De eerste week van februari ligt al weer achter ons en daarmee ook de King of the Hammers in Johnson Valley (KOH). Sedert 2007 worden daar in die eerste week van februari de off-road koningen van de King of the Hammers (gesponsord door Optima Batteries) gekroond. In de relatief korte geschiedenis van deze zware, spraakmakende wedstrijd hebben nog maar zes coureurs beslag weten te leggen op de titel. Op de openingsfoto zie je Tom Wayes in zijn nieuwe bolide.
Boven: Starre assen. Verleden tijd in de nabije toekomst van de KOH?
Boven: Hij valt nauwelijks op tijdens de race, maar Erik Miller weet uiteindelijk wel beslag te leggen op de tweede plaats!
De gladiatoren in KOH. Het hoogst in de rangorde staat off-road legende Shannon Campbell die de KOH drie keer heeft weten te winnen. Als Shannon geen race wint is hij op zijn minst de uitdager. Dan heb je daar Erik Miller die hem in 2016 wint en sindsdien telkens in de schaduw van het podium eindigt. Of wie weet kan Jason Scherer, winnaar in 2009 en vorig jaar 2018 zich dit jaar middels een derde overwinning evenaren met Shannon? Voeg bij deze mannen nog Loren Healy en Randy Slawson en met dit illustere gezelschap vraag je je vervolgens af of deze mannen de off-road kroon in hun eigen elite groepje kunnen houden. Uiteraard blijft er een wezenlijke kans bestaan dat een ‘buitenstaander’ de kroon weet te veroveren. Wayland Campbell bijvoorbeeld, die de laatste jaren sterk in opkomst is. In 2017 komt hij het dichtst bij de titel als hij slechts 28 seconden na zijn vader Shannon binnenkomt. Onder de overige jonge coureurs is daar Levi Shirley uit Dodge City, Kansas (waar de legendarische Wyatt Earp nog sheriff is geweest). Dat Levi snel is weten we, maar de vraag is of hij die snelheid een hele dag aan kan houden zonder al te grote problemen. En er komen er nog een paar opdraven zoals Tom Wayes met een hagelnieuwe bolide en de uit Texas afkomstige Clay Gilstrap, altijd een serieuze bedreiging met zijn bloedstollende, bijna duivelse snelheden in races.
Onder: Tweevoudig winnaar Shannon Campbell rijdt een vrijwel perfecte, voortreffelijke wedstrijd waarin hij op weet te rukken naar een derde plaats op het podium.
Verwachtingen. Ongeacht de eindresultaten eind van de dag heeft er altijd een bepaalde hoeveelheid sensatie in de lucht gehangen tijdens iedere jaarlijkse KOH race. Toch overstijgt de dagelijkse opwinding die iedere race met zich meebrengt telkens weer de sensatie die je al verwacht van de race en ook tijdens de 2019 race is dat niet anders.
Boven: Nick Nelson weet de pole positie te claimen, maar het is de meedogenloze Johnson Valley die Nelson’s auto weet te ‘claimen’, zodat hij gedwongen wordt de race te staken.
Boven: Jordan Pellegrino in zijn nieuwe bolide met onafhankelijke voor- en achterwielophanging. De auto is bloedsnel, maar problemen met de achterwiel ophanging doen hem de das om.
De ‘zenuwen’ voor de race. Net als veel collega coureurs tegen wie hij strijd levert heeft Levi Shirley (81) in zijn bolide met Campbell chassis eerder in de week al stukken van het parcours gezien. Immers, hij heeft ook al geracet in de Every Man Challenge. Daarnaast arriveerde hij al een paar dagen eerder in de bedding van het meer dan de meeste van zijn concurrenten. Stanley Harper babbelt voorafgaand aan de race even met Levi om zijn gedachten te peilen. Levi antwoordt met: “Ik heb er behoorlijk vertrouwen in. Het enige waar ik me een beetje zorgen over maak is mijn startpositie. Alle grote mannen zitten in de top vijftien”. Vervolgens vraagt Stanley aan Levi van wat hij denkt dat de drie sleutels zullen zijn die bepalen of je de race kunt winnen. Zijn antwoord daarop is: “doorzettingsvermogen, volharding en een portie geluk”…. Stanley krijgt ook nog de gelegenheid te chatten met een van de omroepers tijdens de KOH, Miles Hasselquist, over hoe hij denkt over de race. Zijn antwoord daarop luidt: “Kalmte en consistentie zullen belangrijk zijn. Eerst pogen snel te zijn in de woestijn zodat je voorin rijdt, maar toch ook de auto zoveel mogelijk zien te sparen, want de race zal beslist worden in de ‘hammers’ (rotsen)”. Stanley’s volgende vraag aan Miles is of hij durft te voorspellen wie er zal gaan winnen. Miles vermoedt dat een van de ‘KOH koningen’ de zege op zal gaan eisen, maar voegt daar aan toe dat je mannen als Paul Horschel en Levi Shirley zeker niet mag uitsluiten. Jordan Pelligrino, die dit jaar debuteert met een nieuwe auto voorzien van onafhankelijke wielophanging rondom en 40 inch Mickey Thompson Baja Boss banden, laat ook nog even zijn gedachten gaan. “Er zitten behoorlijk wat langdurige woestijn kilometers in de race. Ik ga hem flink de sporen geven op plekken waar de auto uitblinkt en in de rotssecties voorzichtiger een beetje ‘cruisen’.
