Als gevolg van ons ochtend bezoek aan de 4×4 Workshop van HSR arriveren we kort na het middaguur in een uitbundig zonnig Wamel. We kunnen leven met het feit dat we de off-road pret van Offroad Club Brabant gedurende de eerste paar uren gemist hebben, maar alleen door de wetenschap dat collega Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) de ‘honneurs’ waarneemt voor ons. Peter blijkt al te zijn vertrokken bij aankomst, met als geldig excuus dat zijn broek het op een ‘delicate’ plek, precies tussen twee pijpen, begeven heeft. Om een rampscenario te voorkomen, je zal met je klokkenspel maar in het prikkeldraad blijven hangen als je over een hekje stapt, of ten onrechte uitgemaakt te worden voor potloodventer springt Peter in zijn auto en spoedt hij zich naar huis voor een vervangende ‘pantalon’. In de wetenschap dat wij in de middag in Wamel zullen zijn keert hij echter niet meer terug naar Wamel, maar vereert hij de ANVT met zijn bezoek. Die beleven deze 24e februari hun off-road plezier in Overloon en voor Peter is het een bijkomend voordeel dat dit korter bij zijn thuis is. Nu weet je ook dat je het verslag van de ANVT in Overloon nog tegoed hebt!
Boven: Huub van der Velde verzorgt zoals je ziet ‘de afslag’ voor deze dag vrij rijden van Offroad Club Brabant (OCB).
Op gang komen. Bij aankomst in Wamel babbelen we eerst een poosje gezellig met Wim Bernts om daarna nog gauw even wat lekkers te smikkelen bij Eric en Jolanda Gijsberts (Roan 4×4) die vandaag zorg dragen voor de catering. Na de inwendige mens ‘gerustgesteld’ te hebben duiken we het bekende populierenbos in, op zoek naar de dikke twintig off-road liefhebbers die op het evenement van OCB af zijn gekomen (buiten de organisatie om). Niet verkeerd voor een nog zo’n jonge club als OCB. De organisatie heeft twee proeven uitgezet op het terrein, maar daar wordt weinig gebruik van gemaakt. Liever gaan de deelnemers zelf op zoek naar hun uitdagingen. Zou dat soms aan het mooie weer liggen, schiet ons te binnen. Dat heeft er wellicht mee te maken, maar een belangrijker reden naar ons idee is de toestand van het terrein.
Boven: Uhh, de telefoon maffia…?
Terreingesteldheid. Off-road liefhebbers kennen ongetwijfeld het terrein. Het evenement is in Wamel en Wamel ligt op het land waar Boudewijn de Groot in het verleden al over zong, het land van Maas en Waal. Sterker nog, Wamel ligt tussen die twee grote rivieren, op land dat we zelfs aan die grote rivieren te danken hebben. Eeuwenlang deponeerden die rivieren op hun weg naar de zee, jaar in, jaar uit, hun sediment tussen en langs de grote rivieren. Dat sediment noemen we tegenwoordig rivierklei en sinds wij dijkjes langs die rivieren zijn gaan bouwen heeft dat spul kunnen ‘drogen en inklinken’. Hartstikke jofel voor de boeren die er nu hun gewassen op verbouwen, fruitbomen houden of hun vee er laten grazen, want het spul is tamelijk vruchtbaar. Voor off-road liefhebbers is het spul ook jofel omdat het uitdagingen kan bieden van sterk wisselende niveau’s, van laag tot hoog. Is het spul droog, dan vergelijken we het met gebakken aardewerk. Keihard en mits je die klei flink boetseert en aanpast zou je er op kunnen ‘rockcrawlen’. Off-road rijden zou absoluut niet moeilijk zijn, maar gelukkig heeft Wim een paar uitdagingen op het terrein weten te creëren die een bezoek bij langdurige droogte alsnog rechtvaardigen en een feestje maken. Maar o wee als het aldaar flink geregend heeft. Dan ondergaat datzelfde spul een ongelooflijke, nauwelijks te bevatten metamorfose. Als we er een (gangbare) wrijvingscoëfficiënt aan moeten hangen, en we weten dat die van ruw beton 100 is en van het gladste dat we kennen, water op ijs, nog maar 0,05, dan is de wrijvingscoëfficiënt van rivierklei beslist niet hoger dan 0,06. Met een serieuze regenbui is gewoon rechtop lopen vrijwel onmogelijk, laat staan als er vier plakjes rubber ter grootte van een flinke pannenkoek overheen moeten. Bovendien plakt het spul als gluton aan je banden zodat van profiel binnen de kortste keren geen sprake meer is. Geef bij de ingang van het terrein een dot gas, en je caramboleert bijna vanzelf tussen de populieren door naar de achterkant van het terrein.
Ideale ’terreinmix’. Het terrein zoals vandaag hebben we nog niet heel vaak meegemaakt. Het is namelijk min of meer perfect. Het heeft geregend horen we van Wim, maar niet zodanig dat we scenario 2 tegenkomen. Het is lekker modderig, flink glad, maar je kunt er op de meeste plaatsen doorheen. Maar het allerleukst is dat er enkele uitdagingen over blijven waar ook de die-hard off-roader zijn tanden op stuk kan bijten. En die mix komen we ook tegen onder de deelnemers van OCB. Een aantal van hen wil gewoon een dagje lekker rijden maar moeten met de auto ook naar huis. Zij zoeken niet de diepste modderputten op, maar desondanks zijn er best wat bescheidener gaten en sporen waar je de auto en jouw skills (vaardigheden) aan de tand kunt voelen. Maar ook komen we enkele die-hard off-roaders tegen die wel op zoek gaan naar de meest pittige uitdagingen. Na een 4×4 Workshop zijn zij het andere uiterste in de wereld van het off-the-road, bedenken we met onze camera in de aanslag. Zij zijn vandaag dan ook de ‘kersen op de taart’ van uw fotografen.
