In deel één van de Boerendag in Alphen heb je al kunnen lezen dat we ons die dag geen seconde hebben hoeven vervelen. En dan hebben we het spektakelstuk waar we voor gekomen zijn, het Mudracen, nog niet eens besproken. De aanvang van het Mudracen staat gepland op 18.00 uur en daar zit de organisatie niet ver naast, in tegendeel. Al even voor die tijd zoekt het publiek een mooi plaatsje achter de dranghekken om maar niets van het naderende spektakel te hoeven missen.
Nuance verschillen. Het mooie van Mudracen, ook wel Autoblubbering genoemd zoals je wellicht weet, is dat de opzet niet aan regels gebonden is. De bedoeling is waar ook ter wereld eender; zo ver mogelijk door een lange bak met blubber zien te komen die bovendien, naarmate de wedstrijd vordert, zwaarder wordt. Precies, net zo lang totdat er één winnaar (per klasse) overblijft. We zien hier in Alphen in ieder geval één wezenlijk verschil in opzet met het Autoblubbering in de meer noordelijke helft van Nederland, en dan hebben we het niet over het verschil in aanvangstijd. Nee, daar waar het Autoblubbering de modderbakken net zo lang zwaarder blijft maken tot er een winnaar bekend is, is het Mudracen in Alphen na maximaal vier manches over. Drie keer mogen de deelnemers door een modderbak van vijftig meter pogen te komen met aansluitend een vierde keer voor de finale. Maar blijf je bij het Autoblubbering bijvoorbeeld in de tweede manche steken, dan is het over. Oké, is het een dom geval van pech, dan ziet de organisatie dat nog wel eens door de vingers en mag je de volgende manche alsnog starten, maar dat zijn uitzonderingen. Hier in Alphen mag je gewoon alle manches starten, ook al blijf je bijvoorbeeld al in de eerste manche steken. En heus, dat gebeurt een deelnemer, wiens naam we niet zullen noemen, die het verkeerde spoor kiest. De volgende manche staat Jurgen weer vrolijk bij de startstreep en rijdt hij zowaar een ‘full-pull.’ Ze tellen in Alphen gewoon simpel alle gereden afstanden bij elkaar op! Wel zo leuk natuurlijk, want de deelnemende modderfreaks kunnen op die manier maximaal genieten van het Mudracen. Voordat je nu gaat claimen dat het Autoblubbering daarom ‘niet leuk of waardeloos’ is, het heeft een reden. Het heeft te maken met de ‘streekgebonden’ populariteit van de sport. Daar waar het Autoblubbering zomaar tussen de 60-80 deelnemers telt is dat aantal hier in Alphen met iets meer dan dertig stuks meer bescheiden. Daarentegen zien we hier in Alphen veel meer (min of meer standaard) 4×4’s deelnemen dan in bijvoorbeeld Alteveer. Voeg daar nog een aantal Unimog’s aan toe en ze zijn ver in de meerderheid ten opzichte van de twee wiel aandrijvers. Stel je echter voor dat je 60-80 deelnemers hebt die alles mogen rijden. Oef, dat wordt een lange, heel lange wedstrijd zul je begrijpen.
De strijd ontbrandt. Weldra suist de startvlag naar beneden. Jerry Klomp bijt het spits af en doet dat onverwacht en van zijn kant ongewild spectaculair. Op de openingsfoto heb je hem al aan zien komen, een fractie na het moment dat zijn linker voorwiel eigenwijs besluit alleen verder te willen gaan. Collega Peter Bouwmans heeft dat moment haarfijn weten vast te leggen. Op de foto boven zie je het wiel al iets los komen en op de foto hieronder is dat een ‘fait accompli’ (voldongen feit). Let op de foto hieronder ook op het achterwiel waarvan Jerry de spanning terugbracht tot bijna nul. Hij weet dus deksels goed waar hij mee bezig is. Ook zonder het linker voorwiel weet hij, uiteraard onder luid schaterlachen van het publiek, de modderbak achter zich te laten. Eerlijk is eerlijk, hij kan zelf ook een brede grijns niet onderdrukken. Maar net zo spectaculair als het wiel verliezen komt hij ook terug. Alle verdere manches (uitgezonderd de finale manche) weet hij zijn Seat Ibiza Cupra feilloos door de modder te jagen!
