Het is kil als we 18 november in de auto stappen en het stuur maar weer eens richting de Landsard draaien. Heel soms krijgen we het idee dat de route al min of meer in het lcd scherm van onze navigatie gebrand staat. Gisteren reden we het eerste deel van de route ook al, schampten we bij wijze van spreken de Landsard op weg naar de Dima 4×4 Beurs in België. Toch gaan we er iedere keer met plezier naar toe, want het blijft een lekker uitdagend terrein waar van alles op offroad gebied te beleven valt. De herfst is in volle gang en alhoewel we niet direct gecharmeerd zijn van de aard van het jaargetijde (nat en kil) zijn we dat wel van haar kleurrijke uiterlijk (het verkleuren van de bomen etc.). Bovendien schijnt de zon volop voor nog wat extra kleur en dus verloopt de heenreis, samen met fotograaf Jan Houtkoop, in een opperbeste stemming. We arriveren ruim voor aanvang op de Landsard alwaar OCB ons opwacht. Om eerlijk te zijn worden we op het idee gebracht voor een bezoek aan OCB pakweg een week, misschien wel twee, eerder door Eric Gijsberts van Roan 4×4. Die is ook aanwezig bij OCB want hem is gevraagd de catering met zijn cateringwagen te verzorgen.
De verlossende uitleg. Nu zit je inmiddels op het puntje van je stoel te wippen omdat je nog steeds niet weet wat OCB is en betekent, of je moet er geweest zijn. Oké, we zullen jullie uit het lijden verlossen. OCB staat voor Offroad Club Brabant en het is een club die niet heel lang geleden is opgericht op initiatief van Huub van der Velden. Een aantal van zijn vrienden helpen hem daarbij, dus je begrijpt dat het dan al gauw een gezellige boel wordt. In augustus dit jaar wordt het eerste evenement georganiseerd door de leden van OCB. De insteek van de club is om de kosten van evenementen zo laag mogelijk te houden. Voorop staat het gezamenlijke plezier van de off-road hobby en als daar mensen bij komen is dat alleen maar leuk. En zijn dat nieuwelingen in het off-road, dan willen ze die met alle plezier wegwijs maken in de edele kunst van het terrein rijden. We mogen zeggen dat de opzet van dit tweede evenement prima is. Als gezegd heeft OCB gezorgd voor catering via de eigen cateringwagen van Roan 4×4. De inwendige mens komt zeker niet tekort, want die catering is, en dan drukken we ons bescheiden uit, uitstekend (Eric is in het verleden onder meer kok geweest). Ten tweede hebben ze niet alleen het terrein afgehuurd; ze hebben er ook twee flink pittige proeven uitgezet. Tamelijk lange proeven ook, die voeren tussen uitgezette linten en de bedoeling is ze zo snel mogelijk te rijden. Het is niet alleen bij die proeven gebleven, want ook staat er een stevige houten stellage die schuin oploopt onder een hoek van circa 45° (graden). Daar kun je de flex van je auto aan de praktijk toetsen. Met andere woorden, kijken in hoeverre je voor- en achteras onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. Precies, in wezen een maat voor de wieluitslag van je auto en we weten allemaal hoe belangrijk die is van een terreinauto. Een streepje op de zijkant van de stellage geeft aan het hart van het wiel en wie tot zover heeft weten te komen.
Boven en onder: Huub van der Velden verzorgt zelf de inschrijving. Op dit tweede evenement komen bijna dertig off-road liefhebbers af en daar is Huub best tevreden mee. Een paar meer zou nog gerust mogen, al is dat alleen maar ter verhoging van de sfeer. Zo af en toe als er niemand bij zijn inschrijftafel staat gauw even bij het ‘kampvuur’ staan om op te warmen hoort er vandaag bij. Die kachel is een creatief bouwsel van een paar olievaten welke aaneen gelast zijn. Het ding werkt zo goed dat het vermoedelijk de hel nog wel wat extra op zou kunnen warmen.
Sfeermaker… Het blijft niet alleen bij proeven uitzetten. Bij de inschrijving krijgen de deelnemers een aardigheidje, gesponsord door Harry Loerakker, alias Fourtrak, van 4×4 Haarlemmermeer. Wel slim natuurlijk van meneer Fourtrak, want hij zit met zijn aanhangwagen vol 4×4 accessoires midden tussen de doelgroep waar hij moet wezen. Bovendien zit hij met zijn neus ook nog eens in zijn eigen hobby, terrein rijden. We zien het graag om eerlijk te zijn, want het aanwezig zijn met 4×4 accessoires, must-have items en wat restant aanbiedingen draagt bij tot een leuke en gezellige sfeer. Zeker rond de lunch zie je de nodige deelnemers even rondsnuffelen in zijn aanhangwagen. Dat hij de nodige handel kwijt raakt vandaag moge duidelijk zijn. De winnaar van de proeven valt eveneens met zijn reukorgaan in de boter, want Roan 4×4 sponsort middels een prijs de gelukkige winnaar. Voor de rest is het leve de lol en veel plezier in het terrein.
