We zijn benieuwd wie van de lezers we op het verkeerde been gezet hebben. Ongetwijfeld zullen er zijn die zich nu langdurig achter de oren krabben over die toch best wel grote en indrukwekkende afstand, uitgezonderd vermoedelijk de lezers die ondergetekende zijn schrijfstijl kennen. Die weten namelijk dat het begrip ‘aandikken’ met dik gedrukte letters op de eerste pagina van zijn woordenboek staat. Toch liegen we geen woord beste lezer; het dorpje Bant in de Noordoostpolder ligt volgens de kortste route 544 km. van Parijs. Vanuit ons huisje even buiten Nijkerkerveen heeft diezelfde TomTom de route veel sneller uitgerekend, want dan is het hooguit 91 km. naar Bant…
Boven en onder: Willem Verhoef met co-piloot Kevin Blok.
Bestemming bereikt. Voordat we met de ‘wereldreis’ naar Bant aanvangen krijgen we thuis van onze betere helft een grote mok koffie te verwerken. Het duurt even voor we die weggewerkt hebben, maar daarna stappen we ‘vol goede moed’ in de auto. Het is prachtig weer en bewust vermijden we op het eerste deel van de route de (snellere) snelwegen. Via provinciale wegen in de polder is het veel leuker rijden, totdat TomTom ons in Lelystad de A6 op stuurt. Afslag 16 volgt pakweg een krap half uurtje later en dan is het al snel een kwestie van de routebeschrijving volgen. Huizen met bijhorende huisnummers zijn er namelijk niet op het eerste deel van de aangegeven weg en een achter struikgewas verscholen aanwijzingsbordje schiet je dan zomaar enkele meters voorbij. Gelukkig zien we vanuit een ooghoek het ijzeren toegangshek met pal daarvoor het bekende bordje met pijl en duidelijke letters die de woorden NK Trial vormen. Vijf minuten na de NK Trial start van 10.00 uur parkeren we de auto bij het episch centrum van deze dag, een grote zandafgraving kort langs de A6 en nabij het in 1951 ontstane dorpje Bant.
Boven en onder: Pa Hans en zoon Wilfred Bogerd nu weer in een dubbelstart. Hans is even niet van de partij geweest naar aanleiding van ‘een benauwd, bijna ademstokkend momentje’. Gelukkig zijn er kundige doktoren en die hebben er voor gezorgd dat wij vanaf de zijlijn weer ademloos kunnen genieten van de rijkunsten van Hans. Die van Wilfred zijn vandaag daarentegen adembenemend en dat komt dan vooral door zijn altijd beheerste, bijna relaxte rijstijl. Soms vragen we ons wel eens af of de motor van zijn knalgele Suzuki LJ 80 ooit boven de 2.000 toeren heeft gedraaid tijdens het afleggen van de proeven. Dat het wel degelijk werkt, daar hoef je alleen de uitslagenlijst maar op na te slaan.
Verrassende ondergrond. Zijnde een zandafgraving zal het niet verwonderen dat de proeven vooral gelegen zijn op ogenschijnlijk achteloos opgeworpen bulten zand welke her en der verspreid liggen rondom het op het terrein gelegen meertje. Daar hebben we om eerlijk te zijn niet direct op gerekend. Op school leerden we dat de Noordoostpolder ergens in 1942 officieel drooggelegd werd uit de voormalige Zuiderzee. We zijn derhalve in de veronderstelling dat de ondergrond vooral uit klei zal bestaan. De zandafgraving hier bij Bant logenstraft die gedachte. Meerdere bulten zand zijn bedekt met het spul dat we als onkruid plachten te betitelen, maar toch ook zijn verschillende bulten zand nog tamelijk maagdelijk. Geen of nauwelijks begroeiing en ook niet echt ingeklonken. Los zand dus en dat is verraderlijk als het gaat om grip. Soms meer dan voldoende maar andersom en veel vaker veel te weinig, ook al zien ze (die bulten) er in een eerste oogopslag precies eender uit.
Boven en onder: Nieuwelingen die zich in de NK Trial strijd werpen zijn Martin van der Zouwen en Ricardo de Groot. Martin kennen we al langer. Ooit komen we hem enkele jaren geleden tegen op een strandevenement, maar vaker de laatste jaren tijdens het Autoblubbering, vaak als monteur maar soms ook als deelnemer. Ricardo is nog te jong voor een rijbewijs, maar met een volwassene naast je kun en mag je in het NK Trial vanaf je veertiende levensjaar deelnemen. Ideaal natuurlijk om op die manier ‘spelenderwijs’ je eigen te maken met de bediening van een auto en je stuurmanskunst naar een hoger plan te tillen. De mannen rijden om de beurt de proeven. Martin is meer dan voldoende door de off-road wol geverfd, maar voor Ricardo is het nieuw. Niet de trialsport bedoelen we dan, maar het zelf achter het stuur zitten. Op sommige delen van een proef krabt hij zich toch even achter de oren bekent hij eerlijk, maar als Martin de proef eerst rijdt en hij daar als bijrijder naast zit, dan valt het hem achteraf mee en gaat ook hij enthousiast de proef te lijf.