Boven twee keer: De dames laten zich niet onbetuigd in Alphen zoals hier Mariska Meeuwissen (Standaard). Bekende achternaam onder de racende modderfreaks en dat klopt. Lees en kijk verder en je komt haar man tegen. Die kennen we namelijk ook!
Onder twee keer: Jurgen Verschoren (Standaard) uit het Belgische Putten in een VW Polo met Hollands ‘kleurtje’.
Boven: Nick Adams (Standaard) heeft een passagier meegenomen. Dat is geen enkel probleem tijdens het Mudracen in Alphen. We zien dan ook bij meerdere teams een passagier naast de chauffeur zitten, vooral bij de Unimog mannen en vrouwen. Gezien de vele lachende gezichten is het telkens dolle pret in de cabines. Het is ook de essentie van Mudracen/Autoblubbering. Pretentieloze pret middels zo ver mogelijk door de modder zien te komen waarvan je bij voorbaat al weet dat deze je uiteindelijk de baas zal zijn.
Onder: Geert van Laarhoven (Standaard).
Boven: Sander Daas in zijn ‘Nissan Samurai’ (4×4 Standaard). Heerlijk dat soort samentrekkingen. Als kers op de taart heeft hij zijn Nissan Samurai de naam ‘Hummer’ gegeven.
Onder: Samme Goudberg (4×4 Standaard). Samme komt uit een dorpje waar we nog nooit van gehoord hebben, namelijk ‘Ulicoten’. Het ligt iets ten westen van het veel bekendere Baarle-Hertog en ten noord-westen van Baarle-Nassau.
Boven: Nog een deelnemer uit Ulicoten, luisterend naar de naam Jelle Joosen (4×4 Standaard).
Onder: Belgische deelname is tamelijk groot. Hier geeft Jef Goetschalckx zijn Nissan Patrol R (4×4 Standaard) de sporen.
Boven en onder: Joyce Bastiaansen (4×4 Standaard) en die jaagt haar Nissan Patrol R260 keer op keer zo meedogenloos door de modderbak dat menig kerel daar een puntje aan kan zuigen. Wij kregen tenminste bijna medelijden met de modderbak…
Boven: Robin Kox in een Nissan Patrol R160 (4×4 Standaard).
Onder: Wannes Roymans (4×4 Standaard, Nissan Patrol 2800TD.
Boven: Alexander Verschueren, Nissan Patrol Y60 (4×4 Standaard) en onder Andries Janssen in een Nissan Patrol R260 (4×4 Standaard).
Boven: Twan Haverman (Nissan Patrol Y60, 4×4 Standaard). Onder: Tom Keuleers (Nissan Patrol, 4×4 Standaard).
Boven: Het Nissan Patrol ‘feestje’ wordt tijdelijk afgesloten door Brent Naenen (4×4 Standaard).
Boven: Patrick van Rooten (Standaard).
Onder: De zon zakt langzaam richting de horizon en dat zorgt weldra voor ‘warm licht’ en lange schaduwen. We konden het niet laten om het ‘magische getal 50’ even in de ondergaande zon vast te leggen. Magisch omdat alle deelnemers, ongeacht hun leeftijd, dat cijfer voorbij willen omdat die het einde van de modderbak aangeeft. Ben je geen deelnemer, dan is de foto leuk voor pure modderfreaks die ‘Abraham’ de hand gaan schudden…
Boven: Haa, die kennen we natuurlijk omdat we hem ook tegenkomen tijdens het Autoblubbering in Alteveer, Melvin Meeuwissen (valt hier in Alphen in de Specials). Melvin jaagt zijn bolide de laatste wedstrijden telkens weer op magistrale wijze door de modderbak. Alsof hij er een abonnement op heeft afgesloten! De Audi V8 motor, liefkozend ‘Audio V8’ genoemd, loopt als het spreekwoordelijke vergif. Eén keer zelfs een tikje te goed als het gaspedaal bij het verlaten van de modderbak voor een kort moment blijft hangen. De brul van de getergde Audi motor klinkt onheilspellend, maar Melvin kent zijn bolide als zijn eveneens spreekwoordelijke binnenzak. Hup, is hij al uit de auto en een fractie van een seconde later stuiteren de acht jongens in een meer gematigd stationair toerental.
Boven en onder: Rob Ballie (Standaard).
Boven: Mudracen oké, maar je moet natuurlijk prioriteiten stellen….
Boven en onder: Rene Meeuwessen (Standaard) heeft er schik in.
