepareerde voorgangers met geen mogelijkheid omhoog kwamen, althans, niet zonder de hulp van hun lier of een sleepje! Van fileleed is dan ook geen sprake geweest, hooguit op een enkele keer na als teveel Land Rover bezitters een mooie actie van een collega rijder willen ‘bijwonen’. Kijkers hebben we het dus over, net als op de snelweg ‘aan de andere kant’ van daar waar het gebeurt is opstoppingen het gevolg zijn.

Boven: Hieraan herken je de ware verslaggevers. Even stoppen voor een foto maar niet dezelfde kant op gaan fotograferen. Nee, de camera’s van Floor en Onno ‘kijken’ ieder een andere kant op.

Boven: Heerlijk, zo’n 101 Forward Control van Land Rover. Puur een stukje functionaliteit op vier wielen met een wielbasis van 101 inch (2,565 meter) en met een laadvermogen van een ton. Je zou zeggen dat het ontwerp de ingenieurs geen hoofdbrekens bezorgd kan hebben, maar toch werd al in 1967 met het ontwerp en de ontwikkeling begonnen bij de Rover Company onder leiding van Norman Busby. De productie begint echter pas in 1972 (tot 1978). Apart is dat het bovenste deel van het laadgedeelte en de bestuurderscabine afgenomen kan worden waarmee de 101 minder hoog en zwaar werd. De 101 kon zo nodig door de lucht vervoerd worden. De 101 is uitgevoerd met de bekende 3,5 liter V8 en er zouden zo’n 2.500 stuks de fabriek verlaten hebben. Tamelijk zeldzaam dus en hij wordt ‘achtervolgd’ door de wat minder zeldzame, op de foto nauwelijks zichtbare, 1/2-ton air-portable Land Rover. We kennen die beter als de Lightweight en met een totaal aantal van bijna 38.000 exemplaren inderdaad minder zeldzaam dan de 101 Forward Control. Het plezier dat je met de Lightweight kan hebben is er echter niet minder om.

Schijnheilig. Dat de doorgaande route op de crossbaan vrijwel overal redelijk goed te doen is betekent niet dat het overal even makkelijk is. De uitstapjes die de LRCH mannen gecreëerd hebben liegen er op meerdere plaatsen niet om. De rode pijlen waarschuwen niet voor niets, maar ondanks dat zorgen ze regelmatig voor verbaasde gezichten. Verdraaid, het ziet er ogenschijnlijk makkelijk uit, maar de zand/modder emulsie is verraderlijker dan je denkt. Maar is dat niet ‘part of the fun’?

Boven: Aha, een nieuwe deelnemer aan het NK Trial leren we van Nick Wassing. Het is op basis van een Range Rover een voormalige wedstrijdauto van Filibert van Otten en voor de gelegenheid, het NK Trial, onder handen genomen. We wachten vol spanning op de eerste resultaten en die zijn veelbelovend hebben we vandaag kunnen zien…

Boven: En natuurlijk moet het ’tijdelijk vastzitten’ vastgelegd worden zodat je de sterke verhalen richting moeders de vrouw of familie en vrienden ’s avonds rond ‘het kampvuur’ (lees, de open haard) met beeld kracht kunt bijzetten. Bewijzen ook dat hij echt muurvast heeft gestaan. Hier is het op een plekje midden op het terrein, naast de ’s winters altijd gesloten ‘hulp kantine’. De modder is moordend, maar de veel gevaarlijker ogende plas naast de modder is minder schijnheilig. Op één plekje na, want daar komt een Land Rover zo heerlijk vast te zitten dat de sluiter van onze camera roodgloeiend komt te staan. Op de openingsfoto zie je al een fragment; verderop meer.

Boven en onder: Stuk voor stuk zijn ze goed voorbereid; een sleeplint, rektouw of beiden liggen over de motorkap gedrapeerd of losjes aan de dakrail bevestigd. Binnen handbereik in ieder geval en je voorkomt dat je het touw of sleeplint ‘op gevoel’ ergens daaronder moet bevestigen terwijl de auto diep in de modder vaststaat.

Boven: Onze vriend en elektronica expert Ruud Rijneker is een kei in het oplossen van problemen met elektrische lieren en bovendien omkoopbaar met een ‘Skuumkopje’….

