NK Trial op de Landsard

Nog altijd is het geen straf als we de tweede dag van september in de auto stappen en de zon ‘uitbundig’ zijn aanwezigheid kenbaar maakt. Net zo min is het een straf om het stuur richting de Landsard te draaien, want met zijn ‘uitbundig’ aantal uitdagingen is het al jaren een van onze favoriete terreinen in Nederland. Aangekomen op ‘de plaats delict’ worden we ‘uitbundig’ welkom geheten door alle deelnemers en de organisatie, want wij van terrein.nu doen immers al jaren trouw verslag van het NK Trial.

Relatief-theorie… Wie ons kent zal het voorgaande wellicht met een korreltje zout nemen omdat hij weet dat ondergetekende een mug het formaat van een olifant kan aanmeten. We geven grif toe dat we het 4×4 nog wel eens ‘uitbundig bloemrijk’ willen verwoorden. Een zandbult wordt een berg, een plas water een meertje, een klontje modder een moeras en een diep spoor of een kuiltje een ravijn. Dat mag naar onze eigen mening, want het kan door ondergetekende dan wel rooskleurig verwoord worden; jokken doen we niet. Daar zijn we namelijk te oud voor, want als je jokt moet je kunnen onthouden wat je gezegd hebt en met het vorderen van de leeftijd lukt dat ‘onthouden’ niet meer. En laten we wel zijn, alle formaten zijn toch relatief? Bij genoemde uitdagingen hebben wij mensen een soortgelijk beeld voor ogen, maar hoe kijkt bijvoorbeeld een vlo daar tegen aan? Voor hem of haar is die bult van ons een soort Mount Everest en dat diepe spoor een peilloos diep en levensgevaarlijk ravijn. Niet voor niets nemen ze graag een hond als taxi om dit soort uitdagingen te overwinnen. Datzelfde bultje ziet een olifant of giraf nauwelijks liggen, laat staan onze gevleugelde vrienden. Och, stiekem hopen we er op dat het bloemrijk omschrijven van de 4×4 sport aangeeft dat de passie voor dat 4×4 bij ondergetekende nog altijd niet gedoofd is. Enfin, na dit serieuze stukje ‘orakeltaal’ gaan we in op het veel minder serieuze NK Trial. Sport is immers ter ontspanning, een uitlaatklep om de stress van de achter je liggende week ‘dwangarbeid’ te doen vergeten en je op te laden voor de komende week dwangarbeid. John en Cissy Kerkhof hebben dat al lang heel goed begrepen, want op hun Daihatsu Rocky kun je de slogan “het is maar een spelletje” lezen.

Boven en onder: Chauffeuse Thera en co-piloot Edwin van der Maas.

Zwevende mening. Rond de klok van tien zien we de deelnemers druppelsgewijs richting de uitgezette uitdagingen verdwijnen. Sport verbroedert weliswaar, maar daaraan voorafgaand moet natuurlijk eerst bitter strijd geleverd worden. Als gebruikelijk liggen er acht proeven over het terrein ‘gedrapeerd’ die iedere deelnemer moet zien te slechten. Twee extra protoproeven zijn voor de die-hard off-roaders voor wie (bijna) niets te gek is. Het formaat van het terrein laat wat langere proeven toe en daar heeft de organisatie dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Vaak zijn er een of twee proeven die er qua moeilijkheidsgraad boven uit steken. Meestal is dat inherent aan het beschikbare terrein. Tamelijk logisch, want de hoogste bult of de diepste put kan niet overal liggen. Dat geldt ook voor de Landsard, alleen hebben we hier te maken met het fenomeen dat er qua zwaarte talloze soortgelijke uitdagingen liggen op het terrein, ook al zijn ze heel verschillend. Moeilijk te zeggen dus welke proef de titel ‘zwaarste’ verdiend. Zouden we met een mes op onze keel moeten kiezen, dan is de kans groot dat we “Proef 6” er uit flappen of wellicht is ‘stamelen’ een beter omschrijving. Ongetwijfeld zullen een aantal rijders het niet met ons eens zijn, maar aan de andere kant hebben we geen van de deelnemers een oordeel horen vellen over wat hij of zij de zwaarste proef vond.