Boven: Sander Daas.
Boven: Lion van Loon in zijn Audi Sprinter (Specials). Zowel door de modderbak als op de terugweg geeft de Audi je de meest dichte benadering van hoe het voelt om in een raket afgeschoten te worden. Ongelooflijk zoals de bolide door de modderbak katapulteert waarbij de wielen de modder maar nauwelijks lijken te raken. Heb je de IJslanders wel eens over het water zien racen? Lion doet hetzelfde, alleen ruil je in gedachten het water in voor modder….
Boven en onder: Een aantal Unimog’s doet mee met het Mudracen, alleen zijn we de lijst met hun namen ‘vergeten’…. Neemt niet weg dat het heerlijk is om deze ‘alleskunners’ keer op keer door de modder te zien worstelen en dat terwijl ze dat moeten doen met een kortere aanloop dan de overige deelnemers. En, we zouden het nauwelijks geloven als we het niet zelf gezien zouden hebben: ook Unimog’s kan de modder wel eens teveel worden! 1
Boven: Uhhh, waarom makkelijk via het ‘deurloze gat’ als het ook moeilijk kan….
Boven en onder: Geert van Laarhoven moet zijn meerdere erkennen in de modder. Zou hij stoppen met zijn ‘mudrace carrière’, dan kan hij ons inziens nog altijd overwegen het vak van ‘cowboy’ op te pakken…
Boven: Hebben we nog niet genoemd, Thomas Cools in zijn Daihatsu Taft (4×4 Standaard).
Boven: Jerry Klomp heeft inmiddels zijn wiel weer op de plek weten te monteren waar dit hoort. En nu blijft het zitten zoals je ziet.
Onder twee keer: Melvin Meeuwissen.
Boven en onder: Eerlijk is eerlijk, we zijn geen liefhebbers van fotograferen in het donker, maar racen in het kwijnende licht van een vallende avond komt de sfeer wel ten goede, ondanks dat hoog opgehangen bakken met kunstlicht het donker uit alle macht pogen te verdrijven.
Boven en onder: Hoe bedoel je is de blubber diep tijdens de finale manche?
Boven: Bianca van Tilburg, samen met een crew helpers verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het Mudracen in Alphen. Yep, inclusief het meten van de afstanden op de foto hieronder.
Boven: De pret duurt voort tot in de late uurtjes.
Boven: Jerry “nou breekt mijn Klomp, mijn wiel vliegt er af” brengt het wiel van zijn Seat ‘naar huis’. Weet je gelijk wat een ’thuiskomertje’ is….
Verschillen. Stuk voor stuk heb je de mannen en vrouwen boven en onder al voorbij zien komen. Leun lekker achterover in je luie stoel en geniet van de beelden. Opvallend is dat veel 4×4 bolides telkens weer door de modder weten te worstelen, maar dat een kleiner aantal er toch telkens weer uitgesleept moet worden.
Boven: De scores worden nauwlettend bijgehouden terwijl de lokale omroep ‘live’ verslag uitbrengt.
Boven: Commentaar overbodig!
Boven: En dan net voor het einde van de modderbak kom je tot stilstand in een ‘fontein van zand en modder.
Boven en twee keer onder: Joyce Bastiaansen met opnieuw een succesvolle ‘race door de mud’.
Boven: Onmisbaar, de ‘hulptroepen’.
Boven en twee keer onder: Het bewijs dat we niet overdrijven als we schrijven dat het steevast dolle pret is in de cabines.
Boven: Dolle pret alom schreven we eerder. Eén uitzondering daargelaten….?
Boven: Duim omhoog is het teken dat je er door bent!
Onvervangbaar. Er komt een moment dat er vrijwel geen doorkomen meer aan is. Afstanden worden gemeten en bij elkaar opgeteld. De winnaars worden bekend gemaakt en keren ‘rijk’ huiswaarts. Niet qua geld, maar rijk aan nieuwe en onvergetelijke ervaringen. Die zijn immers onvervangbaar en derhalve veel meer waard dan geld. Bovendien geldt dat voor alle deelnemers, ook als ze het podium niet bereikt hebben. Onvermijdelijk moeten ook de terrein.nu verslaggevers richting huis, rijk beladen met honderden foto’s in hun camera’s. Thuis moeten die nog even vlug ‘geleegd worden’ op de computer, want morgen wacht Wings & Wheels in Ursel….
Fotografie: Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