Boven: Officials Leo Post (onder andere bevlogen lid van de Mitsubishi 4wd Club Nederland) en Hans Somer noteren ijverig hun bevindingen.
Boven en onder: Thera met co-piloot annex broer Edwin van der Maas (jeepparts.nl). De bedoeling is dat Thera eerst de proeven rijdt en daarna broer Edwin. Het gebeurt zelden tot nooit, maar vandaag slaat het noodlot bikkelhard bij Thera toe! De versnellingsbak van de Jeep CJ 7 geeft problemen genoeg om noodgedwongen te stoppen nadat ze pas drie proeven heeft gereden. En ondertussen heeft Edwin nog helemaal niet gereden! Maar dan zijn daar John en Cissy Kerkhof. Sinds kort hebben zij hun Daihatsu Rocky ‘aan de wilgen’ gehangen om de strijd voort te kunnen zetten in John’s oude liefde, een Jeep CJ 5. Omdat de Jeep CJ 5 en CJ 7 in dezelfde klasse vallen biedt John Edwin sportief aan om de wedstrijd verder uit te rijden in zijn CJ 5. John en Cissy maken derhalve wat extra haast met het uitrijden van hun resterende proeven zodat Edwin alsnog de wedstrijd kan gaan rijden!
De ‘RVS’ proef….? De proeven zijn van een gemiddelde zwaarte, met uitzondering van Proef 6. Die is onverwacht geniepig en meerdere teams verkijken zich ook flink op deze proef. Hij begint tamelijk simpel langs de oever van het meertje dat ontstaan is door het wegzuigen van zand. Na een relatief korte simpele slinger worden de off-road gladiatoren geconfronteerd met een beklimming van een van de grootste bulten zand op het terrein. Die hoeven ze niet helemaal te beklimmen, want ergens halverwege moet scherp naar links gedraaid worden. En juist daarin schuilt het geniep. Zou de route omhoog uit een lange, rechtuit helling bestaan, dan zou het minder moeilijk zijn ook al zou de helling uit louter los zand bestaan. Gewoon flink gas op de plank, het stuur recht zien te houden en hopen dat je de top haalt in dat losse zand. Die scherpe draai naar links in het losse zand nekt menig rijder. Fonteinen van zand zien we veelvuldig van de achterwielen afspatten en we weten zeker dat Officials Ottho van der Lely en Arjaan van Someren eind van de dag absoluut ‘roestvrij’ huiswaarts zijn gekeerd. Ze zijn namelijk meer dan eens ‘gezandstraald’.
Boven en onder: Teus Berkhof (van Bedrijfswageninrichting Teus) in actie op Proef 6. Op Proef 5 laat hij ons nog wat meer genieten kun je verderop zien.
Boven: Leuke hond (Golden Retriever van official Hans Vermeulen en dat houdt in dat we Linda Zantingh van yourdoggy.nl deze keer niet te hoeven raadplegen) vergezeld door leuke knaap…
Boven en onder: Jeroen Roelofs en Nick Wassing op Proef 7. ‘Stuivertje wisselen’ zou je kunnen zeggen bij deze mannen. Er is iedere wedstrijd opnieuw geen peil op te trekken wie het hoogst op de uitslagenlijst voor gaat komen. Het houdt tevens in dat de verwachtingen wie uiteindelijk het hoogst zal eindigen in het nationale kampioenschap hoog gespannen zijn. Dat heet ook wel ‘hoogspanning’…
Boven: Ronald van Loenen. Onder: Nick van Loenen. Nick moet Ronald ‘papa’ noemen, maar Ronald moet Nick het komende jaar ‘kampioen van 2018’ noemen. Met nog slechts één wedstrijd te gaan is het namelijk nu al zeker dat de titel Nick niet meer kan ontgaan.
Boven: ‘Schaft’…
Boven: Teus Berkhof op Protoproef 9. Een tikje te weinig gas en hij blijft halverwege de proef ‘op zijn buik’ hangen.