Boven: Josh England, co piloot van Alex Wacker, even enkele minuten in de relax modus als het technische team aan de auto werkt en voordat ze opnieuw de woestijn in duiken.
De toppers. Weliswaar is de KOH op vrijdag; een van de meer belangrijke aspecten van de race gebeurt op woensdag. Kwalificeren gebeurde in het verleden in een twee dagen durend blok midden in de week. Ultra4 heeft dat een beetje door elkaar geschud door hun kwalificatie op dinsdag te houden. Als alles van de kwalificatie achter de rug is, claimt Nick Nelson de nummer 1 startpositie voor de race van vrijdag. Twee maal winnaar (waaronder kampioen vorig jaar) Jason Scherer pakt de tweede plek. Twee maal winnaar Loren Healey zal als derde starten. Twee keer winnaar van de Baja, Casey Currie, schiet als zesde weg van de startlijn. Jordan Pellegrino strijkt neer op een negende plaats terwijl Shannon Campbell het hek sluit van de top tien. Als alle resultaten van de kwalificatie bekend zijn zijn er toch verschillende rijders die zich eens flink achter de oren krabben omdat ze tamelijk achterin het veld pas mogen starten. Levi Shirley, Clay Gilstrap, Randy Slawson en Erik Miller bezetten startposities die hen dwingen om zich door ‘druk verkeer’ naar voren te worstelen in geval zij aanspraak willen en kunnen maken op de felbegeerde troon.
De Nitto King of the Hammers race gaat van start. De eerste ronde stuurt de deelnemers de woestijn in en naar Cougar Buttes alvorens ze weer terugkeren richting Hammertown via de beruchte, met rotsen bezaaide, canyons welke de Johnson Valley op de off-road kaart gezet hebben. De opdracht voor de snelle rijders achter in het veld is duidelijk. Zij moeten stevig op het gas om zover mogelijk voor de overige deelnemers zien te komen. Die kunnen hun kans op de overwinning namelijk met gemak de grond in boren in de met rotsen bezaaide canyons waar zij in het voordeel zijn.
Boven: Met drie wielen lukt het ook vast wel. Hij is niet de enige met die veronderstelling….
Afwegen. Een ander onderdeel van de race strategie voor de deelnemers is de beslissing die ze moeten nemen in welke ronde ‘Backdoor’ zien te tackelen. ‘Backdoor’ is een rotsige canyon vlak bij Hammertown. De coureurs hebben de optie Backdoor zien te rijden in een van de rondes, welke mogen ze zelf kiezen. De canyons zijn berucht om hun ‘verkeersopstoppingen’ later op de dag, maar aan de andere kant, als je er voor kiest die vroeg in de race te tackelen, dan is de kans groot dat je ver teruggeworpen wordt in het veld met deelnemers. En ook dan heb je een hoop deelnemers voor je zitten.
Fileleed? De als 26e gestarte Josh Blyler is de eerste coureur die de aanval op ‘Backdoor’ inzet. Snel volgen andere rijders hem omdat ze bang zijn vast te komen zitten in een file daar in die rotsachtige canyon. En Backdoor maakt zijn reputatie inderdaad waar, want als nel is het file in Backdoor. Mechanische problemen van een deelnemer resulteert al snel in een dikke rij auto’s achter de pechvogel en dan verlies je zomaar kostbare minuten voordat je Backdoor uit en weer terug bent in de vlakke woestijn. Clay Gilstrap is een van de weinige uitzonderingen, want hij weet zich tamelijk eenvoudig tussen de file door te wurmen en Backdoor achter zich te laten. Ongelukkig genoeg valt hij later in de race ten prooi aan serieuze pech als een as van zijn bolide breekt.