Boven: Fotograaf Peter Bouwmans die meer en meer bijdraagt aan de site terrein.nu (en daar zijn we zeer blij mee!). Deze keer is hij verantwoordelijk voor wat ons betreft de ‘one million dollar’ foto. Je kunt de foto bewonderen, want het is de openingsfoto van dit verslag. In de loop van vele jaren hebben we ettelijke honderdduizenden foto’s op ons netvlies gehad, misschien wel een miljoen. Tonnen modder en ander lekker off-road spul zijn aan onze ogen voorbij gegaan en ook vandaag zien we dat (gelukkig) meer dan genoeg. Maar de hoofdfoto van Peter treft ons direct zodra we deze onder ogen krijgen. De off-road mannen die bij een proef ingespannen naar de verrichtingen kijken van een deelnemer en het kleine manneke onder in de foto die er tussen staat en, net als de grote mannen, meekijkt. Ronduit een meer dan sublieme moment-opname van een heerlijke dag off-road pret.
Boven: Meneer Gijsberts senior (de vader van Eric Gijsberts) komt ook even kijken op het evenement en wordt door zijn schoondochter Jolanda Gijsberts verwend met een beker warme chocola met slagroom. Niet gek dat Jolanda altijd schoondochter mag blijven van hem.
Onder: Ard van Meer van Custom Offroad is ook van de partij en dan weet ondergetekende als ‘ervaringsdeskundige’ dat de flex wedstrijd zeer vermoedelijk door hem gewonnen zal worden. Ard doet met zijn Suzuki Vitara bolide al jaren mee aan de Roan 4×4 Warrior Challenge en in die wedstrijden hebben wij ons meermaals verbaast over de enorme wieluitslag die off-road techneut Ard heeft weten te bewerkstelligen op zijn wedstrijd auto. We hebben het ook enkele keren naar voren gehaald in onze verslagen en we krijgen gelijk wat betreft de flex wedstrijd.
De Landsard ‘druppelt’ weer vol… Langzaam maar zeker zien we de modder op de Landsard weer terugkeren naar het oude niveau dat we gewend zijn. Dat betekent volop uitdagingen. Die modder wordt met het vorderen van de dag voor een aantal deelnemers meer en meer ‘magnetisch’, oefent ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. In de ochtend worden de diepste modderputten nog angstvallig omzeild. Het zou immers zonde zijn als je in de vroege ochtend al brokken rijdt en je dan naar huis zou moeten. Naar gelang de dag vordert verdwijnt bij veel off-roaders die angst voor pech om plaats te maken voor een schier onbedwingbare portie lef om toch die bak met modder een keer te veroveren. Psst, niet verder vertellen, maar wij fotografen juichen dat stilletjes toe, want het zorgt voor de mooiste plaatjes natuurlijk. En heel stiekem, als we denken dat niemand het hoort, moedigen we ze zelfs wel eens aan…
Eendere off-road activiteiten. OCB is dan wel een nieuwe club, maar in het terrein komen we dezelfde off-road pret tegen die we bij andere clubs ook voor ogen krijgen. Uitdagingen opzoeken, een liertouw of kabel uitrollen, elkaar uit de penarie slepen als dat nodig is, van elkaar afkijken hoe zij een hindernis te lijf gaan, een beetje met de koters rondrijden omdat die het zo leuk vinden, vrienden meenemen om kennis te maken met de sport die jij zo leuk vindt. Kortom, het hele bekende off-road scala komt voorbij. Het zijn immers die dingen waar we als off-road liefhebbers zo gek op zijn.
Boven en onder: Even lekker als vrienden stoeien met elkaar en daarna niet meer loslaten. De overige vrienden en vriendinnen lachen en nemen het op met hun telefoon om later nog eens terug te kijken.
Boven en onder: Het is genieten op de Landsard als de zon haar spel speelt met de herfsttinten aan de bomen. De deelnemers hebben er nauwelijks oog voor; die spelen hun spel met de ondergrond.
Boven: De twee proeven zijn pittig genoeg uitgezet. Op enkele plekken hangt het er om of je moet lieren of niet. En ja, de een ontkomt er niet aan terwijl de ander er doorheen rijdt. Maar andersom gebeurt net zo vaak. Ontspanning door inspanning, wat wil je nog meer?
Boven: Ietwat laat of net op tijd? De bandenspanning naar beneden maakt een vaak onvermoed wereldje van verschil.