Onder: ‘Huiveringwekkend’ nieuws uit betrouwbare bron krijgen we te horen over Jan van Loenen. De oudste deelnemer in het NK Trial heeft het plan opgevat te stoppen met wedstrijd rijden… Jan, dat kun jij als smaakmaker binnen het NK Trial de wereld toch niet aandoen?
Boven en onder: Filibert van Otten en Bennie Rouwenhorst doen een hoop stof opwaaien…
Boven en onder: Keesjan de With en Tamara Jaspers. Als zij zich in de strijd werpen moet je van goede huize komen om ze van de eerste plaats af te kunnen houden.
Boven en onder: Een nare helling kort na aanvang op Protoproef 10.
Boven en heel veel foto’s hieronder: De meest spraakmakende actie is afkomstig van Kris Segers/Jos Godschalk en speelt zich af op Proef 5. We zijn er getuige van en willen hem je niet onthouden. Na een steile afdaling volgt een haakse bocht naar links welke direct gevolgd wordt door de helling zijwaarts die je op de foto hier boven kunt ‘bewonderen’. Schier onmogelijk om geen paal te raken zou je denken, maar nu wil het ’toeval’ dat de Jeep Cherokee van de heren behept is met een fenomenale wielophanging, met name van de achteras. Voeg dat bij een zeer korte overbrenging en een bijna onaardse voertuigbeheersing van dit illustere duo en we kijken er niet van op dat ze de aanval op de helling openen met de bedoeling geen van de twee listig opgestelde paaltjes te raken. Dat het daarbij vooral om het paaltje onder aan de helling gaat zal duidelijk zijn. Langzaam zet de Cherokee zich in beweging. Centimeter voor centimeter kruipt de auto dichter en dichter op de poort af. Navenant schuiner en schuiner hangt de Cherokee daarbij tegen de helling, zodanig dat de wetten van de zwaartekracht ernstig getart worden. De Cherokee lijkt als een soort monsterachtige vlieg tegen de helling gelijmd. De neus van de auto wringt zich als het ware tussen de poortjes door, alsof een voluptueus model met maat 48 zich in een maatje 36 wil wringen. Het paaltje onderaan de helling verroert alsnog geen vezel (houten variant van vin), gadegeslagen door het hoger op de helling geplaatste paaltje. De motorkap heeft de twee houten staken probleemloos gepasseerd, maar dan volgt de (hogere) cabine van de carrosserie. Die dreigt het onderste paaltje wel te raken. Uiterst beheerst stuurt Kris de Cherokee een fractie naar rechts omhoog, uiteraard met de bedoeling het contact met het poortje te vermijden. Maar dat is een haartje teveel van het goede volgens ‘meneer zwaartekracht’. Bijna tergend langzaam verheft het rechter voorwiel zich van de grond. Kris ziet het dreigende gevaar van een ‘omkiepertje’ en doet het enige juiste in een poging dat te voorkomen; hij geeft een dot gas met de bedoeling de Cherokee snel naar beneden, de helling af te sturen. Maar nu wordt hij ‘gestraft’ door de korte overbrenging van de Cherokee. In zijn eerste versnelling krijgt de Cherokee onvoldoende vaart om het gevaar te kunnen beteugelen. Bijna gracieus kiepert de Cherokee in slow motion op zijn kant. Het rechter achterwiel doet als laatste nog een vertwijfelde maar wanhopige poging het contact met moeder aarde te behouden (zie de onderste foto’s van de actie), maar delft het onderspit tegen de onverbiddelijke zwaartekracht. De Cherokee ligt al lang en breed op zijn kant als het wiel zich met een wijde boog terug bij de carrosserie voegt.
Boven verlaat Jos onder het toeziend oog van official Kevin Sijtsma (die er met zijn neus bovenop stond) onbeschadigd de cabine, gevolgd door hieronder een eveneens onbeschadigde Kris. Ook de Cherokee overleeft het omkiepertje ongeschonden. Een veel groter probleem is de daaropvolgende reddingsoperatie. De auto met mankracht terug tegen de helling opduwen is onmogelijk. Reddende engel wordt Johan Schoonhoven (van Autobedrijf Schoonhoven), want die heeft een lier op zijn Suzuki Jimny. Eenmaal weer op de wielen vervolgen Kris en Jos de wedstrijd. Het enige wrange wat ze aan het omkiepertje overhouden is dat ze die Proef 5 niet uit hebben kunnen rijden. Dat levert de heren een berg strafpunten op, in ieder geval meer dan voldoende om ze deze wedstrijd van de overwinning af te houden. De een ‘zijn dood is de ander zijn brood’ wordt wel eens gezegd en in dit geval zijn het Filibert en Bennie die uiteraard ‘meedogenloos’ toeslaan en de overwinning naar zich toe trekken.