Boven: De altijd positieve, goedlachse Willem Verhoef. Helaas wordt hij ook deze wedstrijd geplaagd door pech, maar allengs wordt de pech (steekas van de stuurbare as achter) minder zwaar dan tijdens voorgaande wedstrijden. Veel leuker te melden is dat Willem nieuwe mensen enthousiast weet te maken voor de sport. Deze keer heeft hij Kevin Blok weer als bijrijder weten te strikken. Toen hij begon was het de even vrolijke en goedlachse Jan Lichtendahl (schijnt dat positieve mensen een magnetische werking op elkaar uitoefenen), maar die zit tegenwoordig zelf achter het stuur, waarbij Willem als co-piloot fungeert. Plaats voor nog een bijrijder wellicht…?

Oude liefde roest niet… Maar wat nu? De Daihatsu met de slogan “het is maar een spelletje” lijkt te zijn verruild voor een Jeep CJ-5! Och, wie John en Cissy kent weet dat dit een kwestie van tijd is geweest. In het verleden hebben John en Cissy een Jeep CJ-5 onder de billen gehad, totdat er gezinsuitbreiding op komst was. Een CJ-5 is dan aan de kleine kant en daarom heeft John de auto destijds verkocht. Met pijn in het hart liet hij ondergetekende eens weten en die mededeling ging gepaard met de belofte dat als hij ooit weer een CJ-5 te pakken kan krijgen, en de kids groot genoeg zouden zijn om zelf auto te mogen rijden, hij die onherroepelijk zou kopen. Yep, en dat moment heeft recent plaats gevonden.

Balanstraining… Proef 6 herbergt twee listige punten. De eerste is direct na de start. Vanuit een iets dieper gelegen spoor moet je al snel haaks naar links tussen twee ontzag inboezemende bomen door. De ellende wil dat de buitenste boom in een ver verleden op iets lagere grond wortel heeft geschoten dan de boom in de binnenbocht. Met andere woorden, de grond tussen deze twee houten vrienden is beslist niet waterpas. Het gevolg is dat je rechter voorwiel omlaag zakt terwijl het linkerwiel eerder al een hogere positie heeft ingenomen. Je stuurt dus linksom en ineens gaat het rechter voorwiel van je bolide richting het middelpunt van moeder aarde. Vrijwel direct daarna zakt je auto naar rechts, inderdaad met zijn carrosserie richting die boom in de buitenbocht. Om een aanrijding met onze houten vrienden te vermijden staan er voor beide bomen gesneuvelde vrienden in de vorm van houten paaltjes. De beste optie is de auto iets doortrekken en dan terug uit en middels enkele keren steken pogen wat rechter voor de doorgang uit te komen. Het tweede ‘spraakmakende’ obstakel ligt ongeveer halverwege. Daar moet schuin aangereden worden op een behoorlijk diepe, langgerekte kuil. Onherroepelijk zorgt de aanrijroute er voor dat het rechter achterwiel richting hemel vertrekt omdat het linker voorwiel diep de kuil inzakt. Duidelijk een proef waarbij de balans van het voertuig een duidelijke rol van betekenis speelt. De hoogte van het opgeheven achterwiel is overigens licht afhankelijk van de behendigheid van de bestuurder.

Boven: Wim en Irma Braker. Onder: Ronald en Nick van Loenen.

Siamees duo? John van Dillen en Theo van der Westen. Sorry, het is toch echt Theo van Dillen en John van der Westen. Die twee zijn schier onafscheidelijk en vandaar onze vergissing. Deze mannen strijden al jaren zij aan zij. Zelfs op de uitslagenlijsten zijn ze schier onafscheidelijk; vandaag wint Theo het van John, maar volgende wedstrijd kan John zomaar van Theo winnen. Sinds ze de achteras van hun Jeep Wrangler YJ stuurbaar hebben gemaakt nemen ze ook regelmatig het hoogste eremetaal mee naar huis. Soms Theo, soms John…. Vandaag maken zij een kleine uitzondering kun je in de uitslagen onder aan dit verslag lezen.