Boven: Geen veel voorkomende verschijning, de Land Rover 101 FC (Forward Control).
Boven: Voedertijd. Onder: Pracht van een trofee!
Pittige en verrassende uitdaging nummer 1. Het zijn vandaag mannen als Sjef Jansen, Jermain van Esch, Bjorn van Kasteren en Huub van der Velde (plus nog een paar die we niet direct bij naam kennen) die voor eindeloze, onvervalste en bij tijd en wijlen hilarische off-road pret zorgen. Ronduit fantastisch. Zij gaan stuk voor stuk voor de pittige uitdagingen. Wat helpt is het uitstekende weer. Een koude plons water over je heen is dan veel minder erg dan wanneer er in die plons ‘ijsschotsen voorbij komen drijven’. Met name twee uitdagingen op het terrein trekken de aandacht van genoemde mannen. De eerste welke je tegenkomt ligt midden in het terrein. Daar ligt een langgerekte geul die het terrein voor meer dan de helft doormidden snijdt. De geul is nu rijk gevuld met water zodat je geen idee hebt hoe de bodem er onder de waterspiegel uitziet. De geul oversteken kan op iedere plaats die je wilt, maar kan daardoor voor evenzoveel verrassingen zorgen. Op één gegeven plek zie je de neus van je bolide zomaar onder water verdwijnen zodat je maar wat graag de ‘achteruit versnelling’ aanspreekt. Maar het kan maar zo zijn dat je een halve meter verder geen enkel probleem ondervindt. Na een paar uur off-road speelgenot weten de mannen aardig goed hoe de bodem van de geul er over de gehele lengte uit ziet! Dwars oversteken op tal van plekken of stukken in de lengte rijden; het wordt allemaal uitgeprobeerd vandaag. Heerlijk en dan is het toch niet zo gek dat je zomaar met duizend foto’s thuis komt?
Boven en onder: Jermain van Esch met daaronder op de motorkap Sjef Jansen. De mannen hebben de V8 motor van hun Jeep Wrangler onder handen genomen en dat zorgt voor flink wat extra pony’s die ze vandaag aan het testen zijn. Niet alleen extra pony’s, maar ook lopen ze nog eens keurig in het gareel horen we als een regelmatige, door de uitlaat onderdrukte maar nog altijd oorstrelend donkere brom onze ‘oorschelpjes’ bereikt.
Boven: Robert Raadsen kun je maar weinig wijs maken over off-roaden. Je kunt dat in feite al enigszins raden als je zijn puik geprepareerde Land Rover in ogenschouw neemt.
Pittige maar iets minder verrassende uitdaging nummer 2. Een tweede pittige uitdaging waar we volop hebben lopen genieten van onvervalst off-road plezier ligt achter op het terrein. In feite liggen er zelfs twee, maar een komvormige kuil rechts op het terrein wordt al snel als te diep ervaren. Blijft over een lange geul van pakweg 20-25 meter. Die is een stuk korter dan de eerder genoemde uitdaging en daarom ook veel meer voorspelbaar. Een keer in lengterichting er door en je weet dat de geul over het grootste deel gereden kan worden, maar ook dat de geul aan één uitgang geniepig diep is. Daar komt het water net op de motorkap. Het is zo’n gat dat het er om hangt of je erdoor komt. Vele pogingen volgen, tot vreugde van omstanders en uw fotografen, maar vrijwel allemaal eindigen ze met een lieractie. Plus natte billen van de inzittenden en dat zorgt voor de nodige hilariteit.
Boven en enkele keren hieronder: Bjorn van Kasteren.
Boven en twee keer hieronder: Huub van der Velden tijdens een oversteek op de pittige uitdaging 1.
Bjorn van Kasteren in een klassieke situatie. Boven is het: Poppetje gezien? Onder is het: Kastje dicht!
Boven: Een schaterlachende Huub van der Velden, bezig zijn ruit te ontdoen van ‘overbodig vuil’…
Boven en onder: Jaaaa, en de billen nat! En dat bedoelen we dat nattigheid met die ongewoon hoge temperatuur lang niet zo erg aanvoelt…
Boven en onder: Twee manieren om je voorruit schoon te maken…. Boven wordt er gauw een lap over de voorruit gehaald terwijl Bjorn voor de snelle methode kiest…
‘Smakelijk dessert’. Het is enorm genieten geweest in Wamel met Offroad Club Brabant. Leuk ook dat na afloop van het evenement nog even ‘nagetafeld’ wordt door een aantal leden en deelnemers. Als dan ook nog Wim Bernts zich bij het gezelschap voegt wordt het al snel een gezellige boel. Bij de MB G-Klasse Club Nederland maakten we dat kort geleden ook mee en we juichen dit alleen maar toe. Even na afloop gezellig de dag nog eens laten passeren en even met zijn allen lekker bijkletsen. Het verhoogt ons inziens de saamhorigheid niet onaanzienlijk en komt de sfeer binnen de club ten goede, nog los van het feit dat het gewoon leuk is. Verplichten is natuurlijk geen optie, maar wellicht zou het in de statuten van de clubs opgenomen kunnen worden…?
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