Boven en onder: Hoe kan dat nou? Ik ben toch goed voorbereid? Ik heb immers laarzen bij me…. We maken er een geintje over, maar het gebeurt echt vandaag. De beste man gaat met een standaard en smetteloze Suzuki Jimny op het toch tamelijk zware terrein van de Landsard rijden. Nee, weten we zeker, geen kwestie van lef, maar onwetendheid. Tot zover is het echter nog geen ‘schande’. Hij vraagt ons of er een rijrichting is op het terrein, waarop we hem vertellen dat hij iedere richting kan rijden die hij wil. Vreemd, want hij moet er al een half rondje terrein op hebben zitten gezien het feit dat we hem achter in het terrein tegenkomen. Maar vooruit, hij vervolgt zijn pad en rijdt richting een behoorlijke doorwading. Die doorwading een beetje kennende roepen we hem nog na om hem te waarschuwen. Voor een beetje geprepareerde 4×4 zou deze geen problemen opleveren, maar voor een min of meer standaard Suzuki Jimny is hij vermoedelijk te veel schatten we in. Wat meetelt is dat we sterk de indruk hebben dat de beste man niet heel veel ervaring heeft (eerder 0 komma 0). Maar de man draait zijn raam omhoog omdat hij ons niet hoort of niet wil horen. Onverstoorbaar rijdt hij vervolgens richting de modderbak. Om na enkele meters prompt vast te zitten. Enkele vergeefse pogingen voor- en achterwaarts later geeft hij het op en stapt uit. “Wat nu” vraagt hij ondergetekende. We zullen de verdere conversatie maar achterwege laten, maar het blijkt dat de man helemaal niets bij zich heeft dan alleen zijn laarzen. Geen sleeplintje, de trekhaak thuis gelaten en voor de rest heeft hij geen enkel idee of er sleepogen op zijn auto zitten, laat staan waar ze zouden zitten. Gelukkig zijn off-roaders hulpvaardige mensen (die zelfs een lierkabel diep in de modder aan zijn auto bevestigen!) maar het kost best wel tijd en de nodige moeite om de Jimny te bevrijden. De man is dolblij natuurlijk maar is daarna snel uit het zicht verdwenen. Om prompt een honderdtal meters verder opnieuw vast te zitten! Gelukkig zijn daar andere off-road vrienden zodat het ‘reddings’ ritueel zich kan herhalen. We schatten in dat de man voorlopig genoeg heeft van het off-road spel…
Boven: In de ‘Dutch Everglades’ een putje waar de off-roaders in de loop van de middag op af komen als vliegen op de stroop. De reden is niet moeilijk. Het is een langgerekt gat rijkelijk gevuld met modder. Er in is makkelijk vanaf één kant, maar een aantal deelnemers ontdekt dat het vanaf de andere kant heel andere koek wordt. De wand is ter plekke flink steil geworden als gevolg van de vele pogingen. Je moet met een beetje gas voldoende snelheid zien te krijgen om uit de put te raken. Een wieltje optillen is dan schier onvermijdelijk en is daarmee natuurlijk voer voor fotografen. Maar lang niet iedereen lukt het. De put wordt zo pittig dat het maar een enkeling lukt er zonder hulp door te komen. Lierkabels en sleeplinten zijn het gevolg maar meer en meer off-roaders willen desondanks een poging wagen. Je laat het immers niet op je zitten dat je maat er wel doorkomt en jij niet. Hilariteit bij zijn maat als een toch behoorlijk geprepareerde bolide niet ontkomt aan hulp van buitenaf, terwijl hij zelf met zijn tamelijk standaard Daihatsu Rocky er verschillende keren zonder problemen doorheen rijdt. Hij geniet zichtbaar en een keer of vier a vijf lukt het hem er zonder kleerscheuren doorheen te komen. Maar hij blijft de goden verzoeken. En ja hoor, op een gegeven moment blijft ook hij midden in de modder steken.
Boven en onder: Een paar mannen met Jeep Cherokee’s leven zich heerlijk uit op een sectie in de Everglades. Een veger (boven) of anders een fles water (onder) moeten regelmatig het zicht door de voorruit garanderen. Voor eventjes dan….
Boven: De prachtige hond van Flip van Turenhout hebben we vaker voor de lens gehad.
Onder: Natte schoenen met daarin koude voeten droog je zo…
Boven: Ard van Meer van Custom Offroad. Gekscherend noemen we Ard nog wel eens de íjzervlechter’, dit naar aanleiding van de prachtige en functionele ‘custom-made’ voorbumper die hij voor ondergetekende fabriceerde. Lierbumpers voor een Dodge met een lier met twee motoren bestonden namelijk nog niet, totdat Ard zich er dus over boog.
De klok van vier… Eind van de dag komt het onvermijdelijke vertrek richting het warme thuis, waar wie weet moeders vol ongeduld wacht met de pappot en om jouw ‘sterke’ verhalen aan te horen. De schrale troost van iedere geslaagde off-road dag is dat ze je die niet meer af kunnen nemen als je naar huis gaat. Dat geldt ook voor dit tweede evenement van de jonge OCB, waarbij wij fotografen het geluk hebben te kunnen nagenieten middels een dikke achthonderd foto’s. Uhh, met al dat heerlijks dat je voorbij hebt zien komen ben je toch niet vergeten dat OCB staat voor Offroad Club Brabant?
Fotografie: Jan Houtkoop, Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