Boven: Henk Zeeboer en Johan Schoonhoven horen inmiddels bij het NK Trial meubilair.

Nieuw in het NK Trial, oude gezichten! Onze openingskreet heeft betrekking op twee oudgedienden uit het NK Trial. Op de foto’s boven is dat Jeroen Bogerd die de strijdbijl maar weer eens heeft opgegraven. Samen met broer Wilfred, zodat pa Hans, wie weet, van zijn trial pensioen kan gaan genieten. Onder zien we Martin van den Abbeelen die eveneens zijn ‘proto strijdbijl’ ergens in een verloren hoekje heeft gevonden. Hij heeft echter een voor het NK Trial ‘vers’ gezicht meegenomen in de gedaante van zijn dochter Laura. Beide mannen laten zien dat ze het sturen nog niet verleerd zijn, met als schriftelijke getuige de uitslagenlijst. Jeroen weet zijn broer Wilfred voor te blijven zodat deze zowaar een keer ‘met lege handen’ huiswaarts moet keren. Gelukkig is er iemand binnen zijn gezin die de eer hoog houdt. Zo dadelijk meer daarover. Martin doet er nog een fors schepje bovenop en dat schudt de concurrentie gelijk goed wakker. Hoger kun je op een uitslagenlijst namelijk niet komen, of je moet in decimalen willen gaan tellen, dan wel negatieve getallen…

Nieuwe klasse! De man die de trial eer binnen het gezin van Wilfred Bogerd hoog houdt strijdt in de nieuw in het leven geroepen Junior klasse. Tobias is zijn naam en al direct ondervindt hij geduchte tegenstand van een kwartet medestrijders in deze klasse. Maar Tobias is meedogenloos en onverbiddelijk met zijn Jeep CJ-5. Allengs ontwikkelt zich een bittere maar sportieve strijd waarin hij de concurrentie met grote overmacht het nakijken geeft. Heel knap, want die strijden in gelijke bolides. De toon is derhalve gezet en dat maakt ons nieuwsgierig welk antwoord de concurrentie heeft op zijn formidabele off-road driving-skills…

Boven twee keer: Nick Wassing en Jeroen Roelofs. Zien zich dit weekend verslagen door Martin van den Abbeelen die eveneens strijdt levert in een Daihatsu Taft. Het grote verschil zit in het feit dat die van Martin een stuurbare achteras heeft. Als antwoord zouden Jeroen en Nick wel eens hun oude strijdwapen uit de mottenballen kunnen gaan halen stellen we ons zo voor. Het zijn namelijk geen mannen die zich zonder slag of stoot gewonnen geven.

Boven en onder: Heerlijke mannen die uitstekend binnen het NK Trial blijken te passen mogen we momenteel wel zeggen; Patrick Velthorst en Robert Menkhorst. Nog niet direct een bedreiging voor de gevestigde orde, maar dat is slechts een kwestie van tijd durven we te voorspellen. De strafpunten worden namelijk in een rap tempo iedere wedstrijd minder.

Boven: Moeten we nog meer vertellen? Kijk goed en je ziet dat Johan voorzichtig de 4×4 sport weer oppakt na het noodlottige ongeval dat hem en pa Jan Maas overkwam en waarbij Jan helaas om het leven kwam. Jan blijft in onze herinnering gegrift en we zijn daarom dubbel zo blij dat Johan zijn ‘oude beroep’ als bijrijder weer durft op te pakken.

Boven: Teus Berkhof (ja precies, die van de Bedrijfswageninrichting Teus) in actie. Vorige wedstrijd verzilveren door opnieuw een eerste plaats binnen te slepen lukt hem deze keer niet. Een nare, rubberen verbinding in de stuurinrichting welke de geest geeft vlak voor het einde in een van zijn protoproeven gooit roet in de off-road maaltijd. Gelukkig heeft de altijd nuchtere Teus er niet wakker van gelegen.