Boven: De reddingsactie met links de gekantelde Cherokee en rechts ‘reddende engel’ Johan Schoonhoven.
Boven: Voor Keesjan en Tamara verslaan een stukje van Proef 7 met driewiel aandrijving.
Boven: Ricardo en Martin op Proef 8.
Onder: Dit hééél oude Unimogje heeft een hééél jonge eigenaar…
Boven: Nick Wassing.
Boven twee keer en hier onder: En die hebben we je ook nog beloofd, de niet alleen prachtige maar vooral spectaculaire actie van Teus Berkhof op Proef 5. Fotografen smullen van dit soort acties. De gaten net voor het einde van de proef doen Teus de das om. Hij moet uiteindelijk een sleepje aanvaarden, maar dan hebben wij al meer dan voldoende mogen genieten van zijn acties.
Boven: Willem Verhoef (Grond, Riolering en Straatwerken) zit zoals je ziet niet alleen in het dagelijkse leven in het grondverzet…. Willem rijdt de proeven met Kevin Blok, maar rijdt ze ook nog een tweede keer, echter dan als co-piloot van Jan Lichtendahl.
Boven en onder: Johan Schoonhoven en Henk Zeeboer. Johan heeft beslist geen ‘nadelige gevolgen’ opgelopen door zijn reddingsactie van Kris. In tegendeel kun je zien op de uitslagenlijst.
Boven en onder: John en Cissy Kerkhof op….? Yep, Proef 6.
Boven: Jan Lichtendahl op proef…..? Yep, ook op Proef 6!
Boven: Johan Schoonhoven ‘in zijn vrije tijd’….
Boven en onder: Edwin van der Maas op proef….? Je hebt het bij het juiste eind als je ‘6’ noemt.
Boven: Official Leo Post kiest ‘noodgedwongen’ het ‘hazenpad’. Hij heeft die dag eigenlijk een verjaardag, maar ja, een NK Trial is natuurlijk vele keren leuker. Zodra iedereen zijn proef gereden heeft gaat hij er van door om zich in het feestgedruis te storten…
Boven: Deze twee mannen hebben we nog niet genoemd, want het zijn de grote pechvogels van de dag. ‘Lijdende voorwerpen’ zijn Patrick Velthorst en Robert Menkhorst (4×4 Team Halle). Al snel na aanvang van de wedstrijd, nog op hun eerste proef, knapt er wat in de achter geplaatste (bestuurbare) vooras. Rijden lukt niet meer en dus moeten ze lijdzaam toezien hoe de overige rijders off-road plezier beleven. Schrale troost voor de mannen is dat niet alle deelnemers in hun klasse aanwezig zijn en ze daardoor toch nog een bekertje mee naar huis mogen slepen.
Boven: Prachtig in één vloeiende beweging omhoog op de eerste helling op Protoproef 10 door Keesjan en Tamara. Niet onaanzienlijk helpt het bescheiden gewicht van de ArcticCat Wildcat SSV dat gepaard gaat met meer dan voldoende vermogen.
Boven: Jan van Loenen op dezelfde helling op Protoproef 10. Vreemd dat de helling nu veel minder steil lijkt….
Boven: Ronald van Loenen en onder zoon Nick.
Boven: Ken je die TV serie op Discovery, Deadliest Catch?
Met nog één wedstrijd te gaan is de strijd in enkele klassen nog niet gestreden. Snijdende spanning heet dat en uiteraard houden we je op de hoogte. Hieronder de uitslagen van de NK Trial in Bant, waarvan we als gewoonlijk alleen de eerste drie plaatsen vermelden.
Uitslagen NK Trial 30 september 2018 Bant. We vermelden hooguit de eerste drie plaatsen.
Verbeterd 1 1. Nick van Loenen/ Ronald van Loenen Suzuki 2. Wilfred Bogerd/Hans Bogerd Suzuki 3. Ronald van Loenen/Nick van Loenen Suzuki Verbeterd 2 1. Edwin van der Maas/Cissy Kerkhof Jeep CJ-5 2. Johan Schoonhoven/Henk Zeeboer Suzuki 3. John Kerkhof/Cissy Kerkhof Jeep CJ-5 Proto 1 1. Keesjan de With/Tamara Jaspers Arcticat Wildcat 2. Jeroen Roelofs/Nick Wassing Daihatsu 3. Nick Wassing/Jeroen Roelofs Daihatsu Proto 2 1. Filibert van Otten/Bennie Rouwenhorst Range Rover 2. Kris Segers/Jos Godschalk Jeep Cherokee 3. Patrick Velthorst/Robert Menkhorst Range Rover
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