Algemeen beeld. Niet alleen wordt gereden, want de doorgaande baan is nog altijd pittig genoeg om zo nu en dan voor problemen te zorgen. En is het niet de baan, dan zijn de zwaardere uitstapjes verantwoordelijk. Er wordt gelierd, gesleept, geduwd, geprobeerd en geschept tussen het terrein rijden door. Kortom, alles dat het off-road spel zo leuk en enerverend maakt. En dan hebben we nog niet genoemd het van tijd tot tijd lekker bijkletsen. De sociale contacten bijhouden en die verschilt bij Land Rover eigenaren niet met die van andere clubs. Misschien is ze juist zelfs sterker bij merkenclubs. Immers, haal je op een evenement van een algemene club een hindernis niet, dan kun je het er op gooien dat het aan het merk auto ligt. Dat verhaal gaat duidelijk niet op als je allemaal in dezelfde auto rijdt. Niet voor niets is een race met allemaal hetzelfde merk auto vaak veel spannender als een race tussen bijvoorbeeld een Porsche en een Lelijk Eend om voor de duidelijkheid maar een gekke vergelijking te trekken.

Boven en onder: Heeft zijn eigen lunch meegenomen maar dan moet deze wel heel lekker zijn wil die de keuken van de motorcrossvereniging kunnen verslaan. We hebben tenminste een overheerlijk broodje beenham genuttigd.

Boven: Nee, het is niet Jisse Staring hier achter het stuur, maar Eric de Ruijter, vrijwel steevast van de partij op de off-road Land Rover evenementen.

Boven: Nooit moeilijk op de Land Rover evenementen is het spotten van een leuke hond. Dit is een kruising en dan wordt het moeilijk, ook voor Linda Zantingh van yourdoggy.nl. Voor de zekerheid hebben we het de vriendelijke eigenaar gevraagd en als ’tricky test’ vragen we het Linda later. De ‘helft’ weet ze zonder aarzelen te noemen; een Newfoundlander. De andere helft zit ze dicht in de buurt, maar net niet dat die andere ‘helft’ een Pyreneese Berghond is. Het geniep zit in het feit dat Pyreneese Berghonden wit zijn. Dat is bij deze, volgens zijn eigenaar ‘goedzak’, niet helemaal ‘goed te zien’…..

Boven: Tja, die hoeven we het off-road rijden niet meer te leren, Rene van de Burg. Inmiddels actief in de Roan 4×4 Challenge waarin hij uitstekend meedraait.

Boven: Eén van de mannen die bij de oprichting van de LRCH betrokken was, Rob Vogelzang. Dat is dit jaar al weer dertig jaar geleden en reden voor een groot jubileumfeest. In onze Agenda kun je er meer over lezen of anders op de website van de LRCH zelf. Heus, heb je een Land Rover, dan is het welhaast je plicht daar bij te zijn. maar ook als je enige affiniteit met Land Rover hebt dan is dat jubileumfeest een absolute aanrader.

Boven: Overdrijven we als we zeggen dat de ‘blauwe’, en dus makkelijke route, op sommige plaatsen knap pittig is. Niet blauw dus, maar donker blauw…

Boven: Dertig jaar geleden aangeschaft en nog altijd in het bezit van de specialist in de edele off-road kunsten, Peter Arends.

Boven en onder: De enige twee ‘vreemde eenden in de bijt’ zijn Jesse (twee keer boven) en Gertjan (rode Suzuki onder) die alle weken een oogje in het zeil houden voor de M.S.V. N.O.V. Uiteraard kan dat alleen in een 4×4 en vandaag gebeurt wat maar weinig voorkomt: Jesse moet zelfs een keer de hulp van zijn lier inroepen! Een gemeen gaatje ontlokt een licht grijnzende en geamuseerde Jesse de uitspraak: “daar had ik even niet op gerekend”. Hulp van een voorbijganger in een Land Rover wordt vriendelijk maar pertinent geweigerd. Nee, zelf er in gereden en jezelf ook weten te bevrijden is de kunst en duurt bij Jesse slechts luttele minuten. De lierkabel uitlopen, die met behulp van een boomlint bevestigen aan een boom en in een oogwenk is het leed geleden.

Boven: De uitgebreide clubwinkel ontbreekt zelden op de LRCH evenementen.

Boven en onder: Sommige ‘co-piloten’ willen niet herkend worden als ze vast zitten…

Boven: We noemden het al. Het is de enige ‘file’ die we vast hebben weten te leggen en kwam hoofdzakelijk doordat niemand iets wilde missen van een vastzitter even verder op.

Boven: En de jeugd vermaakt zich eveneens prima met al dat zand. Deden wij vroeger ook, spelen in een zandbak, alleen was die wat minder groot dan Heerde. Tegenwoordig spelen ze ‘zandbakje’ op hun telefoon hebben we ons laten vertellen….