Boven: ‘Oudste Museumstuk’ Jan van Loenen is nog altijd een geduchte tegenstander in het NK Trial. Zouden zijn ervaringsjaren in het NK Trial net als bij tropenjaren dubbel tellen, dan moet hij nu rond de 168 jaar zijn. En dat is een voorzichtige schatting…

Internationaal. Kris Segers en Jos Godschalk zorgen voor het internationale tintje van het NK Trial. Een fel tintje, want vooralsnog geven ze de concurrentie in verreweg de meeste gevallen het nakijken. Een Nederlands Kampioenschap dat in de Proto 2 Klasse gedomineerd wordt door onze Belgische zuiderburen, maar of dat zo blijft is de grote vraag. Deze wedstrijd namelijk weet Theo van Dillen de mannen voor de helft van de zege af te houden…. Voor de helft? Dat schreeuwt natuurlijk om uitleg. Niet zo heel moeilijk hoor. Zowel Kris als Theo weten maar liefst negen proeven foutloos te rijden! Dat betekent niet alleen dat ze de acht gewone proeven zonder fouten achter zich laten, maar ook één van de twee protoproeven! Een ongekende prestatie van beide mannen, die extra glans krijgt als je weet dat beiden de resterende proef weten te ronden door slechts één keer te steken. Het houdt tevens in dat ze het hoogste eremetaal door midden moeten zagen… Het heet niet voor niets ‘een gedeelde eerste plaats’…

Boven: Een NK Trial? Waar dan….?

Boven: Jos Godschalk vol in beeld.

Boven: Hier achter het stuur Theo met naast hem John.

Onder: In close-up, Kris Segers.

Balanstraining deel 2: De mooiste actie op de beschreven Proef 6 zien we van Wim en Irma Braker, ondanks dat Jan van Loenen ze naar de kroon steekt. We gunnen de eer aan Wim en Irma omdat zij ook bij aanvang van de proef al een wieltje weten te lichten.

Boven: Henk Zeeboer en onder Johan Schoonhoven.

Boven: Niet de motor maar een compressor welke zorgt voor de differentieelsper wordt te warm. Gelukkig ligt er nog water op de Landsard.

Boven: Edwin van der Maas (jeepparts.nl) verschijnt als een slow-motion duveltje uit de rimboe van de Landsard.

Boven en onder: Jan Lichtendahl in close-up. En, zie je wel dat we niet gejokt hebben over ‘goedlachs’? We kennen hem haast niet anders als zo.

Boven: Kijk, die windt er geen doekjes om…

Onder: Yep, die hebben we onlosmakelijk bij de 4×4 sport gemaakt, leuke honden. Steevast gaan we bij Linda Zantingh van yourdoggy.nl te berde om te horen om welke uitvoering het hier gaat. Voordat de inkt van onze tekst droog was weet Linda al te vertellen dat deze leuke hond een Rottweiler is.

Boven: Wim Braker. Onder: Theo van Dillen.

Boven en onder: Nick van Loenen.

Boven: Wellicht binnenkort in het NK Trial? We hebben het over onze Belgische vriend Luc (Gonzo) van den Bogerd. Het zou een aanwinst zijn voor de trialsport.

Boven: Jan van Loenen zoals Peter Bouwmans hem zag op Proef 6.

Boven en onder: Respectievelijk Henk Zeeboer en Johan Schoonhoven. Uuuhhh, nieuwe deodorant heren….?

Boven: Het pad van Official gaat niet altijd over rozen. Alleen off-road Officials smullen hiervan zoals je ziet…

Boven: Let op het geweldig geprepareerde onderstel op de Jeep Cherokee van Kris Segers en Jos Godschalk. Schier onverslaanbare vier wiel besturing in combinatie met een formidabele wieluitslag van de achterwielen.