Vaag. Voorin is de race in volle gang met snelheden door de woestijn richting Cougar Buttes van meer dan 160 km/h. Cody Addington geniet de disputabele eer de eerste uitvaller te zijn. Hij komt niet verder dan pakweg tien kilometer. De eerste bolide die de rotsen van Cougar Buttes bereikt is die van Nick Nelson, met pal daarachter Scherer (twee maal kampioen) en niet heel veel later Healey. Net voor mijl 59 (95 km) weet Scherer Nelson voorbij te steken en ligt hij visueel gezien op kop. Met de als derde gestarte Healey direct achter deze mannen kan het echter maar zo zijn dat, als de starttijden gecorrigeerd zijn, Healey de werkelijke leider in de wedstrijd is. Nelson herneemt even later echter de visuele leiding opnieuw, net nadat het drietal een checkpoint verlaat. Andere namen die goede tijden rijden in de woestijn zijn Shannon en Wayland Campbell maar ook Greg Adler. Dicht achter de leiders in de wedstrijd bij het verlaten van Cougar Buttes zien we verder nog Paul Horschel en JP Gomez.
Verschil in strategie, verschil in resultaat. Het blijft voortdurend stuivertje wisselen tussen de nummers een en twee Nelson en Scherer als zij richting Hammertown racen en hun eerste ronde uitrijden. Ze verspillen geen tijd en beginnen direct aan hun tweede ronde. Nelson besluit om nu vast Backdoor te rijden en Scherer volgt hem op de voet tussen de rotsen van deze canyon. Nelson moet al snel stoppen bij de ‘waterval’ (steile rotssectie). Zijn co-piloot springt de auto uit en begint de lierkabel uit te rollen. Scherer probeert Nelson rechts te verschalken, maar komt niet verder zodat ook zijn co-piloot de auto uit moet. Het rockcrawlen wordt nu een race te voet als de twee bijrijders de berg op omhoog klauteren op zoek naar een ankerpunt. Jason Berger, co-piloot van Scherer, weet de race te voet naar zich toe te trekken waardoor zij de leiding tussen de rotsen weten over te nemen. Door de beslissing van de twee leiders in de wedstrijd om Backdoor nu te nemen kunnen Horschel en JP Gomez, die backdoor nog even laten liggen, de leiding visueel overnemen. Levi Shirley, die helemaal achterin moest starten, ligt intussen visueel op een vijfde plek als hij terugkeert richting Hammertown.
De man met ‘de Hamer’… In ronde twee gaan de klappen vallen bij de coureurs. Zowel voor JP Gomez als Nick Nelson eindigt de race niet ver in deze ronde. Hierdoor lukt het Scherer op te rukken naar de koppositie. Bij mijl 145 (km 233) moeten ook Shirley en pelligrino de strijd staken. Scherer komt na verloop van tijd Hammertown binnen. Hij kan met een flinke voorsprong beginnen aan zijn derde ronde. Voor hem ligt een parcours bezaaid met stenen en krijgt hij te maken met deelnemers die nog in hun tweede ronde rijden. Horschel, die als tweede binnen kwam, moet nu in zijn derde ronde Backdoor zien te tackelen en daardoor kan Scherer verder uit lopen, helemaal als Horschel een koprol maakt. Wayland Campbell komt na Horschel de canyon in en kan Horschel passeren zodat hij visueel op de tweede plek komt te rijden. Twee maal kampioen Erik Miller komt Backdoor in en maakt daar korte metten mee, waardoor hij visueel gezien opschuift naar een derde plaats.
De koning gekroond! Door de chaos in Backdoor kan Scherer zijn bolide de sporen geven in de derde ronde zonder om te hoeven kijken en zich zorgen te maken. Scherer wordt de off-road koning van de 2019 King of the Hammers als hij de finishlijn passeert in zijn BF Goodrich geschoeide off-road machine. Hij collecteert tevens enkele indrukwekkende mijlpalen in de geschiedenis van KOH. De snelste KOH tijd sinds 2012 en de derde snelste van de laatste tien jaar. Maar veel trotser zal hij zijn als tweede man die de KOH drie keer heeft weten te winnen, naast Shannon Campbell. Erik Miller komt luttele minuten later binnen en weet daarmee beslag te leggen op de tweede plaats. Shannon Campbell finisht als derde terwijl Marcos Gomez vierde wordt en Tom Wayes vijfde.
Boven: Jason Scherer laat de toegestroomde media en camera’s met zijn vinger zien dat hij de winnaar is.
Bron: Stanley Harper.
