Veel obstakels voor veel deelnemers. We noemden in deel 1 van de Mud and Water Challenge al het formidabele aantal deelnemers dat het weekend van 8 en 9 juli meedoet aan dit zware evenement op het Eiland van Maurik. Ga er maar aanstaan, een parcours afleggen van 8 km. dat ‘bezaaid’ is met allerhande obstakels. Ja en dan te bedenken dat je dan hebt gekozen voor de minst zware versie, want in de zware versie is de totale lengte zelfs 16 km. En van een aantal van die obstakels heb je middels foto’s al een beetje kunnen ‘sfeerproeven’. Sommigen zijn makkelijk, maar anderen loodzwaar. En het zijn er geen vijf of tien die je op het parcours tegenkomt en ook geen vijftien of twintig. Nee, de organisatie heeft zich flink uitgesloofd, want het zijn er maar liefst vijftig! Hopelijk ben je nu niet te moe om verder te lezen…?
Wiepke ‘helpt’ de deelnemers met de warming-up door de oefeningen enthousiast voor te doen.
En dan, eenmaal opgewarmd, even enthousiast van start als waar je mee begonnen bent!
Dubbele bandenrol. Een van de vochtige obstakels, een bak met modderig water met daar net overheen, opgehangen aan een ijzeren buis, een tiental banden. Zowel aan het begin als aan het eind van deze waterbak bevindt zich zo’n rol met autobanden. Om eventueel ‘smokkelen’ bovenlangs te voorkomen zijn boven de banden een paar steigerplanken aangebracht. Je kunt de banden gelukkig wel met je hoofd of lichaam een stukje omhoog duwen. Bij ieder obstakel is overigens een official te vinden, waar nodig bijgestaan door meerdere medewerkers. Het mag gezegd worden; de organisatie steekt perfect in elkaar!
Uhhh, wacht even, je bent gelukkig nog schoon hoorde ik je zeggen…? Even later is dat VVT, ofwel voltooid verleden tijd.
Allround. Klimmen, klauteren, kruipen, rennen, springen, zwemmen, hangen, trekken, duwen, slepen, sjouwen, gewichtheffen, etc; de deelnemers krijgen het allemaal, en nog een beetje meer, voor hun kiezen. Heb je een run volbracht, dan kun je in ieder geval claimen dat je iedere spier en vezel in je lijf aangesproken hebt en bovendien haarfijn weet te vertellen waar deze zich bevinden. Althans, zo voelt het wel volgens de deelnemers die we gesproken hebben. Heerlijk toch om de grenzen van je fysieke kunnen op te zoeken? Het uiterste van je lijf vergen. Om daarna, moe maar voldaan, achterover te leunen en heerlijk ontspannen te genieten van…..? Nou, doe maar een biertje?
Veel groepen (van bedrijven etc.) onder de deelnemers en tsja, een foto als bewijs of voor het nageslacht is dan een must.
De juiste stimulans? Als beloofd laten we de beelden in dit deel 2 voor zich spreken. Kijkgenot en wie weet een stimulans om volgende keer zelf mee te doen? Als gemotoriseerde off-road liefhebber heb je in ieder geval al één puntje in je voordeel; je bent niet bang voor een spatje modder omdat je weet hoe dat spul er uit ziet. Een tweede groot voordeel zou kunnen zijn dat je geen dubbeltje kwijt bent aan brandstof. Of vallen ‘energy drankjes’ en wit gekraagde, goudgele rakkers na afloop ook onder die noemer van brandstof…? Feit is dat je best wel wat calorietjes verbrand zult hebben na afloop van één of twee van die rondjes. Een juiste inschatting omtrent de hoeveelheid van die brandstof kunnen we vanzelfsprekend niet maken….
De toppers van de eerste wave. We noemden ze al in deel 1 van ons verslag, de winnaars van de eerste ‘wave’. Hier zie je hen in actie met boven de nummer 1 Mike Hellers (ook op de openingsfoto te zien) en hieronder de nummer 2 Jens Nederpel. Op de tweede foto hieronder staan beide mannen op het podium met tussen hen in de beste dame, maar waarvan we de naam niet hebben kunnen achterhalen.
Even door de ‘ballenbak’, alleen zijn de ballen hier wat groter dan gebruikelijk in de ballenbakken voor peuters.
Om en om, er over heen en dan er onder door. Slopend!
Ieder commentaar is hier overbodig.
Kruipen door een buis voor het ‘rioolrat’ gevoel.
Even de billen samenknijpen, want anders….
Boven: Je ziet, huisdieren mogen gerust mee….
Voor het ‘ik zit op een oude schoener’ gevoel.
Uit voorzorg geen oorspronkelijke inhoud.
En die smaken lekker na afloop. Alsof de engeltjes over je tong plas….
Fotografie: Ad Woolthuis & Jan Houtkoop. Tekst: Jan Houtkoop m.m.v. Martin Brink.